اعلان متغیرها و مقدار دادن به متغیرها (آموزش ++c قسمت سوم )

[TAHA]

ی کند که می توانند بر روی آن مقادیر انجام شوند. تعیین نوع متغیر را اعلان متغیر می گویند. برای تعیین نوع متغیر به صورت زیر عمل می شود :

; نام متغیر نوع داده
در این شکل کلی نوع داده یکی از انواع موجود در جدول 2-1 است. برای تعیین نوع بیش از یک متغیر باید با کاما آنها را از هم جدا کرد. در ++C قبل از بکارگیری متغیرها باید آنها را اعلان کرد. اعلان متغیرها در هر جایی از برنامه امکان پذیر است.

بعضی از اسامی مجاز و غیر مجاز برای متغیرها
اسامی مجاز
اسامی غیر مجاز
Count
test245
Sum
S_1
1test
open!there
grade.1
.pcx


مثال :





;int x,y
;float m,n
;char ch1,ch2,ch3
;double number1
;long int p1
;bool b

مقدار دادن به متغیرها
برای مقدار دادن به متغیرها به سه روش می توان عمل کرد
1- هنگام اعلان ( تعیین نوع آن) متغیر
2- پس از اعلان نوع متغیر و با دستور انتساب (=)
3- دستورات ورودی


مقدار دادن به متغیرها هنگام تعریف آنها



;

int x,y=5
;char ch1=’a’ , ch2=’m’
;bool b1=false , b2=true


دستور اول دو متغیر x و y را از نوع int تعریف می کند و مقدار متغیر y را برابر با 5 قرار می دهد. دستور دوم متغیر های ch1 و ch2 را از نوع char تعریف می کند مقدار ch1 را برابر با ‘a’ و مقدار ch2 را برابر با ‘m’ تعیین می کند. همانطور که مشاهده می کنید کاراکترها در داخل کوتیشن یکانی (‘) قرار می گیرند دستور دوم دو متغیر b1 و b2 را از نوع منطقی اعلان می کند و مقدار false ( نادرستی ) را در b1 و مقدار true ( درستی ) را در b2 قرار می دهد.

مقدار دادن به متغیرها پس از اعلان آنها و با دستور انتساب





;int x,y,m
;float f1,f2
;char ch1,ch2
;f1=15.5
;f2=20.25
;x=y=m=0
;’ch1=ch2=’a



سه دستور اول متغیرهایی را اعلان می کنند. دستور چهارم مقدار 15.5 را در f1 و دستور پنجم مقدار 20.25 را در متغیر f2 قرار می دهد. دستور ششم سه متغیر x و y و m را برابر با صفر قرار می دهد ( انتساب چندگانه در ++C امکان پذیر نیست ) دستور هفتم حرف ‘a’ را در متغیرهای ch1 و ch2 قرار می دهد. تا زمانی که متغیرها مقدار نگرفتند محتویات آنها معلوم نیست.

مقدار دادن به متغیرها با دستورات ورودی





;int x,y
;cin>>x>>y



متفیرهای x و y از نوع int اعلان شده اند و دستور cin مقادیر آنها را از صفحه کلید دریافت می کند. فعلا به چگونگی عملکرد آنها کاری نداشته باشید و فقط به خاطر بسپارید که متغیرها با دستورات ورودی مقدار می گیرند. در مورد تعیین نوع متغیرها این نکته را به خاطر داشته باشید : نوع متغیرها را برحسب نیاز اعلان کنید. به عنوان مثال اگر تعریف متغیری مثل x از نوع int جوابگوی نیاز شما است آن را از نوع float . double یا long int تعریف نکنید.