فریبا
09-18-2009, 07:26 AM
http://pnu-club.com/imported/mising.jpgبچه پولدارا: دارنده ی پاک کن خارجی؛ مرفه بی درد؛ اونی که زنگ تفریح از توی کیفش موز بیرون می یاره؛ معمولا این گروه، بیشترین تعداد دوست و رفیق را در یک کلاس دارند.
بچه تنبل: http://pnu-club.com/imported/mising.jpgانیشتین های آینده؛ آزاد از هفت دولت، آنهایی که فقط و فقط به دلیل گوش ندادن به حرف اولیا مدرسه به این روز افتادند. وجودشان برای سرکوفت زدن و درس عبرت دادن از طرف معلم الزامی و از نان شب هم واجب تر است.
بچه زرنگhttp://pnu-club.com/imported/mising.jpg: لوس؛ شیرین عسل؛ سرنشین های کلاس؛ این موجودات ریزه تنها و عینکی بوده اند و انگشت های کشیده ای دارند که کاربردش در اجازه گرفتن و قندک بازی است. لوازم تحریر این مخلوقات، همیشه تر و تمیز بوده و از آنه حال بدتر، والدینشا است.
برنامه ی درسی: آینه ی دق؛ جدول کلمات متقاطعی که در ابتدای سال تحصیلی بنا بر ذوق و سلیقه ی معلم، ناظم و بقیه ی آشنایان و دوستان تهیه می شود و طبق آن مشخص م یشود که تنها زنگ ورزش موجود در هفته، کی باید باشد.
جا میزی: دریای معرفت؛ گنج معانی؛ محل اختفای تمام الات و ادوات ممنوعه و اگر جایی هم ماند، کیف و کتاب.
جهشی: نوع حاد و وخیم بچه زرنگ؛ کسی که ثابت میکند تمام زحمات 9 ماهه ی نظام آموزشی، کلاس، درس و معلم را به تنهایی و در عرض 3 ماه هم می شود انجام داد.
خط کش: لوازم التحریر مشترک شاگرد ها و معلم ها؛ با این تفاوت که شاگردان به صورت افقی از آن استفاده می کنند و معلمان عمودی.
رج زدن: ابتکار؛ بخند تا دنیا به روت بخنده؛ از مهارت های دانش آموزی است و به معنای تنظیم روشی برای هرچه سریع تر تمام کردن مشق، به منظور ذخیره ی وقت و انرژی.
رفوزه:http://pnu-club.com/imported/mising.jpg بچه باحال؛ هم قافیه ی کوزه؛ کسی که از فرط علاقه به درس و معلم خاص، سعی می کند تا سال بعد در آن کلاس بماند تا پایه اش هرچه قوی تر شود.
روپوش: هویت، بنی آدم اعضای یک دیگرند؛ لباسی که رنگش فقط یک پرده تیره تر از رنگ لباس زندانی ها است.
زنگ:http://pnu-club.com/imported/mising.jpg نوعی واحد سنجش زمان که وجه تسمیه اش از صدای اول و آخرش آمده؛ زنگ کمتر از 45 دقیقه نداریم ولی آن سرش با خداست.
زنگ تفریح: آزاد باش؛ آخرین فرصت نوشتن مشق؛ جش عاطفه ها و شادی سهیم شدن یا در تغذیه ی همکلاسی ها.
شاگردhttp://pnu-club.com/imported/mising.jpg: بدبخت؛ فلک زده؛ پای لنگی که محل اصابت تمام سنگ های سیستم آموزشی است؛
شاگرد اول:http://pnu-club.com/imported/mising.jpg ابر خرخون؛ چشم ندارم ببینمش؛ الهی بری زیر تریلی؛ به معنای نیم درصد اول کلاس از نظر علمی است.
کیف:http://pnu-club.com/imported/mising.jpg وسیله ای که به دانش آموز در حمل اسفار کمک می کند و با بند هایش بار علم و دانش را یک تنه به دوش می کشد.
