آشنائی با کشور مالزی

[Borna66]

مالزی کشوری است در جنوب شرقی آسیا که پایتخت آن کوالالامپور می باشد.مرکز حکومت و وزارت‌خانه‌های این کشور در شهر جدید پوتراجایا (پایتخت اداری) این کشور واقع است. مالزی عضو سازمان ملل متحد و اتحادیه کشورهای همسود می‌باشد. این فدراسیون شامل سیزده ایالت در جنوب شرقی آسیا است. نام "مالزی " زمانی که فدارسیون مالیا ؛ سنگاپور، ساباح و ساراواک یک اتحادیه متشکل از ۱۴ ایالت را تشکیل دادند انتخاب شد. در سال ۱۹۶۵ سنگاپور از مالزی جدا شد و به کشوری مستقل تبدیل گردید. مالزی شامل دو ناحیه جغرافیائی است که توسط دریای چین جنوبی از هم جدا می شود.

http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
پرچم کشور مالزی

شبه جزیره مالزی یا مالزی غربی که بر روی شبه جزیره مالایی قرار دارد و از شمال با تایلند مرز خشکی دارد و از طریق جاده شوسه جوهور از جنوب به سنگاپور متصل می گردد. این کشور شامل سلطان نشینهای جوهور ، کداه ، پاهنگ ، نگری سمبیلان ، کلانتان ، پراک ، سلانگور ، پرلیس و ترنگانا بوده و دو ایالت آن تحت ریاست فرمانداران ملاکا و پنانگ و دو منطقه فدرال پوتراجایا و کوآلالامپور قرار دارد.
بورنئوی مالزی یا مالزی شرقی که بخش شمالی جزیره بورنئو را اشغال نموده و ضمن داشتن مرز با اندونزی ، تحت حکومت سلطان نشین برونئی قرار دارد. مالزی شرقی شامل ایالات ساباح و ساراواک و حوزه فدرال لابوآن می باشد.
اگرچه از لحاظ سیاسی این ناحیه تحت اشغال مالایی ها قرار گرفته، اما جمعیت جدید مالزیایی با وجود اقلیتهای چینی و هندی یکدست نیست. سیاست های مالزی برای بیان ماهیت ادعاشده مشاوره ای آن ذکر شده است و سه حزب اصلی تشکیل دهنده ناسیونال باریسان ، هریک عضویت خود را به یکی از گروه های نژادی محدود ساخته است. تنها تنش عمده مشاهده شده در این کشور، از زمان استقلال آن تا کنون، شورشهای نژادی ۱۳می در آستانه مبارزه انتخاباتی و بر اساس موضوعات نژادی بوده است. با این وجود، مالزی به عنوان الگویی از (http://forum.p30pedia.com/redirect.php?url=http%3A%2F%2Fwww.forum.p30pedia.c om%2Fforumdisplay.php%3Ff%3D222) هماهنگی نژادی به حساب می آید.
دولت و سیاست

دفتر نمایندگان پارلمان مالزی, پوتراجایامالزی یک کشور منتخب سلطنتی با حکومت پادشاهی مشروطه است. این کشور ظاهرا از سوی یک حاکم عالی یا (Yang di-Pertuan Agong) که معمولا از آن به عنوان شاه مالزی یاد می شود، اداره می گردد. او برای یک دوره پنجساله در میان نه سلطان موروثی ایالات مالایایی انتخاب می شود؛ چهار ایالت دیگر، اسما دارای فرماندارانی هستند که درامر این انتخاب شرکت نمی کنند. این امر موجب می شود که مالزی یک کشور دارای سلطنت محسوب شود.

نظام حکومتی در مالزی نسبتا" الگوبرداری از نظام پارلمانی سیستم وست مینیستر ، یا به عبارتی میراث حکومت استعمار بریتانیا است. اما در عمل، بیشتر قدرت در شاخه اجرائی دولت متمرکز می شود تا بخش مقننه آن، و قوه قضائیه در اثر حملات مداوم دولت در دوره مهاتیر تضعیف شده است. از زمان کسب استقلال در سال ۱۹۵۷، مالزی توسط یک ائتلاف چند نژادی تحت عنوان ناسیونال باریسان (قبلا" یک اتحاد بوده) اداره شده است.

