fatemeh2011
03-26-2011, 10:37 AM
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
خبر آنلاین : دانشمندان با تهیه تصویری منحصربه فرد در پرتوهای فروسرخ توانستند برای اولین بار، ترکیبات زیستی را که هنوز بعد از 50 میلیون سال در پوست یک خزنده باقی مانده بود، شناسایی کنند.
این تصویر با ثبت امواج فروسرخ تهیه شده و ردپای مواد شیمیایی موجود در آن را نشان می‌دهد که بینش تازه‌ای به دانشمندان برای بررسی علل حفظ شدن آن بعد از گذشت میلیون‌ها سال می‌دهد.
به گزارش بی بی سی، گروهی از دانشمندان انگلیسی اعلام کردند این نمونه آن‌قدر خوب حفظ شده بود که تمایز قائل شدن بین آن و یک نمونه تازه مشکل بود.
روی وگلیوس که در این تحقیقات همکاری داشته، در این باره گفت:« من فکر می‌کنم ما اولین افرادی هستیم که این شیوه را در دنیای باستان‌شناسی به کار گرفته‌ایم. در این شیوه هیچ آسیبی به نمونه نمی‌رسد، که این موضوع می‌تواند فرصت مناسبی را برای بررسی نمونه‌های ارزشمند و نادر موجود در موزه‌ها به دانشمندان بدهد. اکنون می‌توان این تکنیک زیستی را روی نمونه‌های بسیاری آزمایش کرد که قبلا انجام مطالعات روی آن‌ها با دشواری‌های روبه رو بود که از گونه‌ها ممکن من می‌توانم به بی‌مهرگان، موجودات دریایی و گیاهان را اشاره کنم.»
دکتر وگلیوس توضیح می‌دهد که تکنیک نقشه‌برداری فروسرخ مشابه با عملکرد گرامافون است. او در این باره گفت: «کاری که شما انجام می‌دهید این است که جسمی را انتخاب می‌کنید که از خود نور منتشر کند. برای مثال شما یک سوزن بسیار کوچک را که به اندازه یک سوزن گرامافون قدیمی است برمی‌دارید و کاری می‌کنید که از خود نور منتشر کند. سپس زمانی که سوزن در تماس با سطح گونه مورد نظر قرار بگیرد، بخش کوچکی از آن نور جذب می‌شود و این سیگنالی است که ما استفاده می‌کنیم. زمانی که در یک فرکانس خاص جذب بیش‌تری صورت بگیرد، می‌تواند نشانه یک ترکیب زنده خاص باشد.»
http://pnu-club.com/imported/mising.jpgدکتر وگلیون توضیح می‌دهد که تیمی از محققان آمریکایی و انگلیسی قبلا هم برای استفاده از این فناوری روی یک نمونه به نام Dino-mummy تلاش کردند. این نمونه یک فسیل 67 میلیون ساله است که هنوز بخش زیادی از بافت نرم آن سالم و دست نخورده باقی مانده است.
او در این باره گفت: «این یکی از سالم‌ترین فسیل‌های دایناسور است که تا کنون کشف شده و ما توانستیم نشان بدهیم هنوز هم ترکیباتی زنده روی پوست آن باقی مانده است. مشکل این بود که این نمونه به سادگی از هم جدا می‌شد و ما نمی‌توانستیم هر چیزی را به سادگی نقشه برداری کنیم. بنابراین نمی‌توانستیم بررسی کنیم که آیا ساختار بیولوژیکی در آن وجود دارد یا خیر.»
با بررسی آخرین نمونه‌ها، دکتر وگلیوس اعلام کرد که میزان حفظ شدن این گونه‌ها بعد از گذشت این همه سال بسیار قابل توجه است. نمونه به قدری مسطح بود که عملیات نگاشت به طور کامل روی آن انجام شد و به این ترتیب دانشمندان با استفاده از شیوه جدید، به یافته‌های بسیار ارزشمندی دست پیدا کردند.
با استفاده از تکنیک فروسرخ و استفاده از تصویربرداری با اشعه ایکس، گروه اثبات کرد که روی این فسیل بافت نرم وجود دارد. آن‌ها هم‌چنین توانستند فرضیاتی را مطرح کنند که توضیح بدهد چگونه این بافت‌ها بعد از 50 میلیون سال هنوز هم باقی مانده‌اند.
