مژگان
02-14-2010, 07:17 PM
بیماری MS یا Multiple sclerosis یك نوع بیماری مزمن اعصاب است كه سیستم عصبی مركزی را درگیر می‌سازد. درگیری به ویژه در مغز، نخاع و عصب بینایی روی می‌دهد.
این بیماری موجب اختلالاتی در كنترل‌كردن عضلات و نیروی عضلانی، بینایی، تعادل، حس و عملكردهای فكری و ذهنی میشود. مغز، نخاع و اعصاب بینایی از طریق الیاف عصبی با یكدیگر در ارتباط هستند.
سلولهای عصبی یك پوشش محافظت‌كننده به نام میلین دارند. میلین یك نوع پروتئین است كه الیاف عصبی را می‌پوشاند و از آنها حفاظت میكند. بدون میلین، مغز و نخاع نمی‌توانند با بقیه عصبهایی كه در بدن وجود دارد ارتباط برقرار كنند.
ممكن است میلین ملتهب شود و یا تخریب گردد. به این فرایند دمیلینه شدن می‌گویند. در M.S سلولهای سیستم ایمنی از طریق عروق خونی وارد مغز، نخاع و یا اعصاب بینایی شده و موجب ایجاد التهاب، دمیلینه شدن و آسیب به عصبها می‌شوند.
در این بیماری در نواحی از عصب به صورت تكه تكه تخریب در میلین روی می‌دهد و به تدریج میلین در سرتاسر مغز و نخاع از بین می‌رود.
علت ایجاد بیماری M.S چیست؟
علت دقیق این بیماری شناخته نشده است اما بسیاری از متخصصان باور دارند كه M.S یك بیماری خودایمنی است. به این معنی كه دفاع بدن یا سیستم ایمنی، اشتباهاً به بافتهای سالم بدن حمله میكند.
در M.S سیستم ایمنی فرد به سیستم عصبی مركزی، ( مغز و نخاع ) حمله ور میشود.
هنوز مشخص نیست كه چرا این بیماری در برخی از افراد روی می‌دهد و برخی دیگر به آن مبتلا نمی‌شوند. ممكن است دلایل ژنتیكی مطرح باشند چون به نظر می‌رسد در مواردی بیماری سابقه‌ی خانوادگی دارد.
محلی كه فرد در آن بزرگ شده است نیز ممكن است موثر باشد. M.S در افرادی كه در مكانهای سردتر و دورتر از استوا بزرگ شده‌اند شایعتر است.
گفته شد كه علت دقیق این بیماری شناخته نشده است. اگرچه این بیماری درمان قطعی ندارد اما داروها می‌توانند در بسیاری از افراد تناوب و شدت حملات را كاهش دهند. بیشتر افراد مبتلا چندین دهه زندگی میكنند اما برخی افراد در سالهای آینده با سیر پیشرونده‌ی بیماری و ناتوانی مواجه می‌شوند.
M.S در افراد مختلف متفاوت است. ممكن است فردی در تمام عمر مشكلات كمی‌داشته باشد و فردی شدیداً دچار ناتوانی شود. بیشتر افراد حالتی بین این دو دارند.
معمولا M.S یكی از این چهار حالت را دارد:
1- عود كننده – بهبود یابنده، كه طی سالها، علائم به تدریج برطرف می‌شوند و پس از مدتی باز می‌گردند.
2- پیشرونده‌ی ثانویه، كه در ابتدا از الگوی قبلی پیروی میكند و مدتی بهبودی و مدتی بروز علائم را نشان می‌دهد اما حالت پیشرونده پیدا میكند و به سرعت بدتر میشود.
3- پیشرونده‌ی اولیه، كه سیر بیماری از ابتدا به صورت پیشرونده است و بدتر میشود.
4- عود كننده - پیشرونده، كه در آن علائم می‌آیند و می‌روند اما آسیبهای عصبی، پیوسته بدتر می‌شوند.
