ژاپن

[Borna66]

ژاپن ( Japan ) یا در زبان محلی ، نیهون ( Nihon ) " سرزمین آفتاب تابان " ، مجمع الجزایری است واقع در شرق آسیا ، اقیانوس آرام شمالی و دریای ژاپن و شرق شبه جزیره ی کره . پایتخت ژاپن ، شهر توکیو ( Tokyo ) با 8 میلیون و 500 هزار نفر جمعیت می باشد . مساحت ژاپن 377.835 کیلومتر مربع و جمعیت آن 127 میلیون و 500 هزار نفر می باشد . از مهمترین شهرهای ژاپن می توان به ، یوکوهاما 3 میلیون و 500 هزار نفر ، اوزاکا 2 میلیون و 500 هزار نفر ، ناگویا 2 میلیون و 110 هزار نفر ، ساپورو 1 میلیون و 830 هزار نفر و کوبه 1 میلیون و 500 هزار نفر اشاره کرد . ژاپن از جزایر بسیار زیادی تشکیل شده است ولی چهار جزیره ی مهم آن ، هنشو ( Honshu ) ، هوکایدو ( Hokkaido ) ، کیوشو ( Kyushu ) و شیکوکو ( Shikoku ) نام دارند . ژاپن دارای آب و هوایی گرمسیری در جنوب و سرد در شمال می باشد ، ژاپن دارای اقلیمی ناهموار و کوهستانی است همچنین ژاپن یک کشور آتشفشانی و زلزله خیز در جهان به شمار می رود . بلندترین نقطه ی ژاپن ، کوه فوجی یاما ( Mount Fujiyama ) با 3776 متر ارتفاع در مرکز ژاپن و نزدیکی شهر یوکوهاما واقع شده است . افسانه ها تشکیل ژاپن را به الهه ( رب النوع ) خورشید نسبت می دهند ، ولی از نظر تاریخی اولین امپراطوری ژاپن در 660 پیش از میلاد و توسط فردی به نام " جیمو " ( Jimmu ) به وجود آمد . تاریخ ثبت شده ی ژاپن از 400 پس از میلاد آغاز می شود ، جایی که خاندان یاماتو ( Yamato ) که در نزدیکی کیوتو مستقر بودند کنترل بیشتر نواحی مرکزی و غربی ژاپن را در اختیار داشتند . در همین زمان تماس ژاپن و کره باعث آشنایی مردم ژاپن با بوداییسم شد ، ولی از آغاز 700 میلادی ژاپن به شدت تحت تاثیر چین قرار گرفت ، بدین ترتیب خاندان یاماتو یک حکومت پادشاهی را نیز در شرق چین برقرار کرد . در یک مقطع زمانی قبایل جنگجو ( Warrior ) که به آنها ساموایی ( Samurai ) نیز گفته می شد بر قسمت هایی از ژاپن حکمرانی می کردند . در سال 1192 میلادی خاندان میناموتو ( Minamoto ) یک دولت نظامی را تحت فرماندهی یوریموتو ( Yorimoto ) در ژاپن روی کار آمد ، حکومت شوگون ها ( Shoguns ) " دیکتاتوری نظامی " 700 سال بر ژاپن فرمان می راند . اولین تماس ژاپنی ها با غربیان به سال 1542 میلادی باز می گردد ، جایی که کشتی های پرتغالی وارد آبهای ژاپن شدند و بدین ترتیب بازرگانان پرتغالی ، مبلغان مسیحی ژزوییت ( Jesuit ) ، همچنین به دنبال آنان تجار اسپانیایی ، هلندی و انگلیسی به ژاپن آمدند . بدگمانی به آیین مسیحیت و پرتغالی ها موجب بروز شورش های محلی و نا آرامی هایی در ژاپن شد ، از آن پس خاندان شوگون توکوگاوا ( Tokugawa ) که از سال 1603 تا 1867 بر ژاپن تسلط داشتند ، هرگونه تجارت با خارجیان به جز تجارت محدود با هلند آن هم تنها در ناگازانیققا ممنوع اعلام کردند . در سال 1853 ، ناخدا متیو پری ( Commodore Mattew Perry ) آمریکایی با ورود به خلیج توکیو سعی در برقراری مجدد روابط تجاری را با ژاپن داشت اما ناموفق ماند ، پس از آن بار دیگر آمریکا مجددا تلاش کرد و موفق شد روابط تجاری محدودی را با ژاپن برقرار نماید . در سال 1868 امپراطور میجی ( Meiji ) بر تخت سلطنت نشست ، پس از آن حکومت شوگونی از بین رفت . ژاپن به سرعت دوران گذار را آغاز کرد و طی چندی از یک حکومت قرون وسطایی به یک حکومت مدرن ارتقا یافت ، ارتش پادشاهی و خدمت اجباری در ژاپن برقرار شد و پارلمان در سال 1889 تشکیل شد ، ژاپنی ها همچنین موفق به گسترش امپراطوری خود نیز شدند که در این میان جنگ مختصری نیز بین چین و ژاپن بین سالهای 1894 تا 1895 درگرفت . ژاپن جزیره ی فورموزا ( تایوان ) ، جزایر پسکادورز ( Pescadores Islands ) و بخش جنوبی منچوری را نیز از آن خود کرد . پس از آن چین استقلال کره را به رسمیت شناخت ، اگرچه در سال 1910 کره ضمیمه ی ژاپن گشت . در سال 1904 و 1905 جنگی ما بین ژاپن و روسیه درگرفت و نتیجه ی آن شکست ناباورانه ی روسیه و تحقیر شدن این کشور بود ، به دنبال آن ، ژاپن ساخالین جنوبی ( کارافوتو ) و همچنین بخش های شمالی منچوری را نیز از آن خود کرد . در جریان جنگ جهانی اول ، ژاپن مستعمرات آلمان در اقیانوس آرام را اشغال نمود و این مناطق را به چین اجاره داد . در پیمان ورسای ( Treaty of Versailles ) این جزایر تحت قیومیت ژاپن قرار گرفت . در کنفرانس واشینگتن ( Washington Confrence ) که در سالهای 1921 و 1922 برگزار شد ، ژاپن متعهد شد به تمامیت ارضی چین احترام بگذارد ولی در سال 1931 با نقص پیمان به منچوری حمله برد و یک دولت دست نشانده تحت امپراطوری هنری پو یی ( Henry Pu-Yi ) ، آخرین فرد دودمان منچو ، روی کار آورد . در 25 نوامبر 1936 ، ژاپن به دول محور پیوست ، پس از آن ژاپن مجددا به چین یورش برد و در 7 دسامبر 1941 به چند کشتی آمریکایی در بندر پرل هاربور حمله برد . در ابتدای جنگ جهانی دوم ژاپن نسبتا در همه ی جبهه ها پیروز بود ولی از سال 1942 به بعد به دلیل تجدید قوای متفقین مجبور به عقب نشینی شد ، از آن پس جزیره به جزیره و کشور به کشور از متصرفات ژاپن به دست متفقین افتاد دو بمب اتمی نیز که توسط آمریکا در اوت 1945 به روی هیروشیما و ناگازانیققها شد کار ژاپن را یکسره ساخت و ژاپن بازنده ی جنگ شد . در 2 سپتامبر 1945 ژاپن به محاصره ی کامل متفقین درآمد و ناوگان میسوری ( Missouri ) وارد خلیج توکیو شدند . پس از آن ساخالین جنوبی و جزایر کوریل ( Kuril Islands ) به شوروی بازگشت ، فورموزا ( تایوان ) و منچوری به چین بازپس داده شد و کنترل جزایر جنوبی ژاپن و متصرفات ژاپن در اقیانوس آرام نیز به دست آمریکا افتاد . ژنرال داگلاس مک آرتور ( Douglas MacArthur ) به عنوان فرمانده ی ارشد نظامی آمریکا پس از جنگ جهانی دوم و مسئول