مژگان
10-30-2011, 08:13 PM
Auditor Tenure, Managerial Fraud, and Report Qualification: Theory and Evidence.
Authors: Richard Fairchild, Ian Crawford, and Hassan Saqlain.
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی (http://www.4shared.com/file/129563941/c5a1f31d/Auditor_Tenure_Managerial_Fraud_and_Report_Qualifi cation_Theory_and.html)
ABSTRACT: We consider the effect of auditor tenure on the level of managerial fraud and the extent of auditor qualification of reports. We consider two conflicting effects. As auditor tenure increases, the auditor’s ability to detect fraud increases (the “learning curve” effect), which reduces the manager’s fraud-incentives. On the other hand, the auditor may become more sympathetic towards management (the “loss of independence” effect), which may increase fraud incentives. In order to analyze these issues, we develop an auditing game in which the manager makes an unobservable decision whether or not to commit fraud. The auditor then decides whether to perform a basic or an extended audit. The level of audit affects the probability of fraud-detection. Following the outcome of the audit, the auditor then decides whether to issue a qualified or unqualified report. In equilibrium, the effect of auditor tenure on fraud and report qualification depends on whether the auditor’s ability or the auditor’s loss of independence dominates. Interestingly, longer auditor tenure may result in lower levels of report qualification due to two possible reasons; either an increase in auditor empathy (turning a blind eye to fraud), which suggests that auditor tenure may lead to more fraud, or an increase in the auditor’s ability to detect fraud, which acts as a deterrence, leading to less fraud.
Next, we consider evidence regarding the relationship between auditor tenure, managerial fraud and report qualification. First, we test our model using a database comprising a ten year history of UK entities filing qualified financial statements in order to empirically test the relationship between length of auditor tenure and report qualification and the impact of auditor change. We confine our analysis to simple qualification of financial statements. Our empirical results suggest that auditors with longer term relationships with their clients are less likely to qualify accounts in later years and consider the impact of this on audit planning. Second, we conduct a survey of bankers, accountants and auditors in Pakistan regarding their perceptions of the relationship between auditor tenure and auditor independence. Finally, we develop and conduct a behavioral experiment regarding the effect of client-auditor relationships on report qualification. We conclude by considering the ethical dimensions of our model, and we provide policy implications in relation to the ongoing debate regarding mandatory turnover of auditors.
تداوم حسابرس، تقلب مديريت و صلاحيت گزارشگري: تئوري و شواهد
خلاصه:
ما اثر تداوم حسابرس را بر سطح تقلب مديريت و صلاحيت حسابرس بر گزارش گري را بررسي كرده ايم. ما دو اثر متضاد را در نظر گرفته ايم. هنگامي كه تداوم حسابرس افزايش پيدا مي كند، توانايي حسابرس براي كشف تقلب افزايش مي يابد (اثر منحني فراگيري)، كه موجب كاهش انگيزه هاي مديريت براي تقلب مي شود. از سوي ديگر، از سوي ديگر حسابرس ممكن است نزديكي بيشتري با مديريت احساس كند (اثر از بين رفتن استقلال)، كه موجب افزايش انگيزه هاي تقلب مي شود. براي تحليل اين موضوعات، ما يك بازي حسابرسي را تدارك ديده ايم كه در آن مديريت يك تصميم غيرقابل مشاهده براي ارتكاب يا عدم ارتكاب تقلب مي گيرد، سپس حسابرس تصميم مي گيرد كه حسابرسي پايه اي يا حسابرسي گسترده انجام دهد. سطح حسابرسي بر احتمال كشف تقلب تاثير مي گذارد. به دنبال نتيجه حسابرسي، حسابرس تصميم مي گيرد كه آيا يك گزارش مشروط يا غيرمشروط را منتشر كند. در نهايت اثر تداوم حسابرس بر تقلب و صلاحيت گزارش بستگي به اين دارد كه كدام گزينه بر ديگري برتري يابد: توانايي حسابرس يا عدم استقلال حسابرس. به ميزان جالب توجهي، تداوم طولاني تر حسابرس ممكن است به دو دليل موجب كاهش صلاحيت گزارشگري شود: افزايش در نزديكي حسابرس (چشم پوشي از تقلب)، كه اشاره دارد به اين كه تداوم حسابرسي ممكن است منتهي به تقلب بيشتر شود، يا يك افزايش در توانايي حسابرس براي كشف تقلب (به عنوان عامل بازدارنده) كه منتهي به تقلب كمتر مي شود.
سپس ما شواهد مربوط به ارتباط ميان تداوم حسابرس، تقلب مديريت و صلاحيت گزارشگري را در نظر گرفتيم. اول، ما مدل خود را با استفاده از يك پایگاه داده متشکل از صورت هاي مالي حسابرسي شده ده سال شركت هاي بریتانیايي جهت آزمون تجربی رابطه بین تداوم حسابرس و صلاحیت گزارشگري و تاثیر تغییر حسابرس آزمون كرديم. نتایج تجربی ما نشان می دهد حسابرساني كه با روابط طولانی مدت با مشتریان خود دارند، کمتر احتمال دارد در سال های بعد حساب ها را مشروط كنند و اثر اين موضوع را در برنامه ریزی حسابرسي در نظر مي گيرند. دوم، ما يك نظرسنجی از بانکداران ، حسابداران و حسابرسان در پاکستان در خصوص درک آنان از رابطه بین تداوم حسابرس و استقلال حسابرس انجام داديم. در نهايت، ما آزمایش های رفتاری در رابطه با اثر روابط مشتری-حسابرس بر صلاحیت گزارشگري را انجام داديم. ما با توجه به ابعاد اخلاقی مدل خود نتیجه گیری كرديم ، و در رابطه با بحث جاری در مورد حجم معاملات اجباری حسابرسان، يك خط مشي را مهيا كرده ايم.
