کره شمالی

[Borna66]

جمهوری دموکراتیک خلق کره " کره ی شمالی " ( Democratic People's Republic of Korea , " North Korea " ) واقع است در شرق آسیا ، نیمه ی شمالی شبه جزیره ی کره ، دریای ژاپن در شرق و خلیج کره در غرب ، بین چین و کره ی جنوبی . پایتخت کره ی شمالی ، شهر پیونگ یانگ ( Pyongyang ) با 3 میلیون و 225 هزار نفر می باشد . مساحت کره ی شمالی 120.540 کیلومتر مربع و جمعیت آن 23 میلیون و 301 هزار نفر می باشد . از مهمترین شهرهای کره ی شمالی می توان به ، نامپو 732 هزار نفر ، هامهونگ 710 هزار نفر ، چونگچین 582 هزار نفر و کائه سونگ 335 هزار نفر اشاره کرد . کره ی شمالی دارای اقلیمی تپه ای و کوهستانی می باشد ، دره های باریک و دشت های ساحلی در غرب و نواحی کوهستانی در شرق می باشد ، همچنین بارش باران در فصل تابستان در کره ی شمالی متمرکز شده است ، بلندترین نقطه ی کره ی شمالی ، پائکتو سان ( Paektu-san ) با 2744 متر ارتفاع نام دارد که در شمال این کشور در کنار مرز با چین واقع شده است . با مطالعه و بررسی تاریخ باستانی شبه جزیره ی کره می توان نشانه هایی از عصر حجر جدید و نوسنگی را در آن یافت ، وقتی که قبایل جغتایی و عثمانی ، منچوری ها و مغولان به سرزمین های داخلی چین مهاجرت کردند . این قبایل اکثرا کوچرو بودند ، اولین یکجانشینی ها با اقتصاد پایه ی کشاورزی در حدود 6 هزار سال پیش از میلاد در شرق چین و شبه جزیره ی کره پدید آمدند . اولین اجتماعات بزرگ در این زمان در امتداد رود ، هان گانگ ( Han-gang ) که امروزه در نزدیکی شهر مدرن سئول قرار دارد ، برقرار شد . سایر اجتماعات شهری در مناطقی که اکنون پیونگ یانگ و پوسان نامیده می شوند ، به وجود آمدند . طبق روایات تاریخی ، اولین تمدنی که در منطقه ی شبه جزیره ی کره پدید آمد ، چوسون ( Choson ) نام داشت که در سال 2333 پیش از میلاد توسط تانگون ( Tan-gun ) پایه گذاری شد . در قرن 17 میلادی ، کره به یکی از خراجگذاران دولت چین تبدیل شد ، ولی پس از جنگ چین و ژاپن ( Sino-Japanese War ) بین سالهای 1894 تا 1895 میلادی ارتباط چین و سرزمین کره قطع گردید . به دنبال پیروزی ژاپن در جنگ ، کره استقلال خود را به دست آورد . در سال 1910 کره به ژاپن پیوست و باعث پیشرفت و گسترش کشور شد . پس از تسلیم ژاپن در پایان جنگ جهانی دوم ، شبه جزیره ی کره اشغال و به دو منطقه ی اشغالی در 38 قسمت تقسیم شد . شوروی کمونیست کنترل شمال شبه جزیره ی کره را در دست داشت ( کره ی شمالی ) ، و جنوب شبه جزیره ی کره نیز به آمریکا رسید ( کره ی جنوبی ) . در سال 1948 تقسیم دو کره به صورت کره ی شمالی و کره ی جنوبی درآمد و دو حکومت جداگانه در دو منطقه شکل گرفت . جمهوری دموکراتیک خلق کره ( کره ی شمالی ) در 1 می 1948 با رهبری کیم ایل سونگ ( Kim Il Sung ) به عنوان رئیس جمهور در کره ی شمالی تشکیل شد . امیدها برای وحدت دو کره با حمله ی تعجب برانگیز