مجلس مالزی شامل یک مجلس نمایندگان (Dewan Rakyat) (یعنی "خانه ملت") و یک مجلس سنا یا (Dewan Negara) (یعنی خانه کشور) می باشد. مجلس ۲۱۹ عضوی نمایندگان از طریق هیئتهای تک عضوی موکلانی انتخاب می شوند که اعضای آن برای حداکثر یک دوره ۵ساله برگزیده شده اند. قدرت قانونگذاری بین قانونگذاران فدرال و ایالتی تقسیم می شود. تمام ۷۰ سناتور آن برای مدت ۳ سال متصدی امور وکالت خود هستند؛که ۲۶نفر از آنهلا از سوی مجامع ایالتی، ۲ نفر به نمایندگی از منطقه فدرال کوآلالامپور، یعنی ۱نفر از حوزه های فدرال لابوان و پوتراجایا، و ۴۰نفر باقی نیز توسط شاه منصوب می گردند. انتخابات پارلمانی مالزی دست کم یکبار در هر۵ سال برگذار می شود، که آخرین انتخابات عمومی آن در مارس ۲۰۰۴ برگذار شده است. سن رای دهندگان باید از ۲۱ به بالا باشد تا بتوانند برای اعضای مجلس نمایندگان و نیز بیشتر ایالات و نیز مجمع قضائی ایالتی رای بدهند. رای دادن اجباری نیست.

قدرت اجرایی در اختیار کابینه مالزی (هیئت دولت) به ریاست نخست وزیر است؛ و قانون اساسی مالزی تاکید می کند که نخست وزیر باید عضو مجلس پایین دستی، پارلمان مالزی باشد که بنابر نظر حاکم عالی می تواند به گروه اکثریت در مجلس دستور دهد. کابینه از میان اعضای دو مجلس انتخاب می گردد و مسئول اداره آن مرجع نیز می باشد.


دولتهای ایالتی تحت ریاست وزرای عالی (Menteri Besar در ایالات مالایایی یا Ketua Menteri در ایالاتی که حاکمان موروثی ندارند) از طریق مجامع ایالتی (Dewan Undangan Negeri) و با صلاحدید سلاطین و فرمانداران آنها برگزیده می شوند.

[Borna66]

جغرافیا
کشور مالزی در جنوب شرقی آسيا واقع شده و از لحاظ جغرافيائی از دو قسمت کاملاً جدا تشکيل شده. ميان ۱ تا ۷ درجه عرض شمالی و ۱۰۰ تا ۱۱۹ درجه طول شرقی قرار دارد.


نقشه شبه جزیره و شرق مالزیدو بخش متمایز مالزی از طریق دریای چین جنوبی از یکدیگر جدا شده اند، که هردو بخش غربی شبه جزیره مالزی و شرق مالزی، دارای منظره بسیار مشابهی از دشتهای مرتفع ساحلی هستند که اغلب از تپه ها و کوهستانهای جنگلی انبوه پوشیده شده که مرتفع ترین آن، کوه کینابالو به ارتفاع ۴٬۰۹۵٫۲ متر بر روی جزیره بورنئو قرار دارد. آب و هوای محلی، استوایی بوده که مشخصه آن بادهای موسمی سالانه است که (در ماههای آوریل و اکتبر) در جنوب غرب و (از اکتبر تا فوریه) در شمال غرب می وزد.

تانجونگ پی آی، که در ایالت جنوبی جوهور قرار دارد، جنوبی ترین نقطه قاره آسیا می باشد.

تنگه مالاکا که بین سوماترا و شبه جزیره مالزی قرار دارد، به شکل بحث برانگیزی مهمترین مسیر کشتیرانی جهان محسوب می شود.

پوتراجایا، مرکز اداری جدید التاسیسی برای دولت فدرال مالزی است که تاحدی در نظر دارد از تراکم فزاینده داخل پایتخت مالزی، کوآلالامپور بکاهد. کوآلالامپور به عنوان مقر پارلمان و علاوه برآن مرکز بازرگانی و مالی کشور باقی می ماند. دیگر شهرهای اصلی آن عبارتند از پنانگ جرج تاون، ایپوه، جوهور باهرو، کوچینگ، کوتاکینابالو، آلوراستار و شهر مالاکا.

http://pnu-club.com/imported/mising.jpg

منابع طبیعی
مالزی به خوبی از منابع طبیعی در نواحی خود برخوردار است همچون کشاورزی، جنگلداری و نیز مواد معدنی. از لحاظ کشاورزی، مالزی اولین صادر کننده پلاستیک طبیعی (کائوچو) و خرمای روغنی است که همراه آن الوارها و تنه های بریده شده درختان، کاکائو، فلفل سیاه|فلفل، آناناس و تنباکو (توتون) موجب رشد این بخش شده است. خرمای روغنی، نیز یک جنس عمده صادراتی خارجی است.

در ارتباط با منابع جنگلی، ذکر شده که برش الوار تنها برای اعطای یک کمک عمده به اقتصاد در طی قرن۱۹ انجام گرفته است. امروزه، تقریبا" ٪۵۹ مالزی از جنگل پوشیده شده است. گسترش سریع صنعت تولید الوار (چوب)، به ویژه پس از دهه ۱۹۶۰، موجب فرسایش جدی منابع جنگلی کشور شد. اما، در راستای اقدام دولت برای حفاظت از محیط و سیستمهای اکولوژیکی، منابع جنگلی توانستند به یک مبنای پایدار دست پیدا نمایند و بر این اساس نرخ قطع درختان روند نزولی در پیش گرفت.

