مژگان
01-27-2010, 01:31 PM
(http://www.niksalehi.com/taghzie/archives/131520.php)
مصرف «روي» و تاثيرات آن در بدن
هر ماده غذايي براي اين که بتواند نقش موثري در بدن ايفا کند، افزون بر سالم و تازه بودن بايد تامين کننده نيازهاي بدن انسان به منظور رشد و نمو و فعاليت هاي روزانه نيز باشد. در مصرف انواع موادغذايي لازم است به مواد معدني مورد نياز بدن توجه بيشتري شود.
از دسته اول ساده ترين مثال کلر و سديم است که مصرف آن به صورت نمک طعام متداول است ؛ اما عناصر ناچيز يا ريزمغذي ها شامل: مس، آهن ، روي ، يد، کبالت ، منگنز، فلوئور و موليبدن به اختصار است.
از آن جايي که « روي » يک ماده بسيار ضروري براي انسان است و در صورت کمبود، عوارض خطرناک و جبران ناپذيري ايجاد مي کند، به نقش مفيد اين عنصر مي پردازيم.
« روي » بعد از آهن بيشترين درصد مقدار ريزمغذي مورد نياز بدن را به خود اختصاص داده است.
اين عنصر فعال کننده بيش از دهها آنزيم دربدن موجودات زنده است و در سلامت جسماني انسان نقش موثري ايفا مي کند.
براساس آمار حدود 50درصد کم خوني شايع در جامعه ، حاصل کمبود تلفيقي دو عنصر آهن و روي است ، اما در کشور ما بيشتر به آهن اهميت داده مي شود و نقش مفيد « روي » فراموش شده است.
کمبود « روي » در ايجاد خستگي زودهنگام بي تاثير نيست.
عوارض ناشي از آن کاهش رشد جسماني، تاخير در بهبود زخمها و آسيبهاي پوستي، ريزش مو، بي اشتهايي و اسهال، از دست دادن حس چشايي و بويايي، کوتاهي قد، نارسايي بلوغ جنسي در مردان و کاهش مقاومت بدن در برابر بيماري هاي عفوني است. اختلال در تفکر، رفتار، خلق و خو و نيز کاهش توانايي يادگيري حاصل از کمبود روي نشان دهنده اهميت اين عنصر در فيزيولوژي مغز است.
سلولهاي بدن از گلوکز استفاده مي کنند که در اين ميان عنصر « روي » نقش موثري در جذب گلوکز از سوي سلولها را به عهده دارد. به همين دليل در افرادي که قند خون آنها بالاست و از انسولين استفاده مي کنند، نقش « روي » در کاهش ميزان قند خون اين افراد بي تاثير نيست و همزمان با انسولين مي تواند از ديابت و عوارض آن جلوگيري کند.
« روي » يکي از عناصر تشکيل دهنده ميناي دندان است و کمبود آن سبب تسريع در خرابي و پوسيدگي دندان خواهد شد. همچنين کمبود آن در زنان باردار موجب زايمان زودرس و اختلال در رشد جنين و کاهش وزن نوزاد مي شود. مصرف « روي » در دوران بارداري در زيبايي نوزاد نيز موثر است.
از نظر علم پزشکي ، « روي » در معالجه بسياري از بيماري ها از قبيل ؛ سرماخوردگي ، آسم ، ديابت ، کم کاري غدد خصوصا تيروئيد، آلزايمر، وزوز گوش ، عفونت مثانه ، درد عضلات ، انواع سوختگي ها و نيز استرس هاي عصبي نقش بسيار مهمي دارد.
«روي» بيشتر در غذاهايي با منبع حيواني و فرآورده‌هاي لبني، تخم‌مرغ و غلات يافت مي‌شود.
منابع عمده روي، صدف ، گوشت قرمز، مرغ ، ماهي ، جگر، غلات آسياب نشده ، حبوبات ، شير و فرآورده هاي آن است ؛ اما ميوه ها و سبزي هاي برگ سبز منابع فقير اين عنصر هستند. در صورت تشخيص پزشک و نياز بدن ، اين عنصر به صورت قرص تجويز مي شود.