گچ: وسیله ای که مانند مرغی که سرش را هم در عزا می برند هم در عروسی؛ از آن هم برای درس دادن استفاده می شود هم برای تنبیه ( با روش پرتاب آزاد )؛ 2 نوع است؛ سفید و رنگی؛ صورتی اش بیشتر طرفدار دارد.
مدرسه: آنجایی که خانه ام نیست ولی گاهی است؛ سالهای دور از خانه؛ محلی برای دوست یابی، بازی، آشنایی با روش ها ی دودره کردن مشکلات و احیانا مقدار مختصری هم درس.
مداد: زغال تخت ویندوز؛ مرحله ی سلوک پیش از خودکار؛ برو بابا هنوز دهنت بوی شیر میده؛ وسیله ای که تا سال سوم تنها وسیله ی مجاز بود و به جز نوشتن، برای تیز کردن دندان شیری هم کاربرد داشت.
مشقhttp://pnu-club.com/imported/mising.jpg: گمشده ی محمدرضا نعمت زاده؛ راهی برای زهر کردن بعد از ظهر به دانش آموز که معمولا با هشیاری و حسن تدبیر دانش آموزان موفق عمل نمی کرد و ساعات پایانی شب منتقل میشد. البته نباید از نقش مادران فداکار هم غافل شد.
معلم:http://pnu-club.com/imported/mising.jpg صاحب چوبی که هرکی نخورد، خل است؛ یک جور پای لنگ دیگر؛ چند نوع بود؛ آقا معلم، خانم معلم، معلم ورزش، معلم بهداشت و معلم نقاشی.
نیمکت: اجاره نشینی؛ وسیلهی محدود کردن دانش آموز در نیم متر مربع جا؛ بر دو نوع فلزی و چوبی به دلیل امکان آفرینش هنری و گاز نگرفتن طرفدار بیشتری داشت.
امتحان: مکافات؛ فاجعه؛ عامل گرانی قیمت سن****؛ به انواع کلاس و مدرسه ای و نهایی تقسیم می شود و به ترتیبه به میزان بدخیم بودن آن اضافه میشد.
پیک: وسیله ای برای درآوردن اشک دانش آموزا؛ دانش آموزان هم شورش رو در می آوردند و تمام صفحات پیک نوروزی را می گذاشتند برای عصر سیزده به در که آن هم به صورت خانوادگی و دسته جمعی برگزار میشد.
بچه تنبل: http://pnu-club.com/imported/mising.jpgانیشتین های آینده؛ آزاد از هفت دولت، آنهایی که فقط و فقط به دلیل گوش ندادن به حرف اولیا مدرسه به این روز افتادند. وجودشان برای سرکوفت زدن و درس عبرت دادن از طرف معلم الزامی و از نان شب هم واجب تر است.
بچه زرنگhttp://pnu-club.com/imported/mising.jpg: لوس؛ شیرین عسل؛ سرنشین های کلاس؛ این موجودات ریزه تنها و عینکی بوده اند و انگشت های کشیده ای دارند که کاربردش در اجازه گرفتن و قندک بازی است. لوازم تحریر این مخلوقات، همیشه تر و تمیز بوده و از آنه حال بدتر، والدینشا است.
برنامه ی درسی: آینه ی دق؛ جدول کلمات متقاطعی که در ابتدای سال تحصیلی بنا بر ذوق و سلیقه ی معلم، ناظم و بقیه ی آشنایان و دوستان تهیه می شود و طبق آن مشخص م یشود که تنها زنگ ورزش موجود در هفته، کی باید باشد.
جا میزی: دریای معرفت؛ گنج معانی؛ محل اختفای تمام الات و ادوات ممنوعه و اگر جایی هم ماند، کیف و کتاب.
جهشی: نوع حاد و وخیم بچه زرنگ؛ کسی که ثابت میکند تمام زحمات 9 ماهه ی نظام آموزشی، کلاس، درس و معلم را به تنهایی و در عرض 3 ماه هم می شود انجام داد.
خط کش: لوازم التحریر مشترک شاگرد ها و معلم ها؛ با این تفاوت که شاگردان به صورت افقی از آن استفاده می کنند و معلمان عمودی.
