rezalaghaian
11-11-2010, 10:51 AM
http://pnu-club.com/imported/2010/11/17.gif http://pnu-club.com/imported/2010/11/18.gif http://pnu-club.com/imported/2010/11/19.gif
http://pnu-club.com/imported/2010/11/399.jpg
تيترآنلاين - تلویزیون هم مثل تمام فن‌آوری‌هایی که امروزه از آنها استفاده می‌کنیم حاصل تکامل ایده‌ها و ابداعات ساده است. نخستین بار، این پاناسونیک بود که در سال ۲۰۰۸ در نمایشگاه CEATAC ژاپن، یک سیستم سینمای خانگی سه‌بعدی پلاسما به صورت «فول اچ دی» را به نمایش گذاشت. اما شرکت سامسونگ اخیراً تلوزیونهای "LED" ، LCD" "و "پلاسمای سه بعدی" ساخته، که با قابلیت تنها فشار یک دکمه روی کنترل از راه دور تلویزیون می‌توان به تصاویر دو بعدی جلوه سه بعدی بخشد.
فناوری تبدیل دو بعدی به سه بعدی، عمق تصویر را با بررسی هر شی موجود در تصویر سنجیده و براساس این اطلاعات تصویر سه‌بعدی را می‌سازد.
به گزارش موبنا، این فناوری از چهار مرحله پردازش تصویر، تحلیل اطلاعات عمق تصویر، پردازش اطلاعات و در نهایت ایجاد تصویر سه بعدی تشکیل شده است.
در این میان، آنچه کارایی تبدیل تصاویر دو بعدی به سه بعدی را تعیین می‌کند، فناوری تحلیل عمق تصویر است که انحصاری توسط شرکت سامسونگ بوجود آمده است.
این فناوری، اطلاعات بهینه عمق تصاویر سه بعدی را با ترکیب و آنالیز اطلاعات پیکسل‌های اطراف هر پیکسل از داخل تصویر دو بعدی استخراج می‌کند.
همچنین این فناروری می‌تواند عکس‌های ورودی را در دسته‌های حداکثر 500 میلیون تایی قرار داده و اطلاعات مربوط به عمق تصویر را از هر پیکسل استخراج کند. این فناوری می‌تواند به طور خودکار محل‌هایی که بینندگان با دقت بیشتری به آن نگاه می‌کنند را تشخیص داده و عمل سه‌بعدی‌سازی را طبیعی‌تر انجام دهد.
در مقایسه با فناوری‌های قبلی که تصویر سه بعدی را براساس بالا و پایین تصویر می‌ساختند، در این فناوری افکت سه بعدی بسیار طبیعی‌تر عمل می‌کند.
این فناوری روی هر نوع تصویر دو بعدی قابل استفاده است. با این حال مقدار سه بعدی شدن تصویر براساس نوع تصویر دو بعدی می‌تواند متفاوت باشد.
کاربران نیز می‌توانند از بخش تنظیمات مقدار افکت سه‌بعدی مورد علاقه‌شان را تغییر دهند. آنها می‌توانند تنظیمات بهینه برای افکت سه بعدی را به سادگی تغییر حجم صدای تلویزیون کنترل کنند. قابل ذكر است كه بیشتر فیلم‌های سه بعدی نیز با توجه به حجیم بودن، برروی دیسک‌های بلو - ری عرضه می‌گردند.
به گزارش تيترآنلاين، کارشناسان عقیده دارند که سال ۲۰۱۰، سال تلویزیونهای سه‌بعدی نیست، اما این سال را می‌توان آغازی برای این تحول عمده دانست. تا زمانی که تعداد عناوین فیلم‌های سه‌بعدی که در سال ساخته می‌شوند، اضافه نشوند و تا زمانی که شبکه‌های ماهواره‌ای که برنامه‌های سه‌بعدی پخش می‌کنند، معمول نشوند، رونق تلویزیون سه‌بعدی، نقطه اوج خود را تجربه نخواهد کرد. مسلما کسی برای نمایش چند فیلم و ویدئو در سال، حاضر نیست چند صد دلار هزینه بیشتر بدهد!