اداره ی متصرفات آمریکا در اقیانوس پاسیفیک منصوب شد ( از سال 1945 تا 1952 ) . در سال 1947 قانون اساسی جدید در ژاپن به تصویب رسید . در سال 1972 آمریکا جزایر ریوکو ( Ryuku Islands ) و جزایر اوکیناوا ( Okinawa Islands ) که پس از جنگ جهانی دوم اشغال ساخته بود را به ژاپن مسترد کرد . بازسازی اقتصاد ویران شده ی ژاپن به طرز قابل توجهی پس از جنگ جهانی دوم رشد یافت ، به یکباره تکنولوژی و تولید در ژاپن اوج گرفت و صنایع ژاپنی برای خود جایی در بازار های اروپایی دست و پا کرد . دو دهه ی 70 و 80 میلادی پر فروغ ترین دوران برای ژاپنی ها پس از جنگ جهانی دوم بود و ژاپنی ها توانستند به دومین کشور جهان از نظر رشد اقتصادی پس از آمریکا تبدیل شوند . دهه ی 90 ، به دلیل رسوایی مقامات سیاسی ، بانکداران و رهبران صنایع در ژاپن دوران افول این کشور بود ، بحران اقتصادی سال 1998 که در اکثر کشورهای شرق آسیایی مشهود بود ، بدترین دوران رکود اقتصادی ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم نام گرفت . در این میان بی ثباتی سیاسی نیز در پیدایش این وضعیت بی تاثیر نبود . در جولای 1998 نخست وزیر ژاپن ، ریوتارو هاشیموتو ( Ryutaro Hashimoto ) از سمت خود استعفا داد و کیزو اوبوچی ( Keizo Obuchi ) جایگزین او شد ، در این شرایطی که به نظر می رسید اقتصاد ژاپن رو به بهبود است ، اوبوچی در ماه می 2000 درگذشت و یوشیرو موری ( Yoshiro Mori ) به عنوان جانشین اوبوچی در پست نخست وزیری انتخاب شد . دوران حکومت موری با بحران ها و رسوایی های فراوان در ژاپن همراه بود . با وجود تلاش ها برای احیای اقتصاد ژاپن ولی در سال 2001 نگرانی ها از ادامه ی بحران اقتصادی در ژاپن شدت گرفت . تحت فشار شدید ، موری در آوریل 2001 مجبور به استعفا شد و جونیچیرو کویزومی ( Junichiro Koizumi ) از حزب لیبرال دموکرات جایگزین موری در پست نخست وزیری ژاپن شد تا در عرض 13 سال ، کویزومی یازدهمین نخست وزیر ژاپن باشد . هرچند کویزومی از محبوبیت در میان جامعه برخوردار بود ولی پس از دو سال هنوز هم اقتصاد ژاپن در رکود باقی ماند و تلاش های کویزومی برای اعمال اصلاحات اقتصادی بی اثر بود . در یک اقدام بی سابقه ، کویزومی در سپتامبر 2002 با کیم جونگ ایل ، رهبر کمونیست کره ی شمالی ملاقات کرد ، در جریان این ملاقات رهبر کره ی شمالی از ربوده شدن اتباع ژاپنی طی دهه های 70 و 80 میلادی در کره ی شمالی عذر خواهی کرد ، کویزومی نیز وعده ی کمک های مالی و غذایی را به کره ی شمالی داد و قدم های اولیه در جهت عادی سازی روابط بین کره ی شمالی و ژاپن برداشته شد . کویزومی در سپتامبر 2003 بار دیگر به عنوان نخست وزیر ژاپن انتخاب شد و وعده ی تحولات اقتصادی را به مردم ژاپن داد . در آوریل 2005 چین به انتشار کتب درسی در ژاپن که وحشیگری ژاپنی ها را علیه چینی ها در جریان جنگ جهانی دوم ماست مالی می کرد ، اعتراض نمود . نخست وزیر ژاپن نیز به خاطر این اقدام عذر خواهی کرد و از چینی ها به خاطر رفتار وحشیانه و متجاوزانه ی ژاپنی ها علیه چینی ها در جنگ جهانی دوم ابراز شرمساری کرد . کویزومی پس از رد شدن پیشنهادش مبنی بر خصوصی سازی سیستم پستی کشور توسط پارلمان ، انتخابات پیش از موقع پارلمانی اعلام کرد . اهمیت سیستم پستی ژاپن به این خاطر است که از دیگر عملکردهای سیستم پستی در ژاپن نقش پس اندازی آن است که قابلیت سپرده پذیری وجوه مشتریان را دارد به طوری که حدود 3 تریلیون دلار سرمایه و دارایی آن می باشد . در سپتامبر 2005 در انتخابات پارلمانی حزب کویزومی یعنی لیبرال دموکرات در رقابتی تنگاتنگ پیروز انتخابات شد ، یک هفته پس از انتخابات ، رهبری حزب لیبرال دموکرات به شینزو آبه ( Shinzo Abe ) واگذار شد و پس از آن او به عنوان نخست وزیر ژاپن منصوب شد . او بی درنگ کابینه ای محافظه کار تشکیل داد و اعلام کرد امیدوار است بتواند نقش ژاپن را در مسائل جهانی پر رنگ تر کند ، همچنین او پس از تمرکز بر روی مشکلات داخلی ژاپن راه را برای اصلاح قانون اساسی و تبدیل آن به یک قانون اساسی صلح جو هموار کرد . در انتخابات جولای 2007 حزب لیبرال دموکرات اکثریت پارلمان را از دست داد و اکثریت پارلمان به دست حزب دموکراتیک افتاد . در جولای 2007 زمین لرزه ای به قدرت 6.8 ریشتر شمال غرب ژاپن را لرزاند که 10 کشته و بیش از 900 زخمی بر جای گذاشت ، این زمین لرزه باعث تکان خوردن آسمان خراش های توکیو برای دقایقی و مسدود شدن جاده ها و پل ها و بروز خساراتی در نیروگاه های هسته ای ژاپن شد ، پس از آن معادل 315 گالن آب آلوده به مواد رادیو اکتیو از نیروگاه نشت کرده و به دریای ژاپن سرازیر شد . آبه ناگهان استعفای خود را در سپتامبر 2007 اعلام کرد ، گمان می رود یکی از دلایل استعفای آبه ، اصرار او برای تمدید مدت حضور نیروهای ژاپنی در افغانستان بوده باشد . پس از آبه ، هم حزبی او یاسوئو فوکودا ( Yasuo Fukuda ) جایگزین او در پست نخست وزیری ژاپن شد ، فوکودا از قانون گذاران کهنه کار ژاپنی و پسر تاکئو فوکودا ( Takeo Fukuda ) نخست وزیر سابق ژاپن بین سالهای 1976 تا 1978 می باشد . از سال 1989 نیز " آکیهیتو " ( Akihito ) امپراطور ژاپن شد . نژاد 98 % ژاپنی ها ، ژاپنی و 2 % نیز کره ای و چینی می باشند ( همچنین بیش از 230 هزار برزیلی نیز که در دهه ی 90 برای کار در صنایع به ژاپن مهاجرت کردند نیز در این کشور زندگی می کنند ، البته تعدادی از آنها ژاپن را ترک و به کشورشان بازگشتند ) . همچنین دین 84 % ژاپنی ها شینتو و بودایی و حدود 1 % نیز مسیحی هستند . زبان رسمی ژاپن ، ژاپنی است . واحد پول ژاپن ، ین با واحد جزء ( سن ) نام دارد . از مهمترین صادرات ژاپن می توان به وسایل نقلیه ، مواد شیمیایی و لوازم الکترونیکی اشاره کرد . ژاپن از اعضای کشورهای گروه جی 8 می باشد .