علائم بیماری هرچه كه باشد به وسیله‌ی درمان و مراقبت فردی می‌توان كیفیت زندگی را حفظ كرد. اگرچه درمان قطعی این بیماری شناخته‌نشده‌است اما غیر از موارد بسیار نادر، M.S كشنده نیست.
این بیماری موجب اختلالاتی در كنترل‌كردن عضلات و نیروی عضلانی، بینایی، تعادل، حس و عملكردهای فكری و ذهنی میشود. مغز، نخاع و اعصاب بینایی از طریق الیاف عصبی با یكدیگر در ارتباط هستند.
سلولهای عصبی یك پوشش محافظت‌كننده به نام میلین دارند. میلین یك نوع پروتئین است كه الیاف عصبی را می‌پوشاند و از آنها حفاظت میكند. بدون میلین، مغز و نخاع نمی‌توانند با بقیه عصبهایی كه در بدن وجود دارد ارتباط برقرار كنند.
ممكن است میلین ملتهب شود و یا تخریب گردد. به این فرایند دمیلینه شدن می‌گویند. در M.S سلولهای سیستم ایمنی از طریق عروق خونی وارد مغز، نخاع و یا اعصاب بینایی شده و موجب ایجاد التهاب، دمیلینه شدن و آسیب به عصبها می‌شوند.
در این بیماری در نواحی از عصب به صورت تكه تكه تخریب در میلین روی می‌دهد و به تدریج میلین در سرتاسر مغز و نخاع از بین می‌رود.
علت ایجاد بیماری M.S چیست؟
علت دقیق این بیماری شناخته نشده است اما بسیاری از متخصصان باور دارند كه M.S یك بیماری خودایمنی است. به این معنی كه دفاع بدن یا سیستم ایمنی، اشتباهاً به بافتهای سالم بدن حمله میكند.
در M.S سیستم ایمنی فرد به سیستم عصبی مركزی، ( مغز و نخاع ) حمله ور میشود.
هنوز مشخص نیست كه چرا این بیماری در برخی از افراد روی می‌دهد و برخی دیگر به آن مبتلا نمی‌شوند. ممكن است دلایل ژنتیكی مطرح باشند چون به نظر می‌رسد در مواردی بیماری سابقه‌ی خانوادگی دارد.
محلی كه فرد در آن بزرگ شده است نیز ممكن است موثر باشد. M.S در افرادی كه در مكانهای سردتر و دورتر از استوا بزرگ شده‌اند شایعتر است.
گفته شد كه علت دقیق این بیماری شناخته نشده است. اگرچه این بیماری درمان قطعی ندارد اما داروها می‌توانند در بسیاری از افراد تناوب و شدت حملات را كاهش دهند. بیشتر افراد مبتلا چندین دهه زندگی میكنند اما برخی افراد در سالهای آینده با سیر پیشرونده‌ی بیماری و ناتوانی مواجه می‌شوند.
M.S در افراد مختلف متفاوت است. ممكن است فردی در تمام عمر مشكلات كمی‌داشته باشد و فردی شدیداً دچار ناتوانی شود. بیشتر افراد حالتی بین این دو دارند.
معمولا M.S یكی از این چهار حالت را دارد:
1- عود كننده – بهبود یابنده، كه طی سالها، علائم به تدریج برطرف می‌شوند و پس از مدتی باز می‌گردند.
2- پیشرونده‌ی ثانویه، كه در ابتدا از الگوی قبلی پیروی میكند و مدتی بهبودی و مدتی بروز علائم را نشان می‌دهد اما حالت پیشرونده پیدا میكند و به سرعت بدتر میشود.
3- پیشرونده‌ی اولیه، كه سیر بیماری از ابتدا به صورت پیشرونده است و بدتر میشود.
4- عود كننده - پیشرونده، كه در آن علائم می‌آیند و می‌روند اما آسیبهای عصبی، پیوسته بدتر می‌شوند.
علائم بیماری هرچه كه باشد به وسیله‌ی درمان و مراقبت فردی می‌توان كیفیت زندگی را حفظ كرد. اگرچه درمان قطعی این بیماری شناخته‌نشده‌است اما غیر از موارد بسیار نادر، M.S كشنده نیست.