shadow_arch2
07-24-2010, 12:13 AM
باغ ارم
ويژگي بناها
عمارت وسط، هسته مركزي اين باغ محسوب مي‌شود و جالب توجه‌ترين جنبه باغ است. اين عمارت، از سه طبقه، با تزئينات فراوان تشكيل شده است.
اتاق‌هاي طبقه زيرين كه تقريباً زيرزمين هستند، محلي است براي استراحت در روزهاي گرم تابستان. تزئينات اين اتاقها، كاشي‌كاري‌هاي رنگين است. دو طبقه بالايي داراي ستون‌هايي است كه از تخت جمشيد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%AE%D8%AA_%D8%AC%D9%85%D8%B4%DB%8C%D8%AF) الهام گرفته شده‌اند.
در پيشاني بنا، دو نيم‌دايره در دو طرف، و يك تابلو بزرگ در وسط قرار گرفته كه از 3 هلال روي هم تشكيل شده است. اين تابلو، تصاويري از شاهنامهٔ فردوسي (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%D9%94_% D9%81%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%B3%DB%8C) و نبرد شاهان قاجار (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1) را نشان مي‌دهد.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
[[تاريخچه]]
باغ ارم شيراز بطور مسلم از دوره سلجوقيان و در تمام دوره آل اينجو و آل مظفر و گوركانيان وجود داشته و با توجه به اينكه سيستم فئودالي بطور كامل بر جامعه آن دوره حاكم بوده بدون ترديد بانيان و صاحبان باغ ارم كه باغي ارزشمند بوده، در آن زمان حكام وقت بوده‌اند. احتمال مي‌رود اتابك قراچه كه از طرف سنجر سلجوقي به حكومت فارس منصوب بوده دستور احداث اين باغ را داده باشد. بعد از وي تا جلوس شاه شيخ ابواسحاق اينجو كه احتمالاً باغ ارم را در تصدي داشت، اطلاعي از نحوه مالكيت اين باغ در دست نيست. شاه شيخ ابواسحاق اينجو در سال 742 ه.ق جلوس نموده و در سال 757 ه.ق كشته شد. پس از انقراض سلسله آل اينجو بوسيله آل مظفر، احتمالاً باغ ارم به مالكيت سلاطين آل مظفر در آمده است و در عهد شاه منصور آخرين پادشاه اين خاندان كه به دست گوركانيان كشته شد، باغ در نهايت آباداني و شكوه بوده است. از عصر صفويه به بعد باغ ارم در نوشته‌هاي جهانگردان، آباد و باشكوه توصيف شده است. در عهد كريم خان زند احتمالاً باغ ارم در مالكيت سران سلسله زنديه بوده و مانند ساير ابنيه و باغهاي شيراز مرمت يافته است. از اواخر دوره زنديه تقريباً بيش از هفتاد و پنج سال باغ ارم در تصاحب سران ايل قشقايي بوده است. خاندان جاني خان قشقايي كه از دوره فتحعلي شاه قاجار با سمت ايلخاني و ايل بيگي بر ايل قشقايي فرمانروايي مي‌كردند، مدت مديدي اين باغ را در اختيار داشته و از آنجا به عنوان مقر فرمانفرمايي خود در شهر شيراز استفاده مي‌كرده‌اند. نخستين ايلخان اين خاندان يعني جاني خان و پسرش محمد قلي خان عمارتي با شكوه در اين باغ بنا نهادند. در اوايل دوره قاجاريه بعضي از سران ايل قشقايي كه مالكين سابق باغ ارم بوده‌اند در گوشه‌اي از اين باغ به خاك سپرده شده‌اند كه در حال حاضر نشاني از اين قبور در دست نيست. ساختمان عمارت اين باغ در دوره ناصرالدين شاه قاجار هنوز مرغوب و قابل توجه بوده است. در دوره سلطنت ناصرالدين شاه، حاج نصيرالملك شيرازي باغ را از خاندان ايلخاني خريداري نموده و ساختمان فعلي موجود در باغ را به جاي عمارت ايلخاني بنا نمود ولي احتمالاً اساس ساختمان قبلي را حفظ كرده است. پس از درگذشت حاج نصيرالملك در سال 1311 ه.ق تزئينات بنا و بعضي قسمتهاي ناتمام بوسيله ابوالقاسم خان نصيرالملك، مالك اين باغ اتمام يافته است. در آن زمان توصيفي توسط فرصت‌الدوله شيرازي راجع به اين باغ داده شده كه به شرح زير مي‌باشد: "... بستاني است بي مثال و گلشني است بهشت تمثال ...