علاوه بر این، در این نواحی جنگل کاری صورت گرفته و در نقاط کم تراکم جنگلی مجددا" درختکاری نیز انجام شده است. دولت مالزی برنامه هایی را برای غنی سازی حدود ۳۰/۳۱۲کیلومتر مربع (۵/۱۲۰ مایل مربع) از این سرزمین را تحت شرایط جنگل طبیعی با نخل رونده کشت داده، و درختکاریهای کائوچو به همراه آنها انجام داده است. همچنین برای غنی سازی بیشتر منابع جنگلی، گونه های سریع رویان درختان مولد الوار را همچون "meranti tembaga " ، "merawan " و "sesenduk " در این ناحیه کاشته است. در عین حال، پرورش درختان پرارزش همچون ساج و درختان دیگر را نیز برای استفاده از مغر آنها و کاغذ ترویج نموده است. کائوچو به عنوان تنها تکیه گاه اقتصاد مالزی، بطور وسیعی با روغن خرما به عنوان کالای صادراتی عمده کشاورزی مالزی جایگزین شده است.

قلع و نفت خام دو منبع عمده معدنی هستند که در اقتصاد مالزی از اهمیت خاصی برخوردارند. مالزی تا زمان فروپاشی بازار قلع در دهه۱۹۸۰، به تنهایی بزرگترین تولید کننده قلع جهان بود. در قرون۱۹ و۲۰، قلع نقش غالبی را در اقتصاد مالزی ایفا می کرد. درست در سال ۱۹۷۲ بود که نفت خام و گاز طبیعی، جای قلع را به عنوان عامل اتکاء بخش معدن مالزی اشغال نمودند. ضمنا"، مالیات برای قلع کاهش یافته است. نفت خام و گاز طبیعی در حوزه های برون ساحلی ساباه، ساراواک و ترنگانو، به خصوص در آن سه ایالت، کمک فراوانی به اقتصاد مالزی نموده است. دیگر مواد معدنی دارای اهمیت یا ویژگی (خاص) شامل مس، طلا، بوکسیت، سنگ آهن و زغالسنگ به همراه مواد معدنی صنعتی نظیر خاک رس، کائولن، سیلیس، آهک، باریت، فسفاتها و سنگهای ساختمانی همچون گرانیت و نیز بلوکها و قطعات مرمر هستند. مقادیر اندکی از طلا نیز تولید می شوند. در سال۲۰۰۴، وزیر در امور دفتری نخست وزیر، داتوک مصطفی احمد، فاش کرد که ذخایر نفتی مالزی در حدود ۸۴/۴ملیارد بشکه می باشد در حالی که ذخایر گاز طبیعی آن ۸۹تریلیون فوت مکعب (۲۵۰۰کیلومتر مکعب) است. این یک افزایش ٪۲/۷ بود.

دولت برآورد نمود که مالزی با نرخ فعلی تولید قادر خواهد بود برای ۱۸ سال نفت و به مدت ۳۵سال گاز طبیعی تولید کند. مالزی در سال ۲۰۰۴رتبه ۲۴ ام را از لحاظ ذخایر نفتی و ۱۳ ام را از نظر گاز طبیعی در دنیا دارد. ٪۵۶ ذخایر نفتی در این شبه جزیره قرار دارند درحالی که ٪۱۹ آن در شرق مالزی واقع شده است. دولت عواید حاصله از نفت را به میزان ٪۵ به ایالات خود و باقی آن را به حکومت فدرال اختصاص داد. هریک از ایالات حق دارند تا منابع موجود در داخل محدوده خود را کنترل نمایند. اما، نفت و گاز تحت نظارت دولت فدرال قرار دارد. به ایالاتی که منابع مزبور در آنها وجود داشته باشد، امتیازاتی اعطاء خواهد شد. .
__________________

[Borna66]

حمل ونقل و ارتباطات
مالزی جاده های بزرگی دارد که تمامی شهرها و نقاط اصلی را در ساحل غربی شبه جزیره مالزی به هم متصل می کند. طول کل شبکه بزرگراهی مالزی| سیستم آزادراهی مالزی بالغ بر ۱۱۹۲کیلومتر (۷۴۰مایل) است. این شبکه تمامی شهرها و مراکز اصلی همچون دره کلانگ، جوهور باهرو و پنانگ را به دیگر نقاط ارتباط می دهد. بزرگراه اصلی ، بزرگراه شمال- جنوب به ترتیب از نقاط شمالی و جنوبی بوکیت کایوهیتام و جوهورباهرو در شبه جزیره مالزی امتداد می یابد. این بزرگراه بخشی از شبکه بزرگراهی آسیا است که تایلند و سنگاپور را نیز به هم متصل می نماید.

