Borna66
11-05-2010, 12:44 AM
متغيرها در برنامه نويسي مكانهايي از حافظه كامپيوتر هستند كه به آنها نامي اختصاص مي دهيم هر متغيير داراي نام و نوع است متغير ها براي نگهداري مقادير موقت برنامه استفاده مي شوند مقدار متغیر که قابل تغيير است ولي نام در برنامه ثابت است و نوع متغير نيز نوع مقدار متغير را نشان مي دهد به عنوان مثال عدد صحيح ، عدد اعشاري ، متن يا كاراكتر اكثر برنامه نويسان تازه كار مخصوصا دانشجويان و حتي اساتيد گرانمايه شان براي نامگذاري متغير ها از حروف الفباي انگليسي بدون توجه به نوع يا كاربرد متغير استفاده مي كنند مثلا
متغیر هایی از انواع مختلف با هر کاربرد همچنین اسامی خواهند داشت a , b ,c ,d aa,ab,accc,bb,cdd
از نظر مترجم زبان برنامه نويسي اين روش نامگذاري هيچ اشكالي ندارد چرا كه مترجم هم مثل كامپيوتر شعوري ندارد ولي چه مي شود اگر يك برنامه نويس ديگر ( مثلا استاد شما) بخواهد از طرز كار برنامه ي شما سردر بياورد يا بعد از چند هفته بخواهيد تغييراتي در برنامه بدهيد خب معلوم است هيچ كس حتي خودتان از برنامه نوشته شده شما سر در نمي آورد
از همينجاست كه روش هاي متعددي براي نام گذاري متغييرها ، ثابتها و توابع و… استفاده مي شود در ادامه روشي كه مدتها از اون استفاده كرده ام و به نظر خودم بهترين است رو با چند مثال آورده ام اين روشها مختص به زبان برنامه نويسي خاصي نيست و همه جا کاربرد دارد با افزودن نوع متغیر به ابتدای نام آن دیگر نیازی ندارید تا برای فهمیدن نوع متغیر به تعریف ان بازگردید و نام با معنی سبب خود مستند شدن و قابل فهم تر شدن برنامه می شود
روشهاي مختلفي براي نامگذاري متغير ها و توابع و روالها ارائه شده است كه همه آنها برپايه انتخاب نام هاي بامعني است يك روش خوب و جالب معروف به روش مجارستاني است اين روش توسط يكي از برنامه نويسان مايكروسافت ارائه شده است علت معروف بودن آن هم همين است
در اين روش نام هر متغير به دو قسمت تقسيم مي شود قسمت اول نوع متغير و قسمت دوم كاربرد و هدف متغير را تعيين مي كند چند حرف ابتدايي كه نوع متغير را بيان مي كند را مي توان با حذف حروف صدا دار انگليسي از نوع متغير ايجاد كرد به عنوان مثال byte به byt ، long به lng ، integer به int یا double به dbl
متغيري براي شمارش كه از نوع byte را می توان اینطور نامگذاری کرد bytCount
متغیری که برای محاسبه مجموع استفاده می شود از نوع long را نام lngSum نهاد
در نامگذاری متغیرهای درست/غلط یا boolean انتخاب نام به صورت یک پرسش که جوابش بله یا خیر باشد می تواند هدف استفاده از متغیر را کاملا گویا کند
متغیری که اول بودن یک عدد را در خود نگاه می دارد: isPrime
برای نامگذاری روالها و توابع می توان از یک فعل امر که کار روال یا پردازه را مشخص می کند استفاده کرد مثلا
روالی که یک فایل را فرا می خواند: readFile
تابعی که ماکزیمم نمره کلاس را پیدا می کند: lngFindMax
در نامهایی که در آنها بیش از یک کلمه استفاده شده باشد را با بزرگ نوشتن حرف اول هر کلمه روشنترمی کند این نوع نام گذاری به نام گذاری شتری شهرت یافته است چرا که همچون کوهان شتر دارای پستی و بلندی است مثلا
روالی که با کاربر خوش آمدگویی می کند در نام گذاری شتری : ِDisplayHelloMsg
