مژگان
04-14-2010, 05:32 PM
(http://pnu-club.com/News/?id=1590)
چاي يك نوشيدني قديمي است كه از برگ‌هاي گياهي هميشه سبز گرمسيري به نام Canellia sinsis تهيه مي‌شود. چاي‌كه پس از آب دومين نوشيدني رايج در سراسر دنيا است در حال حاضر در 50 كشور دنيا مورد استفاده قرار مي‌گيرد. مصرف سرانه چاي بالغ بر حدود 120 ميلي‌ليتر در روز است.
با وجود اينكه شناخت فوايد استفاده از چاي بر سلامتي قدمت طولاني دارد، انجام تحقيقات علمي روي آن و اجزاي تشكيل دهنده‌اش به كمتر از 3 دهه اخير باز مي‌گردد.
سه نوع چاي وجود دارد كه عبارتند از چاي سبز، چاي سياه، چاي اوولانگ. چاي سياه بيشتر در اروپا و آمريكاي شمالي و آفريقاي شمالي استفاده مي شود و چاي سبز در آسيا و چاي اوولانگ بيشتر در چين و ويتنام مورد استفاده قرار مي گيرد.
چاي سياه
پرمصرف ترين گونه چاي در سراسر دنيا و نزد مردم جهان چاي سياه است كه به چاي تخمير شده معروف است. در ضمن فرايندهاي صنعتي چاي سياه كه به روش تخميري اكسيده شده و سپس آنزيم‌هاي موجود در آن نظير پلي فنل اكسيداز، پيتيداز و... غيرفعال مي‌شوند. اين نوع چاي حاوي كمترين مقادير آنتي اكسيدان ها و بيشترين مقدار كافئين در مقايسه با ديگر انواع مرسوم آن است.
چاي سبز
براي تهيه چاي سبز، پس از چيدن برگ‌هاي چاي، آن را در معرض بخار قرار مي دهند تا پيش از خشك شدن، آنزيم هاي پلي فنول و... آن غيرفعال شود. در اين فرآورده، مقدار پلي فنول ها (مهمترين آنتي اكسيدان موجود در برگ سبز چاي) بيش از چاي سياه بوده و خواص درماني آن نيز بيشتر است.
چاي اوولانگ
چاي اوولانگ نيز به وسيله اكسيداسيون ناقص برگ هاي چاي به عنوان بخشي از فرايند حد واسط تهيه چاي سياه و سبز توليد مي شود.به طور تقريبي 78-76 درصد چاي توليدي در دنيا چاي سياه و
22-20 درصد چاي سبز و كمتر از 2 درصد آن چاي اوولانگ است.چاي خواص طبيعي و درمانگر بي شماري هم دارد كه از آن جمله مي توان به موارد زير اشاره كرد:
بيماري هاي قلبي- عروقي: ارتباط معكوسي ميان دريافت فلاونوئيدها و بيماري هاي قلبي- عروقي وجود دارد و در افرادي كه به مدت يك سال بيش از يك فنجان چاي در روز مصرف مي كنند در مقايسه با كساني كه چاي نمي نوشند خطر حمله قلبي 44 درصد كمتر است.
فشار خون: فشار خون بالا مي تواند فرايند تصلب شرائين را تسريع نمايد. خطر پرفشاري خون در كساني كه روزانه 599-120 ميلي ليتر چاي مي نوشند در مقايسه با افرادي كه به هيچ عنوان چاي نمي نوشند 46 درصد كم تر است.
كاهش چربي هاي خون: آنتي اكسيدان هاي چاي مي تواند با كاهش تغييرات اكسيداسيون LDL يا كلسترول با چگالي پايين، روند تصلب شرائين را كند نمايد. در واقع بيشتر از آن كه اثرات سودمند چاي بر عملكرد قلبي عروقي به اثرات آن بر كاهش اكسيداسيون LDL بازگردد به تاثير چاي بر عملكرد ديواره عروق مربوط مي شود.