جاده های شرق مالزی و ساحل شرقی شبه جزیره مالزی هنوز بالنسبه توسعه نیافته هستند. آنها از جاده های پرپیچ و خم در نواحی کوهستانی تشکیل شده اند و تعدادی از آنها هنوز آسفالت نشده و شنی هستند. این موجب استفاده دائمی از رودخانه ها به عنوان روش اصلی ترابری برای ساکنان داخلی می شود.

سرویس قطار در غرب مالزی از طریق خط آهن مالایایی Keretapi Tanah Melayu انجام می گیرد و خطوط گسترده ای دارد که تمام نواحی و شهرهای این شبه جزیره و از جمله سنگاپور، را به یکدیگر ارتباط می دهد. خط آهن کوتاهی در ساباه وجود دارد که راه آهن بورنئوی شمالی آن را به منظور حمل و نقل عمدتا" کرایه ای اداراه می کند.

بنادر دریایی Tanjong Kidurong], Kota Kinabalu, Kuching, Kuantan, Pasir Gudang, Tanjung Pelepas, Penang, Port Klang, Sandakan و Tawau وجود دارند.

همنین فرودگاه هایی در رده جهانی وجود دارند همچون فرودگاه بین المللی کوآلالامپور در سپانگ، فرودگاه بین المللی بایان لپاز در پنانگ و فرودگاه بین المللی کوچینگ و فرودگاه بین المللی لنگکاوی که حرکت به سوی مقاصد بین المللی و داخلی و نیز مسیرهای هوایی کوتاه داخلی در نواحی روستایی ساباه و ساراواک در آن انجام می گیرد. مالزی موطن کم هزینه ترین سیستم حمل بار، خطوط هوائی آسیا در منطقه است. فرودگاه کوآلالامپور است به عنوان یک مرکز پروازی نواحی آسیای جنوب شرق و چین را نیز تحت پوشش قرار می دهد.

خدمات مخابراتی درون شهری عمدتا" از طریق پست رادیوئی مایکرو ویو برای شبه جزیره مالزی فراهم می شود. مخابرات بین المللی به وسیله کابلهای زیر دریایی و ماهواره انجام می گیرد. یکی از بزرگترین و مهمترین شرکتهای مخابراتی در مالزی، تلکام مالژیا برهاد (TM) است که تولیدات و خدماتی را برای خطوط ثابت ، و موبایل و نیز خدمات دسترسی شماره گیری و پهنای باند اینترنتی را ارائه می نماید. این شرکت تقریبا" دارای خدمات انحصاری خطوط ثابت تلفنی در کشور می باشد.

در حال حاضر شرکت های سل کام (Celcom) , مکسیس (Maxis) و دی جی (DiGi) بیشترین سهم در ارائه خدمات تلفن همراه این کشور را دارا می باشند.

در دسامبر ۲۰۰۴ لیم کینگ یایک وزیر انرژی، آب و مخابرات گزارش داد که کمتر از یک درصد یا حدود ۲۱۸۰۰۴ نفر از مردم مالزی از خدمات باند پهن (اینترنتی) استفاده می کنند. اما این مقادیر براساس شماره مشترکین می باشد، در حالی که درصد مصرف داخلی آن می تواند بطور دقیق تری بر این وضعیت تاثیر بگذارد. این نشان دهنده افزایش ٪۴۵/۰در سه چهارم از موارد است. او همچنین بیان نمود که دولت در نظر دارد که استفاده از آن تا سال ۲۰۰۶ به ٪۵ افزایش یافته و تا سال ۲۰۰۸ به ٪۱۰ برسد. وی به شرکتهای مخابراتی بومی و سرویس دهندگان توصیه نمود تا به خاطر منافع کاربران بیشترین خدمات را در اقصی نقاط با هزینه های پایینتری ارائه دهند.


بهداشت
جامعه مالزی برای گسترش و توسعه بهداشت اهمیت قائل بوده، و ٪۵ بودجه توسعه بخش اجتماعی دولت به بهداشت عمومی اختصاص داده شده – که یک افزایش بیش از ٪۴۷ نسبت به رقم پیشین آن است. این یعنی بهداشت دارای افزایشی بیش از ۲ملیارد RM است. با افزایش و بالا رفتن سن جمعیت، دولت می خواهد در بسیاری از حوزه ها اصلاحاتی انجام دهد از جمله نوسازی بیمارستانهای موجود، ساختمان و تجهیزات جدید پزشکی، گسترش تعداد پلی کلینیکها (درمانگاه ها)، و اقدامات ارتقاء آموزش و توسعه ترویج از راه دور بهداشت. در طی چند سال گذشته، آنها تلاشهای خود را برای بازسازی سیستمها و جذب بیشتر سرمایه گذاری خارجی افزایش داده اند.

