Borna66
09-17-2009, 04:00 PM
http://pnu-club.com/imported/2009/09/2901.jpg
ناو USS Stark ، بیست و سومین ناو از کلاس Oliver Hazard Perry class بود و در سال 1987 استارک تنها قربانی موشکهای هدایت شونده بر علیه نیروی دریائی آمریکا شد.
حمله اشتباه
در تاریخ 28 فوریه ناو استارک فرمانی مبنی بر الحاق به دیگر یگان های شناور آمریکائی مستقر در خلیج فارس دریافت کرد. خدمه استارک به خوبی آموزش دیده و با تجربه بودند .استارک اوایل ماه مارچ به خلیج فارس وارد شد و ماموریتش گشت در شمال و مرکز خلیج فارس در طی دوره تقریبا 8 هفته ای بود. در طی این زمان استارک شاهد اصابت نفتکشهای زیادی بود اما هیچوقت به طور مستقیم مورد تهدید قرار نگرفت.
درست قبل از غروب 17 ماه می ، در ساعت 20.00 ، یک فروند میراژ عراقی مجهز به 2 موشک ضد کشتی اگزوست از پایگاه هوائی شعیبیه به طرف خلیج فارس به پرواز درآمد. این خلبان هرگز نمیدانست که به مهمترین پرواز دوران خدمتش اعزام شده و شلیک اشتباه او منجر به یکسری واکنشهای زنجیره واری در آینده خواهد شد که سرنوشت خاورمیانه را تغییر خواهد داد. لحظاتی بعد سیستمهایش را جهت اسکن تانکرهای نفتکش روشن کرد...
http://pnu-club.com/imported/2009/09/2902.jpg
... دقایقی بعد مامور کنترل رادار استارک میراژ عراقی را روی صفحه رادار خود مشاهده کرد: Track شماره 2202 - به فاصله حدود 200 مایلی و مستقیم به سمت استارک....مسئول رادار با نگرانی این اطلاعات را به ناخدای کشتی میداد..
... در ساعت 21.02 دقیقه خلبان عراقی رادار کنترل آتش سیرانو 4 خود را روی استارک قفل میکند. سیستمهای هشدار دهنده استارک در همین زمان روشن شدند. مسئول رادار از ناخدا پرسید : آیا پیغام هشدار برای میراژ عراقی بفرستم؟
که جواب میشنود: نه، صبر کن !.
.. ساعت 21.05 خلبان عراقی گردشی به سمت چپ کرده و مستقیم به طرف استارک در حرکت بود. حدود 22 مایل فاصله... حدود ساعت 21.07 دقیقه خلبان عراقی اولین موشک اگزوسه را شلیک میکند. موشک تقریبا در ارتفاع 12 متری از سطح آب و با سرعتی نزدیک صوت در حرکت است.. هدف >> ناو آمریکائی استارک
.. 12 ثانیه بعد دومین اگزوسه هم شلیک میشود. رادار جستجوی هدف اگزوسه ها فعال شده اند و هر دو به سمت هدف آمریکائی در حال حرکتند...در ساعت 21.09 دقیقه در بخش "پورت بریج " ناو استارک مسئول بخش نوری را در حالت شعله ور مشاهده میکند.. اما این شعله داشت به سرعت به طرف او میامد.. ناگهان فریاد میزند:
"Missile inbound, missile inbound"
سیستمهای استارک موشکها رو نتوانسته بودند شناسائی کنند و فقط توسط دید چشمی شناسائی شدند .. گویا این بار امریکائیها قمار رو باخته بودند..
موشک اول بدنه ناو را در قسمت "پورت بریج " شکافته و به داخل ناو فرو میرود (فریم 110)... 8 فوت بالاتر از سطح دریا. اما کلاهک آن عمل نمیکند. در ساعت 21.10 دقیقه موشک دوم در همان قسمت و به فاصله 5 فوت از محل اصابت اول به استارک برخورد کرد و پس از اینکه 3 فوت در داخل بدنه کشتی فرو رفت کلاهک آن منفجر شد.
