alamatesoall
03-02-2011, 06:54 PM
امنیت و آرامش درون شماست برای همه ما پیش آمده که احساس کنیم با وجود تلاشی که می کنیم، نمی توانیم بهره کافی را از تلاش خود ببریم و متأسفانه با شکست مواجه می شویم و آن را به حساب بدشانسی و کم اقبالی خود می گذاریم ولی آیا واقعا ما بدشانسیم و اصولا چنین تعبیری درست است؟http://pnu-club.com/imported/2011/03/318.jpgبرای همه ما پیش آمده که احساس کنیم با وجود تلاشی که می کنیم، نمی توانیم بهره کافی را از تلاش خود ببریم و متأسفانه با شکست مواجه می شویم و آن را به حساب بدشانسی و کم اقبالی خود می گذاریم ولی آیا واقعا ما بدشانسیم و اصولا چنین تعبیری درست است؟ ما می توانیم تمام عمر خود را صرف برچسب زدن به رویدادها کنیم "این خوب است، آن بد است..." بی فایده است.
علت اینکه به هر حادثه ای برچسب فاجعه و مصیبت می زنیم آن است که <تنها یک درصد از کل واقعیت را می بینیم.> تا زمانی که به بد بودن اوضاع و احوال، ایمان داشته باشید هیچ تغییری در اوضاع و احوال به وجود نخواهد آمد. تا هنگامی که با داد و فریاد و جنگ و دعوا به استقبال روزهای زندگی خود می روید هیچ پیشرفتی در زندگی نخواهید داشت. اما درست در همان لحظه ای که نوع نگاه خود را به زندگی تغییر می دهید همه چیز دستخوش تغییر می شود.
فرض کنید که قصد سفر با هواپیما را دارید و جای شما را به دیگری داده اند، می گویید: "واقعا افتضاح است. من عجله دارم. الان همه منتظر من هستند. من حتما باید با این پرواز بروم...." اگر با این روحیه و طرز برخورد ، دیگران به شما تنه زدند ، قهوه روی لباستان ریخت، چمدانتان گم شد و... اصلا تعجب نکنید. <اگر با زندگی بجنگید، همیشه بازنده می شوید.> به محض اینکه به خود بگویید: "در زندگی من هیچ چیزی تصادفی نیست. اگر اینجا هستم به خاطر آن است که باید اینجا باشم"، آن وقت است که همه چیز رو به بهبودی می گذرد.
چه بسا در همان زمان انتظار تا پرواز بعدی یک دوست جدید پیدا می کنید یا دوستی قدیمی را دوباره می بینید یا فرصتی برای مطالعه می یابید. اگر در پی آرامش بیشتر هستید به رویدادهای زندگی برچسب خوب یا بد نزنید. اصولا هر کسی می تواند دنیا را از زوایای مختلف بنگرد؛ دنیای ما دنیای پلیدی است یا اینکه دنیا به همین صورت هم که هست، زیباست.
اغلب ما برای یافتن عیب ها و کاستی های دیگران انرژی فراوانی صرف می کنیم و می کوشیم تا ثابت کنیم که آنها آدم هایی متقلب، پرخور، تنبل یا ولخرج هستند، اما نتیجه این تلاش ها و انتقادها چیست؟ هیچ، جز اینکه زندگی خود ما از شادی و نشاط تهی می شود. می توانیم دائم ناراحت باشیم و بگوییم دنیا رو به ویرانی می رود اما این می تواند بهانه ای باشد برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت زندگی.
راه دوم این است که <دنیا را به همین صورتی که هست بپذیریم.> ما هر طور که فکر می کنیم دنیا همان طور باقی می ماند. درواقع این امکان برای همه ما وجود دارد که جهان را به همین صورتی که هست بپذیریم و آنگاه برای بهتر کردن آن، بخشی از مسئولیت ها را به گردن بگیریم. اما واقعا چگونه می توانیم از حساسیت های خود بکاهیم؟ اولا باید بپذیریم که منشأ همه آزردگی ها و ناراحتی ها قوانینی هستند که خودمان برای خودمان تعیین می کنیم که در ذهن ما جای گرفته اند. اگر خود ما این قوانین را تعدیل کنیم یا آنها را از بین ببریم، آن وقت دیگر از بی اعتنایی دنیای واقعی نسبت به قوانین مان آزرده خاطر نخواهیم شد. ما می توانیم با خود قرار بگذاریم که "هیچ کس نمی تواند روز مرا خراب کند. >
● کنترل اندیشه ها
شما نمی توانید بر محیط پیرامون خود و بر اوضاع یا عقایدی که دیگران درباره شما دارند کنترل داشته باشید، مهم ترین و تنها چیزی که می توانید بر آن تسلط کامل داشته باشید افکار و اندیشه های خود شما هستند، آنچه مایه خوشبختی و شادی انسان می شود، درون اوست و نه عوامل بیرونی! سعی کنید یک حادثه آزاردهنده را به خاطر بیاورید؛ مثلا به هفته گذشته فکر کنید، به دزدیده شدن کیف پولتان یا فراموش شدن روز تولدتان یا هر مسئله دیگری که شما را آزرده خاطر کرده است. حالا به این جمله دقت کنید؛ "آنچه شما را آزرده است، نفس حادثه نیست بلکه تفکرات شما درباره آن حادثه است." شاید بگویید هر کس دیگری هم جای من بود همین احساس را پیدا می کرد؛ اما اشتباه است!