تلویزیون سه‌بعدی بدون برنامه سه‌بعدی؟!
به گزارش تيترآنلاين، وقتی فروش تلویزیون وضوح بالا از دهه ۹۰ میلادی شروع شد، هیچ شبکه تلویزیونی، برنامه‌ای با وضوح بالا پخش نمی‌کرد. خریداران این سسیتم‌ها که در آن زمان قیمتی در حدود ۱۰ هزار دلار داشت، به سختی چیزی برای تماشا پیدا می‌کردند که بتواند به آنها لذت نمایش ویدئوهای با وضوح بالا را نشان بدهد!
امسال هم شرکت‌های بزرگی که تلویزیونهای سه‌بعدی می‌سازند، دقیقا چنین مشکلی دارند. با وجود اینکه پخش‌کننده‌های بلوری که بتوانند فیلم‌های سه‌بعدی پخش کنند، وجود دارند، اما عملا فیلم سه‌بعدی که روی دیسک بلوری باشد، در بازار وجود ندارد!!
اما بدیهی است که تا برنامه‌های سه‌بعدی از فیلم گرفته تا گیم و برنامه‌های تلویونی سه‌بعدی، نباشند، این شرکت‌های نمی‌توانند امید زیادی داشته باشند.
جام جهانی فوتبال در آفریقای جنوبی، فرصت طلایی برای این شرکت‌هاست. سونی در این میان، جام جهانی را بسیار جدی گرفته است، این شرکت که اسپانسر جام جهانی هم است، با استفاده از دوربین‌های سه‌بعدی حرفه‌ای خود ۲۵ بازی از بازی‌های این رقابت پرطرفدار را ضبط و پخش می‌کند. سونی این تصاویر سه‌بعدی را با استفاده از نمایشگرهای بزرگ سه‌بعدی در ۷ شهر بزرگ دنیا (برلین، لندن، مکزیکوسیتی، پاریس، ریو دو ژانیرو، رم و سیدنی) به نمایش می‌گذارد تا به همه نشان دهد که تماشای فوتبال به صورت سه‌بعدی، می‌تواند چه حس و حالی داشته باشد!
تماشای تلویزیون سه بعدی خطرناک است!
اين شرکت در اطلاعیه ای اعلام کرد که تماشای تلویزیونهای سه بعدی برای زنان باردار، کودکان و بیمارانی که از بی خوابی رنج می برند خطرناک است. در شرایطی که به نظر می رسد تلویزیونهای سه بعدی در سال 2010 به محصول شماره یک بازار محصولات الکترونیک مصرفی تبدیل شود اطلاعیه شرکت سامسونگ نگرانیهایی را در این بخش ایجاد کرده است.
این سازنده کره ای درباره عوارضی هشدار داده که بینندگان این تلویزیون ها ممکن است با آن ها مواجه شوند. این دستگاه ممکن است حمله صرع به دنبال داشته یا موجب ناراحتی هایی مانند تغییر دید و سرگیجه یا تهوع، دردهای شکمی، تشنج و حرکات بی اختیار مانند پرش چشم یا ماهیچه شود. به کسانی که از خواب محروم شده اند نیز توصیه شده از مشاهده تلویزیون های سه بعدی خودداری کنند. بزرگی این هشدار ممکن است عرضه تلویزیون سه بعدی را که از سوی سازندگان به عنوان آینده تلویزیون توصیف شده، تحت الشعاع قرار دهد.