جزئیات به دست آمده از این تحقیق توضیح می‌دهد، زمانی که ترکیبات زنده روی پوست شروع به تجزیه کرد، آن‌ها تحت شرایط خاص یک ارتباط شیمیایی با فلزات ردیاب برقرار کرده و به این ترتیب یک پل بین مواد معدنی اطراف خود ساختند. نتیجه این فرآینده‌ها این بود که پوست و باقی مانده بافت‌های نرم از تجزیه بیش‌تر یا فرسودگی بیش‌تر در امان ماندند.
دکتر وگلیوس توضیح داد: «این روش‌های جدید با استفاده از اشعه ایکس و امواج فروسرخ الگوهای شیمیایی پیچیده‌ای را فاش کرد که در طول دهه‌های گذشته ناشناخته باقی مانده بود. ما متوجه شدیم بعضی از این ترکیبات می‌توانند به ما اطلاعات ارزشمندی در مورد ترکیبات شیمیایی این ارگانیسم‌های باستانی بدهد.»
او در این باره گفت: «یافته‌های جدید به ما بینش‌های تازه‌ای در بسیاری از زمینه‌ها داده است. با تحلیل‌های فروسرخ، ما جزئیات جالبی درباره بافت‌های نرمی که باقی مانده‌اند به دست آوردیم. در حقیقت ترکیبات شیمایی باقی مانده بسیار شبیه به نمونه‌هایی هستند که ما با بررسی پوست مارمورلک‌های خانگی مدرن امروزی می‌بینیم. این نشان می‌دهد بعضی از این ترکیبات زیستی در طول این دوره کاملا حفظ شده‌اند.»
برخی از ترکیبات شیمیایی فلزات ردیاب هم‌چنان مانند نمونه‌های اولیه دست نخورده باقی مانده‌اند که امیدهای زیادی را برای فهمیدن ترکیبات مرکب زیست-فلزی و به خصوص فهمیدن رنگ‌‌آمیزی و تجمع رنگدانه‌ها در پوست به وجود آورده است. با این نوع اطلاعات دانشمندان امیدوارند به رازهای ارزشمندی مانند چگونگی رژیم غذایی موجودات ماقبل تاریخ پی ببرند.
خبر آنلاین : دانشمندان با تهیه تصویری منحصربه فرد در پرتوهای فروسرخ توانستند برای اولین بار، ترکیبات زیستی را که هنوز بعد از 50 میلیون سال در پوست یک خزنده باقی مانده بود، شناسایی کنند.
این تصویر با ثبت امواج فروسرخ تهیه شده و ردپای مواد شیمیایی موجود در آن را نشان می‌دهد که بینش تازه‌ای به دانشمندان برای بررسی علل حفظ شدن آن بعد از گذشت میلیون‌ها سال می‌دهد.
به گزارش بی بی سی، گروهی از دانشمندان انگلیسی اعلام کردند این نمونه آن‌قدر خوب حفظ شده بود که تمایز قائل شدن بین آن و یک نمونه تازه مشکل بود.
روی وگلیوس که در این تحقیقات همکاری داشته، در این باره گفت:« من فکر می‌کنم ما اولین افرادی هستیم که این شیوه را در دنیای باستان‌شناسی به کار گرفته‌ایم. در این شیوه هیچ آسیبی به نمونه نمی‌رسد، که این موضوع می‌تواند فرصت مناسبی را برای بررسی نمونه‌های ارزشمند و نادر موجود در موزه‌ها به دانشمندان بدهد. اکنون می‌توان این تکنیک زیستی را روی نمونه‌های بسیاری آزمایش کرد که قبلا انجام مطالعات روی آن‌ها با دشواری‌های روبه رو بود که از گونه‌ها ممکن من می‌توانم به بی‌مهرگان، موجودات دریایی و گیاهان را اشاره کنم.»