پيشگيري از سرطان ها: اثرات ضدسرطان چاي، هم به نوع چاي و هم به نوع سرطان بستگي دارد كه اين اثر مثبت در ميان مردم آسيا كه بيشتر از چاي سبز استفاده مي كنند در مقايسه با چاي سياه مورد استفاده اروپائيان بيشتر است كه به محتوي بالاتر كاتكين ها (نوعي آنتي اكسيدان) در چاي سبز در مقايسه با چاي سياه بازمي گردد. مصرف چاي سبز احتمال ابتلا به سرطان هاي معده، پروستات، سينه، كولوركتال و كيسه صفرا را كاهش دهد.
سلامت دهان و دندان: نوشيدن چاي به دليل وجود فلورايد طبيعي موجود در آن با كاهش پوسيدگي دندان همراه است. به علاوه عصاره چاي سبز، باكتري هاي دهاني مانند اشرشياكلي، استرپتوكوكوس و... را كاهش مي دهد.
پلي فنول هاي چاي اوولانگ از حمله باكتري ها به سطح دندان ها با كاهش آب لوتي استرپتوكوك ها و كاهش توليد اسيد از پوسيدگي دندان ها جلوگيري مي كند.جوشانده هاي چاي كه از انواعي از چاي سبز و چاي سياه تهيه مي شود، فعاليت آميلاز بزاق را در انسان 70 درصد كاهش داده و به طور موثر از ايجاد فساد و پوسيدگي دندان ها توسط غذاهاي حاوي نشاسته ممانعت مي كند.
چاي به خاطر منبع فلورايد موجود در خود مي تواند پيشرفت فرايند پوكي استخوان را مانع شود و باعث افزايش تراكم استخوان و مانع از شكستن آنها شود.
جذب آهن: مصرف همزمان چاي سياه با منابع آهن غيرهم 94 - 79 درصد دسترسي زيستي آهن را مهار مي كند. براي پيشگيري از اثرات منفي نبايد چاي را بلافاصله بعد از وعده هاي غذايي استفاده كرد، همچنين مصرف ليمو به همراه چاي مي تواند مفيد باشد.
چاي يك نوشيدني قديمي است كه از برگ‌هاي گياهي هميشه سبز گرمسيري به نام Canellia sinsis تهيه مي‌شود. چاي‌كه پس از آب دومين نوشيدني رايج در سراسر دنيا است در حال حاضر در 50 كشور دنيا مورد استفاده قرار مي‌گيرد. مصرف سرانه چاي بالغ بر حدود 120 ميلي‌ليتر در روز است.
با وجود اينكه شناخت فوايد استفاده از چاي بر سلامتي قدمت طولاني دارد، انجام تحقيقات علمي روي آن و اجزاي تشكيل دهنده‌اش به كمتر از 3 دهه اخير باز مي‌گردد.
سه نوع چاي وجود دارد كه عبارتند از چاي سبز، چاي سياه، چاي اوولانگ. چاي سياه بيشتر در اروپا و آمريكاي شمالي و آفريقاي شمالي استفاده مي شود و چاي سبز در آسيا و چاي اوولانگ بيشتر در چين و ويتنام مورد استفاده قرار مي گيرد.
چاي سياه
پرمصرف ترين گونه چاي در سراسر دنيا و نزد مردم جهان چاي سياه است كه به چاي تخمير شده معروف است. در ضمن فرايندهاي صنعتي چاي سياه كه به روش تخميري اكسيده شده و سپس آنزيم‌هاي موجود در آن نظير پلي فنل اكسيداز، پيتيداز و... غيرفعال مي‌شوند. اين نوع چاي حاوي كمترين مقادير آنتي اكسيدان ها و بيشترين مقدار كافئين در مقايسه با ديگر انواع مرسوم آن است.
چاي سبز
براي تهيه چاي سبز، پس از چيدن برگ‌هاي چاي، آن را در معرض بخار قرار مي دهند تا پيش از خشك شدن، آنزيم هاي پلي فنول و... آن غيرفعال شود. در اين فرآورده، مقدار پلي فنول ها (مهمترين آنتي اكسيدان موجود در برگ سبز چاي) بيش از چاي سياه بوده و خواص درماني آن نيز بيشتر است.