و اما يك سوال در خصوص تلويزيونهاي LED و LCD
آیا تلویزیونهای LED بهتر از LCD هستند؟
اين روزها بازار لوازم خانگي جهان و به تبع آن ايران آماج هجوم كالاهاي مختلف بوده و هر يك از شركت‌هاي صنعتي و توليدي جهان در رقابت با ساير شركت‌ها سعي مي‌كنند مدل‌هاي جديدي را روانه بازار كشورمان كرده و مشتريان را به سمت خود جلب كنند.
با نگاهي به انواع و اقسام كالاها به ويژه در حوزه لوازم خانگي مي‌توان متوجه شد كه شركت‌هاي فعال در اين عرصه به طور متناوب مدل‌هاي جديد خود را روانه بازار كرده و هر روز در پي افزايش سهم خود در بازارهاي جهاني هستند.
در اين بين شركت‌هاي جهاني علاوه بر ايجاد تغييراتي در مدل‌هاي جديد خود سعي مي‌كنند قيمت اين محصولات را نيز تا جايي كه امكان دارد، ثابت باقي نگه دارند كه اين موضوع باعث جذب مشتريان بيشتري مي‌شود.
به‌گزارش ايسنا، اما طي يكي دو سال اخير يكي از محصولاتي كه تبليغات زيادي روي آن انجام شده، تلويزيونهاي ال.اي.دي (LED) است. نوعي از تلويزيون كه نسل بعد از ال.سي.دي (LCD) محسوب مي‌شود.
در مورد تلويزيونهاي ال.سي.دي تاكنون صحبت‌هاي زيادي شده، اما در مورد تلويزيونهاي ال.اي.دي كمتر.
بد نيست در اين بين سري به دنياي تلويزيونهاي ال.اي.دي زده و به طور مختصر با اين نوع تلويزيون‌ها آشنا شويم.
ال.اي.دي مخفف عبارت ديود تشعشع نور (Light-Emitting Diode) است. نمايشگرهاي ال.اي.دي آن دسته از نمايشگرها هستند كه از ديودهاي نورافشان براي نمايش تصاوير استفاده مي‌کنند و اين دسته از نمايشگرها در اندازه‌هايي بسيار بزرگ و در مکان‌هايي خاص کاربرد دارند.
با اين وجود بايد سوال كرد كه چرا اين ديودهاي نورافشان تحت عنوان تلويزيون به خانه‌ها يا محل كار افراد راه يافتند؟
نكته جالب اينجا است كه برخي از شركت‌هاي معتبر جهان توانسته‌اند با استفاده از عنوان ال.اي.دي به سود سرشاري دست پيدا كنند و اين در حالي است كه محصول آنها در واقع ال.اي.دي نبوده است!
به عنوان مثال يكي از شركت‌هاي كره‌‌اي با سري جديد ال.سي.دي‌هاي خود که از ال.اي.دي براي روشن‌سازي صفحه بهره مي‌گيرند، توانسته سهم مناسبي را در بازار به‌دست آورد. اين در حالي است كه اين نوع تلويزيون‌ها ال.اي.دي نيستند. همين موضوع اعتراض‌هايي را نيز نسبت به نحوه تبليغات اين شركت برانگيخته است.
يک ديود نورافشان يا همان ال.اي.دي هم‌اكنون بسيار بزرگ‌تر از آن است که بتواند جايگزين يک پيكسل به عنوان مثال در تلويزيون خانگي شود.
ساخت تلويزيون ال.اي.دي در مجموع پرهزينه‌تر از تلويزيونهاي كنوني بوده و قيمت آن نيز حدود دو برابر همتاي خود يعني ال.سي.دي موجود در بازار و حتي پلاسما است.
تاكنون نمايشگرهاي ال.سي.دي از لامپ‌هاي فلورسنت براي روشن‌سازي صفحه استفاده مي‌كردند. استفاده از اين لامپ‌ها مشکلاتي را به همراه داشت كه از جمله آنها مي‌توان به نبود قابليت نمايش رنگ مشکي به‌طور کامل و عميق اشاره کرد، چرا که لامپ‌هاي فلورسنت هميشه روشن بوده و مقداري نور از آنها رخنه مي‌کند.