Authors: Richard Fairchild, Ian Crawford, and Hassan Saqlain.
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی (http://www.4shared.com/file/129563941/c5a1f31d/Auditor_Tenure_Managerial_Fraud_and_Report_Qualifi cation_Theory_and.html)
ABSTRACT: We consider the effect of auditor tenure on the level of managerial fraud and the extent of auditor qualification of reports. We consider two conflicting effects. As auditor tenure increases, the auditor’s ability to detect fraud increases (the “learning curve” effect), which reduces the manager’s fraud-incentives. On the other hand, the auditor may become more sympathetic towards management (the “loss of independence” effect), which may increase fraud incentives. In order to analyze these issues, we develop an auditing game in which the manager makes an unobservable decision whether or not to commit fraud. The auditor then decides whether to perform a basic or an extended audit. The level of audit affects the probability of fraud-detection. Following the outcome of the audit, the auditor then decides whether to issue a qualified or unqualified report. In equilibrium, the effect of auditor tenure on fraud and report qualification depends on whether the auditor’s ability or the auditor’s loss of independence dominates. Interestingly, longer auditor tenure may result in lower levels of report qualification due to two possible reasons; either an increase in auditor empathy (turning a blind eye to fraud), which suggests that auditor tenure may lead to more fraud, or an increase in the auditor’s ability to detect fraud, which acts as a deterrence, leading to less fraud.
Next, we consider evidence regarding the relationship between auditor tenure, managerial fraud and report qualification. First, we test our model using a database comprising a ten year history of UK entities filing qualified financial statements in order to empirically test the relationship between length of auditor tenure and report qualification and the impact of auditor change. We confine our analysis to simple qualification of financial statements. Our empirical results suggest that auditors with longer term relationships with their clients are less likely to qualify accounts in later years and consider the impact of this on audit planning. Second, we conduct a survey of bankers, accountants and auditors in Pakistan regarding their perceptions of the relationship between auditor tenure and auditor independence. Finally, we develop and conduct a behavioral experiment regarding the effect of client-auditor relationships on report qualification. We conclude by considering the ethical dimensions of our model, and we provide policy implications in relation to the ongoing debate regarding mandatory turnover of auditors.
تداوم حسابرس، تقلب مديريت و صلاحيت گزارشگري: تئوري و شواهد
خلاصه:
ما اثر تداوم حسابرس را بر سطح تقلب مديريت و صلاحيت حسابرس بر گزارش گري را بررسي كرده ايم. ما دو اثر متضاد را در نظر گرفته ايم. هنگامي كه تداوم حسابرس افزايش پيدا مي كند، توانايي حسابرس براي كشف تقلب افزايش مي يابد (اثر منحني فراگيري)، كه موجب كاهش انگيزه هاي مديريت براي تقلب مي شود. از سوي ديگر، از سوي ديگر حسابرس ممكن است نزديكي بيشتري با مديريت احساس كند (اثر از بين رفتن استقلال)، كه موجب افزايش انگيزه هاي تقلب مي شود. براي تحليل اين موضوعات، ما يك بازي حسابرسي را تدارك ديده ايم كه در آن مديريت يك تصميم غيرقابل مشاهده براي ارتكاب يا عدم ارتكاب تقلب مي گيرد، سپس حسابرس تصميم مي گيرد كه حسابرسي پايه اي يا حسابرسي گسترده انجام دهد. سطح حسابرسي بر احتمال كشف تقلب تاثير مي گذارد. به دنبال نتيجه حسابرسي، حسابرس تصميم مي گيرد كه آيا يك گزارش مشروط يا غيرمشروط را منتشر كند. در نهايت اثر تداوم حسابرس بر تقلب و صلاحيت گزارش بستگي به اين دارد كه كدام گزينه بر ديگري برتري يابد: توانايي حسابرس يا عدم استقلال حسابرس. به ميزان جالب توجهي، تداوم طولاني تر حسابرس ممكن است به دو دليل موجب كاهش صلاحيت گزارشگري شود: افزايش در نزديكي حسابرس (چشم پوشي از تقلب)، كه اشاره دارد به اين كه تداوم حسابرسي ممكن است منتهي به تقلب بيشتر شود، يا يك افزايش در توانايي حسابرس براي كشف تقلب (به عنوان عامل بازدارنده) كه منتهي به تقلب كمتر مي شود.
سپس ما شواهد مربوط به ارتباط ميان تداوم حسابرس، تقلب مديريت و صلاحيت گزارشگري را در نظر گرفتيم. اول، ما مدل خود را با استفاده از يك پایگاه داده متشکل از صورت هاي مالي حسابرسي شده ده سال شركت هاي بریتانیايي جهت آزمون تجربی رابطه بین تداوم حسابرس و صلاحیت گزارشگري و تاثیر تغییر حسابرس آزمون كرديم. نتایج تجربی ما نشان می دهد حسابرساني كه با روابط طولانی مدت با مشتریان خود دارند، کمتر احتمال دارد در سال های بعد حساب ها را مشروط كنند و اثر اين موضوع را در برنامه ریزی حسابرسي در نظر مي گيرند. دوم، ما يك نظرسنجی از بانکداران ، حسابداران و حسابرسان در پاکستان در خصوص درک آنان از رابطه بین تداوم حسابرس و استقلال حسابرس انجام داديم. در نهايت، ما آزمایش های رفتاری در رابطه با اثر روابط مشتری-حسابرس بر صلاحیت گزارشگري را انجام داديم. ما با توجه به ابعاد اخلاقی مدل خود نتیجه گیری كرديم ، و در رابطه با بحث جاری در مورد حجم معاملات اجباری حسابرسان، يك خط مشي را مهيا كرده ايم.