ATHENA
12-20-2009, 09:22 PM
در دین زرتشتی تعدد زوجات روا نیست و گفته شده همانگونه که یک زن نمی*تواند در یک زمان بیش از یک شوهر داشته باشد مرد نیز نمی*تواند در آن واحد دو یا چند زن داشته باشد. اختیار زن دوم در شرایطی خاص و سخت که در آیین نامه زرتشتیان آمده جایز است نظیر اینکه زن اول فوت شده باشد.. در ایران باستان تنها در صورتی فرد زرتشتی می*توانست با وجود زن اول زن دیگر اختیار کند که زن اول به تشخیص پزشک عقیم بوده و خود موافقت خویش را برای این کار اعلام کند و رضایت داشته باشد هدف از این عمل نیز بقا نسل و پرورش فرزندانی (http://iranpardis.com/) نیک برای دین و دنیاست.
در مورد انواع پیوند زناشویی در ایران باستان گفتنی است که زن و مرد زرتشتی به 5 صورت و تحت عناوین پادشاه زن- چاکر زن- ایوک زن- ستر زن- خودسر زن پیوند زناشویی می*بستند که هر یک جداگانه به شرح زیر است:
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
1-پادشاه زن:
این نوع ازدواج به حالتی گفته می*شد که دختری پس از رسیدن به سن بلوغ با موافقت پدر و مادر خود با پسری ازدواج می*کرد و پادشاه زن از کاملترین حقوق و مزایای زناشویی برخوردار بود و کلا" همه دخترانی که برای نخستین بار و با رضایت پدر و مادر ازدواج می*کردند، پیوند زناشویی آنان تحت عنوان پادشاه زن ثبت می*شد..
2-چاکر زن:
این نوع ازدواج به حالتی اطلاق می*شد که زنی بیوه به عقد و ازدواج با مرد دیگری در می*آمد. این زن با زندگی در خانه شوهر دوم خود حقوق و مزایای پادشاه زن را در سراسر زندگی مشترک دارا بود، ولی پس از مرگ آیین کفن و دفن و سایر مراسم مذهبی اش تا سی روزه توسط شوهر دوم یا بستگانش برگزار می*شد. ولی هزینه های مراسم بعد از سی روزه به عهده بستگان شوهر اولش بود، چون معتقد بودند در دنیای دیگر این زن از آن نخستین شوهر خود خواهد بود و به همین علت پیوند دوم او تحت عنوان چاکر زن یاد می*شد.
حال برای برخی ناآگاهان پیوند زناشویی از نوع چاکر زن را اختیار کردن زن صیغه ای توسط پدران ما در گذشته قلمداد کرده و پادشاه زن را زن عقدی بیان می*کنند که صحت ندارد.
3-ایوک زن:
این نوع ازدواج زمانی اتفاق می*افتاد که مردی دختر یا دخترانی داشت و فرزند پسر نداشت (http://iranpardis.com/) و ازدواج تنها دختر یا کوچکترین دخترش تحت عنوان ایوک ثبت می*شد و رسم بر این بود که اولین پسر تولد یافته از این ازدواج به فرزندی پدر دختر در می*آمد و به جای نام پدرش نام پدر دختر را بعد از نامش می*آوردند و این نوع ازدواج باعث شده که برخی افراد غیر مطلع برچسب ازدواج با محارم را به زرتشتیان بزنند و اظهار کنند که پدر با دختر خود ازدواج می*کرده است. اینک اشتباه افراد ناآگاه کاملا" مشخص شد و اتهام ازدواج با محارم کاملا" مردود است.
4-ستر زن:
وقتی که فرد بالغی بدون ازدواج در می*گذشت، پدر و مادر یا خویشان این فرد موظف بودند به خرج خود و به یاد فرد درگذشته دختری را به ازدواج پسری در می*آورند. شرط این نوع ازدواج آن بود که دختر و پسر متعهد می*شدند که در آینده یکی از پسران خود را به فرزند خواندگی فرد درگذشته بدون زن و فرزند درآورند.
5- خودسر زن:
اگر دختری و پسری پس از رسیدن به سن بلوغ برخلاف میل والدین خود خواستار ازدواج با یکدیگر می*شدند و مصر بر این امر نیز بودند، با وجود مخالفت والدین ازدواج آنها منع قانونی نداشت و زیر عنوان خودرای زن ثبت می*گردید و در این بین دختر از ارث محروم می*شد، مگر اینکه والدینش به خواست خود چیزی به او می*دادند یا وصیت می*نمودند که بدهند.
