m.rosoukhi
07-22-2010, 05:41 PM
انسان معجونی از فرشته خوئی و حیوان صفتی است. تمایلات گاه او را به سمت خوبی می کشاند و گاه به بدی سوق می دهد. ممکن است به علت اجابت بیشتر یک مجموعه از گرایش ها آنها تقویت شوند. اما گرایش های دیگر هم خود را نشان می دهند.
با این حساب هر چقدر سعی کنیم خوب باشیم بازهم ممکن است به گناه آلوده شویم.
حال که احتمال گناه هست باید یک قاعده را رعایت کنیم و آن اینکه ما فرزند آدم هستیم پس مانند او تمرد کنیم. و فرزند ناخلفی نباشیم که به دنبال شیطان می رود.
آدم وقتی گناه کرد نادم و پشیمان شد. و توبه کرد.فَتَلَقَّى ءَادَمُ مِن رَّبِّهِ كلَمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ (بقره 37)
فرزندان خلف آدم نیز همین گونه بودند و اگر اشتباهی می کردند سریع ابراز ندامت می کردند:قالَتْ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسی(نمل 44) (راجع به ملکه سبا)
این ابراز ندامت ثمره اش مواجه شدن با خدای بخشنده است : إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیم(بقره 37)
اما شیطان به گونه دیگری گناه کرد . او بعد از گناه به سرکشی ادامه داد و به جای عذر خواهی شروع به توجیه زشتی خود کرد. قالَ أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنی مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طین(اعراف 12)
و این گونه گناه کردن نتیجه اش لعنت دائمی بود: قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجیم وَ إِنَّ عَلَیْكَ لَعْنَتی إِلى یَوْمِ الدِّینِ (ص 77 و 78)
راه نجات را به ما نشان داده اند: بفهمیم که هر بدی و اشتباه از جانب ماست و گردنکشی نکنیم بلکه به زشتی خود اعتراف کنیم:
فَنَادَى فىِ الظُّلُمَتِ أَن لَّا إِلَاهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنىّ كُنتُ مِنَ الظَّالمِین فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نجََّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَالِكَ نُنجِى الْمُؤْمِنِین (87 و 88 انبیاء)
در تاریكى ندا داد: هیچ خدایى جز تو نیست، تو منزه هستى و من از ستمكاران هستم.دعایش را مستجاب كردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را این چنین مىرهانیم.
با این حساب هر چقدر سعی کنیم خوب باشیم بازهم ممکن است به گناه آلوده شویم.
حال که احتمال گناه هست باید یک قاعده را رعایت کنیم و آن اینکه ما فرزند آدم هستیم پس مانند او تمرد کنیم. و فرزند ناخلفی نباشیم که به دنبال شیطان می رود.
آدم وقتی گناه کرد نادم و پشیمان شد. و توبه کرد.فَتَلَقَّى ءَادَمُ مِن رَّبِّهِ كلَمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ (بقره 37)
فرزندان خلف آدم نیز همین گونه بودند و اگر اشتباهی می کردند سریع ابراز ندامت می کردند:قالَتْ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسی(نمل 44) (راجع به ملکه سبا)
این ابراز ندامت ثمره اش مواجه شدن با خدای بخشنده است : إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیم(بقره 37)
اما شیطان به گونه دیگری گناه کرد . او بعد از گناه به سرکشی ادامه داد و به جای عذر خواهی شروع به توجیه زشتی خود کرد. قالَ أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنی مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طین(اعراف 12)
و این گونه گناه کردن نتیجه اش لعنت دائمی بود: قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجیم وَ إِنَّ عَلَیْكَ لَعْنَتی إِلى یَوْمِ الدِّینِ (ص 77 و 78)
راه نجات را به ما نشان داده اند: بفهمیم که هر بدی و اشتباه از جانب ماست و گردنکشی نکنیم بلکه به زشتی خود اعتراف کنیم:
فَنَادَى فىِ الظُّلُمَتِ أَن لَّا إِلَاهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنىّ كُنتُ مِنَ الظَّالمِین فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نجََّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَالِكَ نُنجِى الْمُؤْمِنِین (87 و 88 انبیاء)
در تاریكى ندا داد: هیچ خدایى جز تو نیست، تو منزه هستى و من از ستمكاران هستم.دعایش را مستجاب كردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را این چنین مىرهانیم.