ژاپن دارای 47 استان یا بخش می باشد :




1 - آیچی (
Aichi )


2 - آکیتا ( Akita )


3 - آئوموری ( Aomori )


4 - چیبا ( Chiba )


5 - اهیمه ( Ehime )


6 - فوکوی ( Fukui )


7 - فوکوئوکا ( Fukuoka )


8 - فوکوشیما ( Fukushima )


9 - گیفو ( Gifu )


10 - گونما ( Gunma )


11 - هیروشیما ( Hiroshima )


12 - هوکایدو ( Hokkaido )


13 - هیوگو ( Hyogo )


14 - ایباراکی ( Ibaraki )


15 - ایشی کاوا ( Ishikawa )


16 - آیواته ( Iwate )


17 - کاگاوا ( Kagawa )


18 - کاگوشیما ( Kagoshima )


19 - کاناگاوا ( Kanagawa )


20 - کوچی ( Kochi )


21 - کوماموتو ( Kumamoto )


22 - کیوتو ( Kyoto )


23 - میه ( Mie )


24 - میاگی ( Miyagi )


25 - میازاکی ( Miyazaki )


26 - ناگانو ( Nagano )


27 - ناگازاکی ( Nagazaki )


28 - نارا ( Nara )


29 - نیگاتا ( Niigata )


30 - اویتا ( Oita )


31 - اوکایاما ( Okayama )


32 - اوکیناوا ( Okinawa )


33 - اوزاکا ( Osaka )


34 - ساگا ( Saga )


35 - سایتاما ( Saitama )


36 - شیگا ( Shiga )


37 - شیمانه ( Shimane )


38 - شیزوکا ( Shizuoka )


39 - توچیگا ( Tochigi )


40 - توکوشیما ( Tokushima )


41 - توکیو ( Tokyo )


42 - توتوری ( Tottori )


43 - تویاما ( Toyama )


44 - واکایاما ( Wakayama )


45 - یاماگاتا ( Yamagata )


46 - یاماگوچی ( Yamaguchi )


47 - یاماناشی ( Yamanashi )

[Borna66]

تا مي‌تواني پول بده




http://pnu-club.com/imported/2009/09/3029.jpg




اگر شما هم از آن دسته از افرادي هستيد كه هميشه از گراني‌ها مي‌نالند، كافي است سري به توكيو، پايتخت ژاپن بزنيد كه گراني را به معناي واقعي كلمه حس كنيد. اين ادعاي ما نيست نشريه فوربس با انتشار فهرست گران‌ترين شهرهاي دنيا، توكيو را در صدر اين فهرست بلندبالا قرار داد.


با طلوع خورشيد ساكنان توكيو براي سوار شدن به اتوبوس يا قطار شهري 25/3 دلار پرداخت مي‌كنند. كافي است هوس نوشيدن قهوه كنيد و از دستگاه‌هاي خودكار روزنامه بخريدتا اولين پرداخت روزانه شما به 7/11 دلار برسد كه بيشتر از هر جاي ديگري در دنياست. حتي در نيويورك كه حائز عنوان گران‌ترين شهر ايالات متحده است هم هزينه سفر و خريدهاي مشابه 24 درصد كمتر از توكيو است.
هرچند خيلي‌ها پس از انتشار فهرست 100 شهر گران دنيا توسط نشريه معتبر فوربس باز هم حاضر به قبول رتبه‌بندي نشريه نبودند، اما وقتي موسسهMeter رتبه‌بندي سال 2009 خود از شهرهاي گران دنيا را منتشر كرد، شك همه تبديل به يقين شد.
اين رتبه‌بندي نشان مي‌دهد، هزينه‌هاي زندگي در شهرهاي بزرگ دنيا طي سال 2009 در قياس با يك سال قبل از آن 1/13 درصد رشد داشته است.
توكيو در رتبه‌بندي سال 2008 ميلادي دومين شهر گران دنيا بود كه در رتبه‌بندي جديد به رتبه اول صعود كرده است. بعد از توكيو به ترتيب اوزاكا و مسكو حائز رتبه‌هاي دوم و سوم هستند. پس از اين 3 شهر، ژنو در سوئيس در رتبه چهارم قرار گرفته است.
يكي از دلايل بروز تغييرات گسترده در فهرست شهرهاي گران دنيا تغيير نرخ برابري ارزهاي عمده طي يك سال گذشته است. اين روند اگر چه موجب شده ارزش دلاري در برابر يورو كاهش يابد، اما در مقابل ارز رسمي ايالات متحده در مقابل بسياري از ارزهاي تقويت شده است. همين مساله موجب شد نيويورك كه در فهرست سال گذشته حايز رتبه 22 بود با 14 رتبه ارتقا (يا شايد بهتر است گفته شود تنزل) در رتبه 8 فهرست قرار گيرد و لندن، پايتخت بريتانيا به همين سياق با كاهش ارزش پوند در برابر دلار از رتبه 3 پارسال به رتبه 16 برود.
علاوه بر تغيير ارزش برابري ارزهاي عمده در برابر دلار مولفه‌هاي ديگر هم به ميدان آن آمدند تا تغييرات بنيادين را در رتبه‌بندي به وجود آورند. دبي كه سال گذشته در رتبه 52 قرار داشت امسال به رتبه 20 ارتقا يافته و كاراكاس، پايتخت ونزوئلا از رتبه 89 به رتبه 15 نقل‌مكان كرده است. دليل عمده اين تغيير وابستگي شديد ارزهاي رسمي امارات عربي متحده و ونزوئلا به نوسانات دلار است، ليكن مولفه‌هايي چون افزايش نرخ تورم هم تاثيري بسزا در اين تغييرات داشت.
نكته جالب در رتبه‌بندي امسال اين بود كه به رغم بحران مالي گروه در آمريكا، همه شهرهاي آمريكا موجي از گراني را تجربه مي‌كنند و رتبه تقريبا همه شهرهاي ايالات متحده كه در فهرست 200 شهرگران دنيايmercer قرار دارند در فهرست امسال بالاتر آمده است. به عنوان مثال لس‌آنجلس32 رتبه و واشنگتن‌دي‌سي پايتخت، 21 رتبه در فهرست بالاتر آمده است.




