مژگان
11-21-2009, 07:08 PM
به محض نزدیک شدن به روزهای سرد سال تعداد کوهنوردی کم می شود و فقط گروه خاصی به کوه می روند.
در دامنه کوه ها و مسیر های کوهنوردی از سر و لباس افراد و به ویژه کفش ها می توان تا حدودی حرفه ای ها را از غیر حرفه ای ها تشخیص داد. به گفته کوهنوردان حرفه ای ، در وهله نخست باید کفش مناسب کوهنوردی تهیه کرد. بد نیست بدانید عاملی که بعضی افراد کفش های چرمی را پیشنهاد می کنند ، امکانات چند منظوره آنهاست . یک کفش معمولی کوهنوردی باید از سفتی و سرسختی در برخورد به سنگ ها ، محکم بودن در هنگامم ضربه زدن به برف و راحتی کامل در طول برنامه سفر برخوردار باشد . بنابراین بهتر است ساق کفش ،بلند (14 تا 19 سانتیمتر )باشد و تخت آن نیز باید به شکلی باشد که تولید اصطکاک روی مسیرهای لغزنده برفی ، گلی و پوشش گیاهی کند. کفش مناسب کوه به ویژه در فصل سرد باید کمترین نقاط دوخت و دوز به منظور جلوگیری از نفوذ آب به درون کفش را داشته باشد. زبانه روی کفش در قسمت زیر بند نیز به منظور جلوگیری از ورود برف به درون کفش بسیار مفید و ضروری است. شاید باورش برای غیر حرفه ای سخت باشد اما جوراب ناسب نیز یکی از پوشاک مهم کوهنوردی محسوب می شود . جوراب باعث به وجود آمدن یک لایه در زیر پا می شود و پاها را گرم می کند همچنین از اصطکاک بین پا و کفش جلوگیری می کند . جوراب هایی که از پشم یا مواد مصنوعی درست شده اند ، می توانند این وظایف را انجام دهند اما جوراب های نخی این قابلیت را ندارند. جوراب های نخی خیس و از آب اشباح می شوند و به پا می چسبند و پوست پا را نازک می کنند همچنین گاهی باعث بروز تاول می شوند . جوراب مناسب باید عرق پا را به خود جذب کند. از آنجایی که کفش ها قابلیت تنفس کردن و بیرون دادن بخارو عرق پا را ندارند ، تا زمانی که کفش ها را در نیاورند ، عرق پا در کف آنها جمع می شود . جوراب هایی از جنس الیاف مصنوعی ( مثل پولیستر ،نایلن و آکریل ) سریع تر از جوراب های پشمی خشک می شوند . بسیاری از گردشگران 2 جفت جوراب روی هم می پوشند . جوراب دوم یک جوراب نازک نخی است که عرق را از دور می کند و به نوعی در جریان کار ، خشک باقی می ماند.
در دامنه کوه ها و مسیر های کوهنوردی از سر و لباس افراد و به ویژه کفش ها می توان تا حدودی حرفه ای ها را از غیر حرفه ای ها تشخیص داد. به گفته کوهنوردان حرفه ای ، در وهله نخست باید کفش مناسب کوهنوردی تهیه کرد. بد نیست بدانید عاملی که بعضی افراد کفش های چرمی را پیشنهاد می کنند ، امکانات چند منظوره آنهاست . یک کفش معمولی کوهنوردی باید از سفتی و سرسختی در برخورد به سنگ ها ، محکم بودن در هنگامم ضربه زدن به برف و راحتی کامل در طول برنامه سفر برخوردار باشد . بنابراین بهتر است ساق کفش ،بلند (14 تا 19 سانتیمتر )باشد و تخت آن نیز باید به شکلی باشد که تولید اصطکاک روی مسیرهای لغزنده برفی ، گلی و پوشش گیاهی کند. کفش مناسب کوه به ویژه در فصل سرد باید کمترین نقاط دوخت و دوز به منظور جلوگیری از نفوذ آب به درون کفش را داشته باشد. زبانه روی کفش در قسمت زیر بند نیز به منظور جلوگیری از ورود برف به درون کفش بسیار مفید و ضروری است. شاید باورش برای غیر حرفه ای سخت باشد اما جوراب ناسب نیز یکی از پوشاک مهم کوهنوردی محسوب می شود . جوراب باعث به وجود آمدن یک لایه در زیر پا می شود و پاها را گرم می کند همچنین از اصطکاک بین پا و کفش جلوگیری می کند . جوراب هایی که از پشم یا مواد مصنوعی درست شده اند ، می توانند این وظایف را انجام دهند اما جوراب های نخی این قابلیت را ندارند. جوراب های نخی خیس و از آب اشباح می شوند و به پا می چسبند و پوست پا را نازک می کنند همچنین گاهی باعث بروز تاول می شوند . جوراب مناسب باید عرق پا را به خود جذب کند. از آنجایی که کفش ها قابلیت تنفس کردن و بیرون دادن بخارو عرق پا را ندارند ، تا زمانی که کفش ها را در نیاورند ، عرق پا در کف آنها جمع می شود . جوراب هایی از جنس الیاف مصنوعی ( مثل پولیستر ،نایلن و آکریل ) سریع تر از جوراب های پشمی خشک می شوند . بسیاری از گردشگران 2 جفت جوراب روی هم می پوشند . جوراب دوم یک جوراب نازک نخی است که عرق را از دور می کند و به نوعی در جریان کار ، خشک باقی می ماند.