تاریخچه qbasic

[TAHA]

تاریخچه QBASIC

QBASIC (کیو بیسیک) توسعه یافته basic می باشد. basic توسط پروفسور john kemency و thomas kurts از کالج
dartmouth برای نوشتن برنامه های ساده ایجاد شد و این طراحی از اواسط دهه ۱۹۶۰ آغاز گردید.

هدف از بیسیک اولیه آموزش برنامه نویسی بود. بیسیک توسط انواع متفاوتی از کامپیوتر ها مورد استفاده قرار گرفت
و سر مشق سایر زبان ها شد. زبان بیسیک از سری زبان‌های است که توسط شرکت مایکروسافت تهیه گردید و قابلیت
زیادی داشت ولی به هر حال قدرت رقابت با محصول شرکت بورلند یعنی پاسکال را نداشت، چرا که بورلند پاسکال دارای یک
مترجم یا کامپایلر بود که این امکان را برای کاربر به وجود می‌آورد که بتواند بدون نیاز به خود زبان برنامه نویسی، برنامه را
اجرا کند.

دیگر مزیت این کامپایلر این است که زمانی که شما دستورات را به طور کامل تایپ کردید، کامپایلر یکجا برنامه را به زبان
ماشین (۰ و ۱) تبدیل می‌کند و سرعت اجرای برنامه نیز بالاتر می‌رود، حال آنکه بیسیک که یک مفسر محسوب می‌شود،
کدها را به صورت خط به خط به ماشین تبدیل می‌ کند.

بیسیک را می توان متداولترین زبان برنامه نویسی کامپیوتر در چند دهه اخیر به حساب آورد . عموما این زبان اولین زبانی است
که کارآموزان ، دانش آموزان و دانشجویان با آن آشنا می شوند و برنامه نویسان با ذوق ، زبان فوق را به علت سهولت استفاده
و قابلیت های مناسب آن دوست دارند . کلمه BASIC مخفف عبارت Beginner’s All-purpose Symbolic Instruction Code
به معنای "کد حاوی دستورات نمادین همه منظوره مخصوص نوآموزان" می باشد . نسخه ی اصلی آن در کالج دارتموث
(Dartmouth) در سال 1964 برای نوآموزان به عنوان یک زبان آموزشی ایجاد گشت. علت اصلی ایجاد این زبان را می توان در
پیچیدگی های زبان های متداول از قبیل Fortran ، Assembly و غیره جستجو کرد.

همزمان با بوجود آمدن زبان هایی که دارای ساختارهای کنترلی کاربردی (مانند C و پاسکال) بودند و امکان طراحی زیباتر ،
دقیق تر و مناسبتر برنامه ها را به برنامه نویسان دادند، نیاز به نسخه اول BASIC کم شده و نسخه های جدیدی از آن مانند
QBASIC برای رفع کمبودهای نسخه اول به بازار عرضه شد که ضمن حفظ سادگی بیسیک ، قابلیت برنامه نویسی ساخت یافته
را نیز به آن افزودند. برنامه نویسی ساخت یافته روشی از برنامه نویسی است که در آن برنامه را به قطعات کوچکتر
تقسیم بندی می کنند و هر قطعه کار مشخصی را انجام می دهد. همچنین در این روش اجرای برنامه و کنترل ترتیب اجرای
دستورالعمل ها با استفاده از کلمات و سمبل های جدید آسان تر شده است.

اصلی ترین مزیت برنامه نویسی ساخت یافته را می توان در سادگی امکان توسعه و نکهداری برنامه ها دانست. برنامه هایی
که با زبانهای غیر ساخت یافته نوشته می شدند ، به سادگی قابل تغییر نبودند و گاهی فراتر رفتن میزان تغییرات از حد
مشخصی ، نیاز به بازنویسی کامل برنامه را ایجاب می کرد . در نتیجه برنامه نویسی ساخت یافته ، راه حل این مشکل بود.

پس از آن که برنامه ای در محیط زبان برنامه نویسی نوشته شد ، باید توسط کامپیوتر اجرا شود . در دنیای زبان های برنامه
نویسی دو روش مختلف برای اجرای برنامه ها وجود دارد :

روش اول : مفسر (Interpreter) که برنامه ها را در زمان اجرا خط به خط به کدهای ماشین (صفر و یک) تبدیل می کند .

روش دوم : مترجم (Compiler) که کل برنامه را یکجا به کدهای ماشین تبدیل می کنند . مترجم ها معمولا فایل هایی با پسوند
EXE یا COM ایجاد می کنند که این فایل ها قابلیت اجرا در محیط سیستم عامل را دارند و نیازی به خود زبان برنامه نویسی در
هنگام اجرا ندارند ، در حالی که برای اجرای برنامه ای که با زبان های دارای مفسر نوشته شده است ، نیاز به وجود فایل های
زبان برنامه نویسی نیز می باشد.

بیسیک نیز جزو زبان های مفسری محسوب می شود . زبان های تفسیری علی رغم سادگی در پیاده سازی زبان چند
اشکال مهم دارند :
1) کندی اجرای برنامه ها در مقایسه با زبان های مترجم دار
2) نیاز به تفسیر هر دستور حتی اگر در یک حلقه آن دستور را هزاران بار داشته باشیم .

QBASIC علاوه بر آنکه مفسر است ، با بهینه سازی هایی که در آن صورت گرفته ، کل برنامه را یکجا تفسیر می کند.
یعنی دارای کامپایلر نیز می باشد و این امر تا حد زیادی کارایی آن را بالا برده است.
QBASIC مفسر بیسیکی است که به همراه MS-DOS نسخه 5 و بالاتر ارائه گردید.