MIN@MAN
10-15-2009, 03:48 PM
کاخ سفید چگونه سفید می‌شود؟
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
پروژه‌ی سفید کردن کاخ سفید از سال ۲۰۰۱ آغاز شده است
وقتی که خانواده‌ی اوباما در ماه اوت راهی نخستین تعطیلات تابستانی، از زمان سکونتشان در کاخ سفید شوند، نقاشان ساختمانی دست به کار می‌شوند تا بار دیگر رنگ و روی بیرونی کاخ را سفید کنند. البته غافلگیری اول این است که بر خلاف تصور، کاخ سفید چندان هم سفید نیست، بلکه کرم رنگ است. غافلگیری دوم هم به اصلیت آلمانی این رنگ بازمی‌گردد، زیرا سفیدی کاخ سفید در اصل مدیون کارخانه‌ی رنگ‌سازی "کایم" است که در روستای کوچکی در نزدیکی شهر آگسبورگ واقع شده است.
رنگ زدن کاخ سفید به دلایل مختلف کار چندان ساده‌ای نیست که بتوان تمام آن را در طول تعطیلات تابستانی به پایان رساند. پروژه سفید کردن از سال ۲۰۰۱ آغاز شده است و پس از اتمام بال غربی و شرقی ساختمان، اینک نوبت به بنای اصلی کاخ سفید رسیده است. غافلگیری سوم اینکه ۱۰ تن رنگ آلمانی در حال حاضر آماده‌ی پرواز به سمت آمریکا هستند!
رابطه‌ی مستقیم پول دادن و آش خوردن
البته کاخ سفید تنها مشتری این کارخانه‌ی رنگ‌سازی نسبتا دورافتاده به شمار نمی‌رود و در لیست مشتریان، نام‌های پرآوازه‌ی دیگری هم به چشم می‌خورند، از جمله مقر صدراعظم آلمان، کاخ باکینگهام در لندن، قصر شیخ برونئی و همچنین ساختمان اپرای سیدنی.
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
کاخ سفید البته چندان هم سفید نیست!
نخستین جرقه‌ای که پس از خواندن این نام‌های بلندبالا در ذهن زده می‌شود، تنها یک سئوال است و آن اینکه، آیا انگلیسی‌ها یا استرالیایی‌ها خودشان رنگ سفید ندارند؟ جواب این پرسش را می‌توان در نحوه‌ی تولید رنگ سفید جستجو کرد.
اصولا برای اینکه هر رنگی بتواند کاملا به سطح بچسبد و به اصطلاح ور نیاید و طبله نکند، احتیاج به نوعی ماده‌‌ی چسبنده دارد. در حالت معمولی این مواد چسبنده از تولیدات نفتی تهیه می‌شوند؛ در اصل کاری که همتایان انگلیسی یا استرالیایی انجام می‌‌دهند. اما در عوض کارخانه‌ی کایم از چسبنده‌های معدنی همچون سیلیکات پتاسیم استفاده می‌کند که از شن کوارتز به دست می‌آیند.
در نتیجه در حالی که رنگ‌های دیگر همانند یک ورقه‌ی نازک به دیوار می‌چسبند، رنگ‌های سیلیکاتی به خورد سطح رنگآمیزی شده می‌روند. هرمان اشلفر، رییس ۵۷ ساله‌ی کارخانه‌ی کایم، ضد آب بودن، کیفیت بالا و دوام طولانی‌مدت رنگ‌های تولیدی‌اش را عامل اصلی محبوبیت آنها می‌داند. البته هر چند این رنگ‌ها دو برابر رنگ‌های معمولی عمر می‌کنند، اما باید در نظر داشت که قیمت آنها هم چندین برابر رنگ‌های معمولی است.
روستایی با ۲۵ هزار تن صادرات
اگر در نقشه‌ی آلمان به دنبال کارخانه‌ی رنگ‌سازی کایم بگردید، در نزدیکی شهر آگسبورگ، واقع در جنوب آلمان، روستایی را پیدا می‌کنید با نام دیدورف که جمعیتی در حدود ۱۰ هزار نفر در آن ساکن هستند.
لغت "کایم" در اصل به ویلهلم کایم باز می‌گردد؛ شخصی که به عنوان مخترع رنگ‌های سیلیکاتی شناخته می‌شود. او ده سال تمام در کارگاهش در شهر مونیخ مواد و رنگ را با هم مخلوط کرد، تا اینکه موفق شد در سال ۱۸۷۸ اختراع خودش، یعنی " تثبیت رنگ‌های معدنی بر روی گچ دیوار در راستای تولید رنگ‌های ساختمانی" را به ثبت برساند. البته در سال ۱۹۱۳ کایم در سن ۶۲ سالگی خودکشی کرد.
