Y@SiN
01-01-2011, 05:42 PM
استفاده از کاغذ برای ارائه پول تبدیل به این ایده شد که علائم می توانند برای نشان دادن طلا و نقره استفاده شوند ضمن اینکه باز هم قابلیت تبدیل به همان فلز های پر ارزش را دارند. پول کاغذی قابلیت حمل و استفاده ی آسانتری نسبت به فلز های سنگین پر حجم دارد. پذیرش عمومی پول کاغذی بستگی به اطمینان و اعتقاد عمومی به توانایی و صلاحیت نهاد های مجاز در میزان ثبات، قابلیت اعتماد و در دسترس بودن آن ها دارد. پول کاغذی اطلاعاتی در مورد طلا و نقره ای است که مشاغل می توانند از آن ها برای انجام تراکنش های بازرگانی بدون نیاز به حمل مقدار زیادی فلز استفاده کنند. پذیرش عمومی ارز و پول بستگی به اعتماد آن ها به اطلاعات موجود در کاغذ ها دارد که قابلیت تعویض آن ها را با فلز های فی النفسه با ارزش بیان می کند.
در اصل بدون اعتماد، پول کاغذی فقط کاغذی است که ارزش آن با برگ های در باد یکسان خواهد بود.وقتی عموم به این موضوع که پول کاغذی دارای ارزش است معتقد بودند، بانک ها کاغذها را همانند فلزهای با ارزش محافظت می کنند.به بیانی دیگر موقعی که مشتریان پول های خود را در بانک ها می گذارند همانند زمانی که طلا بودند با تهدیداتی مواجه هستند -
حمل حجم زیاد پول نقد حتی با واحدهای درشت پولی غیر عاقلانه به نظر می رسد. اثرات این امر نامناسب از طریق ایجاد چک ها که شامل اطلاعات شناسایی صاحب حساب است کاهش می یابد. اطلاعات حساب فقط شناساننده است که به اطلاعات دفتر حساب حاصل از تراکنش های نقدی و چکی مشتری گره خورده است. در پول کاغذی ارزش آن توسط واحد و مقداری که صادر کننده آن روی آن چاپ کرده است مشخص می شود در حالی که در چک مشتری ارزش آن را به طور شخصی وارد می کند و شخص پذیرنده چک محبور به اعتماد به صادر کننده چک و امضای او است.
از زمانی که پول و چک محبوبیتشان افزایش یافته است جرایمی مرتبط با آن ها نیز کشف شده است که می تواند صحت و سلامت آن را از طریق ایجاد کپی ها (جعل) یا انجام کلاهبرداری به وسیله جعل هویت شخصی دیگر به جای امضای کننده چک به خطر بیاندازد.
پول و چک ها هنوز در پشت قفس های فلزی و دیوارهای سنگی محافظت می شوند ولی ایمنی صحت محتوا از عیارسنجی متالوژیکی و فلزی به عیار سنجی اطلاعاتی مبدل شده است. تست صحت اطلاعات بر پول و چک از پشت دیوارهای بانک به مکان های انجام تراکنش جایی که فروشنده به خاطر بازرسی پول و صحت آن ها و همچنین تایید هویت امضای کننده آن شارژ می شود، انتقال یافته است. فروشندگان به طور فیزیکی پول ها و اطلاعات اعتباری شخص صادر کننده چک را برای مشخص کردن تقلبی بودن آن ها مورد آزمایش قرار می دادند ولی امروزه فروشندگان می توانند فورا و به طور ارتباطات الکترونیکی اعتبار اطلاعات میزان تراکنش ها را مشخص کنند.
بر طبق تعریف بانک مرکزی اروپا پول الکترونیکی عبارت است از اندوخته ای الکترونیکی از بهای پولی بر سرویس های تکنیکی که به طور گسترده ای برای انجام پرداخت بدون لزوم نقش حساب بانکی در تراکنش استفاده می شود ولی به عنوان ابزار حامل از پیش پرداخته شده عمل می کنند.
پول الکترونیکی به نوع های مختلفی به نام های اسکناس دیجیتالی ، سکه دیجیتالی ، سکه های رقمی شده[۱] (https://mail.google.com/mail/h/1u9o4kcvo01xu/#12b7e08ada492484__ftn1) ، اسکناس الکترونیکی و چک های الکترونیکی اطلاق می شود. این فرم های پول الکترونیکی می توانند توسط مخابره از کامپیوتری به کامپیوتری دیگر و توسط مشتری و کسب و کارها بیرون از سیستم های بین المللی عمومی بانکی انتقال یابد.
