TAHA
04-08-2010, 01:28 PM
شهد شيرين اينترنت پرسرعت
در چند ماه اخير اينترنت پرسرعت يکي از بحث‌هاي داغ در حوزه IT بوده است. منتقدان بسياري در مقابل محدوديت سرعت اينترنت در ايران به صف ايستاده‌اند و با نشان دادن آمارهاي جهاني و نسبت رشد کند پيشرفت تسهيلات اينترنتي در ايران انتقاد مي‌کنند.
در مقابل، عملاً استفاده از اين سرويس اينترنت به‌صورت كاملاً رسمي‌و قانوني، محدود شده است. برآوردها حاکي است در حال حاضر حدود 90 درصد از کاربران اينترنت در ايران از سيستم معمولي اتصال به اينترنت از طريق خط تلفن يا همان شماره‌گيري (Dial Up) استفاده مي‌کنند که سرعت آن رسماً حدود 50 کيلوبيت در ثانيه است اما به گفته برخي کارشناسان عملاً گاهي به کمتر از 10 کيلوبيت در ثانيه مي‌رسد که با آن حتي نمي‌توان پيام‌برهاي اينترنتي (مسنجر) را هم باز کرد.
با اين حساب كه مردم اغلب کشورهاي اروپايي و برخي از کشورهاي آسياي دور و آمريکا از اينترنتي بين 512 کيلوبيت تا يک الي 3 مگابيت در ثانيه استفاده مي‌کنند، سرعت اينترنت در ايران بين 10 تا 60 برابر کمتر از کشورهاي آسياي دور، اروپا و آمريکاست.
اين در حالي است كه به گزارش ايرنا، در خوشبينانه‌ترين حالت فقط 100 هزار کاربر اينترنت پرسرعت(ADSL) در کشور وجود دارد که در مقايسه با تعداد کل کاربران رقم ناچيزي است. در ميان تمامي اين قضايا به تازگي مبحث جديد ديگر نيز با مباحث قبلي آميخته شده که مي‌تواند نقطه عطفي براي بالا بردن سرعت و ضريب نفوذ اينترنت در ايران باشد.
واي‌مکس (Wimax) فناوري خارق‌العاده‌اي است که براي نسل جوان و مشتاقان اينترنت در ايران بسيار جذاب خواهد بود. البته اين تکنولوژي هم مانند فناوري‌هاي جديد ديگر با وجود امکانات خوب، ضررهايي هم براي انسان‌ها دارد.
مضراتي مانند آنتن‌هاي BTS و مشکلات امواج الکترومغناطيسي، در آنتن‌هاي واي‌مکس نيز وجود دارد. البته دامنه و فرکانس عادي اين آنتن‌ها مضر نيست ولي بسياري از شرکت‌ها براي بالا بردن برد، فاصله، سرعت و قدرت آنتن‌هاي واي مکس از دستگاه‌هاي بوستر (کمکي) استفاده مي‌کنند که باعث تشديد فرکانس آنها مي‌شود و چنين فرکانسي تأثيرات جبران ناپذيري بر روي سيستم‌هاي عصبي و بدن انسان مي‌گذارد.
با اين حال از ورود تکنولوژي واي‌مکس بايد خوشحال بود، شايد بتوان براي يک بار هم که شده شهد شيرين اينترنت پرسرعت و بدون قطع شدن را در ايران چشيد.
واي‌مکس چيست؟
Wimax (مخفف Worldwide Interoperability for Microwave Access ) در واقع سيستم ارتباطي و ديجيتالي بي‌سيم است که جايگزيني براي شبکه‌هاي بي‌سيم نواحي شهري در نظر گرفته مي‌شود. WiMAX مي‌تواند دستيابي به بي‌سيم باند پهن را فراهم سازد (BWA) که تا 50 کيلومتر براي ايستگاه‌هاي ثابت و 5 تا 15 کيلومتر براي ايستگاه‌هاي سيار را پوشش مي‌دهد.
در مقايسه، استانداردهاي شبکه‌هاي بي‌سيم محلي براي سيستم Wi-Fi در اکثر حالت‌ها تنها 30 تا 100 متر را پوشش مي‌دهند. با WiMAX، سرعت داده‌ها در شبکه‌هايي مانند Wi-Fi به سادگي پشتيباني مي‌شود، اما موضوع تداخل امواج کاهش مي‌يابد.
WiMAX بر روي هر دو فرکانس‌هاي مجاز و غيرمجاز قابل اجراست که بدين وسيله محيطي تحت کنترل فراهم ساخته و الگوي اقتصادي قابل رشدي را براي امواج قابل حمل بي‌سيم ايجاد مي‌سازد. البته WiMAX مي‌تواند براي شبکه‌هاي بي سيم دقيقاً به طور مشابهي با پروتکل‌هاي رايج Wi-Fi مورد استفاده قرار گيرد.
WiMAX نسل دوم پروتکلي است که استفاده مؤثرتري از پهناي باند و جلوگيري از تداخل امواج را امکان‌پذير ساخته و امکان سرعت‌هاي داده بالاتري بر روي مسافت‌هاي طولاني‌تر ممکن مي‌سازد.با اين اوصاف، به زودي WiMAX اصطلاح شناخته شده‌اي براي توصيف دستيابي اينترنت بي‌سيم در سرتاسر دنيا خواهد شد.
