O M I D
01-01-2011, 06:45 PM
ببری که هرگز به مازندارن نرسید
http://pnu-club.com/imported/2011/01/29.jpg (http://www.shenidar.com/sec/news/Files/2011/01/11010151236_Babr-e-mazandaran_Or_Shot4u.jpg)یکی از پوستهای یافت شده در دهه چهل شمسی که در موزه دارآباد نگهداری می‌شود ببر نر سیبریایی که به منظور احیای نسل ببر مازندارن به ایران آورده شده بود، پس از هشت ماه و چند روز بر اثر بیماری تلف شد.
بنابر گزارش خبرگزاری های ایران، این ببر نر صبح پنجشنبه 10 دی (31 دسامبر) پس از تحمل یک دوره بیماری تنفسی جان باخته است.
هنوز از علت اصلی مرگ این گربه سان عظیم الجثه گزارش دقیقی در دست نیست، اما در اخبار منتشر شده، از سه بیماری به عنوان علت اصلی مرگ این حیوان کمیاب یاد شده است.
بیماری ناشی از خوردن گوشت خر، ایدز ویژه گربه سانان و بیماری مشمشه، سه بیماری هستند که خبرگزاری های ایرانی از آنها به عنوان علت مرگ این ببر نام برده اند.
اسماعیل کهرم، کارشناس محیط زیست در ایران در این مورد به بی بی سی فارسی گفت که او هم از علت اصلی مرگ این ببر را نمی داند، اما چنانچه بیماری مشمشه علت تلف شدن این حیوان بوده باشد، به گفته آقای کهرم، حیوانات دیگر باغ وحش تهران و کارکنان این مکان هم در معرض سرایت بیماری خطرناک مشمشه هستند.
ببرهای مبادله شده قرار بود یکماه پس از ورود به ایران در زیستگاه میانکاله، واقع در شمال ایران، رها شوند و با زاد و ولد خود، جایگزین نسل منقرض شده ببر مازندران شوند.
اما به گفته آقای کهرم، آماده نشدن این زیستگاه در شمال ایران، باعث نگهداشتن این حیوانات در باغ وحش پارک ارم تهران شده بود و نهایتا پس از هشت ماه و چند روز، به مرگ یکی از این دو حیوان انجامید.
ببر کاسپین، ببر مازندران، ببر پارسی و یا ببر ایرانی که در برخی نقاط به آن ببر تورانی یا ببر هیرکانی می گویند، با نام علمی Panthera tigris virgata در ناحیه گسترده ای از چین تا دریای سیاه می زیسته است. جنگلهای مازندران ، قفقاز ، ترکمنستان ، ازبکستان ، تاجیکستان ، قزاقستان ، قرقیزستان و غرب چین مسکن این کونه از ببر بوده است که امروزه منقرض گردیده‌است اما هنوز ادعاهایی اتفاقی دربارهٔ رویت آن گزارش می شود
http://pnu-club.com/imported/2011/01/30.jpg (http://www.shenidar.com/sec/news/Files/2011/01/11010151424_Panthera_tigris_virgata_Or_Shot4u.jpg) ببر ایرانی آخرین ببر کاسپین در مازندران که افراد محلی به آن شیر سرخ می‌گفتند در سال 1338 در جنگلهای مازندران، در منطقه گنبد کاووس، به دست یک شکارچی محلی شکار شد. از ببر مازندران تنها یک نقاشی رنگی و چند عکس و چند پوست بجا مانده است[نیازمند منبع]. عکسها و پوست‌ها نشان می‌دهند که رنگ ببر مازندران از ببر بنگال روشن‌تر، و تااندازه‌ای نارنجی مایل به قرمز و نوارهای عرضی آن باریک‌تر و منظم‌تر و به تعداد بیشتر بوده‌است. موهای بدن ببر مازندران بلندتر و پرپشت‌تر از ببر بنگال و کوتاه‌تر از ببر سیبری و جثه آن بزرگ‌تر از ببر بنگال و کوچک‌تر از ببر سیبری بوده‌است.
ببر مازندران مارال، گراز، شوکا، خرگوش، پرندگان، خزندگان گربه وحشی و هنگام گرسنگی کمبود غذا، گاو و گاومیش اهلی شکار می‌کرد.
شکار بی رویه، خشک کردن نیزارها و مردابها برای کشاورزی، باغداری و خانه سازی، از میان رفتن جنگلهای جلگه ای سبب نابودی نسل ببر در ایران شده‌است.
ببر مازندران از تیره‌های بسیار نزدیک به ببر سیبری بوده و این دو تیره، تنها حدود ده هزار سال است که از هم جدا شده‌اند. بررسی دی‌ان‌آ بقایای یافته شده از ببر مازندران، و مقایسه آن با ببر سیبری، نشان می‌دهد این دو تیره تنها در یک نوکلئوتید تفاوت دارند و هر دو از یک زیرگونه بوده‌اند. همین امر احتمال بازگشت ببر مازندران به چرخه طبیعت را قوت بخشیده‌است.