کره ی شمالی در 25 ژوئن 1950 به کره ی جنوبی رنگ باخت . شورای امنیت سازمان ملل با محکوم کردن این حمله از کره ی شمالی خواست فورا عقب نشینی و جنگ را متوقف کند . پرزیدنت هری ترومن ، رئیس جمهور وقت ایالات متحده ی آمریکا به نیروهای هوایی و دریایی خود دستور داد برای کمک به نیروهای سازمان ملل به حال آماده باش درآیند . دولت بریتانیا نیز در صورت فرمان به نیروهای چند ملیتی سازمان ملل آماده ی کمک نظامی به کره ی جنوبی است . مهاجمان کره ی شمالی به سرعت سئول را اشغال کردند و جنوب شرق شبه جزیره ی کره تا نزدیکی پوسان را با نیروهای متحد و پیوسته ی خود به محاصره درآوردند . فرمانده ی سازمان ملل ، ژنرال داگلاس مک آرتور ( Douglas McArthur ) در 15 سپتامبر 1950 به نیروهای تحت رهبرش اش دستور داد از زمین و هوا وارد بندر اینچون ( Inchon ) در نزدیکی مرز با کره ی شمالی شوند و با ارتش کره ی شمالی مقابله کنند . نیروهای مک آرتور از چند جبهه از مناطق 38 گانه به ارتش کره ی شمالی حمله و به نزدینیققود یالو ( Yalu River ) رسیدند . به دنبال این پیروزی ها چین کمونیست نیز وارد جنگ شد ، بدین ترتیب نیروهای سازمان ملل مجبور به عقب نشینی شدند ، سئول نیز دوباره به دست کره ی شمالی افتاد ولی به زودی دوباره بازپس گرفته شد . در نهایت جنگ تا نزدیکی مناطق 38 گانه تثبیت گشت ، به دنبال دو سال مذاکره ، در 27 جولای 1953 آتش بس اعلام و طرفین درگیر نیز آنرا پذیرفتند . کیم ایل سونگ در 8 جولای 1994 درگذشت . پس مدتی تردید درباره ی جانشینی او از مرگش ، پسرش ، کیم یونگ ایل ( Kim Jong Il ) جانشین پدر شد . مذاکرات بر سر برنامه های مشکوک هسته ای کره ی شمالی که ظن سو نیت این کشور برای ساخت سلاح های مرگبار هسته ای می رفت در ژوئن 1995 آغاز شد . در این زمان توافق شد که کره ی شمالی برنامه های هسته ای اش را معلق کند و به همراه کره ی جنوبی راکتور هسته ای مشترک زیر نظر بازرسان سازمان بین المللی انرژی اتمی احداث کند . برنامه های هسته ای کره ی شمالی در دهه ی 90 میلادی تحت الشعاع قحطی و گرسنگی در کره ی شمالی قرار گرفت ، دو سال سیل و چندین خشکسالی پی در پی باعث نابودی بیشتر مزارع کشاورزی در کره ی شمالی شد ، شرایط بد آب و هوایی نیز این وضعیت را تشدید می کرد . این در حالی بود که تنها 10 % از مزارع برنج کره ی شمالی سالم باقی مانده بود . در این زمان 2 تا 3 میلیون نفر در کره ی شمالی با گرسنگی دست و پنجه نرم می کردند . کره ی شمالی از جوامع مرموز و پنهان کار جهان به شمار می رود ، کره ی شمالی همواره به نقض فاحش و مکرر حقوق بشر از قبیل اعدام ، شکنجه و شرایط نگهداری غیر انسانی زاندانیان متهم می شود ، ضمن اینکه بیش از 200 هزار زندانی در این شرایط اسفناک به سر می برند . رسانه های جمعی نیز به شدت کنترل می شوند و اوضاع خفقان بر کره ی شمالی سایه افکنده است . در سال 1997 ، دیده بان حقوق بشر و عفو