چاي اوولانگ
چاي اوولانگ نيز به وسيله اكسيداسيون ناقص برگ هاي چاي به عنوان بخشي از فرايند حد واسط تهيه چاي سياه و سبز توليد مي شود.به طور تقريبي 78-76 درصد چاي توليدي در دنيا چاي سياه و
22-20 درصد چاي سبز و كمتر از 2 درصد آن چاي اوولانگ است.چاي خواص طبيعي و درمانگر بي شماري هم دارد كه از آن جمله مي توان به موارد زير اشاره كرد:
بيماري هاي قلبي- عروقي: ارتباط معكوسي ميان دريافت فلاونوئيدها و بيماري هاي قلبي- عروقي وجود دارد و در افرادي كه به مدت يك سال بيش از يك فنجان چاي در روز مصرف مي كنند در مقايسه با كساني كه چاي نمي نوشند خطر حمله قلبي 44 درصد كمتر است.
فشار خون: فشار خون بالا مي تواند فرايند تصلب شرائين را تسريع نمايد. خطر پرفشاري خون در كساني كه روزانه 599-120 ميلي ليتر چاي مي نوشند در مقايسه با افرادي كه به هيچ عنوان چاي نمي نوشند 46 درصد كم تر است.
كاهش چربي هاي خون: آنتي اكسيدان هاي چاي مي تواند با كاهش تغييرات اكسيداسيون LDL يا كلسترول با چگالي پايين، روند تصلب شرائين را كند نمايد. در واقع بيشتر از آن كه اثرات سودمند چاي بر عملكرد قلبي عروقي به اثرات آن بر كاهش اكسيداسيون LDL بازگردد به تاثير چاي بر عملكرد ديواره عروق مربوط مي شود.
پيشگيري از سرطان ها: اثرات ضدسرطان چاي، هم به نوع چاي و هم به نوع سرطان بستگي دارد كه اين اثر مثبت در ميان مردم آسيا كه بيشتر از چاي سبز استفاده مي كنند در مقايسه با چاي سياه مورد استفاده اروپائيان بيشتر است كه به محتوي بالاتر كاتكين ها (نوعي آنتي اكسيدان) در چاي سبز در مقايسه با چاي سياه بازمي گردد. مصرف چاي سبز احتمال ابتلا به سرطان هاي معده، پروستات، سينه، كولوركتال و كيسه صفرا را كاهش دهد.
سلامت دهان و دندان: نوشيدن چاي به دليل وجود فلورايد طبيعي موجود در آن با كاهش پوسيدگي دندان همراه است. به علاوه عصاره چاي سبز، باكتري هاي دهاني مانند اشرشياكلي، استرپتوكوكوس و... را كاهش مي دهد.
پلي فنول هاي چاي اوولانگ از حمله باكتري ها به سطح دندان ها با كاهش آب لوتي استرپتوكوك ها و كاهش توليد اسيد از پوسيدگي دندان ها جلوگيري مي كند.جوشانده هاي چاي كه از انواعي از چاي سبز و چاي سياه تهيه مي شود، فعاليت آميلاز بزاق را در انسان 70 درصد كاهش داده و به طور موثر از ايجاد فساد و پوسيدگي دندان ها توسط غذاهاي حاوي نشاسته ممانعت مي كند.
چاي به خاطر منبع فلورايد موجود در خود مي تواند پيشرفت فرايند پوكي استخوان را مانع شود و باعث افزايش تراكم استخوان و مانع از شكستن آنها شود.
جذب آهن: مصرف همزمان چاي سياه با منابع آهن غيرهم 94 - 79 درصد دسترسي زيستي آهن را مهار مي كند. براي پيشگيري از اثرات منفي نبايد چاي را بلافاصله بعد از وعده هاي غذايي استفاده كرد، همچنين مصرف ليمو به همراه چاي مي تواند مفيد باشد.