مبادله گونه های در معرض انقراض و ایجاد محیط زیست مناسب برای آنها یکی از مهم ترین مباحث محافل جانورشناسان در دنیاست.
http://pnu-club.com/imported/2011/01/29.jpg (http://www.shenidar.com/sec/news/Files/2011/01/11010151236_Babr-e-mazandaran_Or_Shot4u.jpg)یکی از پوستهای یافت شده در دهه چهل شمسی که در موزه دارآباد نگهداری می‌شود ببر نر سیبریایی که به منظور احیای نسل ببر مازندارن به ایران آورده شده بود، پس از هشت ماه و چند روز بر اثر بیماری تلف شد.
بنابر گزارش خبرگزاری های ایران، این ببر نر صبح پنجشنبه 10 دی (31 دسامبر) پس از تحمل یک دوره بیماری تنفسی جان باخته است.
هنوز از علت اصلی مرگ این گربه سان عظیم الجثه گزارش دقیقی در دست نیست، اما در اخبار منتشر شده، از سه بیماری به عنوان علت اصلی مرگ این حیوان کمیاب یاد شده است.
بیماری ناشی از خوردن گوشت خر، ایدز ویژه گربه سانان و بیماری مشمشه، سه بیماری هستند که خبرگزاری های ایرانی از آنها به عنوان علت مرگ این ببر نام برده اند.
اسماعیل کهرم، کارشناس محیط زیست در ایران در این مورد به بی بی سی فارسی گفت که او هم از علت اصلی مرگ این ببر را نمی داند، اما چنانچه بیماری مشمشه علت تلف شدن این حیوان بوده باشد، به گفته آقای کهرم، حیوانات دیگر باغ وحش تهران و کارکنان این مکان هم در معرض سرایت بیماری خطرناک مشمشه هستند.
ببرهای مبادله شده قرار بود یکماه پس از ورود به ایران در زیستگاه میانکاله، واقع در شمال ایران، رها شوند و با زاد و ولد خود، جایگزین نسل منقرض شده ببر مازندران شوند.
اما به گفته آقای کهرم، آماده نشدن این زیستگاه در شمال ایران، باعث نگهداشتن این حیوانات در باغ وحش پارک ارم تهران شده بود و نهایتا پس از هشت ماه و چند روز، به مرگ یکی از این دو حیوان انجامید.
ببر کاسپین، ببر مازندران، ببر پارسی و یا ببر ایرانی که در برخی نقاط به آن ببر تورانی یا ببر هیرکانی می گویند، با نام علمی Panthera tigris virgata در ناحیه گسترده ای از چین تا دریای سیاه می زیسته است. جنگلهای مازندران ، قفقاز ، ترکمنستان ، ازبکستان ، تاجیکستان ، قزاقستان ، قرقیزستان و غرب چین مسکن این کونه از ببر بوده است که امروزه منقرض گردیده‌است اما هنوز ادعاهایی اتفاقی دربارهٔ رویت آن گزارش می شود
http://pnu-club.com/imported/2011/01/30.jpg (http://www.shenidar.com/sec/news/Files/2011/01/11010151424_Panthera_tigris_virgata_Or_Shot4u.jpg) ببر ایرانی آخرین ببر کاسپین در مازندران که افراد محلی به آن شیر سرخ می‌گفتند در سال 1338 در جنگلهای مازندران، در منطقه گنبد کاووس، به دست یک شکارچی محلی شکار شد. از ببر مازندران تنها یک نقاشی رنگی و چند عکس و چند پوست بجا مانده است[نیازمند منبع]. عکسها و پوست‌ها نشان می‌دهند که رنگ ببر مازندران از ببر بنگال روشن‌تر، و تااندازه‌ای نارنجی مایل به قرمز و نوارهای عرضی آن باریک‌تر و منظم‌تر و به تعداد بیشتر بوده‌است. موهای بدن ببر مازندران بلندتر و پرپشت‌تر از ببر بنگال و کوتاه‌تر از ببر سیبری و جثه آن بزرگ‌تر از ببر بنگال و کوچک‌تر از ببر سیبری بوده‌است.
ببر مازندران مارال، گراز، شوکا، خرگوش، پرندگان، خزندگان گربه وحشی و هنگام گرسنگی کمبود غذا، گاو و گاومیش اهلی شکار می‌کرد.
شکار بی رویه، خشک کردن نیزارها و مردابها برای کشاورزی، باغداری و خانه سازی، از میان رفتن جنگلهای جلگه ای سبب نابودی نسل ببر در ایران شده‌است.
ببر مازندران از تیره‌های بسیار نزدیک به ببر سیبری بوده و این دو تیره، تنها حدود ده هزار سال است که از هم جدا شده‌اند. بررسی دی‌ان‌آ بقایای یافته شده از ببر مازندران، و مقایسه آن با ببر سیبری، نشان می‌دهد این دو تیره تنها در یک نوکلئوتید تفاوت دارند و هر دو از یک زیرگونه بوده‌اند. همین امر احتمال بازگشت ببر مازندران به چرخه طبیعت را قوت بخشیده‌است.
مبادله گونه های در معرض انقراض و ایجاد محیط زیست مناسب برای آنها یکی از مهم ترین مباحث محافل جانورشناسان در دنیاست.