سیستم بهداشتی مالزی نیازمند پزشکانی است که یک دوره ۳ساله اجباری خدمت را در بیمارستانهای عمومی بگذرانند تا همواره نیروی کار این بیمارستانها حفظ شود. اخیرا"، پزشکان خارجی نیز دراین کشور برای اشتغال مورد تشویق قرار گرفته اند. اما هنوز، یک کمبود پیچیده از نیروی کار پزشکی به خصوص در سطوح متخصصین مجرب وجود دارد که موجب می شود خدمات درمانی و بهداشتی پزشکی خاص تنها در شهرهای بزرگ در دسترس قرار گیرد. تلاشهای اخیر دراثر فقدان تخصص برای استفاده از لوازم موجود که توسط سرمایه گذاری مهیا می شود، ارائه امکانات به دیگر شهرها به حالت توقف باقی مانده است.

فعلا" ۱۴ بیمارستان دولتی و مرکز بهداشتی با ظرفیت کلی ۲۸۱۶۳تخت وجود دارد. همچنین ۷ موسسه تخصصی درمانی (از جمله موسسات روانشناسی) با ظرفیت ۶۲۹۲تخت وجود دارند. همچنین درمورد بیمارستانهای خصوصی، ۲۲۵ واحد درمانی (از جمله زایشگاه و شیرخوارگاه) در مالزی وجود دارد و آنها ظرفیت ۹۴۹۸تخت را فراهم می سازند. اکثر آنها در نواحی شهری قرار دارند و نیز بسیاری از بیمارستانهای عمومی مجهز به جدیدترین تجهیزات تشخیصی و عکسبرداری (رادیولوژی) هستند. برای بیمارستانهای خصوصی کلا" سرمایه گذاری ایده آلی منظور نشده است – و آنها اغلب ظرف ۱۰سال پیش از آن که شرکتها از آن سودی حاصل کنند، به کار خود خاتمه می دهند. اما، هم اکنون وضعیت تغییر کرده و شرکتها اینک به دنبال ورود مجدد به این حوزه می باشند، به خصوص ازاین لحاظ که خارجی ها علاقه فراوانی دارند که برای مراقبت درمانی به مالزی وارد شوند.

[Borna66]

مردم
ساکنین کشور مالزی از سه نژاد مالایی (۶۰٪)، چینی (۲۷٪)، هندی (۱۲٪) و غیره (۱٪) تشکیل شده است.

مذهب

مسجد عبودیا، یکی از مساجد تاریخی شناخته شده کوآلاکانگسارمالزی یک جامعه چند مذهبی است، و اسلام دین رسمی این کشور می باشد. برطبق ارقام آماری در سال ۲۰۰۰، چهار دین اصلی آن عبارتند از اسلام (٪۴/۶۰جمعیت)، بودائیسم (٪۲/۱۹جمعیت)، مسیحیت (٪۱/۹بیشتر در شرق مالزی)، و هندوئیسم (٪۳/۶). تا قرن بیستم، فعالترین اعتقادات سنتی| آنیمیسم که تاکنون به لحاظ بحث تا درجه بالاتری از رسمیت در مالزی تداوم یافته برای تایید آماده شده است. ارقام مذکور می تواند تحریف شده باشد چراکه آنها این واقعیت را در نظر نگرفته اند که تمامی اشخاص مالایایی به لحاظ رسمی مسلمان بوده و بدون توجه به باورهای شخصی آنها، مسلمان فرض شده اند.

اگرچه قانون اساسی مالزی از لحاظ نظری آزادی مذهبی را تضمین می کند، در عمل، این وضعیت چندان هم ساده نیست (نگاه کنید به آزادی مذهبی در مالزی) اغلب غیر مسلمانان در فعالیتهای خود همچون احداث ساختمانهای مذهبی با محدودیتهایی روبرو هستند. ضمنا"، مسلمانان خود را نسبت به اطاعت از تصمیمات احکام شریعت ملزم می دانند. به عنوان یک مسئله قانونی هنوز کاملا" مشخص نشده که آیا مسلمانان آزادانه از احکام اسلام پیروی می کنند یا خیر. در برخی از موقعیتها، دادگاه های مالزی حق آزادی انتخاب مذهب را برای فرد حتی زمانی که از دین اسلام برگشته، نادیده گرفته اند. (همچون یوشع جمال الدین در برابر موضع وزارت کشور در دهه ۱۹۸۰)

در کل، هرکسی که می خواهد از دین اسلام برگردد باید بطور قانونی اظهار نماید، اما این امر هنوز توسط دادگاه های داخلی مالزی به رسمیت شناخته نشده است. گفته می شود هرکسی می تواند ارتداد خود را به یک دادگاه شریعت اظهار کند، اما کلا" دادگاه چنین مجوزی را به وی نمی دهد.

