roya 90
12-10-2011, 01:49 PM
http://pnu-club.com/imported/2011/12/624.jpgعصر ایران ورزشی، اهورا جهانیان - پرسپولیسی ها در هفته های اخیر، به حضور قریب الوقوع علی کریمی در ترکیب تیم مجبوبشان دل خوش بودند. بسیاری از آنها، بویژه علی پروین، درخشش کریمی را پس از بازگشت به میادین فوتبال وعده می دادند؛ درخششی که قرار بود گره از کار فروبسته سرخ ها بگشاید و عصای دست تیم ضعیف حمید استیلی باشد.
اما علی کریمی در بازی با استقلال، هیچ نشانی از بزرگی نداشت. او نه تنها نتوانست در سرنوشت بازی تاثیر مثبتی برای پرسپولیس ها به جای بگذارد، بلکه بهترین فرصت پرسپولس را نیز در دقیقه 68 بازی از دست داد.
کریمی در آن صحنه، مدافع استقلال را از پیش رو برداشت ولی از فاصله ای نزدیک، به جای اینکه توپ را وارد دروازه استقلال کند، راهی آسمان کرد.
شاید مدافعان سبک بازی کریمی بگویند حالا اتفاقی است که افتاده و در این تحقیر تاریخی پرسپولیس در برابر استقلال، به غیر از کریمی کسان دیگری هم مقصر بودند.
صد البته که این حرف درست است اما نکته اصلی این نوشته کوتاه، یادآوری حقیقتی بزرگ درباره علی کریمی است و آن اینکه علی کریمی، دیگر نامی بی مسماست. او به روزهای آخر فوتبال خود نزدیک شده است و دیگر نشانی از آن بازیکن تاثیرگذار سال های قبل ندارد.
کریمی احتمالاً دیر یا زود جایگاه خود را در تیم ملی نیز تحویل مجتبی جباری می دهد. موقعیت تک به تکی که علی کریمی در برابر مهدی رحمتی از دست داد، کمابیش شبیه فرصت گلی بود که در بازی ایران و کره جنوبی در جام ملتهای آسیا در سال 2000 نصیب وی شد.
کریمی آن جا نیز مدافع پیش رویش را دریبل کرد و از فاصله ای نزدیک حتی نتوانست توپ را در چارچوب دروازه کره جای دهد که لااقل بتوان از دست رفتن فرصت گل را به حساب درخشش دروازه بان کره جنوبی گذاشت. فرصتی که کریمی در بابر رحمتی از دست داد، نه تنها از کم هوشی ذاتی وی در زدن ضربات آخر خبر داد بلکه آشکارا نشان داد که میزان پختگی کریمی در محوطه جریمه حریف، از سال 1379 تا به امروز، تغییر چندانی نکرده است.
او هنوز همان بازیکنی است که در زدن ضربات آخر فاقد هوش کافی است؛ همان بازیکنی که در سال 1380 در برابر ایرلند دو موقعیت تک به تک را در دوبلین از دست داد و زمینه ساز عدم صعود ایران به جام جهانی 2002 شد.
اما علی کریمی در بازی با استقلال، هیچ نشانی از بزرگی نداشت. او نه تنها نتوانست در سرنوشت بازی تاثیر مثبتی برای پرسپولیس ها به جای بگذارد، بلکه بهترین فرصت پرسپولس را نیز در دقیقه 68 بازی از دست داد.
کریمی در آن صحنه، مدافع استقلال را از پیش رو برداشت ولی از فاصله ای نزدیک، به جای اینکه توپ را وارد دروازه استقلال کند، راهی آسمان کرد.
شاید مدافعان سبک بازی کریمی بگویند حالا اتفاقی است که افتاده و در این تحقیر تاریخی پرسپولیس در برابر استقلال، به غیر از کریمی کسان دیگری هم مقصر بودند.
صد البته که این حرف درست است اما نکته اصلی این نوشته کوتاه، یادآوری حقیقتی بزرگ درباره علی کریمی است و آن اینکه علی کریمی، دیگر نامی بی مسماست. او به روزهای آخر فوتبال خود نزدیک شده است و دیگر نشانی از آن بازیکن تاثیرگذار سال های قبل ندارد.
کریمی احتمالاً دیر یا زود جایگاه خود را در تیم ملی نیز تحویل مجتبی جباری می دهد. موقعیت تک به تکی که علی کریمی در برابر مهدی رحمتی از دست داد، کمابیش شبیه فرصت گلی بود که در بازی ایران و کره جنوبی در جام ملتهای آسیا در سال 2000 نصیب وی شد.
کریمی آن جا نیز مدافع پیش رویش را دریبل کرد و از فاصله ای نزدیک حتی نتوانست توپ را در چارچوب دروازه کره جای دهد که لااقل بتوان از دست رفتن فرصت گل را به حساب درخشش دروازه بان کره جنوبی گذاشت. فرصتی که کریمی در بابر رحمتی از دست داد، نه تنها از کم هوشی ذاتی وی در زدن ضربات آخر خبر داد بلکه آشکارا نشان داد که میزان پختگی کریمی در محوطه جریمه حریف، از سال 1379 تا به امروز، تغییر چندانی نکرده است.
او هنوز همان بازیکنی است که در زدن ضربات آخر فاقد هوش کافی است؛ همان بازیکنی که در سال 1380 در برابر ایرلند دو موقعیت تک به تک را در دوبلین از دست داد و زمینه ساز عدم صعود ایران به جام جهانی 2002 شد.