MIN@MAN
04-22-2010, 05:00 PM
سروش لشکري
سروش، چنانکه خود مي گويد و در ترانه هايش نيز بدان تاکيد مي ورزد، شش سال پيش کار آهنگسازي (يا آنگونه که بين اهالي زير زمين باب است، "کار ساختن بيت") و خواندن ترانه به سبک رپ را آغاز کرد و سر انجام سال گذشته توانست منسجم ترين آلبوم رپ فارسي را با نام " جنگل آسفالت" تهيه و آماده انتشار کند. آلبومي که خود، آن را "نخستين" آلبوم رپ فارسي مي داند.
من رپ را دوست ندارم و اصلا آنرا موسيقي نمي دانم!
موضع گيري هاي اينچنيني در برابر موج هاي جديد موسيقي را کم نديده ايم. بويژه در ميان قشر روشنفکر که انگار عادت دارد هر پديدهء هنري را به سختي بپذيرد.
يادمان نمي رود آن اعتراض هاي فراوان که بر آلبوم دهاتي شادمهر عقيلي شد يا آن همه بد و بيراه به صداي مريم دي جي که آن يکي ترانه را لوس و سبک کرده و اين يکي اگر خواننده بود صدايش را نمي گذاشت پشت اينهمه فيلتر هاي الکترونيکي.
و اصلا تعجب نخواهيم کرد اگر روزي بعد وارد اتاق حضرت منتقد شويم و چند نسخه از آثار تکفير شده را در حال اجرا بيابيم.
ايستادگي در برابر موجي که مي تواند با اين وسعت و سرعت گوشهاي بيشمار را کر کند از فريادهايش تلاشي بيهوده و نادرست مي نمايد. اين بار نوبت به رپ رسيده آن هم از نوع فارسي اش . موسيقي که تا ما خواستيم بشناسيمش ذهن قشر وسيعي از نوجوانان کم سن و سال را تسخير کرده بود.
رپ چيست؟
اولين جرقه‌هاي موسيقي رپ مثل بسياري از ژانرهاي ديگر، از دل فقر و تبعيض به وجود آمد؛ از تضاد، از اختلاف طبقه اجتماعي و از تفاوت رنگ . . .آمريكايي‌ها از نژاد آفريقايي و لاتين‌ها، زبان آسان و خوبي براي گفتن پيام‌هايشان يافته بودند. اين يك اعتراض آمريكايي بود به نژادپرستي و مشكلات اجتماعي آمريكا. رپ در واقع، موسيقي عجيب و غريبي نبود، يك‌‌جور ريتميك حرف زدن بود، آن هم با زبان خياباني؛ همان زباني كه بين جوانان هر كشوري متولد مي‌شود و پس از چندي فراموش مي‌شود. رپ را cnn سياهان مي‌ناميدند. آن‌ها اوضاع و احوال خود را به زبان موسيقي به گوش يكديگر و البته سفيدها مي‌رساندند.
از اين تاريخ‌نگاري‌ها كه بگذريم، رپ، در واقع يك موسيقي بسيار ساده و عاميانه است، شعري كه روي يك بخش كوتاه و تكرارشونده موسيقايي قرار مي‌گيرد و بدون اوج و فرود آن‌چناني، به طور ممتد و متوالي خوانده مي‌شود.
دليل اين كه هر كسي، سراغ موسيقي رپ مي‌رود، همين سادگي بيش از حد آن است كه چندان نيازي به نت دانستن يا آشنايي با علم موسيقي ندارد. به صداي آن‌چناني هم نيازي نيست. صدا هر چه نخراشيده‌تر باشد، بيشتر در خدمت موسيقي رپ قرار مي‌گيرد. پس رپ براي محبوب شدن به چي احتياج دارد? به يك كلام تأثيرگذار.
رپ‌خوان‌ها و علاقه‌مندان رپ، به كلام مورد استفاده در آهنگ‌هايشان «تكست» مي‌گويند. اصلا علامت مشخصه هر رپ‌خواني، همين تكست است؛ تكستي كه حتما بايد قافيه داشته باشد و بتوان آن را به حالت ريتميك خواند.
چرا هيچکس پدر رپ فارسي است؟
اگر بنا به ادعاي خود هيچکس سابقه شش ساله اش را هم ناديده بگيريم. بازآنقدر دليل مي ماند که او را اولين رپ خوان فارس بدانيم.
آنچه به يک آهنگ شخصيت رپ مي دهد. نوع خواندن يا ريتم هيپ هاپ نيست. بلکه حضور يک فرهنگ است. فرهنگي اگرچه خیابانی اما پر از درد و از اعتراض.
به اين دليل نمي توانيم شبه رپ هاي پيش از او را رپ واقعي بدانيم . آن آثار تنها به اجتماعي بودن خود متکي بودند. اما آنگونه که باید اعتراض آميز و جدي نبودند.