مردم مالزی شخصا" به اعتقادات مذهبی یکدیگر احترام می گذارند، و عمدتا" مشکلات مذهبی داخلی از جهت سیاسی به وجود می آید.

اسلام در مالزی
بودائیسم در مالزی
مسیحیت در مالزی
هندوئیسم در مالزی
وضعیت آزادی مذهبی در مالزی

فرهنگ
مردم مالزی افرادی بسیار خون گرم و میهمان نواز هستند . ایرانی ها را بسیار دوست دارند. مسلمانها دارای رستورانها و فروشگاه هایی هستند که با آرم حلال مشخص می شوند. هندو ها و چینی ها به بودا معتقد هستند.

با توجه به طبیعت بخشنده این سرزمین بومی ها که اکثرا مسلمانند دارای اخلاقی خوش و دست و دل باز هستند. دارای نظم و ترتیب در کارها به شکل کاملاً اروپایی می باشند. که با توجه به سرمایه گذاریهای شرکت های ژاپنی در این کشور و نظارت و مدیریت ژاپنی ها این نظم در تمام جا ها مشهود است.

تنها قمار خانه کشور های مسلمان در این کشور و در بلندای تله کابین شهر گنتینگ می باشد که ورود مسلمانان مالائی به آن ممنوع است. مالزی کشوری است کاملاً تفریحی و بسیار زیبا که در سال ۲۰۰۶ معادل ۲۲ میلیون نفر توریست را پذیرا بوده است. جمعیت این کشور ۲۸ میلیون می باشد.

مالزی یک جامعه چند نژادی، چند فرهنگی و چند زبانی است که شامل ٪۶۵ مالایایی و دیگر قبایل بومی، ٪۲۵ چینی، و ٪۷ هندی می باشد. مالایایی هایی که بزرگترین مجموعه را تشکیل می دهند، همگی مسلمان می باشند چرا که هر فرد باید مسلمان باشد تا از لحاظ قانونی بتواند تحت شرایط امور قانونی مالزی قرار گیرد. مالایایی ها از لحاظ سیاسی نقش غالبی را ایفا نموده و گروهی را تشکیل می دهند که بومیپوترا نامیده می شود. زبان بومی آنها مالایایی، " باهاسا مالایو" است. باهاسای مالزی بسیار شبیه به باهاسا مالایو درکاربردی ترین مواردی است که زبان ملی کشور مالزی محسوب می شود.

در گذشته، زبان مالایایی عمدتا" به خط جاوی نوشته می شد که یک الگوی خطی بر اساس زبان عربی است. با گذشت زمان، ترکیب لاتین بر الگوی جاوی به عنوان یک الگوی غالب نگارشی چیره شد. این بیشتر در اثر نفوذ نظام آموزشی استعماری بوده که به بچه ها نگارش لاتین را به جای الگوی عربی آموزش داده است.

بزرگترین قبیله بومی از لحاظ تعداد، مردم ایبان از ساراواک هستند که تعدادشان بیش از ۶۰۰ هزار نفر است. برخی از مردم ایبان هنوز در روستاهای قدیمی جنگلی در کلبه هایی در کنار رودهای راجانگ و لوپار و سرشاخه های آن زندگی می کنند، اما بسیاری از آنها به شهر مهاجرت کرده اند. بیدایوه، (۱۷۰۰۰۰) قبیله ای است که افراد آن در بخش جنوب غرب ساراواک قرار دارند. بزرگترین قبیله بومی در ساباه، کادازان است. بیشتر آنها کشاورزان مسیحی هستند که از این طریق امرار معاش می کنند. اورانگ اسلی (۱۴۰۰۰۰) یا قبایل بومی، شامل تعداد ی از جوامع نژادی مختلف هستند که در شبه جزیره مالزی زندگی می کنند. از لحاظ سنتی، شکارچیان و کشاورزان عشایر بسیاری از آنها در مکان مشخصی ساکن بوده و تا حدودی جذب شهرهای جدید مالزی شده اند. اما، آنها به عنوان فقیرترین گروه اجتماعی در کشور باقی مانده اند.

