tania
07-22-2010, 07:43 PM
http://pnu-club.com/imported/2010/07/670.jpg
پدیده فرار دختران از خانه از جمله مسائلی است که طی سالهای اخیر توجه کارشناسان اجتماعی، روان شناسان و مسئولان را به خود جلب کرده و اهتمام جدی در چگونگی مواجهه با این پدیده شوم و پیشگیری از آن را می طلبد.
به گفته کارشناسان، این پدیده ناخوشایند معلول عوامل متعددی است که شناخت آنها برای خانواده ها امرضروری است.
فرار دختران از منزل و حضور درمحیطهایی غیرازچارچوبهای خانوادگی، سرآغاز انحرافات اجتماعی و فرو رفتن درمنجلاب فساد و تباهی است.
به اعتقاد اغلب کارشناسان، نهاد خانواده نقش اول در بروز هرگونه معضل اجتماعی و بزهکاری را دارد و البته پس از آن، اراده فردی نیز نقش حائز اهمیتی را به خود اختصاص می دهد.
نتیجه تحقیقات و نظرسنجیهای علمی نشانگراین واقعیت است که نقش خانواده در نابسامانی های خانوادگی و شیوه های نادرست برخورد والدین با دختران، عاملی مهم وتأثیر گذار درمعضل دختران فراری است.
براساس اطلاعات به دست آمده، بیشترین عامل فراردختران، خانواده های نابه سامان هستند که عواملی نظیر طلاق، اعتیاد، زندانی شدن، مرگ ومیر و ازدواج مجدد والدین در پیدایش این معضل دخالت مستقیم دارند.
پژوهشهای متعدد بیانگر این واقعیت است که خانواده های نابسامان و الدین ناآگاه از عوامل تمایل به انحرافات ومحرومیت های اجتماعی هستند.
خانواده مهمترین تکیه گاه فرزندان است، به طوری که آینده و سرنوشت فرزندان درمحیط خانواده رقم می خورد. از آنجا که حساسیت روحی دختران نسبت به پسران بیشتر و ارتباط آنان با محیط بیرونی کمتر است، بیشتر تحت تأثیر رفتار والدین قرار دارند، به طوری که بی توجهی و بی تعهدی والدین می تواند درترغیب دختران به فرار ازخانه نقش اساسی را ایفاکند.
پدیده فرار دختران نوجوان و جوان ازمنزل سالهاست که گریبانگیر جامعه است، ولی این پدیده که یک عصیان پنهان، آرام و شتابنده است، طی سالهای اخیر درجامعه روبه فزونی نهاده، به طوری که نگرانی والدین، مربیان و مسئولان را برانگیخته است. به اعتقاد کارشناسان، فرار نوعی رفتار ناسازگارانه واعتراض ساده به وضع موجود درخانواده وتمنای محبت دریغ شده است که دراین صورت نوجوان و جوان بدون اجازه والدین یا باتوافق آنها خانه را ترک می کند. عنوان دختران فراری به دخترانی اطلاق می شود که به دلایل مختلف (اختلالات شخصیتی و روانی)، خانوادگی(طلاق، جدایی، اختلاف خانوادگی)، فقر و دلایل اجتماعی برای رهایی از وضع موجود و بدون پیش بینی وضع آینده ازخانه فرارمی کند.
دختران فراری با احساس بیگانگی میان خود و خانواده درپی محرم و همدلی می گردند تا آنها را بفهمند. ریشه این پدیده را می توان درتحقیر جوانان و احترام نگذاشتن به شخصیت آنان، فقر اقتصادی یا جدایی عاطفی والدین، اختلالات خانوادگی، ازدواج مجدد هرکدام از والدین، ندادن آزادیهای مشروع و کافی و کشمکش ها ورقابت های بین فرزندان و اعضای خانواده عنوان کرد.
اعتیاد به مواد مخدر، انحراف اخلاقی، رفاه، آزادی بیش ازحد، دوستان ناباب، تعرض جنسی از طرف نزدیکان، و همچنین ضعف و کوچک انگاری نسبت به جنسیت دختر ازجمله مواردی هستند که باعث فرار دختران ازمحیط امن منزل می شوند.
کارشناسان روانشناسی می گویند، نبود مراقبت صحیح از فرزندان، بالا بودن سطح انتظارات، تبعیض بین فرزندان ازناحیه اولیاء، روشهای تربیتی استبدادی و سختگیرانه و فقدان شیوه کنترل فرزندان دربیرون ازخانه ازدیگر عوامل فرار دختران ازمنزل هستند.