رج زدن: ابتکار؛ بخند تا دنیا به روت بخنده؛ از مهارت های دانش آموزی است و به معنای تنظیم روشی برای هرچه سریع تر تمام کردن مشق، به منظور ذخیره ی وقت و انرژی.
رفوزه:http://pnu-club.com/imported/mising.jpg بچه باحال؛ هم قافیه ی کوزه؛ کسی که از فرط علاقه به درس و معلم خاص، سعی می کند تا سال بعد در آن کلاس بماند تا پایه اش هرچه قوی تر شود.
روپوش: هویت، بنی آدم اعضای یک دیگرند؛ لباسی که رنگش فقط یک پرده تیره تر از رنگ لباس زندانی ها است.
زنگ:http://pnu-club.com/imported/mising.jpg نوعی واحد سنجش زمان که وجه تسمیه اش از صدای اول و آخرش آمده؛ زنگ کمتر از 45 دقیقه نداریم ولی آن سرش با خداست.
زنگ تفریح: آزاد باش؛ آخرین فرصت نوشتن مشق؛ جش عاطفه ها و شادی سهیم شدن یا در تغذیه ی همکلاسی ها.
شاگردhttp://pnu-club.com/imported/mising.jpg: بدبخت؛ فلک زده؛ پای لنگی که محل اصابت تمام سنگ های سیستم آموزشی است؛
شاگرد اول:http://pnu-club.com/imported/mising.jpg ابر خرخون؛ چشم ندارم ببینمش؛ الهی بری زیر تریلی؛ به معنای نیم درصد اول کلاس از نظر علمی است.
کیف:http://pnu-club.com/imported/mising.jpg وسیله ای که به دانش آموز در حمل اسفار کمک می کند و با بند هایش بار علم و دانش را یک تنه به دوش می کشد.
گچ: وسیله ای که مانند مرغی که سرش را هم در عزا می برند هم در عروسی؛ از آن هم برای درس دادن استفاده می شود هم برای تنبیه ( با روش پرتاب آزاد )؛ 2 نوع است؛ سفید و رنگی؛ صورتی اش بیشتر طرفدار دارد.
مدرسه: آنجایی که خانه ام نیست ولی گاهی است؛ سالهای دور از خانه؛ محلی برای دوست یابی، بازی، آشنایی با روش ها ی دودره کردن مشکلات و احیانا مقدار مختصری هم درس.
مداد: زغال تخت ویندوز؛ مرحله ی سلوک پیش از خودکار؛ برو بابا هنوز دهنت بوی شیر میده؛ وسیله ای که تا سال سوم تنها وسیله ی مجاز بود و به جز نوشتن، برای تیز کردن دندان شیری هم کاربرد داشت.
مشقhttp://pnu-club.com/imported/mising.jpg: گمشده ی محمدرضا نعمت زاده؛ راهی برای زهر کردن بعد از ظهر به دانش آموز که معمولا با هشیاری و حسن تدبیر دانش آموزان موفق عمل نمی کرد و ساعات پایانی شب منتقل میشد. البته نباید از نقش مادران فداکار هم غافل شد.
معلم:http://pnu-club.com/imported/mising.jpg صاحب چوبی که هرکی نخورد، خل است؛ یک جور پای لنگ دیگر؛ چند نوع بود؛ آقا معلم، خانم معلم، معلم ورزش، معلم بهداشت و معلم نقاشی.
نیمکت: اجاره نشینی؛ وسیلهی محدود کردن دانش آموز در نیم متر مربع جا؛ بر دو نوع فلزی و چوبی به دلیل امکان آفرینش هنری و گاز نگرفتن طرفدار بیشتری داشت.
امتحان: مکافات؛ فاجعه؛ عامل گرانی قیمت سن****؛ به انواع کلاس و مدرسه ای و نهایی تقسیم می شود و به ترتیبه به میزان بدخیم بودن آن اضافه میشد.
پیک: وسیله ای برای درآوردن اشک دانش آموزا؛ دانش آموزان هم شورش رو در می آوردند و تمام صفحات پیک نوروزی را می گذاشتند برای عصر سیزده به در که آن هم به صورت خانوادگی و دسته جمعی برگزار میشد.