در اینجا message به صورت msg خلاصه شده است
توصیه آخر از اعداد در نامگذاری متغیرها استفاده نکنید اگرهم نیازمند به استفاده از اعداد در نام متغییرها شدید مراقب اشتباهاتی مثل جابجایی عدد 1 با حرف l یا عدد 5 با حرف s یا عدد 8 با حرف b باشید
متغیر هایی از انواع مختلف با هر کاربرد همچنین اسامی خواهند داشت a , b ,c ,d aa,ab,accc,bb,cdd
از نظر مترجم زبان برنامه نويسي اين روش نامگذاري هيچ اشكالي ندارد چرا كه مترجم هم مثل كامپيوتر شعوري ندارد ولي چه مي شود اگر يك برنامه نويس ديگر ( مثلا استاد شما) بخواهد از طرز كار برنامه ي شما سردر بياورد يا بعد از چند هفته بخواهيد تغييراتي در برنامه بدهيد خب معلوم است هيچ كس حتي خودتان از برنامه نوشته شده شما سر در نمي آورد
از همينجاست كه روش هاي متعددي براي نام گذاري متغييرها ، ثابتها و توابع و… استفاده مي شود در ادامه روشي كه مدتها از اون استفاده كرده ام و به نظر خودم بهترين است رو با چند مثال آورده ام اين روشها مختص به زبان برنامه نويسي خاصي نيست و همه جا کاربرد دارد با افزودن نوع متغیر به ابتدای نام آن دیگر نیازی ندارید تا برای فهمیدن نوع متغیر به تعریف ان بازگردید و نام با معنی سبب خود مستند شدن و قابل فهم تر شدن برنامه می شود
روشهاي مختلفي براي نامگذاري متغير ها و توابع و روالها ارائه شده است كه همه آنها برپايه انتخاب نام هاي بامعني است يك روش خوب و جالب معروف به روش مجارستاني است اين روش توسط يكي از برنامه نويسان مايكروسافت ارائه شده است علت معروف بودن آن هم همين است
در اين روش نام هر متغير به دو قسمت تقسيم مي شود قسمت اول نوع متغير و قسمت دوم كاربرد و هدف متغير را تعيين مي كند چند حرف ابتدايي كه نوع متغير را بيان مي كند را مي توان با حذف حروف صدا دار انگليسي از نوع متغير ايجاد كرد به عنوان مثال byte به byt ، long به lng ، integer به int یا double به dbl
متغيري براي شمارش كه از نوع byte را می توان اینطور نامگذاری کرد bytCount
متغیری که برای محاسبه مجموع استفاده می شود از نوع long را نام lngSum نهاد
در نامگذاری متغیرهای درست/غلط یا boolean انتخاب نام به صورت یک پرسش که جوابش بله یا خیر باشد می تواند هدف استفاده از متغیر را کاملا گویا کند
متغیری که اول بودن یک عدد را در خود نگاه می دارد: isPrime
برای نامگذاری روالها و توابع می توان از یک فعل امر که کار روال یا پردازه را مشخص می کند استفاده کرد مثلا
روالی که یک فایل را فرا می خواند: readFile
تابعی که ماکزیمم نمره کلاس را پیدا می کند: lngFindMax
در نامهایی که در آنها بیش از یک کلمه استفاده شده باشد را با بزرگ نوشتن حرف اول هر کلمه روشنترمی کند این نوع نام گذاری به نام گذاری شتری شهرت یافته است چرا که همچون کوهان شتر دارای پستی و بلندی است مثلا
روالی که با کاربر خوش آمدگویی می کند در نام گذاری شتری : ِDisplayHelloMsg
در اینجا message به صورت msg خلاصه شده است
توصیه آخر از اعداد در نامگذاری متغیرها استفاده نکنید اگرهم نیازمند به استفاده از اعداد در نام متغییرها شدید مراقب اشتباهاتی مثل جابجایی عدد 1 با حرف l یا عدد 5 با حرف s یا عدد 8 با حرف b باشید