البته در پياده‌سازي WIMAX معمولاً کل يک شهر تحت پوشش سرويس اينترنت آن قرار نمي‌گيرد. چرا که هزينه استفاده از سرويس‌هاي بي‌سيم به نسبت ساير سرويس‌هاي موجود بسيار بالاتر است، اما استفاده يک ايستگاه WIMAX در يک شهر بسيار قابل قبول‌تر از راه‌اندازي ايستگاه‌هاي فراوان Wi-Fi جهت استفاده کاربران سيار است.
به همين دليل، در برخي از شهرها که راه‌اندازي سرويس‌هاي بر روي کابل هزينه‌هاي بالايي را مي‌طلبد، شرکت‌هاي ارائه دهنده به استفاده از اين تکنولوژي روي آورده‌اند. مزيت فوق‌العاده اين سيستم، اين است كه اين امکان را به کاربران مي‌دهد که از اينترنت خود به صورت سيار استفاده کنند.
علاوه بر اين در برنامه‌هاي آينده اين تکنولوژي استفاده از سرويس‌هايي همچون VOIP نيز گنجانده شده است که ممکن است اين تکنولوژي را به يکي از رقباي سيستم موبايل کلاسيک تبديل کند.
شبکه جهاني
هدف نهايي تمامي شبکه‌هاي محلي، ايجاد يک شبکه جهاني است. اين شبکه تقريباً همانند شبکه‌هاي موبايل امروزي فعاليت مي‌کند که در آن کاربران به نقاط مختلف سفر مي‌کنند اما در همه نقاط امکان استفاده از سرويس اينترنت پرسرعت را دارند.
اين شبکه علاوه بر سرعت بالا، اين امکان را به کاربر مي‌دهد که در حال حرکت و در تمامي نقاط به اينترنت متصل باشد. حداکثر تا دوسال آينده تکنولوژي WIMAX در نوت‌بوک‌هاي CEntrino تعبيه خواهد شد و به اين ترتيب از سال 2008 بايد منتظر تغييرات گسترده‌اي در شکل دسترسي به اينترنت خواهيم بود. فناوري جديدي كه البته معلوم نيست ما چقدر در استفاده از آن تعلل كنيم.
همان‌طور كه سيستم ADSL سال‌هاست كه در همه جاي دنيا مورد استفاده است و ما هنوز ترديد داريم كه اصولاً چيز خوبي است يا نه!
در چند ماه اخير اينترنت پرسرعت يکي از بحث‌هاي داغ در حوزه IT بوده است. منتقدان بسياري در مقابل محدوديت سرعت اينترنت در ايران به صف ايستاده‌اند و با نشان دادن آمارهاي جهاني و نسبت رشد کند پيشرفت تسهيلات اينترنتي در ايران انتقاد مي‌کنند.
در مقابل، عملاً استفاده از اين سرويس اينترنت به‌صورت كاملاً رسمي‌و قانوني، محدود شده است. برآوردها حاکي است در حال حاضر حدود 90 درصد از کاربران اينترنت در ايران از سيستم معمولي اتصال به اينترنت از طريق خط تلفن يا همان شماره‌گيري (Dial Up) استفاده مي‌کنند که سرعت آن رسماً حدود 50 کيلوبيت در ثانيه است اما به گفته برخي کارشناسان عملاً گاهي به کمتر از 10 کيلوبيت در ثانيه مي‌رسد که با آن حتي نمي‌توان پيام‌برهاي اينترنتي (مسنجر) را هم باز کرد.
با اين حساب كه مردم اغلب کشورهاي اروپايي و برخي از کشورهاي آسياي دور و آمريکا از اينترنتي بين 512 کيلوبيت تا يک الي 3 مگابيت در ثانيه استفاده مي‌کنند، سرعت اينترنت در ايران بين 10 تا 60 برابر کمتر از کشورهاي آسياي دور، اروپا و آمريکاست.
اين در حالي است كه به گزارش ايرنا، در خوشبينانه‌ترين حالت فقط 100 هزار کاربر اينترنت پرسرعت(ADSL) در کشور وجود دارد که در مقايسه با تعداد کل کاربران رقم ناچيزي است. در ميان تمامي اين قضايا به تازگي مبحث جديد ديگر نيز با مباحث قبلي آميخته شده که مي‌تواند نقطه عطفي براي بالا بردن سرعت و ضريب نفوذ اينترنت در ايران باشد.
واي‌مکس (Wimax) فناوري خارق‌العاده‌اي است که براي نسل جوان و مشتاقان اينترنت در ايران بسيار جذاب خواهد بود. البته اين تکنولوژي هم مانند فناوري‌هاي جديد ديگر با وجود امکانات خوب، ضررهايي هم براي انسان‌ها دارد.
