Borna66
08-03-2010, 02:57 PM
هدف و ماهیت
علم تغذیه مجموعه وسیعی از اطلاعات و دانش بشری است كه به ارتباط بین غذا و سلامتی موجود زنده می‌پردازد و با عواملی مانند بیولوژی، بیوشیمی، علوم رفتاری، علوم اجتماعی و بهداشت ارتباط دارد.
به عبارت دیگر علم تغذیه یك علم چند بعدی است و به همین دلیل دانشجوی این رشته باید اطلاعات جامع و گسترده‌ای در زمینه بیوشیمی، بیولوژی، جامعه‌شناسی ، روان شناسی، بهداشت و شیمی مواد غذایی داشته باشد تا بتواند مهارت های لازم را كسب كند. مهارت هایی كه به دو بخش عمده رژیم درمانی و تغذیه جامعه تقسیم می‌شود.
یعنی كارشناس این رشته هم باید بتواند كه رژیم غذایی مناسب را برای درمان بیماری‌های مختلف ارائه دهد و هم توانایی شناسایی مشكلات تغذیه جامعه را داشته باشد و سپس بر اساس مشكلات موجود، برنامه‌های غذایی لازم را طراحی ، اجراء، نظارت و ارزشیابی كند. همچنین ارتقای ارزش غذایی مواد غذایی مانند كنسرو ، كمپوت و ... كه در صنایع غذایی ایجاد می‌شود. بر عهده كارشناس این رشته است
در رشته تغذیه به رژیم درمانی ،اصول علم تغذیه، ارزش مواد غذایی و نحوه تغذیه مناسب برای حفظ سلامت بدن پرداخته می‌شود. اصول علم تغذیه بررسی می‌كند كه چه فرآیندی روی مواد غذایی خورده شده انجام می‌گیرد تا جذب یا دفع شود و رژیم درمانی نیز نوع رژیم غذایی لازم در بیماری‌های مختلف را مشخص می‌كند، چون در برخی از بیماری‌ها، بعضی از مواد غذایی باید حذف شده و یا بیشتر مورد استفاده قرار گیرد مثل بیماری گواتر كه از كمبود ید ایجاد می‌شود.
بدون شك تشخیص بیماری مهمترین و اصلی‌ترین مسوولیت یك پزشك است، اما آیا پزشك وقت و یا حتی دانش لازم را برای تعیین یك برنامه غذایی مناسب دارد؟ آیا در زمینه احتمال تداخل دارو و غذا اطلاعات لازم را در اختیار بیمار قرار می‌دهد؟
به اعتقاد كارشناسان تغذیه ، این وظیفه یك متخصص تغذیه است كه اطلاعات فوق را در اختیار بیمار قرار دهد. به عبارت دیگر هر پزشكی پس از تشخیص بیماری باید بیمار را به متخصص تغذیه ارجاع دهد تا او با توجه به نوع بیماری و داروهای تجویز شده ، رژیم غذایی لازم را تعیین كند.
یك پزشك آشنایی كاملی با غذا و نیازهای تغذیه‌ای ندارد چون در طی تحصیل فقط 2 واحد در این زمینه می‌گذراند. برای همین گاهی اوقات داروهایی كه تجویز می‌شود تداخل غذا و دارو ایجاد می‌كند برای مثال مصرف داروی ضدبارداری، روی اسیدفولیك كه یكی از ویتامین‌های گروه b است، تاثیر می‌گذارد و اگر به این مساله توجه نشود و مواد غذایی لازم در برنامه غذایی زنانی كه این دارو را مصرف می‌كنند،گنجانده نشود، فرد دچار نوعی كم‌خونی می‌گردد.
علم تغذیه مجموعه وسیعی از اطلاعات و دانش بشری است كه به ارتباط بین غذا و سلامتی موجود زنده می‌پردازد و با عواملی مانند بیولوژی، بیوشیمی، علوم رفتاری، علوم اجتماعی و بهداشت ارتباط دارد.
به عبارت دیگر علم تغذیه یك علم چند بعدی است و به همین دلیل دانشجوی این رشته باید اطلاعات جامع و گسترده‌ای در زمینه بیوشیمی، بیولوژی، جامعه‌شناسی ، روان شناسی، بهداشت و شیمی مواد غذایی داشته باشد تا بتواند مهارت های لازم را كسب كند. مهارت هایی كه به دو بخش عمده رژیم درمانی و تغذیه جامعه تقسیم می‌شود.
یعنی كارشناس این رشته هم باید بتواند كه رژیم غذایی مناسب را برای درمان بیماری‌های مختلف ارائه دهد و هم توانایی شناسایی مشكلات تغذیه جامعه را داشته باشد و سپس بر اساس مشكلات موجود، برنامه‌های غذایی لازم را طراحی ، اجراء، نظارت و ارزشیابی كند. همچنین ارتقای ارزش غذایی مواد غذایی مانند كنسرو ، كمپوت و ... كه در صنایع غذایی ایجاد می‌شود. بر عهده كارشناس این رشته است
در رشته تغذیه به رژیم درمانی ،اصول علم تغذیه، ارزش مواد غذایی و نحوه تغذیه مناسب برای حفظ سلامت بدن پرداخته می‌شود. اصول علم تغذیه بررسی می‌كند كه چه فرآیندی روی مواد غذایی خورده شده انجام می‌گیرد تا جذب یا دفع شود و رژیم درمانی نیز نوع رژیم غذایی لازم در بیماری‌های مختلف را مشخص می‌كند، چون در برخی از بیماری‌ها، بعضی از مواد غذایی باید حذف شده و یا بیشتر مورد استفاده قرار گیرد مثل بیماری گواتر كه از كمبود ید ایجاد می‌شود.
بدون شك تشخیص بیماری مهمترین و اصلی‌ترین مسوولیت یك پزشك است، اما آیا پزشك وقت و یا حتی دانش لازم را برای تعیین یك برنامه غذایی مناسب دارد؟ آیا در زمینه احتمال تداخل دارو و غذا اطلاعات لازم را در اختیار بیمار قرار می‌دهد؟
به اعتقاد كارشناسان تغذیه ، این وظیفه یك متخصص تغذیه است كه اطلاعات فوق را در اختیار بیمار قرار دهد. به عبارت دیگر هر پزشكی پس از تشخیص بیماری باید بیمار را به متخصص تغذیه ارجاع دهد تا او با توجه به نوع بیماری و داروهای تجویز شده ، رژیم غذایی لازم را تعیین كند.
یك پزشك آشنایی كاملی با غذا و نیازهای تغذیه‌ای ندارد چون در طی تحصیل فقط 2 واحد در این زمینه می‌گذراند. برای همین گاهی اوقات داروهایی كه تجویز می‌شود تداخل غذا و دارو ایجاد می‌كند برای مثال مصرف داروی ضدبارداری، روی اسیدفولیك كه یكی از ویتامین‌های گروه b است، تاثیر می‌گذارد و اگر به این مساله توجه نشود و مواد غذایی لازم در برنامه غذایی زنانی كه این دارو را مصرف می‌كنند،گنجانده نشود، فرد دچار نوعی كم‌خونی می‌گردد.