TAHA
11-11-2009, 11:21 AM
محققان در آمریکا ربات ساده ای طراحی کرده اند که می تواند با استفاده از قطعات یدکی، نمونه های عینی خود را تولید کند.
این محققان طی گزارشی در مجله "نیچر" نوشتند که این تجربه نشان می دهد که توانایی تولید مثل تنها منحصر به موجودات زنده نیست.
هدف بلند مدت این دانشمندان طراحی ربات هایی متشکل از صدها هزار واحد ابتدایی همانند است که در صورت از کار افتادن بعضی از قطعات، می توانند خود را تعمیر کنند یا حتی برای انجام وظیفه ای که برایش تعیین شده خود را بازآرایی کند یا اینکه اگر لازم باشد برای خود دستیارانی بسازد.
این ربات ها- البته اگر بتوان نام ربات برآنها گذاشت- از سه یا چهار مکعب ساخته می شوند.
هر واحد مجهز به یک کد کوچک کامپیوتری حاوی دستورالعمل ساخت ربات، اتصال های الکتریکی برای برقراری تماس با واحدهای کناری و آهن رباهایی برای چسبیدن به سایر واحدهاست.
این مکعب ها می توانند ضمن چرخش و حرکت، واحدهای تازه را از زمین بردارند، جای قرار گرفتن آنها را تعیین کنند و آنها را برای ساختن ربات های تازه سوار یکدیگر کنند.
در مدت زمانی کمتر از دو دقیقه، این ربات ساده می تواند نمونه عینی خود را تولید کند. نمونه تولید شده قادر است نمونه های تازه ای بسازد.
این تنها یک مدل نمایشی از اندیشه ای جسورانه است.
هاد لیپسون از دانشگاه کورنل طرح های بلندپروازانه ای برای این ماشین های هوشمند دارد.
وی می گوید: "مثلا کاربردهای فضایی آن را در نظر بگیرید. اگر رباتی را به یکی از اقمار مشتری بفرستیم، و ربات ب***د، ماموریت منتفی تلقی می شود. پس خوب است سیستمی داشته باشیم که بتواند خود را با شرایط تازه منطبق یا خود را تعمیر کند. این یکی از کاربردهای آشکار این اختراع است."
چنین وسیله ای همچنین می تواند در اعماق معادن یا در تاسیسات اتمی کاربرد داشته باشد.
پژوهشگران در گذشته از جنبه های مختلف فرآیند تکامل در موجودات زنده برای کمک به طراحی ربات ها استفاده کرده اند.
اکنون درهم آمیختن این اختراع با برخی خواص بیولوژیکی می تواند به تحولات عظیمی در زمینه ساخت ربات منجر شود
این محققان طی گزارشی در مجله "نیچر" نوشتند که این تجربه نشان می دهد که توانایی تولید مثل تنها منحصر به موجودات زنده نیست.
هدف بلند مدت این دانشمندان طراحی ربات هایی متشکل از صدها هزار واحد ابتدایی همانند است که در صورت از کار افتادن بعضی از قطعات، می توانند خود را تعمیر کنند یا حتی برای انجام وظیفه ای که برایش تعیین شده خود را بازآرایی کند یا اینکه اگر لازم باشد برای خود دستیارانی بسازد.
این ربات ها- البته اگر بتوان نام ربات برآنها گذاشت- از سه یا چهار مکعب ساخته می شوند.
هر واحد مجهز به یک کد کوچک کامپیوتری حاوی دستورالعمل ساخت ربات، اتصال های الکتریکی برای برقراری تماس با واحدهای کناری و آهن رباهایی برای چسبیدن به سایر واحدهاست.
این مکعب ها می توانند ضمن چرخش و حرکت، واحدهای تازه را از زمین بردارند، جای قرار گرفتن آنها را تعیین کنند و آنها را برای ساختن ربات های تازه سوار یکدیگر کنند.
در مدت زمانی کمتر از دو دقیقه، این ربات ساده می تواند نمونه عینی خود را تولید کند. نمونه تولید شده قادر است نمونه های تازه ای بسازد.
این تنها یک مدل نمایشی از اندیشه ای جسورانه است.
هاد لیپسون از دانشگاه کورنل طرح های بلندپروازانه ای برای این ماشین های هوشمند دارد.
وی می گوید: "مثلا کاربردهای فضایی آن را در نظر بگیرید. اگر رباتی را به یکی از اقمار مشتری بفرستیم، و ربات ب***د، ماموریت منتفی تلقی می شود. پس خوب است سیستمی داشته باشیم که بتواند خود را با شرایط تازه منطبق یا خود را تعمیر کند. این یکی از کاربردهای آشکار این اختراع است."
چنین وسیله ای همچنین می تواند در اعماق معادن یا در تاسیسات اتمی کاربرد داشته باشد.
پژوهشگران در گذشته از جنبه های مختلف فرآیند تکامل در موجودات زنده برای کمک به طراحی ربات ها استفاده کرده اند.
اکنون درهم آمیختن این اختراع با برخی خواص بیولوژیکی می تواند به تحولات عظیمی در زمینه ساخت ربات منجر شود