m.rosoukhi
09-08-2010, 06:20 PM
http://pnu-club.com/imported/2010/09/710.jpg
با طرح این سؤال مهم (http://www.tebyan.net/religion_thoughts/articles/philosophyarticles/2009/1/14/83358.html) که به نظر شما: عقل ما چقدر از مفاهیم و آموزه های وحی الهی را می فهمد؟
گفتیم که عقل ما نمی تواند همه معارف وحی را خودش دریابد و نیاز دارد که پیامبر این مسائل را برای او از طرف خداوند متعال بیاورد. البته این بدان معنا نیست که عقل ما خود توانایی درک هیچ معرفتی را ندارد بلکه در بسیاری از مسائل، عقل ما بدون آن که نیازی به وحی داشته باشد می تواند بفهمد و تصمیم گیری نماید. بنابراین وحی همانند چراغ روشنی است که مسیر عقل را روشن می کند تا به درک صحیح برسد. چون در مورد یک سری از مسائل اصلاً عقل نمی تواند نظری بدهد. مثلاً عقل از کجا بفهمد که پس از مرگ عالم دیگری وجود دارد؟! یا مثلاً ما چه می دانیم که چه چیزی سبب سعادت و خوشبختی واقعی ماست؟
اگر خدا به ما نگفته بود به پدر و مادر خود نیکی کنیم و حتی یک اف به آن ها نگوییم ما از کجا می فهمیدیم که شکستن دل پدر و مادر این قدر بد است. این قدر بد که اگر زندگی مان به هم پیچ خورد و گره های ریز و درشت آن ما را در خود گم کرد و کلاف زندگی مان سردرگم شد ؛
بدانیم که لابد یک غباری از ناراحتی( نه این که دل شکسته شوند و اشک شان دربیاید!! آن وقت که معلوم نیست چه بر سر ما بیاید!) روی دل پدر و مادرمان نشانده ایم!
یا مثلاً چه کسی می تواند ادعا کند که همه حقایق عالم را دریافته است و می داند علّت هر چیزی چیست؟!! از همه مهم تر دردهای بی درمان این بشر سر در گم! علم و دانش بشری هر روز یک چیز جدید کشف می کند و اطلاعات بشر لحظه ای! در تغییر است. اما در این میان هنوز هم بسیاری از مسائل مجهول است.
وحی همانند چراغ روشنی است که مسیر عقل را روشن می کند تا به درک صحیح برسد. چون در مورد یک سری از مسائل اصلاً عقل نمی تواند نظری بدهد.
به طور کلی باید گفت مسائل کلی که سعادت ما بدان وابسته است همان اموری است که خود نمی توانیم بدان ها دست یابیم و باید وحی و کلامی از خالق انسان برای هدایت او بیاید. خالقی که به همه زوایای وجودی ما آگاه است و می داند چه چیزی برای آ« خوب است و چه چیزی برای آن مضر!
رادفر - کارشناس فلسفه اسلامی
با طرح این سؤال مهم (http://www.tebyan.net/religion_thoughts/articles/philosophyarticles/2009/1/14/83358.html) که به نظر شما: عقل ما چقدر از مفاهیم و آموزه های وحی الهی را می فهمد؟
گفتیم که عقل ما نمی تواند همه معارف وحی را خودش دریابد و نیاز دارد که پیامبر این مسائل را برای او از طرف خداوند متعال بیاورد. البته این بدان معنا نیست که عقل ما خود توانایی درک هیچ معرفتی را ندارد بلکه در بسیاری از مسائل، عقل ما بدون آن که نیازی به وحی داشته باشد می تواند بفهمد و تصمیم گیری نماید. بنابراین وحی همانند چراغ روشنی است که مسیر عقل را روشن می کند تا به درک صحیح برسد. چون در مورد یک سری از مسائل اصلاً عقل نمی تواند نظری بدهد. مثلاً عقل از کجا بفهمد که پس از مرگ عالم دیگری وجود دارد؟! یا مثلاً ما چه می دانیم که چه چیزی سبب سعادت و خوشبختی واقعی ماست؟
اگر خدا به ما نگفته بود به پدر و مادر خود نیکی کنیم و حتی یک اف به آن ها نگوییم ما از کجا می فهمیدیم که شکستن دل پدر و مادر این قدر بد است. این قدر بد که اگر زندگی مان به هم پیچ خورد و گره های ریز و درشت آن ما را در خود گم کرد و کلاف زندگی مان سردرگم شد ؛
بدانیم که لابد یک غباری از ناراحتی( نه این که دل شکسته شوند و اشک شان دربیاید!! آن وقت که معلوم نیست چه بر سر ما بیاید!) روی دل پدر و مادرمان نشانده ایم!
یا مثلاً چه کسی می تواند ادعا کند که همه حقایق عالم را دریافته است و می داند علّت هر چیزی چیست؟!! از همه مهم تر دردهای بی درمان این بشر سر در گم! علم و دانش بشری هر روز یک چیز جدید کشف می کند و اطلاعات بشر لحظه ای! در تغییر است. اما در این میان هنوز هم بسیاری از مسائل مجهول است.
وحی همانند چراغ روشنی است که مسیر عقل را روشن می کند تا به درک صحیح برسد. چون در مورد یک سری از مسائل اصلاً عقل نمی تواند نظری بدهد.
به طور کلی باید گفت مسائل کلی که سعادت ما بدان وابسته است همان اموری است که خود نمی توانیم بدان ها دست یابیم و باید وحی و کلامی از خالق انسان برای هدایت او بیاید. خالقی که به همه زوایای وجودی ما آگاه است و می داند چه چیزی برای آ« خوب است و چه چیزی برای آن مضر!
رادفر - کارشناس فلسفه اسلامی