۲-پول الکترونیکی و ویژگی های الگویی آن:
پول الکترونیکی،پول هم وزن ضبط شده الکترونیکی بر کارت های ارزش نگهداری شده[۲] (https://mail.google.com/mail/h/1u9o4kcvo01xu/#12b7e08ada492484__ftn2) می باشد.این کارت ها،کارت های هوشمندی هستند و دارای ریزپردازنده هایی هستند که در آن ها جایگذاری شده و می توانند ارزش های پولی را در خود نگهداری کنند. فرم دیگر پول های الکترونیکی،پول شبکه ای است «نرم افزاری که اجازه انتقال بها از طریق شبکه های کامپیوتری به خصوص اینترنت را می دهد». پول الکترونیکی همانند چک های مسافرتی، مطالبات شناور بر بانک های خصوصی و یا دیگر موسسات مالی هستند که به هیچ حساب خاصی مرتبط نیستند.این پول توسط موسسات خصوصی و عمومی که در جهان توسعه یافته اند صادر می شوند و این نگرانی را در مورد توانایی آینده بانک ها در تامین هدف های پولی افزایش می دهد.
الگوهای متفاوتی از پول الکترونیکی گسترش یافته است که به صورت قابل ملاحظه ای دارای خصوصیاتی متفاوت هستند. اول این که محصولات پول الکترونیکی در پیاده سازی های تکنیکی خود متفاوتند. برای نگهداری ارزش های از پیش پرداخته شده، الگوهایی بر پایه کارت که نیاز به سخت افزارهای کامپوتری مخصوص و قابل حمل دارند ایجاد شده اند و معمولا تراشه های ریزپردازنده ای در کارت های پلاستیکی جایگذاری شده اند، که الگوهای بر پایه نرم افزارهای مخصوصی که به کامپیوترهای شخصی نصب شده اند، استفاده می کنند.
دوم، مدیریت سازمانی ممکن است متفاوت باشد. به طور معمول ۴ نوع تامین کننده سرویس در عملیات های پول الکترونیکی شرکت دارند.صادر کنندگان پول الکترونیکی، اپراتورهای شبکه، فروشندگان سخت افزار و نرم افزار و تسویه کنندگان تراکنش ها.
سوم، محصولات و تولیدات متفاوتی که در راه انتقال بها وجود دارد .بعضی از الگوهای پول الکترونیکی اجازه انتقال مستقیم میزان الکترونیکی از حساب خریدار به حساب دیگری بدون دخالت طرف سومی مثل صادر کنندگان بهای الکترونیکی را می دهند.
چهارم، مباحثات مربوط به انتقال پذیری و ضبط تراکنش هاست. بسیاری از الگوها بعضی از جزئیات تراکنش ها میان مشتری و فروشنده را در پایگاه داده مرکزی خود ثبت می کنند که قابلیت کنترل را خواهند داشت. و در نهایت در بسیاری از الگوهای پول الکترونیکی که امروزه گسترش یافته اند و یا در حال تست شدن هستند، بهای نگهداری شده در سیستم ها فقط به پول های ملی تخصیص داده شده اند و این احتمال وجود دارد که میزان ها و پرداخت ها به چندین واحد پول ملی انجام شوند.
پول الکترونیکی که از طریق تبدیل اسکناس و بینش های سرمایه گذاری ایجاد شوند، منابع پولی را تغییر نداده و ثبات قیمتی نیز در خطر نخواهد بود. اگر پول الکترونیکی در نتیجه اعتبار و صادر کنندگان خصوصی ایجاد گردد، صادر کنندگان به تامین مقدار اضافی پول الکترونیکی به شرطی که تفاوت میان بهره و سود موجود بر اعتبارات مالی و بهره ای که برای پول الکترونیکی وجود دارد و نیز اگر ریسک حق العمل اعتبارات مالی، تهیه و تدارک سرویس های پرداخت و همچنین هزینه سرمایه گذاری را پوشش دهد، تشویق می شوند.