در ضمن هيچکس با تلفيق قابل قبول موسيقي سنتي ايران با ضرب آهنگ رپ ثابت مي کند که رپ فارسي يک تقليد نيست . بلکه تلاشي است براي ارتباط با مردم و به گفته خودش ايفاي نقش به عنوان رابط خيابان و گوش مردم .او در اين البوم بر خلاف بسياري از رپ کن هاي ايراني از مهموني و خوشي نمي گويد او مستقيما به زبان مردم و بي شک از ته دل چيزي را مي گويد که شايد اکثريت جامعه هنري امروز کشور از ان عاجز اند.بنا براين هيچکس را مي توان يک هنرمند و پديده در هنر روز ايران ناميد.
آلبوم جنگل آسفالت:
جنگل آسفالت نام اولين آلبوم هيچکس (سروش لشکري) است اين آلبوم شامل دوازده آهنگ بوده که آهنگسازي آن به عهدهء مهديار آقاجاني بوده و اشعار آن از هيچکس است در اين آلبوم ريويل(که يک رپ خوان ايراني ساکن لندن است) همراه با امين فولادي و امير قهرماني با او همکاري کرده اند.
هيچکس در ادامه گفتگو با ما می گويد که سال 1385 سال پرکاری برايش بوده چرا که بعد از مدتها تلاش سرانجام در تابستان آلبوم ‘جنگل آسفالت’ را حاضر و آماده پخش کرده است.
به گفته او ابتدا قرار بوده که آلبوم را يک شرکت پخش موسيقی بخرد اما چون آهنگ های آلبوم به “سرقت” رفت و در اينترنت پخش شد، کار فروش آلبوم به نتيجه نرسيد.
سروش در پاسخ به سوالم درباره مفهوم “جنگل آسفالت” و دليل نام گذاری آلبومش با اين عبارت می گويد: “از نظر من ‘شهر’ هم جنگل آسفالت است و آلبوم ‘جنگل آسفالت’ انعکاسی است از مشکلات اجتماعی و زندگی شهری و اعتراض به آن.”
سروش - هيچکس که در طول گفتگويمان مدام دستم می اندازد، “راه اندازی تشکل رپ فارسی” با عنوان ” صامت” را از جمله اهداف خود در سال جديد بيان می کند و اين کار را ” لازمه بقا و پيشرفت رپ فارسی” می داند.
از جمله می گويد: “می دونی چيه، به نظرم با بالا آمدن ‘صامت’ اصلا اوضاع عوض خواهد شد و به قولی ‘می ترکونيم’.”
او از بيان جزييات بيشتر درباره “صامت” و زمينه فعاليت آن خودداری می کند ولی با شيطنت و خنده های خاص خودش می گويد: “اميدوارم امسال فازش رو بگيريم
سروش، چنانکه خود مي گويد و در ترانه هايش نيز بدان تاکيد مي ورزد، شش سال پيش کار آهنگسازي (يا آنگونه که بين اهالي زير زمين باب است، "کار ساختن بيت") و خواندن ترانه به سبک رپ را آغاز کرد و سر انجام سال گذشته توانست منسجم ترين آلبوم رپ فارسي را با نام " جنگل آسفالت" تهيه و آماده انتشار کند. آلبومي که خود، آن را "نخستين" آلبوم رپ فارسي مي داند.
من رپ را دوست ندارم و اصلا آنرا موسيقي نمي دانم!
موضع گيري هاي اينچنيني در برابر موج هاي جديد موسيقي را کم نديده ايم. بويژه در ميان قشر روشنفکر که انگار عادت دارد هر پديدهء هنري را به سختي بپذيرد.
يادمان نمي رود آن اعتراض هاي فراوان که بر آلبوم دهاتي شادمهر عقيلي شد يا آن همه بد و بيراه به صداي مريم دي جي که آن يکي ترانه را لوس و سبک کرده و اين يکي اگر خواننده بود صدايش را نمي گذاشت پشت اينهمه فيلتر هاي الکترونيکي.
و اصلا تعجب نخواهيم کرد اگر روزي بعد وارد اتاق حضرت منتقد شويم و چند نسخه از آثار تکفير شده را در حال اجرا بيابيم.
ايستادگي در برابر موجي که مي تواند با اين وسعت و سرعت گوشهاي بيشمار را کر کند از فريادهايش تلاشي بيهوده و نادرست مي نمايد. اين بار نوبت به رپ رسيده آن هم از نوع فارسي اش . موسيقي که تا ما خواستيم بشناسيمش ذهن قشر وسيعي از نوجوانان کم سن و سال را تسخير کرده بود.
رپ چيست؟
اولين جرقه‌هاي موسيقي رپ مثل بسياري از ژانرهاي ديگر، از دل فقر و تبعيض به وجود آمد؛ از تضاد، از اختلاف طبقه اجتماعي و از تفاوت رنگ . . .آمريكايي‌ها از نژاد آفريقايي و لاتين‌ها، زبان آسان و خوبي براي گفتن پيام‌هايشان يافته بودند. اين يك اعتراض آمريكايي بود به نژادپرستي و مشكلات اجتماعي آمريكا. رپ در واقع، موسيقي عجيب و غريبي نبود، يك‌‌جور ريتميك حرف زدن بود، آن هم با زبان خياباني؛ همان زباني كه بين جوانان هر كشوري متولد مي‌شود و پس از چندي فراموش مي‌شود. رپ را cnn سياهان مي‌ناميدند. آن‌ها اوضاع و احوال خود را به زبان موسيقي به گوش يكديگر و البته سفيدها مي‌رساندند.