مضراتي مانند آنتن‌هاي BTS و مشکلات امواج الکترومغناطيسي، در آنتن‌هاي واي‌مکس نيز وجود دارد. البته دامنه و فرکانس عادي اين آنتن‌ها مضر نيست ولي بسياري از شرکت‌ها براي بالا بردن برد، فاصله، سرعت و قدرت آنتن‌هاي واي مکس از دستگاه‌هاي بوستر (کمکي) استفاده مي‌کنند که باعث تشديد فرکانس آنها مي‌شود و چنين فرکانسي تأثيرات جبران ناپذيري بر روي سيستم‌هاي عصبي و بدن انسان مي‌گذارد.
با اين حال از ورود تکنولوژي واي‌مکس بايد خوشحال بود، شايد بتوان براي يک بار هم که شده شهد شيرين اينترنت پرسرعت و بدون قطع شدن را در ايران چشيد.
واي‌مکس چيست؟
Wimax (مخفف Worldwide Interoperability for Microwave Access ) در واقع سيستم ارتباطي و ديجيتالي بي‌سيم است که جايگزيني براي شبکه‌هاي بي‌سيم نواحي شهري در نظر گرفته مي‌شود. WiMAX مي‌تواند دستيابي به بي‌سيم باند پهن را فراهم سازد (BWA) که تا 50 کيلومتر براي ايستگاه‌هاي ثابت و 5 تا 15 کيلومتر براي ايستگاه‌هاي سيار را پوشش مي‌دهد.
در مقايسه، استانداردهاي شبکه‌هاي بي‌سيم محلي براي سيستم Wi-Fi در اکثر حالت‌ها تنها 30 تا 100 متر را پوشش مي‌دهند. با WiMAX، سرعت داده‌ها در شبکه‌هايي مانند Wi-Fi به سادگي پشتيباني مي‌شود، اما موضوع تداخل امواج کاهش مي‌يابد.
WiMAX بر روي هر دو فرکانس‌هاي مجاز و غيرمجاز قابل اجراست که بدين وسيله محيطي تحت کنترل فراهم ساخته و الگوي اقتصادي قابل رشدي را براي امواج قابل حمل بي‌سيم ايجاد مي‌سازد. البته WiMAX مي‌تواند براي شبکه‌هاي بي سيم دقيقاً به طور مشابهي با پروتکل‌هاي رايج Wi-Fi مورد استفاده قرار گيرد.
WiMAX نسل دوم پروتکلي است که استفاده مؤثرتري از پهناي باند و جلوگيري از تداخل امواج را امکان‌پذير ساخته و امکان سرعت‌هاي داده بالاتري بر روي مسافت‌هاي طولاني‌تر ممکن مي‌سازد.با اين اوصاف، به زودي WiMAX اصطلاح شناخته شده‌اي براي توصيف دستيابي اينترنت بي‌سيم در سرتاسر دنيا خواهد شد.
البته در پياده‌سازي WIMAX معمولاً کل يک شهر تحت پوشش سرويس اينترنت آن قرار نمي‌گيرد. چرا که هزينه استفاده از سرويس‌هاي بي‌سيم به نسبت ساير سرويس‌هاي موجود بسيار بالاتر است، اما استفاده يک ايستگاه WIMAX در يک شهر بسيار قابل قبول‌تر از راه‌اندازي ايستگاه‌هاي فراوان Wi-Fi جهت استفاده کاربران سيار است.
به همين دليل، در برخي از شهرها که راه‌اندازي سرويس‌هاي بر روي کابل هزينه‌هاي بالايي را مي‌طلبد، شرکت‌هاي ارائه دهنده به استفاده از اين تکنولوژي روي آورده‌اند. مزيت فوق‌العاده اين سيستم، اين است كه اين امکان را به کاربران مي‌دهد که از اينترنت خود به صورت سيار استفاده کنند.
علاوه بر اين در برنامه‌هاي آينده اين تکنولوژي استفاده از سرويس‌هايي همچون VOIP نيز گنجانده شده است که ممکن است اين تکنولوژي را به يکي از رقباي سيستم موبايل کلاسيک تبديل کند.
شبکه جهاني
هدف نهايي تمامي شبکه‌هاي محلي، ايجاد يک شبکه جهاني است. اين شبکه تقريباً همانند شبکه‌هاي موبايل امروزي فعاليت مي‌کند که در آن کاربران به نقاط مختلف سفر مي‌کنند اما در همه نقاط امکان استفاده از سرويس اينترنت پرسرعت را دارند.
اين شبکه علاوه بر سرعت بالا، اين امکان را به کاربر مي‌دهد که در حال حرکت و در تمامي نقاط به اينترنت متصل باشد. حداکثر تا دوسال آينده تکنولوژي WIMAX در نوت‌بوک‌هاي CEntrino تعبيه خواهد شد و به اين ترتيب از سال 2008 بايد منتظر تغييرات گسترده‌اي در شکل دسترسي به اينترنت خواهيم بود. فناوري جديدي كه البته معلوم نيست ما چقدر در استفاده از آن تعلل كنيم.
همان‌طور كه سيستم ADSL سال‌هاست كه در همه جاي دنيا مورد استفاده است و ما هنوز ترديد داريم كه اصولاً چيز خوبي است يا نه!