پدیده فرار دختران از خانه از جمله مسائلی است که طی سالهای اخیر توجه کارشناسان اجتماعی، روان شناسان و مسئولان را به خود جلب کرده و اهتمام جدی در چگونگی مواجهه با این پدیده شوم و پیشگیری از آن را می طلبد.
به گفته کارشناسان، این پدیده ناخوشایند معلول عوامل متعددی است که شناخت آنها برای خانواده ها امرضروری است.
فرار دختران از منزل و حضور درمحیطهایی غیرازچارچوبهای خانوادگی، سرآغاز انحرافات اجتماعی و فرو رفتن درمنجلاب فساد و تباهی است.
به اعتقاد اغلب کارشناسان، نهاد خانواده نقش اول در بروز هرگونه معضل اجتماعی و بزهکاری را دارد و البته پس از آن، اراده فردی نیز نقش حائز اهمیتی را به خود اختصاص می دهد.
نتیجه تحقیقات و نظرسنجیهای علمی نشانگراین واقعیت است که نقش خانواده در نابسامانی های خانوادگی و شیوه های نادرست برخورد والدین با دختران، عاملی مهم وتأثیر گذار درمعضل دختران فراری است.
براساس اطلاعات به دست آمده، بیشترین عامل فراردختران، خانواده های نابه سامان هستند که عواملی نظیر طلاق، اعتیاد، زندانی شدن، مرگ ومیر و ازدواج مجدد والدین در پیدایش این معضل دخالت مستقیم دارند.
پژوهشهای متعدد بیانگر این واقعیت است که خانواده های نابسامان و الدین ناآگاه از عوامل تمایل به انحرافات ومحرومیت های اجتماعی هستند.
خانواده مهمترین تکیه گاه فرزندان است، به طوری که آینده و سرنوشت فرزندان درمحیط خانواده رقم می خورد. از آنجا که حساسیت روحی دختران نسبت به پسران بیشتر و ارتباط آنان با محیط بیرونی کمتر است، بیشتر تحت تأثیر رفتار والدین قرار دارند، به طوری که بی توجهی و بی تعهدی والدین می تواند درترغیب دختران به فرار ازخانه نقش اساسی را ایفاکند.
پدیده فرار دختران نوجوان و جوان ازمنزل سالهاست که گریبانگیر جامعه است، ولی این پدیده که یک عصیان پنهان، آرام و شتابنده است، طی سالهای اخیر درجامعه روبه فزونی نهاده، به طوری که نگرانی والدین، مربیان و مسئولان را برانگیخته است. به اعتقاد کارشناسان، فرار نوعی رفتار ناسازگارانه واعتراض ساده به وضع موجود درخانواده وتمنای محبت دریغ شده است که دراین صورت نوجوان و جوان بدون اجازه والدین یا باتوافق آنها خانه را ترک می کند. عنوان دختران فراری به دخترانی اطلاق می شود که به دلایل مختلف (اختلالات شخصیتی و روانی)، خانوادگی(طلاق، جدایی، اختلاف خانوادگی)، فقر و دلایل اجتماعی برای رهایی از وضع موجود و بدون پیش بینی وضع آینده ازخانه فرارمی کند.
دختران فراری با احساس بیگانگی میان خود و خانواده درپی محرم و همدلی می گردند تا آنها را بفهمند. ریشه این پدیده را می توان درتحقیر جوانان و احترام نگذاشتن به شخصیت آنان، فقر اقتصادی یا جدایی عاطفی والدین، اختلالات خانوادگی، ازدواج مجدد هرکدام از والدین، ندادن آزادیهای مشروع و کافی و کشمکش ها ورقابت های بین فرزندان و اعضای خانواده عنوان کرد.
اعتیاد به مواد مخدر، انحراف اخلاقی، رفاه، آزادی بیش ازحد، دوستان ناباب، تعرض جنسی از طرف نزدیکان، و همچنین ضعف و کوچک انگاری نسبت به جنسیت دختر ازجمله مواردی هستند که باعث فرار دختران ازمحیط امن منزل می شوند.
کارشناسان روانشناسی می گویند، نبود مراقبت صحیح از فرزندان، بالا بودن سطح انتظارات، تبعیض بین فرزندان ازناحیه اولیاء، روشهای تربیتی استبدادی و سختگیرانه و فقدان شیوه کنترل فرزندان دربیرون ازخانه ازدیگر عوامل فرار دختران ازمنزل هستند.