pnugirl
12-07-2010, 02:41 PM
علی دایی را با رکوردهایش می شناسد ، نگاه به او همیشه نگاهی آماری است یک نگاه صرفا ریاضی ...علی دایی را همواره این گونه تعریف می کنند آقای گل فوتبال جهان ...اولین بازیکنی که از مرز صد گل ملی گذشت ،رکوردار بیشترین بازی ملی در فوتبال ایران و...اعداد و ارقام فردی آن قدر بزرگ وتکرار نشدنی است که سایه بلندی روی افتخارات فردی او انداخته اند،تا آن جا که همه ما یادمان می رود که دو جشن بزرگ فوتبال ایران روی هنر جمعی و گروهی علی دایی حاصل شد ...
یادتان رفته آن دو باری که تا صبح در کو چه ها جشن گرفتیم و نخوابیدیم بازی با استرالیا وگلی که خداداد زد و بازی با آمریکا و گلی که مهدی مهدوی کیا زد .هردو روی پاس های علی دایی بود اگر تعارف را کنار بگذاریم دو کار جمعی و گروهی علی دایی از تمام رکوردهای فردی وانفرادی او ماندگارتر است .
اصولا به طور کلی علی دایی را می توان به دو بخش نقسیم کرد:بخش فردی و بخش جمعی در عالم تمثیل می توان شادی گل های علی دایی را مرور کرد او دستانش را به آسمان می برد و در یک گوشه زمین با خودش خلوت می کرد (شادی انفرادی )وپس از آن به سمت سایر بازیکنان بر می گشت وخوشحالی را با آن ها تقسیم می کرد(شادی جمعی)
بازگشت شیث رضایی به تمرینات پرسپولیس عجیب نبود ،پروسه ای بود که باید طی می شد ،علی دایی باید در جدال میان دو بخش ذاتی وجودش که می توان به یک سمت آن نام غرور داد و دیگری تعصب که در علی دایی معنای میل به پیروزی وتنفر به شکست نام داد جنگ مغلوبه شود و عاقبت یکی برنده شود علی دایی تا به حال چند بار با این جدال دست وپنچه نرم کرده و همیشه قسمت جمعی پیروز شده ....
در سایپا وقتی در نیم فصل دوم تیم دپار افت شد دایی به یکباره تصمیم گرفت بازی نکند و این فرصت را به محسن خلیلی بدهد تا گل زنی کندوجمع را نجات دهد در تیم ملی هم در یک مقطع تصمیم گرفت که علی کریمی را برگرداند که داستان با مخالفت کریمی نا فرجام ماند .... از این مطلب دو نتیجه گیری می توان کرد که مثبت آن می شود که علی دایی وقتی منافع جمعی به خطر می افتد پا روی غرورش می گذارد ،اما نتیجه گیری منفی آن هم می شود: «تعصب بر غرور وقتی پیروز می شود که غرور در آستانه زخمی جدی تر قرار گرفته و... از دگر خواهی به عنوان پلی برای ترمیم غرور خراش برداشته استفاده می شود»
یادتان رفته آن دو باری که تا صبح در کو چه ها جشن گرفتیم و نخوابیدیم بازی با استرالیا وگلی که خداداد زد و بازی با آمریکا و گلی که مهدی مهدوی کیا زد .هردو روی پاس های علی دایی بود اگر تعارف را کنار بگذاریم دو کار جمعی و گروهی علی دایی از تمام رکوردهای فردی وانفرادی او ماندگارتر است .
اصولا به طور کلی علی دایی را می توان به دو بخش نقسیم کرد:بخش فردی و بخش جمعی در عالم تمثیل می توان شادی گل های علی دایی را مرور کرد او دستانش را به آسمان می برد و در یک گوشه زمین با خودش خلوت می کرد (شادی انفرادی )وپس از آن به سمت سایر بازیکنان بر می گشت وخوشحالی را با آن ها تقسیم می کرد(شادی جمعی)
بازگشت شیث رضایی به تمرینات پرسپولیس عجیب نبود ،پروسه ای بود که باید طی می شد ،علی دایی باید در جدال میان دو بخش ذاتی وجودش که می توان به یک سمت آن نام غرور داد و دیگری تعصب که در علی دایی معنای میل به پیروزی وتنفر به شکست نام داد جنگ مغلوبه شود و عاقبت یکی برنده شود علی دایی تا به حال چند بار با این جدال دست وپنچه نرم کرده و همیشه قسمت جمعی پیروز شده ....
در سایپا وقتی در نیم فصل دوم تیم دپار افت شد دایی به یکباره تصمیم گرفت بازی نکند و این فرصت را به محسن خلیلی بدهد تا گل زنی کندوجمع را نجات دهد در تیم ملی هم در یک مقطع تصمیم گرفت که علی کریمی را برگرداند که داستان با مخالفت کریمی نا فرجام ماند .... از این مطلب دو نتیجه گیری می توان کرد که مثبت آن می شود که علی دایی وقتی منافع جمعی به خطر می افتد پا روی غرورش می گذارد ،اما نتیجه گیری منفی آن هم می شود: «تعصب بر غرور وقتی پیروز می شود که غرور در آستانه زخمی جدی تر قرار گرفته و... از دگر خواهی به عنوان پلی برای ترمیم غرور خراش برداشته استفاده می شود»