معناي اعداد
Merar كه يك موسسه مشاوره بين‌الملل است براي تدوين قدرت امسال 200 شهر دنيا را با بررسي 200 مورد هزينه زندگي چون اجاره‌بهاي مسكن، غذا، پوشاك، حمل و نقل، كالاهاي مصرفي و تفريح و سرگرمي را مورد بررسي قرار داد.
اين فهرست بويژه براي شركت‌‌هاي بزرگ فرامليتي كاربرد دارد كه براساس آن ضريب تغيير حقوق و دستمزد سالانه كاركنان خود در نقاط مختلف جهان را تدوين مي‌كنند. نيويورك به عنوان شهر مبنا انتخاب شد و هزينه‌هاي زندگي در اين شهر نمره 100 دريافت كرد. شهرهايي كه نمره‌اي بالاتر از 100 دريافت كردند گران‌تر و آناني كه نمره‌هاي كمتر دريافت كردند ارزان‌تر تلقي شده و در فهرست گنجانده شدند.
در اين چارچوب ارزان‌ترين شهرهايي كه نامشان در اين فهرست آمده است ژوهانسبورگ در آفريقاي جنوبي و آسونسيون در پاراگوئه هستند كه نمره‌شان از 49 بالاتر نرفت.
سرسام توكيو
از همان ابتداي انتشار فهرست گران‌ترين شهرهاي دنيا در سال 1994 ميلادي توكيو هميشه يكي از رقباي اصلي براي احراز رتبه اول بوده و هيچ‌گاه از باشگاه 10 شهر گران دنيا خارج نشد.
قيمت بالاي ملك در توكيو مهم‌ترين مولفه در بالا رفتن هزينه‌هاي زندگي در اين شهر است اگرچه هزينه‌هاي خدماتي هم به هزينه‌ساز بودن اقامت در اين شهر كمك كرده است.
مسكو از ديگر شهرهايي است كه طي سال‌هاي اخير هميشه دوشادوش توكيو در زمره گران‌ترين شهرهاي دنيا بوده است. نوسان مداوم ارزش برابري روبل (پول رسمي روسيه)‌ در برابر دلار يكي از دلايل گراني مسكو است، اما سرسام‌آور بودن قيمت كالاهاي مصرفي و غذا را هم بايد به فهرست مولفه‌هايي كه گراني بي‌سابقه در اين شهر را رقم زده است، بايد افزود.