از اين تاريخ‌نگاري‌ها كه بگذريم، رپ، در واقع يك موسيقي بسيار ساده و عاميانه است، شعري كه روي يك بخش كوتاه و تكرارشونده موسيقايي قرار مي‌گيرد و بدون اوج و فرود آن‌چناني، به طور ممتد و متوالي خوانده مي‌شود.
دليل اين كه هر كسي، سراغ موسيقي رپ مي‌رود، همين سادگي بيش از حد آن است كه چندان نيازي به نت دانستن يا آشنايي با علم موسيقي ندارد. به صداي آن‌چناني هم نيازي نيست. صدا هر چه نخراشيده‌تر باشد، بيشتر در خدمت موسيقي رپ قرار مي‌گيرد. پس رپ براي محبوب شدن به چي احتياج دارد? به يك كلام تأثيرگذار.
رپ‌خوان‌ها و علاقه‌مندان رپ، به كلام مورد استفاده در آهنگ‌هايشان «تكست» مي‌گويند. اصلا علامت مشخصه هر رپ‌خواني، همين تكست است؛ تكستي كه حتما بايد قافيه داشته باشد و بتوان آن را به حالت ريتميك خواند.
چرا هيچکس پدر رپ فارسي است؟
اگر بنا به ادعاي خود هيچکس سابقه شش ساله اش را هم ناديده بگيريم. بازآنقدر دليل مي ماند که او را اولين رپ خوان فارس بدانيم.
آنچه به يک آهنگ شخصيت رپ مي دهد. نوع خواندن يا ريتم هيپ هاپ نيست. بلکه حضور يک فرهنگ است. فرهنگي اگرچه خیابانی اما پر از درد و از اعتراض.
به اين دليل نمي توانيم شبه رپ هاي پيش از او را رپ واقعي بدانيم . آن آثار تنها به اجتماعي بودن خود متکي بودند. اما آنگونه که باید اعتراض آميز و جدي نبودند.
در ضمن هيچکس با تلفيق قابل قبول موسيقي سنتي ايران با ضرب آهنگ رپ ثابت مي کند که رپ فارسي يک تقليد نيست . بلکه تلاشي است براي ارتباط با مردم و به گفته خودش ايفاي نقش به عنوان رابط خيابان و گوش مردم .او در اين البوم بر خلاف بسياري از رپ کن هاي ايراني از مهموني و خوشي نمي گويد او مستقيما به زبان مردم و بي شک از ته دل چيزي را مي گويد که شايد اکثريت جامعه هنري امروز کشور از ان عاجز اند.بنا براين هيچکس را مي توان يک هنرمند و پديده در هنر روز ايران ناميد.
آلبوم جنگل آسفالت:
جنگل آسفالت نام اولين آلبوم هيچکس (سروش لشکري) است اين آلبوم شامل دوازده آهنگ بوده که آهنگسازي آن به عهدهء مهديار آقاجاني بوده و اشعار آن از هيچکس است در اين آلبوم ريويل(که يک رپ خوان ايراني ساکن لندن است) همراه با امين فولادي و امير قهرماني با او همکاري کرده اند.
هيچکس در ادامه گفتگو با ما می گويد که سال 1385 سال پرکاری برايش بوده چرا که بعد از مدتها تلاش سرانجام در تابستان آلبوم ‘جنگل آسفالت’ را حاضر و آماده پخش کرده است.
به گفته او ابتدا قرار بوده که آلبوم را يک شرکت پخش موسيقی بخرد اما چون آهنگ های آلبوم به “سرقت” رفت و در اينترنت پخش شد، کار فروش آلبوم به نتيجه نرسيد.
سروش در پاسخ به سوالم درباره مفهوم “جنگل آسفالت” و دليل نام گذاری آلبومش با اين عبارت می گويد: “از نظر من ‘شهر’ هم جنگل آسفالت است و آلبوم ‘جنگل آسفالت’ انعکاسی است از مشکلات اجتماعی و زندگی شهری و اعتراض به آن.”
سروش - هيچکس که در طول گفتگويمان مدام دستم می اندازد، “راه اندازی تشکل رپ فارسی” با عنوان ” صامت” را از جمله اهداف خود در سال جديد بيان می کند و اين کار را ” لازمه بقا و پيشرفت رپ فارسی” می داند.
از جمله می گويد: “می دونی چيه، به نظرم با بالا آمدن ‘صامت’ اصلا اوضاع عوض خواهد شد و به قولی ‘می ترکونيم’.”
او از بيان جزييات بيشتر درباره “صامت” و زمينه فعاليت آن خودداری می کند ولی با شيطنت و خنده های خاص خودش می گويد: “اميدوارم امسال فازش رو بگيريم