، سروهايش سر به افلاك كشيده، عماراتي دارد شاهانه مشتمل بر تالاري كه به واسطه دو ستون قوي پيكر بر پاست و ارسي‌ها، گوشواره‌ها و اتاقها و رواقهاي ديگر را از فوقاني و تحتاني داراست. آبشارهاي متعدده از هر جانب آن روان است و سبزه‌هاي اطراف جويش چون خط برگرد عارض نوش لبان. بناي اول آن را محمد قلي خان ايلخاني نهاده سپس مرحوم حاجي نصيرالملك خريده و حكم به بنياد عمارات مذكور داده. حاجي محمد حسن معمار... آن بنا را برآورده باغي ديگر برآن افزوده‌اند. آن نيز هوايش معطر است...، خلوتي ديگر دارد كه نارنجستانش نام نهاده‌اند. باربند و كوشكي هم براي آن قرار داده‌اند." دونالد ويلبر درباره باغ ارم شيراز چنين نگاشته است: "... براي مدت لااقل 75 سال اين عمارت در تصاحب خان‌ها و يا سران قبيله قشقايي بود. همين ساختمان هسته مركزي باغ به شمار مي‌رود. در اين موقع ديواري در وسط باغ احداث كردند و بدين ترتيب باغ به دو قسمت تقسيم گرديد. باغ ارم محبوبيت فراوان خود را مديون درختان مركبات و خيابان طويلي است كه در دو طرف آن سروهاي باشكوه غرس گرديده و ساختمان جالب توجهي كه شاهد مهمان‌نوازي بي دريغ ايل قشقايي بوده است. هرچند سال يكبار مقداري از درختان مركبات بر اثر سرماي سخت از بين مي‌روند درحالي كه سروها در عرض پنجاه سال اخير همچنان جذابيت خود را حفظ كرده‌اند ... ." در تهيه طرح باغ، محور طولاني آن مشخص گرديده است. امروز كوشك اصلي، هسته مركزي اين باغ و جالب‌توجه‌ترين جنبه آن را تشكيل مي‌دهد. اطاقهاي طبقه زيرين تقريباً زيرزمين است و تالار مركزي آن را براي استراحت در روزهاي گرم تابستان در نظر گرفته‌اند. نهر آب مستقيماً از اين تالار مي‌گذرد و در سر راه خود قبل از اينكه به حوض بزرگي فرو ريزد استخر را پر مي‌كند. ديوارها و كف اين تالار از كاشيهاي رنگين پوشيده شده است. پلكاني اين طبقه را به طبقه بالاتر و به راهروهايي كه به تالار بزرگ منتهي مي‌گردد متصل مي‌سازد. منظره جنوبي آن همان ادامه محور اصلي است و از طرف شمال چشم انداز آن را تپه‌هايي تشكيل مي‌دهد كه در حاشيه رودخانه قرار گرفته است. در اين محل نيز مانند بسياري ديگر از ساختمانهاي شيراز كاشيهاي براق و سنگهاي تراش ميراث قديم را از نو رواج مي‌دهد. اين قسمت سه گوش (سنتوري) منظره‌اي را متعلق به دوره ساسانيان كه با كاشيهاي رنگي زينت شده نشان مي‌دهد درحالي كه در طبقه‌اي كه هم‌سطح زمين ساخته شده تخته سنگهاي آهكي نسخه‌هاي تحريف شده‌اي است از نقوش برجسته دوره هخامنشيان كه در تخت جمشيد ديده مي‌شود. در سراسر اين ناحيه وسيع بوته گل سرخ كمتر ديده مي‌شود و به جاي آن در گلخانه كه داخل آن را با چوب به طرز پلكاني ترتيب داده‌اند انواع گلها را در گلدان نگاهداري مي‌كنند تا آنها را در نقاط اصلي در داخل كوشك و خارج آن قرار دهند." باغ ارم پس از فوت ابوالقاسم خان نصيرالملك به فرزندش رسيد و پس از چندي به يكي از سران ايل قشقايي فروخته شد. سپس به تصرف دولت درآمده و به دانشگاه شيراز واگذار شده است. دانشگاه شيراز مدتها به عنوان كاخ پذيرايي از آنجا استفاده مي‌نمود. در سالهاي 1350_1345ه.ش اين باغ با اعتبار واگذاري از طرف سازمان برنامه و بودجه و زير نظر مسئولين وقت دانشگاه، تعمير اساسي شده و زمين وسيعي نيز در حاشيه بلوار ارم و بلوار آسياب سه‌تايي به آن افزوده شده است. امروزه باغ ارم همچنان در اختيار دانشگاه شيراز مي‌باشد و در حقيقت به تمام مردم تعلق دارد.