دکتر وگلیوس توضیح می‌دهد که تکنیک نقشه‌برداری فروسرخ مشابه با عملکرد گرامافون است. او در این باره گفت: «کاری که شما انجام می‌دهید این است که جسمی را انتخاب می‌کنید که از خود نور منتشر کند. برای مثال شما یک سوزن بسیار کوچک را که به اندازه یک سوزن گرامافون قدیمی است برمی‌دارید و کاری می‌کنید که از خود نور منتشر کند. سپس زمانی که سوزن در تماس با سطح گونه مورد نظر قرار بگیرد، بخش کوچکی از آن نور جذب می‌شود و این سیگنالی است که ما استفاده می‌کنیم. زمانی که در یک فرکانس خاص جذب بیش‌تری صورت بگیرد، می‌تواند نشانه یک ترکیب زنده خاص باشد.»
http://pnu-club.com/imported/mising.jpgدکتر وگلیون توضیح می‌دهد که تیمی از محققان آمریکایی و انگلیسی قبلا هم برای استفاده از این فناوری روی یک نمونه به نام Dino-mummy تلاش کردند. این نمونه یک فسیل 67 میلیون ساله است که هنوز بخش زیادی از بافت نرم آن سالم و دست نخورده باقی مانده است.
او در این باره گفت: «این یکی از سالم‌ترین فسیل‌های دایناسور است که تا کنون کشف شده و ما توانستیم نشان بدهیم هنوز هم ترکیباتی زنده روی پوست آن باقی مانده است. مشکل این بود که این نمونه به سادگی از هم جدا می‌شد و ما نمی‌توانستیم هر چیزی را به سادگی نقشه برداری کنیم. بنابراین نمی‌توانستیم بررسی کنیم که آیا ساختار بیولوژیکی در آن وجود دارد یا خیر.»
با بررسی آخرین نمونه‌ها، دکتر وگلیوس اعلام کرد که میزان حفظ شدن این گونه‌ها بعد از گذشت این همه سال بسیار قابل توجه است. نمونه به قدری مسطح بود که عملیات نگاشت به طور کامل روی آن انجام شد و به این ترتیب دانشمندان با استفاده از شیوه جدید، به یافته‌های بسیار ارزشمندی دست پیدا کردند.
با استفاده از تکنیک فروسرخ و استفاده از تصویربرداری با اشعه ایکس، گروه اثبات کرد که روی این فسیل بافت نرم وجود دارد. آن‌ها هم‌چنین توانستند فرضیاتی را مطرح کنند که توضیح بدهد چگونه این بافت‌ها بعد از 50 میلیون سال هنوز هم باقی مانده‌اند.
جزئیات به دست آمده از این تحقیق توضیح می‌دهد، زمانی که ترکیبات زنده روی پوست شروع به تجزیه کرد، آن‌ها تحت شرایط خاص یک ارتباط شیمیایی با فلزات ردیاب برقرار کرده و به این ترتیب یک پل بین مواد معدنی اطراف خود ساختند. نتیجه این فرآینده‌ها این بود که پوست و باقی مانده بافت‌های نرم از تجزیه بیش‌تر یا فرسودگی بیش‌تر در امان ماندند.
دکتر وگلیوس توضیح داد: «این روش‌های جدید با استفاده از اشعه ایکس و امواج فروسرخ الگوهای شیمیایی پیچیده‌ای را فاش کرد که در طول دهه‌های گذشته ناشناخته باقی مانده بود. ما متوجه شدیم بعضی از این ترکیبات می‌توانند به ما اطلاعات ارزشمندی در مورد ترکیبات شیمیایی این ارگانیسم‌های باستانی بدهد.»
او در این باره گفت: «یافته‌های جدید به ما بینش‌های تازه‌ای در بسیاری از زمینه‌ها داده است. با تحلیل‌های فروسرخ، ما جزئیات جالبی درباره بافت‌های نرمی که باقی مانده‌اند به دست آوردیم. در حقیقت ترکیبات شیمایی باقی مانده بسیار شبیه به نمونه‌هایی هستند که ما با بررسی پوست مارمورلک‌های خانگی مدرن امروزی می‌بینیم. این نشان می‌دهد بعضی از این ترکیبات زیستی در طول این دوره کاملا حفظ شده‌اند.»
برخی از ترکیبات شیمیایی فلزات ردیاب هم‌چنان مانند نمونه‌های اولیه دست نخورده باقی مانده‌اند که امیدهای زیادی را برای فهمیدن ترکیبات مرکب زیست-فلزی و به خصوص فهمیدن رنگ‌‌آمیزی و تجمع رنگدانه‌ها در پوست به وجود آورده است. با این نوع اطلاعات دانشمندان امیدوارند به رازهای ارزشمندی مانند چگونگی رژیم غذایی موجودات ماقبل تاریخ پی ببرند.