بین الملل به خاطر آنچه ، شکنجه ی وحشانه ی فراریان از شرایط خفقان کره ی شمالی که به دست دولت کره ی شمالی می افتند ، نامید ، ضمن محکومیت این اقدامات ، دولت کره ی شمالی را به باد انتقاد کرد . در سپتامبر 1998 کره ی شمالی یک آزمایش موشکی بر فراز ژاپن انجام داد ، کره ی شمالی این موشک ها را ، موشک ها حامل ماهواره های کاوشی و علمی نامید . در سال 1999 کره ی شمالی با پیشنهاد آمریکا مبنی بر اعزام بازرسان آژانس و ارتباط با این سازمان موافقت کرد و پذیرفت که بازرسان آژانس مستقیما بر نحوه ی فعالیت مشکوک سایت هسته ای " کومچانگری " ( Kumchangri ) نظارت نمایند . در عوض آمریکا نیز متعهد به کمک هایی غذایی و راه اندازی برنامه ی آوردن سیب زمینی و فراوری و تولید آن در کره ی شمالی شد . ولی کره ی شمالی همچنان در خفا به برنامه های هسته ای خود ادامه می داد . در ژانویه ی 2002 پرزیدنت جورج بوش از کره ی شمالی به عنوان " محور شرارت " ( Axis of Evil ) یاد کرد . این سخت گیرانه ترین خط مشی علیه کره ی شمالی از زمان تصدی بیل کلینون به مقام ریاست جمهوری آمریکا ، توسط دولتمردان آمریکا بود . در اواخر سال 2002 به اعتراف کره ی شمالی جهان را شگفت زده کرد . در سپتامبر 2002 ، دولت کره ی شمالی اعراف کرد ، در بین دهه ی 70 تا 80 میلادی 12 ژاپنی را به منظور آموزش برای جاسوسی برای کره ی شمالی در این کشور ربوده است . در اکتبر 2002 نیز کره ی شمالی اذعان کرداز پیمان هسته ای که در سال 1994 امضا کرده است ، تخطی کرده و برنامه های هسته ای را به منظور ساخت سلاح هسته ای ادامه می دهد . در اواخر سال 2002 ، کره ی شمالی کلیه ی بازرسان سازمان بین المللی انرژی اتمی را از کشور اخراج کرد و در ژانویه ی 2003 به طور رسمی اعلام نمود که از پیمان منع تولید و تکثیر سلاح های هسته ای ، ان پی تی " NPT " ( Nuclear Non-Proliferation Treaty ) خارج می شود . در جولای 2003 مقامات رسمی کره ی شمالی اعلام کردند ، پلوتونیم کافی برای تولید 6 بمب اتمی را در اختیار دارند . کیم یونگ ایل مرتبا سعی داشت با تهدید و عداوت کمک های غذایی را از جامعه ی جهانی دریافت نماید . کره ی شمالی اعلام کرد توان مقابله با حمله ی نظامی آمریکا را دارد و حاضر است تا مرز جنگ نیز پیش رود . جامعه ی جهانی که حاضر نبود در مقابل خواسته های نامشروع کره ی شمالی سر خم کند ، مذاکرات را به منظور اقناع این کشور و صرفنظر کردن این کشور از برنامه های هسته ای اش آغاز کرد . در این مذکرات ، چین نقش میانجی بین آمریکا و کره ی شمالی را بازی می کرد . پس از چندی تنش ها بین آمریکا و کره ی شمالی رو به کاهش گذاشت و در سالهای 2003 ، 2004 و 2005 سران 6 کشور ، کره ی شمالی ، آمریکا ، چین ، روسیه ، کره ی جنوبی و ژاپن برای حل و فصل موضوع پای میز مذاکره نشستند . در جولای 2006 کره ی شمالی 7 موشک دور برد تائه پودونگ 2 ( که شکست خورد ) و شش موشک میان برد