این نوع ازدواج ها در ایران باستان انجام می*شد امروزه ازدواج ها تحت این عناوین ثبت نمی*شود.
گفتنی است که طلاق در آیین زرتشتی مطرود و منفور است و تحت شرایطی ویژه و در مواردی نادر و خاص طبق آیین نامه زرتشتیان مجوز داده می*شود.
در مورد انواع پیوند زناشویی در ایران باستان گفتنی است که زن و مرد زرتشتی به 5 صورت و تحت عناوین پادشاه زن- چاکر زن- ایوک زن- ستر زن- خودسر زن پیوند زناشویی می*بستند که هر یک جداگانه به شرح زیر است:
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
1-پادشاه زن:
این نوع ازدواج به حالتی گفته می*شد که دختری پس از رسیدن به سن بلوغ با موافقت پدر و مادر خود با پسری ازدواج می*کرد و پادشاه زن از کاملترین حقوق و مزایای زناشویی برخوردار بود و کلا" همه دخترانی که برای نخستین بار و با رضایت پدر و مادر ازدواج می*کردند، پیوند زناشویی آنان تحت عنوان پادشاه زن ثبت می*شد..
2-چاکر زن:
این نوع ازدواج به حالتی اطلاق می*شد که زنی بیوه به عقد و ازدواج با مرد دیگری در می*آمد. این زن با زندگی در خانه شوهر دوم خود حقوق و مزایای پادشاه زن را در سراسر زندگی مشترک دارا بود، ولی پس از مرگ آیین کفن و دفن و سایر مراسم مذهبی اش تا سی روزه توسط شوهر دوم یا بستگانش برگزار می*شد. ولی هزینه های مراسم بعد از سی روزه به عهده بستگان شوهر اولش بود، چون معتقد بودند در دنیای دیگر این زن از آن نخستین شوهر خود خواهد بود و به همین علت پیوند دوم او تحت عنوان چاکر زن یاد می*شد.
حال برای برخی ناآگاهان پیوند زناشویی از نوع چاکر زن را اختیار کردن زن صیغه ای توسط پدران ما در گذشته قلمداد کرده و پادشاه زن را زن عقدی بیان می*کنند که صحت ندارد.
3-ایوک زن:
این نوع ازدواج زمانی اتفاق می*افتاد که مردی دختر یا دخترانی داشت و فرزند پسر نداشت (http://iranpardis.com/) و ازدواج تنها دختر یا کوچکترین دخترش تحت عنوان ایوک ثبت می*شد و رسم بر این بود که اولین پسر تولد یافته از این ازدواج به فرزندی پدر دختر در می*آمد و به جای نام پدرش نام پدر دختر را بعد از نامش می*آوردند و این نوع ازدواج باعث شده که برخی افراد غیر مطلع برچسب ازدواج با محارم را به زرتشتیان بزنند و اظهار کنند که پدر با دختر خود ازدواج می*کرده است. اینک اشتباه افراد ناآگاه کاملا" مشخص شد و اتهام ازدواج با محارم کاملا" مردود است.
4-ستر زن:
وقتی که فرد بالغی بدون ازدواج در می*گذشت، پدر و مادر یا خویشان این فرد موظف بودند به خرج خود و به یاد فرد درگذشته دختری را به ازدواج پسری در می*آورند. شرط این نوع ازدواج آن بود که دختر و پسر متعهد می*شدند که در آینده یکی از پسران خود را به فرزند خواندگی فرد درگذشته بدون زن و فرزند درآورند.
5- خودسر زن:
اگر دختری و پسری پس از رسیدن به سن بلوغ برخلاف میل والدین خود خواستار ازدواج با یکدیگر می*شدند و مصر بر این امر نیز بودند، با وجود مخالفت والدین ازدواج آنها منع قانونی نداشت و زیر عنوان خودرای زن ثبت می*گردید و در این بین دختر از ارث محروم می*شد، مگر اینکه والدینش به خواست خود چیزی به او می*دادند یا وصیت می*نمودند که بدهند.
این نوع ازدواج ها در ایران باستان انجام می*شد امروزه ازدواج ها تحت این عناوین ثبت نمی*شود.
گفتنی است که طلاق در آیین زرتشتی مطرود و منفور است و تحت شرایطی ویژه و در مواردی نادر و خاص طبق آیین نامه زرتشتیان مجوز داده می*شود.