امروزه این کارخانه‌ی رنگ‌سازی به یک گروه صنعتی مونیخی تعلق دارد و سالانه ۲۵ هزار تن رنگ به سرتاسر جهان صادر می‌کند. کایم، در کنار دفتر اصلی، ۱۱ شعبه در خارج از آلمان دارد. در مجموع ۴۰۰ نفر در این کارخانه شاغل هستند.
پنتاگون و احتمال دیوارهای طبله شده!
طبیعی است که یافتن مشتریانی همچون رییس‌جمهور آمریکا یا شیخ برونئی کاری یک شبه نیست. کایم نیز شهرت خود را مدیون توصیه‌های دو آرشیتکت بنام است. به واسطه‌ی تبلیغات آنها معماران شناخته‌شده‌ی دیگر نیز ساختمان‌های خود را با رنگ‌های تولیدی کایم رنگآمیزی کرده‌اند.
بدون تردید کارخانه‌‌های رنگ‌سازی دیگری نیز در حال حاضر وجود دارند که در کنارتولیدات دیگرشان رنگ‌های سیلیکاتی نیز عرضه می‌کنند، اما هرمان اشلفر تمایز کارخانه‌‌اش را در ۱۳۱ سال تجربه‌ای می‌داند که تنها در این زمینه کسب شده است.
البته همیشه هم اینگونه نبوده که رنگ‌های تولیدی کایم بتوانند به راحتی بر تن ساختمان‌ها بنشینند. در سال ۲۰۰۳ این کارخانه سفارشی ۱۰۰ هزار دلاری از سوی وزارت دفاع آمریکا، پنتاگون، برای رنگآمیزی ساختمان این وزارتخانه می‌گیرد. در حالی که همه چیز برای طرفین به خوبی پیش می‌رفته، ناگهان یکی از نمایندگان جمهوریخواه کنگره‌ی آمریکا به اصالت آلمانی این کارخانه ایراد می‌گیرد. به نظر این نماینده این‌طور نمی‌شود که کشور آلمان اول حمله‌ی نظامی آمریکا به عراق را بایکوت کند و بعد هم یک کارخانه‌ی آلمانی ساختمان وزرات دفاع آمریکا را رنگ کند! پس این سفارش لغو می‌شود.
هر چند اگر پای صحبت‌های اشلفر بنشینید، می‌شنوید که تعریف می‌کند: «مهندس مسئول این پروژه در پنتاگون، هنوز که هنوز است به کیفیت بد رنگ آمریکایی که استفاده شده، دشنام می‌دهد!»
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
پروژه‌ی سفید کردن کاخ سفید از سال ۲۰۰۱ آغاز شده است
وقتی که خانواده‌ی اوباما در ماه اوت راهی نخستین تعطیلات تابستانی، از زمان سکونتشان در کاخ سفید شوند، نقاشان ساختمانی دست به کار می‌شوند تا بار دیگر رنگ و روی بیرونی کاخ را سفید کنند. البته غافلگیری اول این است که بر خلاف تصور، کاخ سفید چندان هم سفید نیست، بلکه کرم رنگ است. غافلگیری دوم هم به اصلیت آلمانی این رنگ بازمی‌گردد، زیرا سفیدی کاخ سفید در اصل مدیون کارخانه‌ی رنگ‌سازی "کایم" است که در روستای کوچکی در نزدیکی شهر آگسبورگ واقع شده است.
رنگ زدن کاخ سفید به دلایل مختلف کار چندان ساده‌ای نیست که بتوان تمام آن را در طول تعطیلات تابستانی به پایان رساند. پروژه سفید کردن از سال ۲۰۰۱ آغاز شده است و پس از اتمام بال غربی و شرقی ساختمان، اینک نوبت به بنای اصلی کاخ سفید رسیده است. غافلگیری سوم اینکه ۱۰ تن رنگ آلمانی در حال حاضر آماده‌ی پرواز به سمت آمریکا هستند!
رابطه‌ی مستقیم پول دادن و آش خوردن
البته کاخ سفید تنها مشتری این کارخانه‌ی رنگ‌سازی نسبتا دورافتاده به شمار نمی‌رود و در لیست مشتریان، نام‌های پرآوازه‌ی دیگری هم به چشم می‌خورند، از جمله مقر صدراعظم آلمان، کاخ باکینگهام در لندن، قصر شیخ برونئی و همچنین ساختمان اپرای سیدنی.
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
کاخ سفید البته چندان هم سفید نیست!
نخستین جرقه‌ای که پس از خواندن این نام‌های بلندبالا در ذهن زده می‌شود، تنها یک سئوال است و آن اینکه، آیا انگلیسی‌ها یا استرالیایی‌ها خودشان رنگ سفید ندارند؟ جواب این پرسش را می‌توان در نحوه‌ی تولید رنگ سفید جستجو کرد.
