m.rosoukhi
07-22-2010, 06:18 PM
قضیه و تاریخچه چاهی كه در مسجد مقدس جمكران است چیست؟
در پاسخ باید گفت نه تنها در جمكران؛ بلكه در بعضی از شهرها معمولاً محلی به نام چاه صاحب الزمان موجود است كه برخی گمان میكنند حضرت دستور حفر آن را داده یا ایشان در آنجا دیده شدهاند و یا از آب آن چاه نوشیدهاند؛ ولی هیچ یك از این نكات صحیح به نظر نمیرسد.
قضیه چاه امام زمانعلیه السلام در مسجد مقدس جمكران و شهرهای دیگر، از این قرار است كه مرحوم حاج شیخ عباس قمی قدس سره در مفاتیح الجنان از تحفة الزائر از امام صادقعلیه السلام روایتی نقل میكند كه: «هر گاه تو را حاجتی به سوی خدای تعالی، باشد یا از امری خائف و ترسان باشی. در كاغذی بنویس و در آب جاری یا چاه بینداز...». این یك نوع ارتباط و سخن گفتن با خدا است.
مرحوم علامه مجلسی در روایتی میفرماید: «اگر حاجت و گرفتاری داشتی با حضرت حجت (عج) چنین مكاتبه كن و حاجت خود را بنویس و در چاه یا نهر بینداز».بحارالانوار، ج 102، ص 234.
البته معنای عریضهنویسی این نیست كه حضرت حجت آن نوشته را باز میكند یا میخواند؛ بلكه خدا و رسول او و اهل بیت عصمت و طهارتعلیهم السلام از نیتهای ما و آنچه در ذهن و دل ما میگذرد، آگاهند؛ چه رسد به نوشتههای ما، آن هم در صورت گرفتاری و توسّل به آن عزیزان. در واقع خواستهاند به ما یاد دهند كه با محبوب و صاحب خود ارتباط برقرار كنیم و همانطور كه برای محبوبهای دنیوی ابراز علاقه و محبت مینماییم، بتوانیم با مولای خود هم نامهنگاری كنیم.
حال از آنجا كه چاه و آب روان در دسترس همه نیست، مؤمنان در بعضی از شهرها و در مسجد جمكران، چاهی حفر نمودهاند كه مردم عریضههای خود را درون آن بیندازند.
در پاسخ باید گفت نه تنها در جمكران؛ بلكه در بعضی از شهرها معمولاً محلی به نام چاه صاحب الزمان موجود است كه برخی گمان میكنند حضرت دستور حفر آن را داده یا ایشان در آنجا دیده شدهاند و یا از آب آن چاه نوشیدهاند؛ ولی هیچ یك از این نكات صحیح به نظر نمیرسد.
قضیه چاه امام زمانعلیه السلام در مسجد مقدس جمكران و شهرهای دیگر، از این قرار است كه مرحوم حاج شیخ عباس قمی قدس سره در مفاتیح الجنان از تحفة الزائر از امام صادقعلیه السلام روایتی نقل میكند كه: «هر گاه تو را حاجتی به سوی خدای تعالی، باشد یا از امری خائف و ترسان باشی. در كاغذی بنویس و در آب جاری یا چاه بینداز...». این یك نوع ارتباط و سخن گفتن با خدا است.
مرحوم علامه مجلسی در روایتی میفرماید: «اگر حاجت و گرفتاری داشتی با حضرت حجت (عج) چنین مكاتبه كن و حاجت خود را بنویس و در چاه یا نهر بینداز».بحارالانوار، ج 102، ص 234.
البته معنای عریضهنویسی این نیست كه حضرت حجت آن نوشته را باز میكند یا میخواند؛ بلكه خدا و رسول او و اهل بیت عصمت و طهارتعلیهم السلام از نیتهای ما و آنچه در ذهن و دل ما میگذرد، آگاهند؛ چه رسد به نوشتههای ما، آن هم در صورت گرفتاری و توسّل به آن عزیزان. در واقع خواستهاند به ما یاد دهند كه با محبوب و صاحب خود ارتباط برقرار كنیم و همانطور كه برای محبوبهای دنیوی ابراز علاقه و محبت مینماییم، بتوانیم با مولای خود هم نامهنگاری كنیم.
حال از آنجا كه چاه و آب روان در دسترس همه نیست، مؤمنان در بعضی از شهرها و در مسجد جمكران، چاهی حفر نمودهاند كه مردم عریضههای خود را درون آن بیندازند.