ریسک صدور بیش از حد پول الکترونیکی توسط ۲ فاکتور محدود می شود که هزینه صدور پول الکترونیکی را افزایش می دهد و در نتیجه منبع آن را محدود می کند. فاکتور اول عبارتست از اینکه در محیط رقابتی توازن پول الکترونیکی می تواند دارای تاوان باشد. فاکتور دوم که بسیار مهم تر است نیازهای قابلیت امتناع است که می تواند صادر کنندگان را مجبور به تصرف پول بانک مرکزی کند. از راه های دیگری که صدور بیش از حد را محدود می کند نیاز به تسویه سریع توازن پول الکترونیکی در بانک مرکزی است.
یکی دیگر ازمباحث پایه ای این است که توسعه پول الکترونیکی نباید عملکرد روان سیستم های پرداخت را در خطر قرار دهد. پول الکترونیکی، تکنولوژی را پیشنهاد می دهد که اجازه حصول سودی کارآمد در استفاده از وسیله های پرداخت را اجازه می دهد. اگر چه این مزیت فقط وقتی مشخص می شود که حفاظتی مناسب برای مطمئن ساختن از اینکه پول الکترونیکی محصولی قابل اعتماد و پذیرفته شده توسط همه کاربران است، انجام شود.
الگوهای پول الکترونیکی موجود به دو گروه سیستم های آنلاین و سیستم های آفلاین تقسیم بندی می شوند . در سیستم های آنلاین مداخله بانک و یا مراجع مربوطه برای هر تراکنشی لازم است در حالی که در سیستم آفلاین پرداخت به صورت مستقیم بین مشتری و فروشنده انجام می شود. پول الکترونیکی کامل، به صورت آفلاین ، ناشناس ، انتقال به صورت همتا به همتا، مستقل از مکان و سرویس ها، قابلیت تقسیم به هر بها و امنیت در برابر کپی کردن و استفاده دوباره خواهد بود. رسیدن و نزدیک شدن به همه خصوصیات ذکر شده نیاز به معرفی معادلات ریاضی بسیار پیچیده به علاوه ی ترافیک شبکه ای سنگین دارد، در این حالی است که پیاده سازی آن نیز به صورت ناکارآمد و دارای ریسک خواهد بود.
سیستم های آفلاین راه حل های متفاوتی با سکه های الکترونیکی قابل تقسیم و غیر قابل تقسیم پیشنهاد می دهد که در هر دو حالت مسائلی وجود دارد . مشکل اول افزایش پیچیدگی الگو است که بر کارآمدی سیستم تاثیر می گذارد و آن ها را برای پیاده سازی ، فهم و اشکال زدایی بسیار مشکل می کند. دومین مشکل تشخیص احتمال پرداخت دوباره همراه با همان بهای الکترونیکی است که به صورت غیر همزمان انجام می شود. به بیانی دیگر تراکنش های فریب آمیز می توانند در حالت آفلاین و به صورت موفقیت آمیزتری انجام شوند و تشخیص اینکه از بهایی استفاده دوباره شده است بعد از ارتباط با پایگاه داده مرکزی منبع انجام می شود.
در اصل بدون اعتماد، پول کاغذی فقط کاغذی است که ارزش آن با برگ های در باد یکسان خواهد بود.وقتی عموم به این موضوع که پول کاغذی دارای ارزش است معتقد بودند، بانک ها کاغذها را همانند فلزهای با ارزش محافظت می کنند.به بیانی دیگر موقعی که مشتریان پول های خود را در بانک ها می گذارند همانند زمانی که طلا بودند با تهدیداتی مواجه هستند -
حمل حجم زیاد پول نقد حتی با واحدهای درشت پولی غیر عاقلانه به نظر می رسد. اثرات این امر نامناسب از طریق ایجاد چک ها که شامل اطلاعات شناسایی صاحب حساب است کاهش می یابد. اطلاعات حساب فقط شناساننده است که به اطلاعات دفتر حساب حاصل از تراکنش های نقدی و چکی مشتری گره خورده است. در پول کاغذی ارزش آن توسط واحد و مقداری که صادر کننده آن روی آن چاپ کرده است مشخص می شود در حالی که در چک مشتری ارزش آن را به طور شخصی وارد می کند و شخص پذیرنده چک محبور به اعتماد به صادر کننده چک و امضای او است.
از زمانی که پول و چک محبوبیتشان افزایش یافته است جرایمی مرتبط با آن ها نیز کشف شده است که می تواند صحت و سلامت آن را از طریق ایجاد کپی ها (جعل) یا انجام کلاهبرداری به وسیله جعل هویت شخصی دیگر به جای امضای کننده چک به خطر بیاندازد.