فقدان قابليت نمايش اين رنگ به طور عميق موجب افت وضوح تصوير مي‌شود. همچنين فقدان طيف وسيعي از رنگ‌ها در فلورسنت نيز اشباع رنگ را محدود مي‌كند. اين مشكلات باعث شد تا صنعت صوتي و تصويري جهان به سمت به‌كارگيري فن‌آوري جايگزين جديدي جهت روشن‌سازي صفحه‌اي ال.سي.دي سوق داده شود و آن چيزي نبود جز استفاده از ال.اي.دي.
تلويزيونهاي ال.اي.دي در هر صورت ميزان برق کمتري نسبت به آن دسته از ال.سي.دي‌ها که به لامپ‌هاي فلورسنت مجهزند، مصرف مي‌کنند. تلويزيونهاي ال.سي.دي که از ال.اي.دي براي روشن‌سازي صفحه بهره مي‌گيرند، از چهار جنبه نسبت به ال.سي.دي‌هايي که از فلورسنت براي انجام اين كار استفاده مي‌کنند، برتر هستند:
- توليد تصويري شفاف و واضح‌تر و نيز تيرگي عميق‌تر (فقط در نوع دوم نه Edge LED)
- باريکي قابل توجه عرض نمايشگر نوع اول يا Edge LED
- مصرف برق کمتر
- ارائه طيف رنگ وسيع‌تر
يادآوري مي‌شود كه نخستين تلويزيوني که از ال.اي.دي در بخش پشتي خود براي روشن‌سازي استفاده مي‌کرد، توسط شرکت سوني در سال 2004 ميلادي معرفي شد.
همچنين بايد به اين نكته توجه كرد كه وضوح تصوير يک تلويزيون ال.سي.دي که براي روشن‌سازي صفحه از ال.اي.دي‌هاي تعبيه شده در پشت خود بهره مي‌گيرد، به مراتب بالاتر از آن نوع است که ال.اي.دي‌ها را در پيرامون خود جاي داده است.
http://pnu-club.com/imported/2010/11/399.jpg
تيترآنلاين - تلویزیون هم مثل تمام فن‌آوری‌هایی که امروزه از آنها استفاده می‌کنیم حاصل تکامل ایده‌ها و ابداعات ساده است. نخستین بار، این پاناسونیک بود که در سال ۲۰۰۸ در نمایشگاه CEATAC ژاپن، یک سیستم سینمای خانگی سه‌بعدی پلاسما به صورت «فول اچ دی» را به نمایش گذاشت. اما شرکت سامسونگ اخیراً تلوزیونهای "LED" ، LCD" "و "پلاسمای سه بعدی" ساخته، که با قابلیت تنها فشار یک دکمه روی کنترل از راه دور تلویزیون می‌توان به تصاویر دو بعدی جلوه سه بعدی بخشد.
فناوری تبدیل دو بعدی به سه بعدی، عمق تصویر را با بررسی هر شی موجود در تصویر سنجیده و براساس این اطلاعات تصویر سه‌بعدی را می‌سازد.
به گزارش موبنا، این فناوری از چهار مرحله پردازش تصویر، تحلیل اطلاعات عمق تصویر، پردازش اطلاعات و در نهایت ایجاد تصویر سه بعدی تشکیل شده است.
در این میان، آنچه کارایی تبدیل تصاویر دو بعدی به سه بعدی را تعیین می‌کند، فناوری تحلیل عمق تصویر است که انحصاری توسط شرکت سامسونگ بوجود آمده است.
این فناوری، اطلاعات بهینه عمق تصاویر سه بعدی را با ترکیب و آنالیز اطلاعات پیکسل‌های اطراف هر پیکسل از داخل تصویر دو بعدی استخراج می‌کند.
