tania
08-26-2010, 12:38 AM
َhttp://pnu-club.com/imported/mising.jpg
وصيتنامه طبق قانون امور حسبى سه نوع مى‌باشد:
1-وصيتنامه رسمى 2- وصيتنامه خودنوشت3-وصيتنامه سرى
وصيتنامه خودنوشت، وصيتى است که وصيت کننده به خط خود مى‌نويسد و بدين اعتبار وصيتنامه مزبوررا خودنوشت ناميده‌اند. به دستور ماده 287 قانون امور حسبى(وصيتنامه) خودنوشت در صورتى معتبر است که تمام آن به خط وصيت کننده نوشته شده و داراى تاريخ روز، ماه و سال به خط وصيت کننده بوده و به امضاى او رسيده باشد. فرقى نمى‌کند که خط وصيتنامه فارسى باشد يا لاتينى يا خط ژاپنى يا چينى و امثال آن و به هر زبانى که باشد، امضاى وصيت کننده در وصيتنامه ممکن است قبل از تاريخ يا بعد از تاريخ نوشته شود.
وصيت نامه رسمى تربيت تنظيم و اعتبار آن به طورى است که برای اسناد تنظيم شده در دفاتر اسناد رسمى مقرر شده است مى‌باشد و از نظر رسميت و اعتبارآن از2نوع ديگر بالاتر و بهتر مى‌باشد و اگر کسى وصيت خودرا به طور رسمى تنظيم نمايد ديگر هيچ خدشه‌اى به آن وارد نمى‌باشد و هيچ کدام ازورثه بعد از فوت وصيت کننده نمى‌تواند ايرادى به آن واردنمايد.
وصيتنامه سرى ممکن است به خط وصيت کننده و يا به خط ديگرى باشدولى در هر صورت بايد به امضاى وصيت کننده برسد و به ترتيبى که براى امانت اسناد درقانون ثبت اسناد مقرر گرديده در اداره ثبت اقامتگاه وصيت کننده يا محل ديگرى که درآئين نامه وزارت دادگسترى تعيين مى‌گردد، امانت گذارده مى‌شود. طبق قانون امور حسبى کسى که سواد نداشته باشد نمى‌تواند به طور سرى وصيت نمايد. بنابراين وصيت کردن يک اثرى است که از نظر دين مبين اسلام بسيار زياد توصيه شده است و هر فرد مسلمان بايد قبل از مرگ خود وصيتنامه داشته باشد تا ورثه آن بعد از فوت وى بتوانند اموال او را در مسيرى که خود معين کرده استفاده نمايند و از معصومين روايت است که نوشتن وصيتنامه باعث افزايش طول عمرمى‌گردد
وصيتنامه طبق قانون امور حسبى سه نوع مى‌باشد:
1-وصيتنامه رسمى 2- وصيتنامه خودنوشت3-وصيتنامه سرى
وصيتنامه خودنوشت، وصيتى است که وصيت کننده به خط خود مى‌نويسد و بدين اعتبار وصيتنامه مزبوررا خودنوشت ناميده‌اند. به دستور ماده 287 قانون امور حسبى(وصيتنامه) خودنوشت در صورتى معتبر است که تمام آن به خط وصيت کننده نوشته شده و داراى تاريخ روز، ماه و سال به خط وصيت کننده بوده و به امضاى او رسيده باشد. فرقى نمى‌کند که خط وصيتنامه فارسى باشد يا لاتينى يا خط ژاپنى يا چينى و امثال آن و به هر زبانى که باشد، امضاى وصيت کننده در وصيتنامه ممکن است قبل از تاريخ يا بعد از تاريخ نوشته شود.
وصيت نامه رسمى تربيت تنظيم و اعتبار آن به طورى است که برای اسناد تنظيم شده در دفاتر اسناد رسمى مقرر شده است مى‌باشد و از نظر رسميت و اعتبارآن از2نوع ديگر بالاتر و بهتر مى‌باشد و اگر کسى وصيت خودرا به طور رسمى تنظيم نمايد ديگر هيچ خدشه‌اى به آن وارد نمى‌باشد و هيچ کدام ازورثه بعد از فوت وصيت کننده نمى‌تواند ايرادى به آن واردنمايد.
وصيتنامه سرى ممکن است به خط وصيت کننده و يا به خط ديگرى باشدولى در هر صورت بايد به امضاى وصيت کننده برسد و به ترتيبى که براى امانت اسناد درقانون ثبت اسناد مقرر گرديده در اداره ثبت اقامتگاه وصيت کننده يا محل ديگرى که درآئين نامه وزارت دادگسترى تعيين مى‌گردد، امانت گذارده مى‌شود. طبق قانون امور حسبى کسى که سواد نداشته باشد نمى‌تواند به طور سرى وصيت نمايد. بنابراين وصيت کردن يک اثرى است که از نظر دين مبين اسلام بسيار زياد توصيه شده است و هر فرد مسلمان بايد قبل از مرگ خود وصيتنامه داشته باشد تا ورثه آن بعد از فوت وى بتوانند اموال او را در مسيرى که خود معين کرده استفاده نمايند و از معصومين روايت است که نوشتن وصيتنامه باعث افزايش طول عمرمى‌گردد