tania
12-28-2010, 05:08 AM
مواردي که امکان قصاص قاتل وجود ندارد به شرح زير است
فرزند از سوي پدر يا جد پدري؛ ماده 220 قانون مجازات اسلامي در اين مورد اشعار مي‌دارد: «پدر يا جد پدري که فرزند خود را بکشد، قصاص نمي‌شود و به پرداخت ديه قتل به ورثه مقتول و تعزير محکوم خواهد شد.»
در صورتي که شخص کسي را به دليل اعتقاد به قصاص يا مهدورالدم بودن بکشد و اين امر بر دادگاه ثابت شود؛ تبصره دو ماده 295 قانون مجازات اسلامي بيان مي‌دارد: در صورتي که شخصي کسي را با اعتقاد به قصاص يا مهدورالدم بودن بکشد و اين امر بر دادگاه اثبات و بعد معلوم شود مجني عليه مورد قصاص يا مهدورالدم نبوده، قتل به منزله خطاي شبيه عمد است و اگر ادعاي خود را در مورد مهدورالدم بودن مقتول به اثبات برساند، قصاص و ديه از او ساقط است.»
قتل ديوانه توسط عاقل؛ ماده 222 قانون مجازات اسلامي نيز در اين خصوص مي‌گويد: «هرگاه عاقلي ديوانه‌اي را بکشد، قصاص نمي‌شود؛ بلکه بايد ديه قتل را به ورثه مقتول بدهد و در صورتي که اقدام وي باعث اخلال در نظم جامعه يا خوف شده و يا بيم تجلي مرتکب يا ديگران رود، باعث سه تا ده سال زندان تعزيري خواهد بود.»
قتل توسط ديوانه يا نابالغ؛ ماده 221 قانون مجازات اسلامي بيان مي‌دارد: «هر گاه ديوانه يا نابالغي عمداً کسي را بکشد، خطا محسوب و قصاص نمي‌شود؛ بلکه بايد عاقله آنها ديه قتل خطا را به ورثه مقتول بدهند.»
قتل توسط فرد مست مسلوب الاختيار؛ ماده 224 قانون مجازات اسلامي در اين باره اظهار مي‌دارد: «قتل در حال مستي موجب قصاص است، مگر اينکه ثابت شود در اثر مستي به طور کل مسلوب الاختيار بوده و قصد از او سلب شده و قبلاً براي چنين عملي خود را مست نکرده باشد. در صورتي که جنايت باعث اخلال در نظم جامعه يا خوف شده يا بيم تجري مرتکب و ديگران رود موجب سه تا ده سال زندان تغزيري خواهد بود.»
چنانچه مجني عليه پيش از مرگ، جاني را از قصاص نفس عفو کرده باشد؛ ماده 268 قانون مجازات اسلامي نيز اشعاري دارد: «چنانچه مجني عليه پيش از مرگ جاني را از قصاص نفس عفو نمايد، حق قصاص ساقط مي‌شود و اولياي دم نمي‌توانند پس از مرگ او مطالبه قصاص کنند.»
هر گاه مسلماني کافري را بکشد، قصاص نمي‌شود. (مفهوم ماده 207 قانون مجازات اسلامي)
اگر کسي به قتل عمد شخصي اقرار و پس از آن ديگري به قتل عمد همان مقتول اعتراف کند در صورتي که نفر اول از اقرارش برگردد، قصاص يا ديه از هر دو ساقط است. (ماده 236 قانون مجازات اسلامي)
هر گاه مادري جنين زنده خود را به عمد سقط کند. (مواد 622 تا 624 قانون مجازات اسلامي)
فرزند از سوي پدر يا جد پدري؛ ماده 220 قانون مجازات اسلامي در اين مورد اشعار مي‌دارد: «پدر يا جد پدري که فرزند خود را بکشد، قصاص نمي‌شود و به پرداخت ديه قتل به ورثه مقتول و تعزير محکوم خواهد شد.»
در صورتي که شخص کسي را به دليل اعتقاد به قصاص يا مهدورالدم بودن بکشد و اين امر بر دادگاه ثابت شود؛ تبصره دو ماده 295 قانون مجازات اسلامي بيان مي‌دارد: در صورتي که شخصي کسي را با اعتقاد به قصاص يا مهدورالدم بودن بکشد و اين امر بر دادگاه اثبات و بعد معلوم شود مجني عليه مورد قصاص يا مهدورالدم نبوده، قتل به منزله خطاي شبيه عمد است و اگر ادعاي خود را در مورد مهدورالدم بودن مقتول به اثبات برساند، قصاص و ديه از او ساقط است.»
قتل ديوانه توسط عاقل؛ ماده 222 قانون مجازات اسلامي نيز در اين خصوص مي‌گويد: «هرگاه عاقلي ديوانه‌اي را بکشد، قصاص نمي‌شود؛ بلکه بايد ديه قتل را به ورثه مقتول بدهد و در صورتي که اقدام وي باعث اخلال در نظم جامعه يا خوف شده و يا بيم تجلي مرتکب يا ديگران رود، باعث سه تا ده سال زندان تعزيري خواهد بود.»
قتل توسط ديوانه يا نابالغ؛ ماده 221 قانون مجازات اسلامي بيان مي‌دارد: «هر گاه ديوانه يا نابالغي عمداً کسي را بکشد، خطا محسوب و قصاص نمي‌شود؛ بلکه بايد عاقله آنها ديه قتل خطا را به ورثه مقتول بدهند.»
قتل توسط فرد مست مسلوب الاختيار؛ ماده 224 قانون مجازات اسلامي در اين باره اظهار مي‌دارد: «قتل در حال مستي موجب قصاص است، مگر اينکه ثابت شود در اثر مستي به طور کل مسلوب الاختيار بوده و قصد از او سلب شده و قبلاً براي چنين عملي خود را مست نکرده باشد. در صورتي که جنايت باعث اخلال در نظم جامعه يا خوف شده يا بيم تجري مرتکب و ديگران رود موجب سه تا ده سال زندان تغزيري خواهد بود.»
چنانچه مجني عليه پيش از مرگ، جاني را از قصاص نفس عفو کرده باشد؛ ماده 268 قانون مجازات اسلامي نيز اشعاري دارد: «چنانچه مجني عليه پيش از مرگ جاني را از قصاص نفس عفو نمايد، حق قصاص ساقط مي‌شود و اولياي دم نمي‌توانند پس از مرگ او مطالبه قصاص کنند.»
هر گاه مسلماني کافري را بکشد، قصاص نمي‌شود. (مفهوم ماده 207 قانون مجازات اسلامي)
اگر کسي به قتل عمد شخصي اقرار و پس از آن ديگري به قتل عمد همان مقتول اعتراف کند در صورتي که نفر اول از اقرارش برگردد، قصاص يا ديه از هر دو ساقط است. (ماده 236 قانون مجازات اسلامي)
هر گاه مادري جنين زنده خود را به عمد سقط کند. (مواد 622 تا 624 قانون مجازات اسلامي)