ويژگي بناها
عمارت وسط، هسته مركزي اين باغ محسوب مي‌شود و جالب توجه‌ترين جنبه باغ است. اين عمارت، از سه طبقه، با تزئينات فراوان تشكيل شده است.
اتاق‌هاي طبقه زيرين كه تقريباً زيرزمين هستند، محلي است براي استراحت در روزهاي گرم تابستان. تزئينات اين اتاقها، كاشي‌كاري‌هاي رنگين است. دو طبقه بالايي داراي ستون‌هايي است كه از تخت جمشيد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%AE%D8%AA_%D8%AC%D9%85%D8%B4%DB%8C%D8%AF) الهام گرفته شده‌اند.
در پيشاني بنا، دو نيم‌دايره در دو طرف، و يك تابلو بزرگ در وسط قرار گرفته كه از 3 هلال روي هم تشكيل شده است. اين تابلو، تصاويري از شاهنامهٔ فردوسي (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%D9%94_% D9%81%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%B3%DB%8C) و نبرد شاهان قاجار (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1) را نشان مي‌دهد.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
[[تاريخچه]]
باغ ارم شيراز بطور مسلم از دوره سلجوقيان و در تمام دوره آل اينجو و آل مظفر و گوركانيان وجود داشته و با توجه به اينكه سيستم فئودالي بطور كامل بر جامعه آن دوره حاكم بوده بدون ترديد بانيان و صاحبان باغ ارم كه باغي ارزشمند بوده، در آن زمان حكام وقت بوده‌اند. احتمال مي‌رود اتابك قراچه كه از طرف سنجر سلجوقي به حكومت فارس منصوب بوده دستور احداث اين باغ را داده باشد. بعد از وي تا جلوس شاه شيخ ابواسحاق اينجو كه احتمالاً باغ ارم را در تصدي داشت، اطلاعي از نحوه مالكيت اين باغ در دست نيست. شاه شيخ ابواسحاق اينجو در سال 742 ه.ق جلوس نموده و در سال 757 ه.ق كشته شد. پس از انقراض سلسله آل اينجو بوسيله آل مظفر، احتمالاً باغ ارم به مالكيت سلاطين آل مظفر در آمده است و در عهد شاه منصور آخرين پادشاه اين خاندان كه به دست گوركانيان كشته شد، باغ در نهايت آباداني و شكوه بوده است. از عصر صفويه به بعد باغ ارم در نوشته‌هاي جهانگردان، آباد و باشكوه توصيف شده است. در عهد كريم خان زند احتمالاً باغ ارم در مالكيت سران سلسله زنديه بوده و مانند ساير ابنيه و باغهاي شيراز مرمت يافته است. از اواخر دوره زنديه تقريباً بيش از هفتاد و پنج سال باغ ارم در تصاحب سران ايل قشقايي بوده است. خاندان جاني خان قشقايي كه از دوره فتحعلي شاه قاجار با سمت ايلخاني و ايل بيگي بر ايل قشقايي فرمانروايي مي‌كردند، مدت مديدي اين باغ را در اختيار داشته و از آنجا به عنوان مقر فرمانفرمايي خود در شهر شيراز استفاده مي‌كرده‌اند. نخستين ايلخان اين خاندان يعني جاني خان و پسرش محمد قلي خان عمارتي با شكوه در اين باغ بنا نهادند. در اوايل دوره قاجاريه بعضي از سران ايل قشقايي كه مالكين سابق باغ ارم بوده‌اند در گوشه‌اي از اين باغ به خاك سپرده شده‌اند كه در حال حاضر نشاني از اين قبور در دست نيست. ساختمان عمارت اين باغ در دوره ناصرالدين شاه قاجار هنوز مرغوب و قابل توجه بوده است. در دوره سلطنت ناصرالدين شاه، حاج نصيرالملك شيرازي باغ را از خاندان ايلخاني خريداري نموده و ساختمان فعلي موجود در باغ را به جاي عمارت ايلخاني بنا نمود ولي احتمالاً اساس ساختمان قبلي را حفظ كرده است. پس از درگذشت حاج نصيرالملك در سال 1311 ه.ق تزئينات بنا و بعضي قسمتهاي ناتمام بوسيله ابوالقاسم خان نصيرالملك، مالك اين باغ اتمام يافته است. در آن زمان توصيفي توسط فرصت‌الدوله شيرازي راجع به اين باغ داده شده كه به شرح زير مي‌باشد: "... بستاني است بي مثال و گلشني است بهشت تمثال ...