بهتر است بگویید اکثریت آدم ها همین احساس را پیدا می کنند. ما در تمام طول زندگی خود به گونه ای برنامه ریزی می کنیم که در هر زمینه خاص، تفکری خاص داشته باشیم و همین تفکرات خاص هستند که شادی و خوشبختی ما را تحت الشعاع خود قرار می دهند اما همیشه به خاطر داشته باشید که ما می توانیم اندیشه های خود را تغییر دهیم. یادگرفتن زندگی کردن در زمان حال یکی دیگر از مواردی است که به حفظ آرامش بیشتر ما کمک می کند. درواقع بیشترین وقت ما به افسوس خوردن نسبت به گذشته یا هراس از آینده صرف می شود.
● آرامش خیال
بیشتر آدم ها قبول دارند که <در زندگی به دنبال عشق، محبت، صلح و آرامش اند> اما جست وجوی آرامش خیال را زیر سؤال می برند! راستی چرا باید به دنبال این آ رامش باشیم؟ زیرا عشق و آرامش خیال عناصری جدانشدنی هستند. اگر به دنبال عشق بگردید آرامش را می یابید و اگر در جست وجوی آرامش باشید به عشق می رسید. معنای آرامش، خوردن قرص های آرامش بخش نیست؛ آرامش یعنی رسیدن به توازن. گاهی به نظرمان می رسد به محض اینکه قسط های عقب افتاده مان را بپردازیم خیالمان آسوده خواهد شد. این آسودگی خاطر شاید در کوتاه مدت حاصل شود اما همیشگی نخواهد بود. بزرگ ترین بانک ها ورشکست می شوند، هواپیماهای غول پیکر سقوط می کنند، بزرگ ترین برج ها فرو می ریزند و... ما باید امنیت را در وجود خودمان جست وجو کنیم.
اما چگونه می توانیم با اینگونه حوادث کنار بیاییم؟ راهش این است؛ آنها را قبول کنید و لذت ببرید. نیمی از لذت زندگی در همین است که <از اتفاقات آینده بی خبریم.> برای برخورداری از آرامش بیشتر باید با خودمان عهد کنیم که هر اتفاقی بیفتد با آن کنار بیاییم و رودرروی همه ترس هایمان بایستیم و به خود بگوییم: بالاخره هر مشکلی روزی پایان می یابد و این واقعیت زندگی است.اگر توجه کرده باشید تمام کسانی که زندگی شان سرشار از آرامش است از یک نظر وجه تشابه دارند و آن این است که <این افراد خود را ملزم به حفظ یک توازن همیشگی کرده اند.> بسیاری از آنها از طریق دعا و نیایش پروردگار به این توازن دست یافته اند.
گروهی دیگر به تکنیک های تمرکز ذهن روی آورده اند و... . همه آنها خلوت و سکوت را می جویند و با غرق شدن در خویشتن است که دنیای بیرون را بهتر می بینند. بخش دیگری از آرامش با اصلاح فکر و اندیشه شما به وجود می آید. اگر معتقد باشید که <زندگی جز یک کشمکش بی پایان نیست، حقیقتا نیز برایتان همانطور خواهد بود.> یادگرفتن زندگی کردن در زمان حال یکی دیگر از مواردی است که به حفظ آرامش بیشتر ما کمک می کند. درواقع بیشترین وقت ما به افسوس خوردن نسبت به گذشته یا هراس از آینده صرف می شود. زیستن در زمان حال مانند راه رفتن روی طناب است. در ابتدای کار، افتادن اجتناب ناپذیر است اما با تکرار و تمرین می توان حفظ تعادل را آموخت. برای نگهداشتن ذهن در زمان حال می توانید شتاب را از زندگی خود حذف کنید. وقتی که فکر شما می گوید "همیشه وقت کم می آورم"، انتظار دارید چه اتفاقی بیفتد؟ مطمئن باشید همیشه با کمبود وقت مواجه خواهید شد، همیشه از آسانسور جا خواهید ماند و همیشه دیر به اتوبوس خواهد رسید.