پول و چک ها هنوز در پشت قفس های فلزی و دیوارهای سنگی محافظت می شوند ولی ایمنی صحت محتوا از عیارسنجی متالوژیکی و فلزی به عیار سنجی اطلاعاتی مبدل شده است. تست صحت اطلاعات بر پول و چک از پشت دیوارهای بانک به مکان های انجام تراکنش جایی که فروشنده به خاطر بازرسی پول و صحت آن ها و همچنین تایید هویت امضای کننده آن شارژ می شود، انتقال یافته است. فروشندگان به طور فیزیکی پول ها و اطلاعات اعتباری شخص صادر کننده چک را برای مشخص کردن تقلبی بودن آن ها مورد آزمایش قرار می دادند ولی امروزه فروشندگان می توانند فورا و به طور ارتباطات الکترونیکی اعتبار اطلاعات میزان تراکنش ها را مشخص کنند.
بر طبق تعریف بانک مرکزی اروپا پول الکترونیکی عبارت است از اندوخته ای الکترونیکی از بهای پولی بر سرویس های تکنیکی که به طور گسترده ای برای انجام پرداخت بدون لزوم نقش حساب بانکی در تراکنش استفاده می شود ولی به عنوان ابزار حامل از پیش پرداخته شده عمل می کنند.
پول الکترونیکی به نوع های مختلفی به نام های اسکناس دیجیتالی ، سکه دیجیتالی ، سکه های رقمی شده[۱] (https://mail.google.com/mail/h/1u9o4kcvo01xu/#12b7e08ada492484__ftn1) ، اسکناس الکترونیکی و چک های الکترونیکی اطلاق می شود. این فرم های پول الکترونیکی می توانند توسط مخابره از کامپیوتری به کامپیوتری دیگر و توسط مشتری و کسب و کارها بیرون از سیستم های بین المللی عمومی بانکی انتقال یابد.
۲-پول الکترونیکی و ویژگی های الگویی آن:
پول الکترونیکی،پول هم وزن ضبط شده الکترونیکی بر کارت های ارزش نگهداری شده[۲] (https://mail.google.com/mail/h/1u9o4kcvo01xu/#12b7e08ada492484__ftn2) می باشد.این کارت ها،کارت های هوشمندی هستند و دارای ریزپردازنده هایی هستند که در آن ها جایگذاری شده و می توانند ارزش های پولی را در خود نگهداری کنند. فرم دیگر پول های الکترونیکی،پول شبکه ای است «نرم افزاری که اجازه انتقال بها از طریق شبکه های کامپیوتری به خصوص اینترنت را می دهد». پول الکترونیکی همانند چک های مسافرتی، مطالبات شناور بر بانک های خصوصی و یا دیگر موسسات مالی هستند که به هیچ حساب خاصی مرتبط نیستند.این پول توسط موسسات خصوصی و عمومی که در جهان توسعه یافته اند صادر می شوند و این نگرانی را در مورد توانایی آینده بانک ها در تامین هدف های پولی افزایش می دهد.
الگوهای متفاوتی از پول الکترونیکی گسترش یافته است که به صورت قابل ملاحظه ای دارای خصوصیاتی متفاوت هستند. اول این که محصولات پول الکترونیکی در پیاده سازی های تکنیکی خود متفاوتند. برای نگهداری ارزش های از پیش پرداخته شده، الگوهایی بر پایه کارت که نیاز به سخت افزارهای کامپوتری مخصوص و قابل حمل دارند ایجاد شده اند و معمولا تراشه های ریزپردازنده ای در کارت های پلاستیکی جایگذاری شده اند، که الگوهای بر پایه نرم افزارهای مخصوصی که به کامپیوترهای شخصی نصب شده اند، استفاده می کنند.
دوم، مدیریت سازمانی ممکن است متفاوت باشد. به طور معمول ۴ نوع تامین کننده سرویس در عملیات های پول الکترونیکی شرکت دارند.صادر کنندگان پول الکترونیکی، اپراتورهای شبکه، فروشندگان سخت افزار و نرم افزار و تسویه کنندگان تراکنش ها.
سوم، محصولات و تولیدات متفاوتی که در راه انتقال بها وجود دارد .بعضی از الگوهای پول الکترونیکی اجازه انتقال مستقیم میزان الکترونیکی از حساب خریدار به حساب دیگری بدون دخالت طرف سومی مثل صادر کنندگان بهای الکترونیکی را می دهند.