را آزمایش کرد . این اولین آزمایش موشکی مهم کره ی شمالی در 8 سال اخیر بود . کره ی شمالی بار دیگر با یک آزمایش هسته ای خشم جهانی در اکتبر 2006 باعث شد . پس از این آزمایش ، پرزیدنت جورج بوش ، کره ی شمالی را " تهدیدی برای صلح و امنیت بین المللی " خطاب کرد و تحریم هایی علیه این کشور اعمال کرد . با تنگ تر شدن محاصره برای کره ی شمالی سراجام در فوریه ی 2007 خلع سلاح هسته ای را پذیرفت و با معلق کردن فعالیت های تاسیسات هسته ای اش موافقت کرد همچنین کره ی شمالی با ورود بازرسان سازمان بین المللی انرژی اتمی در ازای پرداخت 400 میلیون دلار کمک های اقتصادی و نفت به این کشور موافقت کرد . در جولای 2007 کره ی شمالی در ادامه ی توافقات ماه فوریه ، تاسیسات تولید سلاح های هسته ای در سایت یونگ بیون ( Yongbyon ) را تعطیل کرد . در آوریل 2007 پارلمان کره ی شمالی ، نخست وزیر هونگ سون نام را از کار برکنار و فرمانده سابق ارتش و نیروی هوایی ، کیم یونگ ایل را جایگزین او کرد . پس از 56 سال در می 2007 فعالیت قطار و خط آهن کره ی شمالی به کره ی جنوبی و بالعکس از سر گرفته شد . این اقدام اولین گام جهت آشتی بین دو کره بود ، در اکتبر 2007 کیم یونگ ایل ، رهبر کره ی شمالی با رئیس جمهور کره ی جنوبی ، رو مو هیون ( Roh Moo Hyun ) دیدار و ملاقات کرد ، در این ملاقات چندین تفاهم نامه و پروژه ی اقتصادی ما بین دو طرف به امضا رسید . در فوریه ی 2008 گروه فیل هارمونیک نیویورک ( Philharmonic New York ) با سفر به کره ی شمالی ، کنسرتی را در پیونگ یانگ برگزار کرد . این اولین بار بود که یک گروه فرهنگی آمریکایی در این کشور کنسرت اجرا می کنند و گروه فیل هارمونیک نیویورک بزرگترین هئیت نمایندگی آمریکا بود که بعد از جنگ کره از کره ی شمالی دیدن می کند . ارکسر همچنین قطعاتی از وراک ، گرشوین و وانگر را نیز نواخت ، همچنین این گروه یک ترانه ی سنتی کره ای را نیز به سبک فولک اجرا کرد . 98 % نژاد کره ی شمالی را کره ای و باقی را نیز اندکی چینی و ژاپنی تشکیل می دهند ، همچنین اکثر مردم کره ی شمالی کمونیست ، اقلیت دارای دین در کره ی شمالی نیز عمدتا بودایی و تعدادی نیز پیرو آیین کنفسیوس و برخی هم مسیحی هستند . زبان رسمی کره ی شمالی ، کره ای است . واحد پول کره ی شمالی ، وون با واحد جزء ( چون ) نام دارد . از مهمترین صادرات کره ی شمالی نیز می توان به ، مواد معدنی ، فلزات ، مهمات و تسلیحات ، منسوجات و تولیدات کشاورزی اشاره کرد .











کره ی شمالی دارای 9 استان می باشد :




1 – چاگانگ (Chagang )

2 – هامگیونگ شمالی ( North Hamgyong )

3 – هامگیونگ جنوبی ( South Hamgyong)

4 – هوانگ هائه ی شمالی (North Hwanghae )

5 – هوانگ هائه ی جنوبی ( South Hwanghae )

6 – کانگ وون ( Kangwon )

7 – پیونگان شمالی ( North P'yongan )

8 – پیونگان جنوبی (South P'yongan )

9 – یانگ گانگ ( Yanggang )