بنابراین سعی کنید در حال انجام هر کاری با خود بگویید: "تا وقتی سرگرم این کار هستم هیچ وقت عجله نمی کنم، تمام حواسم اینجاست و وقت کم نمی آورم." برای رسیدن به آرامش بیشتر می توانید این روش را هم امتحان کنید؛ هر وقت که کارتان به بحث و مشاجره می کشد و هرگاه که با همسر، دوست، رئیس و... خود مشکل پیدا می کنید، برای مدتی کنار بکشید و کاری نکنید تا به آرامش برسید.
تردیدی نیست هنگامی که پرانرژی هستیم در برابر انواع بیماری ها و در برابر افسردگی ها و کسالت های دیگران مقاوم تریم و هنگامی که از سطح انرژی پایینی برخوردار هستیم همه بیماری ها و افسردگی ها را به طرف خود جذب می کنیم. با خود خلوت کنید و سعی کنید همه افراد را با همان خصوصیاتی که دارند بپذیرید، نه آنگونه که خودتان توقع دارید و خواستار آن هستید. به هر طریقی که می توانید در تجسم خود عشق و محبت تان را نثارشان کنید.
● به خود استراحت بدهید!
تابه حال توجه کرده اید که گاه ما تمام روز را کوهنوردی می کنیم و در پایان همان روز همچنان سرشار از انرژی هستیم و در مواقعی دیگر با چند ساعت خرید از فروشگاهی بزرگ آنچنان احساس خستگی می کنیم که گویی تمام روز را کار کرده ایم.تمام اشیای پیرامون ما ارتعاش مخصوص به خود دارند و ما این ارتعاشات را جذب می کنیم. باغ ها و جنگل ها دارای ارتعاشاتی شفابخش هستند.
آنها انرژی ازدست رفته ما را جایگزین می کنند. فروشگاه های بزرگ و پارکینگ ها انرژی ما را کاهش می دهند، زیرا معمولا سر و صدا و ازدحام در آنها زیاد است. تردیدی نیست هنگامی که پرانرژی هستیم در برابر انواع بیماری ها و در برابر افسردگی ها و کسالت های دیگران مقاوم تریم تا هنگامی که از سطح انرژی پایینی برخوردار هستیم.
http://pnu-club.com/imported/2010/09/42.gifروزنامه آفتاب یزد ( www.aftab yazd.com )
علت اینکه به هر حادثه ای برچسب فاجعه و مصیبت می زنیم آن است که <تنها یک درصد از کل واقعیت را می بینیم.> تا زمانی که به بد بودن اوضاع و احوال، ایمان داشته باشید هیچ تغییری در اوضاع و احوال به وجود نخواهد آمد. تا هنگامی که با داد و فریاد و جنگ و دعوا به استقبال روزهای زندگی خود می روید هیچ پیشرفتی در زندگی نخواهید داشت. اما درست در همان لحظه ای که نوع نگاه خود را به زندگی تغییر می دهید همه چیز دستخوش تغییر می شود.
فرض کنید که قصد سفر با هواپیما را دارید و جای شما را به دیگری داده اند، می گویید: "واقعا افتضاح است. من عجله دارم. الان همه منتظر من هستند. من حتما باید با این پرواز بروم...." اگر با این روحیه و طرز برخورد ، دیگران به شما تنه زدند ، قهوه روی لباستان ریخت، چمدانتان گم شد و... اصلا تعجب نکنید. <اگر با زندگی بجنگید، همیشه بازنده می شوید.> به محض اینکه به خود بگویید: "در زندگی من هیچ چیزی تصادفی نیست. اگر اینجا هستم به خاطر آن است که باید اینجا باشم"، آن وقت است که همه چیز رو به بهبودی می گذرد.
چه بسا در همان زمان انتظار تا پرواز بعدی یک دوست جدید پیدا می کنید یا دوستی قدیمی را دوباره می بینید یا فرصتی برای مطالعه می یابید. اگر در پی آرامش بیشتر هستید به رویدادهای زندگی برچسب خوب یا بد نزنید. اصولا هر کسی می تواند دنیا را از زوایای مختلف بنگرد؛ دنیای ما دنیای پلیدی است یا اینکه دنیا به همین صورت هم که هست، زیباست.
