alamatesoall
10-23-2011, 06:16 PM
http://pnu-club.com/imported/2011/10/15.gif
خودباوری چیست؟خود باوری اصطلاحی است که امروزه در جامعه شناسی، روان شناسی و علوم تربیتی به کار می رود و با تعابیری چون علو همت، مناعت طبع، اعتماد به نفس، عزت نفس و... از آن یاد می شود.
منظور از خود باوری، یک وضعیت خوشایند روحی و روانی است که باعث احساس ارزشمندی و لیاقت در فرد شده و وی را برای بهره مندی از شایستگی ها و توانمندی هایش آماده می سازد تا به موجب آن به انجام وظایف پرداخته و در برابر مشکلات و موانع زندگی ایستادگی نماید. به عبارتی دیگر، خودباوری، باور به استعدادها، توانایی ها و نیروهای نهفته فطری درونی است که حاصل تجربیات زندگی فرد وارتباطات و تفسیرات فرد از آنها می باشد و با تکیه بر آن، می توان به اهداف مورد نظر در زندگی دست یافت که در عالی ترین سطح خودباوری، همه استعدادهای بالقوه فرد شکوفا می شود.
وقتی فردی خود باوری پایینی داشته باشد احساس افسردگی و ناامیدی می کند، زندگی را منفی می بیند، همه چیز به نظرش مشکل وسخت است، چنین احساس می کند که دنیا محیطی بد و مملو از افرادی است که آنها یا از وی سواستفاده می کنند و یا وی را نادیده می گیرند و تصور می کند که توانایی انجام هیچ کاری را ندارد، او خود را قربانی می بیند. در نتیجه، حس پارانوئیدیش (شکاک بودن) بر او غلبه خواهد نمود و با دیگران بصورت دشمنانی بالفطره رفتار خواهد کرد که در نتیجه دیر یا زود دیگران هم در واکنش به رفتار وی با او بدرفتاری می کنند و او را تنها خواهند گذاشت.
از سوی دیگر، افرادی که از خودباوری و اعتماد به نفس بالائی برخوردارند، مثبت گرا هستند و دنیا را مکانی زیبا و سرشار از افرادی خوب و لذتها و فرصتهایی بالفطره می بینند. این افراد خودشان را ارزیابی می کنند و نیازهایشان را بررسی می نمایند و احساساتشان را بیان می کنند و در ایجاد تغییر و تحول توانایی بالایی دارند وسایر مردم هم نسبت به رفتار آنان حس مثبتی خواهند داشت، بنابراین حتی اگر چیزی هم بدست نیاورند حسی خوب در مورد خود و دیگران خواهند داشت. این احساس باعث تقویت خودباوری و تحریک کننده رشد درونی درفرد خواهد شد.
خودباوری چیست؟خود باوری اصطلاحی است که امروزه در جامعه شناسی، روان شناسی و علوم تربیتی به کار می رود و با تعابیری چون علو همت، مناعت طبع، اعتماد به نفس، عزت نفس و... از آن یاد می شود.
منظور از خود باوری، یک وضعیت خوشایند روحی و روانی است که باعث احساس ارزشمندی و لیاقت در فرد شده و وی را برای بهره مندی از شایستگی ها و توانمندی هایش آماده می سازد تا به موجب آن به انجام وظایف پرداخته و در برابر مشکلات و موانع زندگی ایستادگی نماید. به عبارتی دیگر، خودباوری، باور به استعدادها، توانایی ها و نیروهای نهفته فطری درونی است که حاصل تجربیات زندگی فرد وارتباطات و تفسیرات فرد از آنها می باشد و با تکیه بر آن، می توان به اهداف مورد نظر در زندگی دست یافت که در عالی ترین سطح خودباوری، همه استعدادهای بالقوه فرد شکوفا می شود.
وقتی فردی خود باوری پایینی داشته باشد احساس افسردگی و ناامیدی می کند، زندگی را منفی می بیند، همه چیز به نظرش مشکل وسخت است، چنین احساس می کند که دنیا محیطی بد و مملو از افرادی است که آنها یا از وی سواستفاده می کنند و یا وی را نادیده می گیرند و تصور می کند که توانایی انجام هیچ کاری را ندارد، او خود را قربانی می بیند. در نتیجه، حس پارانوئیدیش (شکاک بودن) بر او غلبه خواهد نمود و با دیگران بصورت دشمنانی بالفطره رفتار خواهد کرد که در نتیجه دیر یا زود دیگران هم در واکنش به رفتار وی با او بدرفتاری می کنند و او را تنها خواهند گذاشت.
از سوی دیگر، افرادی که از خودباوری و اعتماد به نفس بالائی برخوردارند، مثبت گرا هستند و دنیا را مکانی زیبا و سرشار از افرادی خوب و لذتها و فرصتهایی بالفطره می بینند. این افراد خودشان را ارزیابی می کنند و نیازهایشان را بررسی می نمایند و احساساتشان را بیان می کنند و در ایجاد تغییر و تحول توانایی بالایی دارند وسایر مردم هم نسبت به رفتار آنان حس مثبتی خواهند داشت، بنابراین حتی اگر چیزی هم بدست نیاورند حسی خوب در مورد خود و دیگران خواهند داشت. این احساس باعث تقویت خودباوری و تحریک کننده رشد درونی درفرد خواهد شد.