MIN@MAN
05-04-2009, 10:06 PM
دانشمندان یک آتل به وزن سه و نیم پوند مخصوص زانو اختراع کرده اند که قادر است انرژی موجود در ماهیچه های پا را به انرژی لازم برای شارژ تجهیزات الکترونیکی تبدیل نماید.
با استفاده از همان روشی که در شارژ خودروهای دوگانه سوز به کار می رود، یک تیم تحقیقاتی متشکل از متخصصان رباتیک و فیزیولوژیست ها، موفق به ساخت وسیله ای شده اند که بدون نیاز به فعالیتی خاص، قادر است پنج وات انرژی تولید نماید.
مکس دونلان (Max Donelan) یکی از محققان دانشگاه سیمون فریزر (Simon Fraser) واقع در بریتیش کلمبیا، که از اعضای تیم تحقیقاتی فوق نیز می باشد، در این باره اظهار داشته :” نیروی بشر یک منبع بسیار غنی برای بهره برداری است، هر یک از ما درست مانند یک باتری افسا نه ای هستیم، انرژی که ما در چربی هایمان ذخیره می کنیم به اندازه ای است که برای شارژ یک باتری هزار کیلوگرمی کافی است. با این وسیله جدید شما قادرید با یک دقیقه راه رفتن به اندازه ده دقیقه گوشی تلفن همراه خود را برای صحبت کردن شارژ نمایید. ”
اما استفاده از چنین انرژی ای هزینه گزافی را طلب می کند، یک آتل زانو که تنها به حداقل تکنولوژی تبدیل انرژی مجهز است، دست کم ۱۰۰۰ دلار قیمت دارد، بنابراین تصور نکنید که به زودی برای شارژ گوشی تلفن همراهتان یکی این وسایل را خریداری نمایید.
طبق مطالبی که در مجله آنلاین ساینس (Science online) توضیح داده شده، آتل زانو تنها به عنوان یک نمونه از مبدل های انرژی در نظر گرفته شده و وسایل دیگری چون کفش، کوله پشتی و حتی خود باتری ها را نیز می توان طوری ساخت که قادر به استفاده از انرژی ماهیچه های انسان به منظور تولید انرژی الکتریکی باشند.
سال ها پیش – داون دنبی (Dawn Danby) – یکی از طراحان این نوع محصولات در این زمینه اشاره نموده بود :”اگر بتوان این نوع تبدیل انرژی راعملی نمود و دستگاههایی ساخت که به درستی کار کنند، در حقیقت به طرز معجزه آسایی می توان استفاده از باتری ها را به طور کامل کنار گذاشت.”
متاسفانه در دستگاههایی که تا کنون به روش دونلان ساخته شده این مشکل وجود دارد که دستگاههای کوچک مانند کفش، انرژی کمی تولید می کنند؛ دستگاههای بزرگتر مانند کوله پشتی که قادر به تبدیل انرژی به میزان مناسب هستند، حجم بزرگ و سنگینی دارند.
وسیله مشابه دیگری توسط محققی به نام پوتنکو (Potenco) اختراع شده که یک یویو تولید کننده انرژی است و قادر است انرژی بیشتری در مقایسه با آتل های زانو تولید کند، اما دو تفاوت اساسی بین این دو محصول وجود دارد:
تفاوت اول اینکه آتل زانوی دونلان بدون نیاز به حرکت خاصی، از فعالیت های روزانه شما انرژی می گیرد و در خود ذخیره می کند، در حالیکه ذخیره انرژی در یویوی پوتنکو نیاز به انجام فعالیت های خاصی دارد که تنها بر این منظور متمرکز است. تفاوت دوم این است که در مقایسه، روش پوتنکو بسیار ارزان تر است به طوری که قیمت یویوی تولید کننده انرژی او در حدود ۲۰۰ دلار برآورد شده است.
بنا به اظهارات دونلان بخش کثیری از بازار این محصولات را افرادی تشکیل می دهند که دائما در حرکت هستند و به انرژی قابل حمل احتیاج دارند. مانند نظامیان یا افرادی که در جنگل ها به پیاده روی می پردازند و مدام در پی یافتن روش هایی برای کاهش مصرف انرژی هستند. او می افزاید :” یک سرباز به هیچ طریق دیگری به جز استفاده از این مبدل های انرژی نمی تواند برای یک ماموریت ۲۴ ساعته وزنی معادل ۳۰ پوند باتری را با خود حمل کند.”