اغلب ما برای یافتن عیب ها و کاستی های دیگران انرژی فراوانی صرف می کنیم و می کوشیم تا ثابت کنیم که آنها آدم هایی متقلب، پرخور، تنبل یا ولخرج هستند، اما نتیجه این تلاش ها و انتقادها چیست؟ هیچ، جز اینکه زندگی خود ما از شادی و نشاط تهی می شود. می توانیم دائم ناراحت باشیم و بگوییم دنیا رو به ویرانی می رود اما این می تواند بهانه ای باشد برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت زندگی.
راه دوم این است که <دنیا را به همین صورتی که هست بپذیریم.> ما هر طور که فکر می کنیم دنیا همان طور باقی می ماند. درواقع این امکان برای همه ما وجود دارد که جهان را به همین صورتی که هست بپذیریم و آنگاه برای بهتر کردن آن، بخشی از مسئولیت ها را به گردن بگیریم. اما واقعا چگونه می توانیم از حساسیت های خود بکاهیم؟ اولا باید بپذیریم که منشأ همه آزردگی ها و ناراحتی ها قوانینی هستند که خودمان برای خودمان تعیین می کنیم که در ذهن ما جای گرفته اند. اگر خود ما این قوانین را تعدیل کنیم یا آنها را از بین ببریم، آن وقت دیگر از بی اعتنایی دنیای واقعی نسبت به قوانین مان آزرده خاطر نخواهیم شد. ما می توانیم با خود قرار بگذاریم که "هیچ کس نمی تواند روز مرا خراب کند. >
● کنترل اندیشه ها
شما نمی توانید بر محیط پیرامون خود و بر اوضاع یا عقایدی که دیگران درباره شما دارند کنترل داشته باشید، مهم ترین و تنها چیزی که می توانید بر آن تسلط کامل داشته باشید افکار و اندیشه های خود شما هستند، آنچه مایه خوشبختی و شادی انسان می شود، درون اوست و نه عوامل بیرونی! سعی کنید یک حادثه آزاردهنده را به خاطر بیاورید؛ مثلا به هفته گذشته فکر کنید، به دزدیده شدن کیف پولتان یا فراموش شدن روز تولدتان یا هر مسئله دیگری که شما را آزرده خاطر کرده است. حالا به این جمله دقت کنید؛ "آنچه شما را آزرده است، نفس حادثه نیست بلکه تفکرات شما درباره آن حادثه است." شاید بگویید هر کس دیگری هم جای من بود همین احساس را پیدا می کرد؛ اما اشتباه است!
بهتر است بگویید اکثریت آدم ها همین احساس را پیدا می کنند. ما در تمام طول زندگی خود به گونه ای برنامه ریزی می کنیم که در هر زمینه خاص، تفکری خاص داشته باشیم و همین تفکرات خاص هستند که شادی و خوشبختی ما را تحت الشعاع خود قرار می دهند اما همیشه به خاطر داشته باشید که ما می توانیم اندیشه های خود را تغییر دهیم. یادگرفتن زندگی کردن در زمان حال یکی دیگر از مواردی است که به حفظ آرامش بیشتر ما کمک می کند. درواقع بیشترین وقت ما به افسوس خوردن نسبت به گذشته یا هراس از آینده صرف می شود.
● آرامش خیال
بیشتر آدم ها قبول دارند که <در زندگی به دنبال عشق، محبت، صلح و آرامش اند> اما جست وجوی آرامش خیال را زیر سؤال می برند! راستی چرا باید به دنبال این آ رامش باشیم؟ زیرا عشق و آرامش خیال عناصری جدانشدنی هستند. اگر به دنبال عشق بگردید آرامش را می یابید و اگر در جست وجوی آرامش باشید به عشق می رسید. معنای آرامش، خوردن قرص های آرامش بخش نیست؛ آرامش یعنی رسیدن به توازن. گاهی به نظرمان می رسد به محض اینکه قسط های عقب افتاده مان را بپردازیم خیالمان آسوده خواهد شد. این آسودگی خاطر شاید در کوتاه مدت حاصل شود اما همیشگی نخواهد بود. بزرگ ترین بانک ها ورشکست می شوند، هواپیماهای غول پیکر سقوط می کنند، بزرگ ترین برج ها فرو می ریزند و... ما باید امنیت را در وجود خودمان جست وجو کنیم.