همچنین این فناروری می‌تواند عکس‌های ورودی را در دسته‌های حداکثر 500 میلیون تایی قرار داده و اطلاعات مربوط به عمق تصویر را از هر پیکسل استخراج کند. این فناوری می‌تواند به طور خودکار محل‌هایی که بینندگان با دقت بیشتری به آن نگاه می‌کنند را تشخیص داده و عمل سه‌بعدی‌سازی را طبیعی‌تر انجام دهد.
در مقایسه با فناوری‌های قبلی که تصویر سه بعدی را براساس بالا و پایین تصویر می‌ساختند، در این فناوری افکت سه بعدی بسیار طبیعی‌تر عمل می‌کند.
این فناوری روی هر نوع تصویر دو بعدی قابل استفاده است. با این حال مقدار سه بعدی شدن تصویر براساس نوع تصویر دو بعدی می‌تواند متفاوت باشد.
کاربران نیز می‌توانند از بخش تنظیمات مقدار افکت سه‌بعدی مورد علاقه‌شان را تغییر دهند. آنها می‌توانند تنظیمات بهینه برای افکت سه بعدی را به سادگی تغییر حجم صدای تلویزیون کنترل کنند. قابل ذكر است كه بیشتر فیلم‌های سه بعدی نیز با توجه به حجیم بودن، برروی دیسک‌های بلو - ری عرضه می‌گردند.
به گزارش تيترآنلاين، کارشناسان عقیده دارند که سال ۲۰۱۰، سال تلویزیونهای سه‌بعدی نیست، اما این سال را می‌توان آغازی برای این تحول عمده دانست. تا زمانی که تعداد عناوین فیلم‌های سه‌بعدی که در سال ساخته می‌شوند، اضافه نشوند و تا زمانی که شبکه‌های ماهواره‌ای که برنامه‌های سه‌بعدی پخش می‌کنند، معمول نشوند، رونق تلویزیون سه‌بعدی، نقطه اوج خود را تجربه نخواهد کرد. مسلما کسی برای نمایش چند فیلم و ویدئو در سال، حاضر نیست چند صد دلار هزینه بیشتر بدهد!
تلویزیون سه‌بعدی بدون برنامه سه‌بعدی؟!
به گزارش تيترآنلاين، وقتی فروش تلویزیون وضوح بالا از دهه ۹۰ میلادی شروع شد، هیچ شبکه تلویزیونی، برنامه‌ای با وضوح بالا پخش نمی‌کرد. خریداران این سسیتم‌ها که در آن زمان قیمتی در حدود ۱۰ هزار دلار داشت، به سختی چیزی برای تماشا پیدا می‌کردند که بتواند به آنها لذت نمایش ویدئوهای با وضوح بالا را نشان بدهد!
امسال هم شرکت‌های بزرگی که تلویزیونهای سه‌بعدی می‌سازند، دقیقا چنین مشکلی دارند. با وجود اینکه پخش‌کننده‌های بلوری که بتوانند فیلم‌های سه‌بعدی پخش کنند، وجود دارند، اما عملا فیلم سه‌بعدی که روی دیسک بلوری باشد، در بازار وجود ندارد!!
اما بدیهی است که تا برنامه‌های سه‌بعدی از فیلم گرفته تا گیم و برنامه‌های تلویونی سه‌بعدی، نباشند، این شرکت‌های نمی‌توانند امید زیادی داشته باشند.
جام جهانی فوتبال در آفریقای جنوبی، فرصت طلایی برای این شرکت‌هاست. سونی در این میان، جام جهانی را بسیار جدی گرفته است، این شرکت که اسپانسر جام جهانی هم است، با استفاده از دوربین‌های سه‌بعدی حرفه‌ای خود ۲۵ بازی از بازی‌های این رقابت پرطرفدار را ضبط و پخش می‌کند. سونی این تصاویر سه‌بعدی را با استفاده از نمایشگرهای بزرگ سه‌بعدی در ۷ شهر بزرگ دنیا (برلین، لندن، مکزیکوسیتی، پاریس، ریو دو ژانیرو، رم و سیدنی) به نمایش می‌گذارد تا به همه نشان دهد که تماشای فوتبال به صورت سه‌بعدی، می‌تواند چه حس و حالی داشته باشد!