چهارم، مباحثات مربوط به انتقال پذیری و ضبط تراکنش هاست. بسیاری از الگوها بعضی از جزئیات تراکنش ها میان مشتری و فروشنده را در پایگاه داده مرکزی خود ثبت می کنند که قابلیت کنترل را خواهند داشت. و در نهایت در بسیاری از الگوهای پول الکترونیکی که امروزه گسترش یافته اند و یا در حال تست شدن هستند، بهای نگهداری شده در سیستم ها فقط به پول های ملی تخصیص داده شده اند و این احتمال وجود دارد که میزان ها و پرداخت ها به چندین واحد پول ملی انجام شوند.
پول الکترونیکی که از طریق تبدیل اسکناس و بینش های سرمایه گذاری ایجاد شوند، منابع پولی را تغییر نداده و ثبات قیمتی نیز در خطر نخواهد بود. اگر پول الکترونیکی در نتیجه اعتبار و صادر کنندگان خصوصی ایجاد گردد، صادر کنندگان به تامین مقدار اضافی پول الکترونیکی به شرطی که تفاوت میان بهره و سود موجود بر اعتبارات مالی و بهره ای که برای پول الکترونیکی وجود دارد و نیز اگر ریسک حق العمل اعتبارات مالی، تهیه و تدارک سرویس های پرداخت و همچنین هزینه سرمایه گذاری را پوشش دهد، تشویق می شوند.
ریسک صدور بیش از حد پول الکترونیکی توسط ۲ فاکتور محدود می شود که هزینه صدور پول الکترونیکی را افزایش می دهد و در نتیجه منبع آن را محدود می کند. فاکتور اول عبارتست از اینکه در محیط رقابتی توازن پول الکترونیکی می تواند دارای تاوان باشد. فاکتور دوم که بسیار مهم تر است نیازهای قابلیت امتناع است که می تواند صادر کنندگان را مجبور به تصرف پول بانک مرکزی کند. از راه های دیگری که صدور بیش از حد را محدود می کند نیاز به تسویه سریع توازن پول الکترونیکی در بانک مرکزی است.
یکی دیگر ازمباحث پایه ای این است که توسعه پول الکترونیکی نباید عملکرد روان سیستم های پرداخت را در خطر قرار دهد. پول الکترونیکی، تکنولوژی را پیشنهاد می دهد که اجازه حصول سودی کارآمد در استفاده از وسیله های پرداخت را اجازه می دهد. اگر چه این مزیت فقط وقتی مشخص می شود که حفاظتی مناسب برای مطمئن ساختن از اینکه پول الکترونیکی محصولی قابل اعتماد و پذیرفته شده توسط همه کاربران است، انجام شود.
الگوهای پول الکترونیکی موجود به دو گروه سیستم های آنلاین و سیستم های آفلاین تقسیم بندی می شوند . در سیستم های آنلاین مداخله بانک و یا مراجع مربوطه برای هر تراکنشی لازم است در حالی که در سیستم آفلاین پرداخت به صورت مستقیم بین مشتری و فروشنده انجام می شود. پول الکترونیکی کامل، به صورت آفلاین ، ناشناس ، انتقال به صورت همتا به همتا، مستقل از مکان و سرویس ها، قابلیت تقسیم به هر بها و امنیت در برابر کپی کردن و استفاده دوباره خواهد بود. رسیدن و نزدیک شدن به همه خصوصیات ذکر شده نیاز به معرفی معادلات ریاضی بسیار پیچیده به علاوه ی ترافیک شبکه ای سنگین دارد، در این حالی است که پیاده سازی آن نیز به صورت ناکارآمد و دارای ریسک خواهد بود.
سیستم های آفلاین راه حل های متفاوتی با سکه های الکترونیکی قابل تقسیم و غیر قابل تقسیم پیشنهاد می دهد که در هر دو حالت مسائلی وجود دارد . مشکل اول افزایش پیچیدگی الگو است که بر کارآمدی سیستم تاثیر می گذارد و آن ها را برای پیاده سازی ، فهم و اشکال زدایی بسیار مشکل می کند. دومین مشکل تشخیص احتمال پرداخت دوباره همراه با همان بهای الکترونیکی است که به صورت غیر همزمان انجام می شود. به بیانی دیگر تراکنش های فریب آمیز می توانند در حالت آفلاین و به صورت موفقیت آمیزتری انجام شوند و تشخیص اینکه از بهایی استفاده دوباره شده است بعد از ارتباط با پایگاه داده مرکزی منبع انجام می شود.