، سروهايش سر به افلاك كشيده، عماراتي دارد شاهانه مشتمل بر تالاري كه به واسطه دو ستون قوي پيكر بر پاست و ارسي‌ها، گوشواره‌ها و اتاقها و رواقهاي ديگر را از فوقاني و تحتاني داراست. آبشارهاي متعدده از هر جانب آن روان است و سبزه‌هاي اطراف جويش چون خط برگرد عارض نوش لبان. بناي اول آن را محمد قلي خان ايلخاني نهاده سپس مرحوم حاجي نصيرالملك خريده و حكم به بنياد عمارات مذكور داده. حاجي محمد حسن معمار... آن بنا را برآورده باغي ديگر برآن افزوده‌اند. آن نيز هوايش معطر است...، خلوتي ديگر دارد كه نارنجستانش نام نهاده‌اند. باربند و كوشكي هم براي آن قرار داده‌اند." دونالد ويلبر درباره باغ ارم شيراز چنين نگاشته است: "... براي مدت لااقل 75 سال اين عمارت در تصاحب خان‌ها و يا سران قبيله قشقايي بود. همين ساختمان هسته مركزي باغ به شمار مي‌رود. در اين موقع ديواري در وسط باغ احداث كردند و بدين ترتيب باغ به دو قسمت تقسيم گرديد. باغ ارم محبوبيت فراوان خود را مديون درختان مركبات و خيابان طويلي است كه در دو طرف آن سروهاي باشكوه غرس گرديده و ساختمان جالب توجهي كه شاهد مهمان‌نوازي بي دريغ ايل قشقايي بوده است. هرچند سال يكبار مقداري از درختان مركبات بر اثر سرماي سخت از بين مي‌روند درحالي كه سروها در عرض پنجاه سال اخير همچنان جذابيت خود را حفظ كرده‌اند ... ." در تهيه طرح باغ، محور طولاني آن مشخص گرديده است. امروز كوشك اصلي، هسته مركزي اين باغ و جالب‌توجه‌ترين جنبه آن را تشكيل مي‌دهد. اطاقهاي طبقه زيرين تقريباً زيرزمين است و تالار مركزي آن را براي استراحت در روزهاي گرم تابستان در نظر گرفته‌اند. نهر آب مستقيماً از اين تالار مي‌گذرد و در سر راه خود قبل از اينكه به حوض بزرگي فرو ريزد استخر را پر مي‌كند. ديوارها و كف اين تالار از كاشيهاي رنگين پوشيده شده است. پلكاني اين طبقه را به طبقه بالاتر و به راهروهايي كه به تالار بزرگ منتهي مي‌گردد متصل مي‌سازد. منظره جنوبي آن همان ادامه محور اصلي است و از طرف شمال چشم انداز آن را تپه‌هايي تشكيل مي‌دهد كه در حاشيه رودخانه قرار گرفته است. در اين محل نيز مانند بسياري ديگر از ساختمانهاي شيراز كاشيهاي براق و سنگهاي تراش ميراث قديم را از نو رواج مي‌دهد. اين قسمت سه گوش (سنتوري) منظره‌اي را متعلق به دوره ساسانيان كه با كاشيهاي رنگي زينت شده نشان مي‌دهد درحالي كه در طبقه‌اي كه هم‌سطح زمين ساخته شده تخته سنگهاي آهكي نسخه‌هاي تحريف شده‌اي است از نقوش برجسته دوره هخامنشيان كه در تخت جمشيد ديده مي‌شود. در سراسر اين ناحيه وسيع بوته گل سرخ كمتر ديده مي‌شود و به جاي آن در گلخانه كه داخل آن را با چوب به طرز پلكاني ترتيب داده‌اند انواع گلها را در گلدان نگاهداري مي‌كنند تا آنها را در نقاط اصلي در داخل كوشك و خارج آن قرار دهند." باغ ارم پس از فوت ابوالقاسم خان نصيرالملك به فرزندش رسيد و پس از چندي به يكي از سران ايل قشقايي فروخته شد. سپس به تصرف دولت درآمده و به دانشگاه شيراز واگذار شده است. دانشگاه شيراز مدتها به عنوان كاخ پذيرايي از آنجا استفاده مي‌نمود. در سالهاي 1350_1345ه.ش اين باغ با اعتبار واگذاري از طرف سازمان برنامه و بودجه و زير نظر مسئولين وقت دانشگاه، تعمير اساسي شده و زمين وسيعي نيز در حاشيه بلوار ارم و بلوار آسياب سه‌تايي به آن افزوده شده است. امروزه باغ ارم همچنان در اختيار دانشگاه شيراز مي‌باشد و در حقيقت به تمام مردم تعلق دارد.