Daguerreotype Taken in Old Age

[mahdi271]

Daguerreotype Taken in Old Age

I know I change
have changed

but whose is this vapid face
pitted and vast, rotund

suspended in empty paper
as though in a telescope

the granular moon

I rise from my chair
pulling against gravity
I turn away
and go out into the garden

I revolve among the vegetables
my head ponderous
reflecting the sun
in shadows from the pocketed ravines
cut in my cheeks, my eye-
sockets 2 craters


among the paths
I orbit
the apple trees
white white spinning
stars around me



I am being
eaten away by light

اين عكس كليشهاي از پيري من است

ميدانم تغيير كردهام
تغيير يافتهام
اما اين قيافة بي روح مال كيست؟
پر كك و مك و وسيع و گرد و قلمبه
معلق در كاغذ خالي
انگار كسي از تلسكوپ
به كك و مك ماه نگاه كند
از صندليام ميپرم
بر ضد جاذبه به بالا كشيده ميشوم
منحرف ميشوم
و در باغي فرود ميآيم
ميان علفها گشتي ميزنم
سر كت و گندهام
آفتاب را بر ساية آبكندهاي محاط
بازميتاباند
گودالچههاي دو دهانه
گونههايم را چاك داده و چشمهايم را دريدهاند
بين راه
دور درختان سيب ميچرخم
ستارگان سوسو زنان
گرد سرم چرخ ميخورند



من وجوديام
كه نور او را خورده است