donya88
09-14-2010, 01:07 PM
در مفاهیم مالی ، بازار اعتبارات یا Money Market بازاری جهانی برای تبادلات وام و اعتبارات کوتاه مدت است ؛ این بازار نقدینگی کوتاه مدت برای متقاضیان در سطح بین المللی فراهم می آورد . در بازار اعتبارات ضمانتنامه ها که ممکن است دولتی یا متعلق به بانک ها و موسسات اعتباری باشد تبادل می شود . مشارکت کنندگان این بازار را موسسات و افرادی که تمایل به اخذ یا اعطای وام دارند تشکیل می دهند . فعالان بازار اعتبارات وام های کوتاه مدت که معمولا تا سیزده ماه به طول می انجامد را تبادل می کنند ، به سندی که دراین بازار تبادل می شود اوراق یا Paper اطلاق می شود .
مرکزیت اصلی بازار اعتبارات را داد و ستد وام و اعتبار میان بانک ها می دهد و مرجعی که برای نرخ بهره این وام ها مد نظر قرار گرفته می شود نرخ LIBOR یا نرخ پیشنهادی بانکی لندن است (London Interbank Offered Rate) . این نرخ توسط BBA یا انجمن بانکداری بریتانیا (British Bankers' Association) به صورت روزانه در ساعت 11:00 لندن (معمولا 11:45) اعلام می شود . این نرخ بر اساس نرخ بهره سپرده بانک های مشارکت کننده در بازار اعتبارات محاسبه می شود و بر اساس ده ارز مختلف اعلام می شود که برای هر ارز هشت یا دوازده یا شانزده بانک مشارکت کرده باشند . این نرخ ها بیشتر به عنوان مرجع استفاده می شود و تبادلات واقعی ممکن است با اندکی اختلاف از این نرخ انجام گیرد . نرخ LIBOR برای ارز های پوند انگلستان ، دلار آمریکا ، یورو ، ین ژاپن ، فرانک سوییس ، دلار کانادا ، دلار استرالیا ، کرون سوئد ، کرون دانمارک و دلار نیوزلند اعلام می شود .
شرکت های مالی/اعتباری معمولا بر اساس میزان اعتبار یا وامی که در اختیار متقضیان قرار داده اند ، اقدام به ارائه ضمانت نامه های اعتباری می کنند ، به عنوان مثال یک شرکت ممکن است وام های خرید خودرو/مسکن و یا اعتبار برای کارتهای اعتباری در اختیار متقاضیان قرار دهد و با تکیه بر باز پرداخت این اعتبارات اقدام به انتشار ضمانت نامه های اعتباری بیشتری نماید . برخی از شرکت ها که شرایط اعتباری قدرتمندی دارند اقدام به انتشار اعتبارات قابل واگذاری می کنند ؛ پشتوانه این اعتبارات صرفا اعتبار آن شرکت است . سایر شرکت ها معمولا با همکاری بانک ها اقدام به انتشار این اعتبارات می کنند ؛ در این حالت بانک ارائه دهنده اعتبار است .
مرکزیت اصلی بازار اعتبارات را داد و ستد وام و اعتبار میان بانک ها می دهد و مرجعی که برای نرخ بهره این وام ها مد نظر قرار گرفته می شود نرخ LIBOR یا نرخ پیشنهادی بانکی لندن است (London Interbank Offered Rate) . این نرخ توسط BBA یا انجمن بانکداری بریتانیا (British Bankers' Association) به صورت روزانه در ساعت 11:00 لندن (معمولا 11:45) اعلام می شود . این نرخ بر اساس نرخ بهره سپرده بانک های مشارکت کننده در بازار اعتبارات محاسبه می شود و بر اساس ده ارز مختلف اعلام می شود که برای هر ارز هشت یا دوازده یا شانزده بانک مشارکت کرده باشند . این نرخ ها بیشتر به عنوان مرجع استفاده می شود و تبادلات واقعی ممکن است با اندکی اختلاف از این نرخ انجام گیرد . نرخ LIBOR برای ارز های پوند انگلستان ، دلار آمریکا ، یورو ، ین ژاپن ، فرانک سوییس ، دلار کانادا ، دلار استرالیا ، کرون سوئد ، کرون دانمارک و دلار نیوزلند اعلام می شود .
شرکت های مالی/اعتباری معمولا بر اساس میزان اعتبار یا وامی که در اختیار متقضیان قرار داده اند ، اقدام به ارائه ضمانت نامه های اعتباری می کنند ، به عنوان مثال یک شرکت ممکن است وام های خرید خودرو/مسکن و یا اعتبار برای کارتهای اعتباری در اختیار متقاضیان قرار دهد و با تکیه بر باز پرداخت این اعتبارات اقدام به انتشار ضمانت نامه های اعتباری بیشتری نماید . برخی از شرکت ها که شرایط اعتباری قدرتمندی دارند اقدام به انتشار اعتبارات قابل واگذاری می کنند ؛ پشتوانه این اعتبارات صرفا اعتبار آن شرکت است . سایر شرکت ها معمولا با همکاری بانک ها اقدام به انتشار این اعتبارات می کنند ؛ در این حالت بانک ارائه دهنده اعتبار است .