اصولا برای اینکه هر رنگی بتواند کاملا به سطح بچسبد و به اصطلاح ور نیاید و طبله نکند، احتیاج به نوعی ماده‌‌ی چسبنده دارد. در حالت معمولی این مواد چسبنده از تولیدات نفتی تهیه می‌شوند؛ در اصل کاری که همتایان انگلیسی یا استرالیایی انجام می‌‌دهند. اما در عوض کارخانه‌ی کایم از چسبنده‌های معدنی همچون سیلیکات پتاسیم استفاده می‌کند که از شن کوارتز به دست می‌آیند.
در نتیجه در حالی که رنگ‌های دیگر همانند یک ورقه‌ی نازک به دیوار می‌چسبند، رنگ‌های سیلیکاتی به خورد سطح رنگآمیزی شده می‌روند. هرمان اشلفر، رییس ۵۷ ساله‌ی کارخانه‌ی کایم، ضد آب بودن، کیفیت بالا و دوام طولانی‌مدت رنگ‌های تولیدی‌اش را عامل اصلی محبوبیت آنها می‌داند. البته هر چند این رنگ‌ها دو برابر رنگ‌های معمولی عمر می‌کنند، اما باید در نظر داشت که قیمت آنها هم چندین برابر رنگ‌های معمولی است.
روستایی با ۲۵ هزار تن صادرات
اگر در نقشه‌ی آلمان به دنبال کارخانه‌ی رنگ‌سازی کایم بگردید، در نزدیکی شهر آگسبورگ، واقع در جنوب آلمان، روستایی را پیدا می‌کنید با نام دیدورف که جمعیتی در حدود ۱۰ هزار نفر در آن ساکن هستند.
لغت "کایم" در اصل به ویلهلم کایم باز می‌گردد؛ شخصی که به عنوان مخترع رنگ‌های سیلیکاتی شناخته می‌شود. او ده سال تمام در کارگاهش در شهر مونیخ مواد و رنگ را با هم مخلوط کرد، تا اینکه موفق شد در سال ۱۸۷۸ اختراع خودش، یعنی " تثبیت رنگ‌های معدنی بر روی گچ دیوار در راستای تولید رنگ‌های ساختمانی" را به ثبت برساند. البته در سال ۱۹۱۳ کایم در سن ۶۲ سالگی خودکشی کرد.
امروزه این کارخانه‌ی رنگ‌سازی به یک گروه صنعتی مونیخی تعلق دارد و سالانه ۲۵ هزار تن رنگ به سرتاسر جهان صادر می‌کند. کایم، در کنار دفتر اصلی، ۱۱ شعبه در خارج از آلمان دارد. در مجموع ۴۰۰ نفر در این کارخانه شاغل هستند.
پنتاگون و احتمال دیوارهای طبله شده!
طبیعی است که یافتن مشتریانی همچون رییس‌جمهور آمریکا یا شیخ برونئی کاری یک شبه نیست. کایم نیز شهرت خود را مدیون توصیه‌های دو آرشیتکت بنام است. به واسطه‌ی تبلیغات آنها معماران شناخته‌شده‌ی دیگر نیز ساختمان‌های خود را با رنگ‌های تولیدی کایم رنگآمیزی کرده‌اند.
بدون تردید کارخانه‌‌های رنگ‌سازی دیگری نیز در حال حاضر وجود دارند که در کنارتولیدات دیگرشان رنگ‌های سیلیکاتی نیز عرضه می‌کنند، اما هرمان اشلفر تمایز کارخانه‌‌اش را در ۱۳۱ سال تجربه‌ای می‌داند که تنها در این زمینه کسب شده است.
البته همیشه هم اینگونه نبوده که رنگ‌های تولیدی کایم بتوانند به راحتی بر تن ساختمان‌ها بنشینند. در سال ۲۰۰۳ این کارخانه سفارشی ۱۰۰ هزار دلاری از سوی وزارت دفاع آمریکا، پنتاگون، برای رنگآمیزی ساختمان این وزارتخانه می‌گیرد. در حالی که همه چیز برای طرفین به خوبی پیش می‌رفته، ناگهان یکی از نمایندگان جمهوریخواه کنگره‌ی آمریکا به اصالت آلمانی این کارخانه ایراد می‌گیرد. به نظر این نماینده این‌طور نمی‌شود که کشور آلمان اول حمله‌ی نظامی آمریکا به عراق را بایکوت کند و بعد هم یک کارخانه‌ی آلمانی ساختمان وزرات دفاع آمریکا را رنگ کند! پس این سفارش لغو می‌شود.
هر چند اگر پای صحبت‌های اشلفر بنشینید، می‌شنوید که تعریف می‌کند: «مهندس مسئول این پروژه در پنتاگون، هنوز که هنوز است به کیفیت بد رنگ آمریکایی که استفاده شده، دشنام می‌دهد!»