اما چگونه می توانیم با اینگونه حوادث کنار بیاییم؟ راهش این است؛ آنها را قبول کنید و لذت ببرید. نیمی از لذت زندگی در همین است که <از اتفاقات آینده بی خبریم.> برای برخورداری از آرامش بیشتر باید با خودمان عهد کنیم که هر اتفاقی بیفتد با آن کنار بیاییم و رودرروی همه ترس هایمان بایستیم و به خود بگوییم: بالاخره هر مشکلی روزی پایان می یابد و این واقعیت زندگی است.اگر توجه کرده باشید تمام کسانی که زندگی شان سرشار از آرامش است از یک نظر وجه تشابه دارند و آن این است که <این افراد خود را ملزم به حفظ یک توازن همیشگی کرده اند.> بسیاری از آنها از طریق دعا و نیایش پروردگار به این توازن دست یافته اند.
گروهی دیگر به تکنیک های تمرکز ذهن روی آورده اند و... . همه آنها خلوت و سکوت را می جویند و با غرق شدن در خویشتن است که دنیای بیرون را بهتر می بینند. بخش دیگری از آرامش با اصلاح فکر و اندیشه شما به وجود می آید. اگر معتقد باشید که <زندگی جز یک کشمکش بی پایان نیست، حقیقتا نیز برایتان همانطور خواهد بود.> یادگرفتن زندگی کردن در زمان حال یکی دیگر از مواردی است که به حفظ آرامش بیشتر ما کمک می کند. درواقع بیشترین وقت ما به افسوس خوردن نسبت به گذشته یا هراس از آینده صرف می شود. زیستن در زمان حال مانند راه رفتن روی طناب است. در ابتدای کار، افتادن اجتناب ناپذیر است اما با تکرار و تمرین می توان حفظ تعادل را آموخت. برای نگهداشتن ذهن در زمان حال می توانید شتاب را از زندگی خود حذف کنید. وقتی که فکر شما می گوید "همیشه وقت کم می آورم"، انتظار دارید چه اتفاقی بیفتد؟ مطمئن باشید همیشه با کمبود وقت مواجه خواهید شد، همیشه از آسانسور جا خواهید ماند و همیشه دیر به اتوبوس خواهد رسید.
بنابراین سعی کنید در حال انجام هر کاری با خود بگویید: "تا وقتی سرگرم این کار هستم هیچ وقت عجله نمی کنم، تمام حواسم اینجاست و وقت کم نمی آورم." برای رسیدن به آرامش بیشتر می توانید این روش را هم امتحان کنید؛ هر وقت که کارتان به بحث و مشاجره می کشد و هرگاه که با همسر، دوست، رئیس و... خود مشکل پیدا می کنید، برای مدتی کنار بکشید و کاری نکنید تا به آرامش برسید.
تردیدی نیست هنگامی که پرانرژی هستیم در برابر انواع بیماری ها و در برابر افسردگی ها و کسالت های دیگران مقاوم تریم و هنگامی که از سطح انرژی پایینی برخوردار هستیم همه بیماری ها و افسردگی ها را به طرف خود جذب می کنیم. با خود خلوت کنید و سعی کنید همه افراد را با همان خصوصیاتی که دارند بپذیرید، نه آنگونه که خودتان توقع دارید و خواستار آن هستید. به هر طریقی که می توانید در تجسم خود عشق و محبت تان را نثارشان کنید.
● به خود استراحت بدهید!
تابه حال توجه کرده اید که گاه ما تمام روز را کوهنوردی می کنیم و در پایان همان روز همچنان سرشار از انرژی هستیم و در مواقعی دیگر با چند ساعت خرید از فروشگاهی بزرگ آنچنان احساس خستگی می کنیم که گویی تمام روز را کار کرده ایم.تمام اشیای پیرامون ما ارتعاش مخصوص به خود دارند و ما این ارتعاشات را جذب می کنیم. باغ ها و جنگل ها دارای ارتعاشاتی شفابخش هستند.
آنها انرژی ازدست رفته ما را جایگزین می کنند. فروشگاه های بزرگ و پارکینگ ها انرژی ما را کاهش می دهند، زیرا معمولا سر و صدا و ازدحام در آنها زیاد است. تردیدی نیست هنگامی که پرانرژی هستیم در برابر انواع بیماری ها و در برابر افسردگی ها و کسالت های دیگران مقاوم تریم تا هنگامی که از سطح انرژی پایینی برخوردار هستیم.
http://pnu-club.com/imported/2010/09/42.gifروزنامه آفتاب یزد ( www.aftab yazd.com )