با استفاده از همان روشی که در شارژ خودروهای دوگانه سوز به کار می رود، یک تیم تحقیقاتی متشکل از متخصصان رباتیک و فیزیولوژیست ها، موفق به ساخت وسیله ای شده اند که بدون نیاز به فعالیتی خاص، قادر است پنج وات انرژی تولید نماید.
مکس دونلان (Max Donelan) یکی از محققان دانشگاه سیمون فریزر (Simon Fraser) واقع در بریتیش کلمبیا، که از اعضای تیم تحقیقاتی فوق نیز می باشد، در این باره اظهار داشته :” نیروی بشر یک منبع بسیار غنی برای بهره برداری است، هر یک از ما درست مانند یک باتری افسا نه ای هستیم، انرژی که ما در چربی هایمان ذخیره می کنیم به اندازه ای است که برای شارژ یک باتری هزار کیلوگرمی کافی است. با این وسیله جدید شما قادرید با یک دقیقه راه رفتن به اندازه ده دقیقه گوشی تلفن همراه خود را برای صحبت کردن شارژ نمایید. ”
اما استفاده از چنین انرژی ای هزینه گزافی را طلب می کند، یک آتل زانو که تنها به حداقل تکنولوژی تبدیل انرژی مجهز است، دست کم ۱۰۰۰ دلار قیمت دارد، بنابراین تصور نکنید که به زودی برای شارژ گوشی تلفن همراهتان یکی این وسایل را خریداری نمایید.
طبق مطالبی که در مجله آنلاین ساینس (Science online) توضیح داده شده، آتل زانو تنها به عنوان یک نمونه از مبدل های انرژی در نظر گرفته شده و وسایل دیگری چون کفش، کوله پشتی و حتی خود باتری ها را نیز می توان طوری ساخت که قادر به استفاده از انرژی ماهیچه های انسان به منظور تولید انرژی الکتریکی باشند.
سال ها پیش – داون دنبی (Dawn Danby) – یکی از طراحان این نوع محصولات در این زمینه اشاره نموده بود :”اگر بتوان این نوع تبدیل انرژی راعملی نمود و دستگاههایی ساخت که به درستی کار کنند، در حقیقت به طرز معجزه آسایی می توان استفاده از باتری ها را به طور کامل کنار گذاشت.”
متاسفانه در دستگاههایی که تا کنون به روش دونلان ساخته شده این مشکل وجود دارد که دستگاههای کوچک مانند کفش، انرژی کمی تولید می کنند؛ دستگاههای بزرگتر مانند کوله پشتی که قادر به تبدیل انرژی به میزان مناسب هستند، حجم بزرگ و سنگینی دارند.
وسیله مشابه دیگری توسط محققی به نام پوتنکو (Potenco) اختراع شده که یک یویو تولید کننده انرژی است و قادر است انرژی بیشتری در مقایسه با آتل های زانو تولید کند، اما دو تفاوت اساسی بین این دو محصول وجود دارد:
تفاوت اول اینکه آتل زانوی دونلان بدون نیاز به حرکت خاصی، از فعالیت های روزانه شما انرژی می گیرد و در خود ذخیره می کند، در حالیکه ذخیره انرژی در یویوی پوتنکو نیاز به انجام فعالیت های خاصی دارد که تنها بر این منظور متمرکز است. تفاوت دوم این است که در مقایسه، روش پوتنکو بسیار ارزان تر است به طوری که قیمت یویوی تولید کننده انرژی او در حدود ۲۰۰ دلار برآورد شده است.
بنا به اظهارات دونلان بخش کثیری از بازار این محصولات را افرادی تشکیل می دهند که دائما در حرکت هستند و به انرژی قابل حمل احتیاج دارند. مانند نظامیان یا افرادی که در جنگل ها به پیاده روی می پردازند و مدام در پی یافتن روش هایی برای کاهش مصرف انرژی هستند. او می افزاید :” یک سرباز به هیچ طریق دیگری به جز استفاده از این مبدل های انرژی نمی تواند برای یک ماموریت ۲۴ ساعته وزنی معادل ۳۰ پوند باتری را با خود حمل کند.”