تماشای تلویزیون سه بعدی خطرناک است!
اين شرکت در اطلاعیه ای اعلام کرد که تماشای تلویزیونهای سه بعدی برای زنان باردار، کودکان و بیمارانی که از بی خوابی رنج می برند خطرناک است. در شرایطی که به نظر می رسد تلویزیونهای سه بعدی در سال 2010 به محصول شماره یک بازار محصولات الکترونیک مصرفی تبدیل شود اطلاعیه شرکت سامسونگ نگرانیهایی را در این بخش ایجاد کرده است.
این سازنده کره ای درباره عوارضی هشدار داده که بینندگان این تلویزیون ها ممکن است با آن ها مواجه شوند. این دستگاه ممکن است حمله صرع به دنبال داشته یا موجب ناراحتی هایی مانند تغییر دید و سرگیجه یا تهوع، دردهای شکمی، تشنج و حرکات بی اختیار مانند پرش چشم یا ماهیچه شود. به کسانی که از خواب محروم شده اند نیز توصیه شده از مشاهده تلویزیون های سه بعدی خودداری کنند. بزرگی این هشدار ممکن است عرضه تلویزیون سه بعدی را که از سوی سازندگان به عنوان آینده تلویزیون توصیف شده، تحت الشعاع قرار دهد.
و اما يك سوال در خصوص تلويزيونهاي LED و LCD
آیا تلویزیونهای LED بهتر از LCD هستند؟
اين روزها بازار لوازم خانگي جهان و به تبع آن ايران آماج هجوم كالاهاي مختلف بوده و هر يك از شركت‌هاي صنعتي و توليدي جهان در رقابت با ساير شركت‌ها سعي مي‌كنند مدل‌هاي جديدي را روانه بازار كشورمان كرده و مشتريان را به سمت خود جلب كنند.
با نگاهي به انواع و اقسام كالاها به ويژه در حوزه لوازم خانگي مي‌توان متوجه شد كه شركت‌هاي فعال در اين عرصه به طور متناوب مدل‌هاي جديد خود را روانه بازار كرده و هر روز در پي افزايش سهم خود در بازارهاي جهاني هستند.
در اين بين شركت‌هاي جهاني علاوه بر ايجاد تغييراتي در مدل‌هاي جديد خود سعي مي‌كنند قيمت اين محصولات را نيز تا جايي كه امكان دارد، ثابت باقي نگه دارند كه اين موضوع باعث جذب مشتريان بيشتري مي‌شود.
به‌گزارش ايسنا، اما طي يكي دو سال اخير يكي از محصولاتي كه تبليغات زيادي روي آن انجام شده، تلويزيونهاي ال.اي.دي (LED) است. نوعي از تلويزيون كه نسل بعد از ال.سي.دي (LCD) محسوب مي‌شود.
در مورد تلويزيونهاي ال.سي.دي تاكنون صحبت‌هاي زيادي شده، اما در مورد تلويزيونهاي ال.اي.دي كمتر.
بد نيست در اين بين سري به دنياي تلويزيونهاي ال.اي.دي زده و به طور مختصر با اين نوع تلويزيون‌ها آشنا شويم.
ال.اي.دي مخفف عبارت ديود تشعشع نور (Light-Emitting Diode) است. نمايشگرهاي ال.اي.دي آن دسته از نمايشگرها هستند كه از ديودهاي نورافشان براي نمايش تصاوير استفاده مي‌کنند و اين دسته از نمايشگرها در اندازه‌هايي بسيار بزرگ و در مکان‌هايي خاص کاربرد دارند.
