بعضی از ویژگی های زبان ++c و انواع داده ها ( آموزش ++c قسمت دوم )

[TAHA]

بعضی از ویژگی های زبان ++C
همانطور که گفته شد زبان ++C از C ناشی شده است. ++C علاوه بر ویژگی های C ویژگی های جدیدی دارد که در C موجود نیست. بعضی از ویژگی های زبان ++C عبارت اند از :
1- ++C قابل انعطاف بوده بسیار قدرتمند است در این زبان هیچ محدودیتی برای برنامه ویس وجود ندارد. هر آنچه را که فکر می کنید می توانید در این زبان پیاده سازی کنید.
2- ++C زبان برنامه نویسی سیستم است برنامه های سیستم برنامه هایی هستند که امکان بهره برداری از سخت افزار و سایر نرم افزارها را فراهم می کنند. بعضی از برنامه های سیستم عبارت اند از : سیستم عامل مفسر کامپایلر ویراستارها واژه پردازها مدیریت بانکهای اطلاعاتی و اسمبلر.
3- ارتباط تنگاتنگی بین ++C و زبان اسمبلی وجود دارد و به این ترتیب می توان از تمام قابلیت های اسمبلی در زبان ++C استفاده کرد.
4- ++C زبان کوچکی است و تعداد کلمات کلیدی این زبان اندک است تصور نشود که هرچه تعداد کلمات کلیدی زبان بیشتر باشد آن زبان قدرتمندتر است.
5- ++C دارای ویژگی شئ گرا است برنامه نویسی شئ گرا متد جدیدی در برنامه نویسی است که بر اشیای موجود در برنامه تاکید دارد.
6- ++C نسبت به حروف حساس است. یعنی در این زبان بین حروف کوچک و بزرگ تفاوت است و تمام کلمات کلیدی این زبان با حروف کوچک نوشته می شوند. به عنوان مثال while یک کلمه کلیدی است ولی WHILE اینطور نیست. توصیه می شود که تمام برنامه های ++C با حروف کوچک نوشته شوند.
دستورالعمل های برنامه ++C دارای ویژگی های زیر هستند:
1- هر دستور زبان ++C به ; ختم می شود.
2- حداکثر طول یک دستور 255 کاراکتر است.
3- هر دستور می تواند در یک یا چند سطر ادامه داشته باشد.
4- در هر سطر می توان چند دستور را تایپ کرد( این کار توصیه نمی شود)
توضیحات می توانند در بین */ و /* قرار گیرند و یا بعد از // ظاهر شوند
انواع داده ها
هدف از برنامه نویسی ورود داده ها به کامپیوتر پردازش داده ها و استخراج نتایج است. لذا داده ها نقش مهمی را در برنامه نویسی ایفا می کنند. یکی از جنبه های زبان های برنامه سازی که باید دقیقا مورد بررسی قرار گیرد انواع داده هایی است که آن زبان با آنها سرو کار دارد. در زبان ++C سه نوع داده وجود دارند که عبارت اند از : char, int , float , double , void , bool نوع char برای ذخیره داده های کاراکتری مثل ‘a’ به کار می رود. نوع float برای ذخیره اعداد اعشاری مثل 15.5 و 175.5 به کار می رود. نوع double برای ذخیره اعداد اعشاری که بزرگتر از float باشد مورد استفاده واقع می شود. نوع int برای ذخیره اعداد صحیح به کار می رود. نوع bool برای ذخیره مقادیر منطقی به کار می رود که دارای ارزش درستی یا نادرستی هستند. نوع void را در جای مناسبی شرخ خواهیم داد. هر یک از انواع داده هایی که شرح داده شد مقادیری را می پذیرند که ممکن است از پردازنده ای به پردازنده دیگر متفاوت باشد.
با استفاده از کلماتی مثل signed ( با علامت ) unsigned ( بدون علامت ) long و short می توان انواع جدیدی را ایجاد کرد. کلمات long , short , signed و unsigned را می توان با انواع int به کار برد. نوع char را می توان با signed و unsigned به کار برد. long به همراه double نیز قابل استفاده است. چون داده های نوع int با علامت هستند کاربرد signed با آنها بی مورد است. انواع مختلف داده ها و مقادیری را که هر یک از انواع پشتیبانی می کنند درجدول زیر آمده است.
نوع
اندازه به بیت
بازه قابل قبول
char
unsigned char
signed char
int
unsigned int
signed int
short int
unsigned short int
signed short int
long int
signed long int
unsigned long int
float
double
long double
8
8
8
16 یا 32
16 یا 32
16 یا 32
16
16
16
32
32
32
32
64
80
127- تا 127
0 تا 255
127- تا 127
32767- تا 32767
0 تا 65535
32767- تا 32767
32767- تا 32767
0 تا 65535
32767- تا 32767
2147483647- تا 2147483647
2147483647- تا 2147483647
0 تا 4294967295
7 رقم دقت ( ارقام بعد از اعشار )
15 رقم دقت
19 رقم دقت