کمبود «روي» افراد را دچار کوتاهي قد مي کند.
مصرف «روي» و تاثيرات آن در بدن
هر ماده غذايي براي اين که بتواند نقش موثري در بدن ايفا کند، افزون بر سالم و تازه بودن بايد تامين کننده نيازهاي بدن انسان به منظور رشد و نمو و فعاليت هاي روزانه نيز باشد. در مصرف انواع موادغذايي لازم است به مواد معدني مورد نياز بدن توجه بيشتري شود.
از دسته اول ساده ترين مثال کلر و سديم است که مصرف آن به صورت نمک طعام متداول است ؛ اما عناصر ناچيز يا ريزمغذي ها شامل: مس، آهن ، روي ، يد، کبالت ، منگنز، فلوئور و موليبدن به اختصار است.
از آن جايي که « روي » يک ماده بسيار ضروري براي انسان است و در صورت کمبود، عوارض خطرناک و جبران ناپذيري ايجاد مي کند، به نقش مفيد اين عنصر مي پردازيم.
« روي » بعد از آهن بيشترين درصد مقدار ريزمغذي مورد نياز بدن را به خود اختصاص داده است.
اين عنصر فعال کننده بيش از دهها آنزيم دربدن موجودات زنده است و در سلامت جسماني انسان نقش موثري ايفا مي کند.
براساس آمار حدود 50درصد کم خوني شايع در جامعه ، حاصل کمبود تلفيقي دو عنصر آهن و روي است ، اما در کشور ما بيشتر به آهن اهميت داده مي شود و نقش مفيد « روي » فراموش شده است.
کمبود « روي » در ايجاد خستگي زودهنگام بي تاثير نيست.
عوارض ناشي از آن کاهش رشد جسماني، تاخير در بهبود زخمها و آسيبهاي پوستي، ريزش مو، بي اشتهايي و اسهال، از دست دادن حس چشايي و بويايي، کوتاهي قد، نارسايي بلوغ جنسي در مردان و کاهش مقاومت بدن در برابر بيماري هاي عفوني است. اختلال در تفکر، رفتار، خلق و خو و نيز کاهش توانايي يادگيري حاصل از کمبود روي نشان دهنده اهميت اين عنصر در فيزيولوژي مغز است.
سلولهاي بدن از گلوکز استفاده مي کنند که در اين ميان عنصر « روي » نقش موثري در جذب گلوکز از سوي سلولها را به عهده دارد. به همين دليل در افرادي که قند خون آنها بالاست و از انسولين استفاده مي کنند، نقش « روي » در کاهش ميزان قند خون اين افراد بي تاثير نيست و همزمان با انسولين مي تواند از ديابت و عوارض آن جلوگيري کند.
« روي » يکي از عناصر تشکيل دهنده ميناي دندان است و کمبود آن سبب تسريع در خرابي و پوسيدگي دندان خواهد شد. همچنين کمبود آن در زنان باردار موجب زايمان زودرس و اختلال در رشد جنين و کاهش وزن نوزاد مي شود. مصرف « روي » در دوران بارداري در زيبايي نوزاد نيز موثر است.
از نظر علم پزشکي ، « روي » در معالجه بسياري از بيماري ها از قبيل ؛ سرماخوردگي ، آسم ، ديابت ، کم کاري غدد خصوصا تيروئيد، آلزايمر، وزوز گوش ، عفونت مثانه ، درد عضلات ، انواع سوختگي ها و نيز استرس هاي عصبي نقش بسيار مهمي دارد.
«روي» بيشتر در غذاهايي با منبع حيواني و فرآورده‌هاي لبني، تخم‌مرغ و غلات يافت مي‌شود.
منابع عمده روي، صدف ، گوشت قرمز، مرغ ، ماهي ، جگر، غلات آسياب نشده ، حبوبات ، شير و فرآورده هاي آن است ؛ اما ميوه ها و سبزي هاي برگ سبز منابع فقير اين عنصر هستند. در صورت تشخيص پزشک و نياز بدن ، اين عنصر به صورت قرص تجويز مي شود.
کمبود «روي» افراد را دچار کوتاهي قد مي کند.