جمعیت چینی ها در مالزی عمدتا" شامل فرقه های بدائیست ماهایالنا، [[تائوئیست[[ یا مسیحی می باشند. زبان چینی در مالزی به انواع لهجه های چینی تکلم می شود از جمله چینی ماندارین، هوکین / فوجیان، زبان کانتونی، هاکا و تئوچو. برخی از چینی ها به انگلیسی به عنوان زبان اول صحبت می کنند. زبان چینی از لحاظ تاریخی در جامعه تجاری مالزی رایج بوده است.

هندیها در مالزی عمدتا" مردم تامیل هندو از جنوب هند هستند که به زبان تامیلی، مردم تلوگو، مالایالام، و هندی تکلم می کنند و بیشتر در شهرهای بزرگتر غرب شبه جزیره زندگی می کنند. بسیاری از طبقات متوسط تا بالای متوسط هندی در مالزی به زبان انگلیسی به عنوان زبان اول صحبت می کنند. همچنین جامعه ای بزرگ از سیکها در مالزی زندگی می نمایند که جمعیت آنها در اینجا بالغ بر ۸۳۰۰۰ نفر می باشد.

نژاد مرکب اوراسیایی، کامبوجی، ویتنامی، و قبایل بومی باقی جمعیت مالزی را تشکیل می دهند. تعداد کمی از اوراسیایی ها که ترکیبی از اعقاب پرتغالی- مالایایی هستند، به یک زبان درآمیخته با پرتغالی تکلم می کنند که زبان پاپیا کریستانگ گفته می شود. همچنین اوراسیایی هایی با اعقاب دورگه مالایایی و اسپانیائی وجود دارد که عمدتا" در ساباه سکن هستند. مهاجران موجود از کشور فیلیپین، به زبان چاواکانو صحبت می کنند، که تنها زبان ممزوج با مبنای اسپانیولی در آسیا می باشد. کامبوجیها و ویتنامیها عمدتا" بودائی هستند. (کامبوجیهای فرقه تراوادا و ویتنامیهای فرقه ماهایانا)

موسیقی سنتی مالزی شدیدا" تحت تاثیر اشکال چینی و اسلامی قرار گرفته است. این موسیقی بطور گسترده ای حول ابزار موسیقی چون گدانگ (طبل) می چرخد، اما دیگر ابزار ضربی (برخی ساخته شده از صدف)، رباب، وسایل موسیقی رشته ای یا کششی، سرونای (سرنا)، و ابزار موسیقی دهل مانند (نی دوشاخه)؛ فلوت و ترومپت هستند. این کشور دارای سنت توانمندی از رقص و درامهای همراه بارقص می باشد، که برخی ریشه تایلندی، هندی و پرتغالی دارند. دیگر اشکال هنرمندانه شامل (تئاتر سایه ای خیمه شب بازی)، (wayang| kulit wayang )، سیلات (هنر رزمی دارای سبک) و صنایع دستی همچون باتیک، بافندگی با نقره و برنزکاری، می باشد.

[Borna66]

تابعیت
به بیشتر مالزیایی ها بر اساس حقوق مدنی تابعیت داده شده است همه مالزیایی ها بدون هیچ تابعیت رسمیدر داخل ایالات خود شهروند فدرال هستند. برای هر شهروند کارت شناسائی بهداشتی تحت عنوان " MyKad " در سن ۱۲ سالگی صادر می شود، و باید همیشه آن را با خود داشته باشد. هر شهروند لازم است کارت شناسائی خود را به پلیس نشان دهد، یا در مواقع اضطراری که هر فرد نظامی باید خود را به وسیله آن معرفی نماید. اگر کارت فورا" در دسترس نباشد، شخص به لحاظ فنی ۲۴ساعت بر اساس قانون فرصت دارد تا با مراجعه به نزدیکترین کلانتری نسبت به دریافت آن اقدام نماید.


تعطیلات
مردم مالزی در طول سال تعدادی روزهای تعطیلی و جشن دارند. برخی از این تعطیلات جزو تعطیلات عمومی فدرال معرفی شده اند و بعضی دیگر توسط خود ایالات به عنوان تعطیلات عمومی معرفی می شوند. برخی جشنها نیز که جزو تعطیلات عمومی محسوب نیستند از سوی گروه های خاص نژادی یا مذهبی تعطیل محسوب می شوند.

مشهورترین روز تعطیل (در مالزی) " هاری مرداکا " (روز استقلال-National Day) در ۳۱ اوت به یادبود استقلال فدراسیون مالزی در سال ۱۹۵۷ می باشد. هاری مرداکا، و نیز روز کارگر (۱می)، روز تولد شاه (اولین شنبه ماه ژوئن) و برخی اعیاد دیگر به عنوان تعطیلات عمومی و رسمی و فدرال در این کشور محسوب می شوند.