با اين وجود بايد سوال كرد كه چرا اين ديودهاي نورافشان تحت عنوان تلويزيون به خانه‌ها يا محل كار افراد راه يافتند؟
نكته جالب اينجا است كه برخي از شركت‌هاي معتبر جهان توانسته‌اند با استفاده از عنوان ال.اي.دي به سود سرشاري دست پيدا كنند و اين در حالي است كه محصول آنها در واقع ال.اي.دي نبوده است!
به عنوان مثال يكي از شركت‌هاي كره‌‌اي با سري جديد ال.سي.دي‌هاي خود که از ال.اي.دي براي روشن‌سازي صفحه بهره مي‌گيرند، توانسته سهم مناسبي را در بازار به‌دست آورد. اين در حالي است كه اين نوع تلويزيون‌ها ال.اي.دي نيستند. همين موضوع اعتراض‌هايي را نيز نسبت به نحوه تبليغات اين شركت برانگيخته است.
يک ديود نورافشان يا همان ال.اي.دي هم‌اكنون بسيار بزرگ‌تر از آن است که بتواند جايگزين يک پيكسل به عنوان مثال در تلويزيون خانگي شود.
ساخت تلويزيون ال.اي.دي در مجموع پرهزينه‌تر از تلويزيونهاي كنوني بوده و قيمت آن نيز حدود دو برابر همتاي خود يعني ال.سي.دي موجود در بازار و حتي پلاسما است.
تاكنون نمايشگرهاي ال.سي.دي از لامپ‌هاي فلورسنت براي روشن‌سازي صفحه استفاده مي‌كردند. استفاده از اين لامپ‌ها مشکلاتي را به همراه داشت كه از جمله آنها مي‌توان به نبود قابليت نمايش رنگ مشکي به‌طور کامل و عميق اشاره کرد، چرا که لامپ‌هاي فلورسنت هميشه روشن بوده و مقداري نور از آنها رخنه مي‌کند.
فقدان قابليت نمايش اين رنگ به طور عميق موجب افت وضوح تصوير مي‌شود. همچنين فقدان طيف وسيعي از رنگ‌ها در فلورسنت نيز اشباع رنگ را محدود مي‌كند. اين مشكلات باعث شد تا صنعت صوتي و تصويري جهان به سمت به‌كارگيري فن‌آوري جايگزين جديدي جهت روشن‌سازي صفحه‌اي ال.سي.دي سوق داده شود و آن چيزي نبود جز استفاده از ال.اي.دي.
تلويزيونهاي ال.اي.دي در هر صورت ميزان برق کمتري نسبت به آن دسته از ال.سي.دي‌ها که به لامپ‌هاي فلورسنت مجهزند، مصرف مي‌کنند. تلويزيونهاي ال.سي.دي که از ال.اي.دي براي روشن‌سازي صفحه بهره مي‌گيرند، از چهار جنبه نسبت به ال.سي.دي‌هايي که از فلورسنت براي انجام اين كار استفاده مي‌کنند، برتر هستند:
- توليد تصويري شفاف و واضح‌تر و نيز تيرگي عميق‌تر (فقط در نوع دوم نه Edge LED)
- باريکي قابل توجه عرض نمايشگر نوع اول يا Edge LED
- مصرف برق کمتر
- ارائه طيف رنگ وسيع‌تر
يادآوري مي‌شود كه نخستين تلويزيوني که از ال.اي.دي در بخش پشتي خود براي روشن‌سازي استفاده مي‌کرد، توسط شرکت سوني در سال 2004 ميلادي معرفي شد.
همچنين بايد به اين نكته توجه كرد كه وضوح تصوير يک تلويزيون ال.سي.دي که براي روشن‌سازي صفحه از ال.اي.دي‌هاي تعبيه شده در پشت خود بهره مي‌گيرد، به مراتب بالاتر از آن نوع است که ال.اي.دي‌ها را در پيرامون خود جاي داده است.