مسلمانان در مالزی ( ازجمله تمام مالایایی ها و دیگر مسلمانان غیر مالایایی) در تعطیلات مسلمین جشن می گیرند. معروفترین عید، Hari Raya Puasa ( ( که "هاری رایا عیدالفطر نیز گفته می شود) و ترجمه مالایایی آن عیدالفطر است. کلا" این عید از سوی مسلمانان سراسر جهان در پایان ماه رمضان، ماه روزه داری، برگزار می شود. علاوه بر، Hari Raya Puasa ، آنها Hari Raya Haji (به "هاری رایا" عیدالاضحی نیز گفته می شود و ترجمه آن عیدالاضحی (قربان) بوده)، و اول ماه محرم (سال جدید اسلامی)، و مولد الرسول (روز تولد پیامبر (ص) ) را نیز جشن می گیرند.

فرهنگ چینی در مالزی به عنوان نمونه جشنهایی برگذار می شود که از سوی تمام چینی های سراسر جهان انجام می گیرد. سال جدید چینی معروفترین این جشنها است که ۱۵ روز طول می کشد و با " جشن فانوس به پایان می رسد. دیگر جشنهای برگذار شده از سوی چینی ها عبارتند از جشن کینگمینگ، جشن قایق اژدها و جشن میانه پاییز. علاوه بر جشنهای سنتی چینی، بودائی های چینی نیز جشن روز وساک را برگذار می نمایند.

اکثر هندیهای مالزی هندو هستند و جشن دیپاوالی (دیوالی)، یا جشن نور نور برگذار می کنند، در حالی که تایپوسام مراسمی است که در سراسر کشور با تجمع هندوها در باتو کیوز (غارهای باتو) برگذار می گردد. گذشته از هندوها، سیکها نیز جشن وایساکی، یا سال جدید سیکها را برگذار می کنند.

جشنهای دیگر همچون کریسمس، هاری گاوای بین مردم ایبان در دایاک، پستاکاآماتان از مردم کادازان دوسون نیز در کشور مالزی برگذار می شود.

با وجود آن که بیشتر این جشنها مربوط به نژاد یا مذهب خاصی می شود، تمامی مالایایی ها بدون توجه به پیشینه مذهبی و نژادی خود، این جشنها را با هم برگذار می کنند. در سالهای ۱۹۹۸-۱۹۹۶ زمانی که جشنهای هاری رایا پوآسا و سال جدید چینی با یکدیگر همزمان گردید، شعار" Raya Kongsi " که ترکیبی از Gong Xi Fa Cai بود، برای تبریک سال نوی چینی استفاده شد، و هاری رایا (که در زبان مالایایی به مفهوم " جشنگیری با همدیگر" می باشد) بکار رفت. در طول سالهای ۲۰۰۶-۲۰۰۵، هاری رایا پوآسا و دیواپالی با یکدیگر مقارن شده، و یک شعار مشابه " Raya Deepa " ابداع می شود.


جاذبه های گردشگری
شبه جزیره مالزی به دلیل داشتن سواحل متعدد و متفاوت در نقاط مختلفش , یکی از بزرگترین و مهمترین مکانهای غواصی در دنیا محسوب می شود. محدوده ساراواک به دلیل داشتن آبهای شفاف و گوناگونی ماهی ها از زیباترین جاذبه های مالزی به شمار می رود.

طبیعت زیبا و استوایی مالزی مکانهای متعددی را برای گردشگران علاقمند به طبیعت ارائه می کند. تامان نگارایا جنگل ملی مالزی از قدیمی ترین جنگلهای جهان به شمار می رود.

سواحل شرقی شبه جزیره مرکزی مالزی , دارای جزایر بسیار دیدنی و بکر می باشند که از آن جمله عبارتند از : جزیره پرهنتیان , جزیره ردانگ, جزیره تیومان و ...

برج‌های دوقلوی پتروناس که متعلق به شرکت نفتی پتروناس مالزی می باشند در حال حاضر بلندترین برجهای دوقلوی جهان می باشند که یکی از مکانهای توریستی شهر کوالالامپور را بوجود آورده اند.

مجسمه ی ایستاده ی بودا در باتو کیو کوالالامپور) بلندترین مجسمه ی ایستاده دنیاست که همه روزه تعداد زیادی از توریست ها از آن دیدن می کنند.

پارک پرنده ها واقع در شهر کوالالامپور نیز بزرگترین باغ پرنده های روباز در دنیاست.

بلندیهای گنتینگ و مجموعه هتلها و رستورانها به همراه تنها کازینو موجود در مالزی در فاصله کمی از کوالالامپور نیز یکی دیگر از جاذبه های گردشگران در مالزی می باشد. بازارهای محلی و فروشگاههای بسیار بزرگ داخل شهر کوالالامپور نیز شاید یکی دیگر از جاذبه های این شهر برای عده ای از گردشگران باشد.
__________________