دود تمام (فریم 212) کشتی را پر کرده بود و در همین حال شعله های آتش به قسمت "پورت بریج " کشتی رسیده بودند.
سریعا دستور داده شد تا مهمات جلوی ناو به دریا ریخته شوند تا حرارت شعله های آتش باعث انفجار آنها نگردد. آتش در کمتر از 1 دقیقه به حالت "flashover" رسید ! این بدان معناست که درجه حرارت به 1500-1400 درجه فارنهایت رسیده و تمام مواد قابل اشتعال خواهند سوخت و فضا چیزی جز دود و آتش نخواهد بود.
http://pnu-club.com/imported/2009/09/2903.jpg
...در ساعت 22.00 فشار تا حدودی در (فریم 180) ترمیم شد و خدمه نجات توانستند از گسترش آتش جلوگیری کنند. تقریبا آتش سوزی1 روز تمام طول کشید. قسمتهای خوابگاه- انبار کشتی- اتاق رادار و مرکز اطلاعات جنگ به سختی آسیب دیدند. 29 نفر درجا و 8 نفر بعدا کشته شدند ، تعدا مجروحین 21 نفر گزارش گردید. در هنگام طلوع آفتاب به وضوح مشخص بود که پرسنل استارک به سختی خسته اند...
.. هیچ سلاحی از استارک جهت دفاع شلیک نشد. سیستمهای Phalanx CIWS در حالت استند بای باقی ماندند. سیستمهای دفاع Mark 36 SRBOC مسلح نبودند و گفته میشود که موشکهای اگزوسه در نقطه کور سیستمهای آشکار ساز تفکیک هدف STIR بودند. استارک به بحرین برده شد و پس از تعمیرات مقدماتی به بندر اصلیش واقع در می پورت فلوریدا برده شد و سپس در سال 2006 اوراق گردید.
قسمتی از خاطرات فرمانده استارک ، فرمانده Paul Rinn:
... وقتی من گزارش کشته شدن 29 نفر رو دریافت کردم روی سکوی کشتی نشستم. XO کشتی ( افسر اجرائی) Bill Clark بعد از 30دقیقه برگشت و به گفت: حالت خوبه؟ منم گفتم: نه، حالم خوب نیست.. من اینجا نشستم و دارم فکر میکنم که چطور اجازه دادم 29 نفر از پرسنلم رو از دست بدم؟ آیا بعد از این میتونم بخوابم؟ چطور اجازه دادم؟ چطور مانع نشدم؟ ...
به علت اینکه آمریکا و عراق در جنگ نبودند این عمل یک اقدام غیر عمدی از طرف آمریکائیها پذیرفته شد و با عذر خواهی مقامات عراقی قضیه ختم شد و فقط عراقیها خسارت پرداخت کردند. مقامات رسمی عراق اعلام داشته اند که خلبان را مجازات نکرده اند اما مقامات رسمی امریکا بر این باورند که خلبان اعدام شده. به هر حال رابرت فیسک در کتاب خود به نام
The Great War For Civilisation از قول مقامات سابق نیروی هوائی عراق اعلام داشته که این خلبان هنوز زنده است.
.... چند ماه بعد .... ::
دریادار بازنشسته، یوجین کارول پیرامون عواملى که موجب تصمیم گیرى اشتباه و سرنگون سازى ایرباس ایرانى شد، معتقد است که حادثه هدف قرار گرفتن ناو یواس اس استارک به وسیله یک جت جنگنده عراقى چند ماه پیش از آن، و عدم اتخاذ تدابیر دفاعى کافى و به موقع از سوى خدمه استارک به تصور آنکه خلبان عراقى آنها را هدف قرار نخواهد داد، نوعى فشار عصبى را براى خدمه وینسنس به وجود آورده بود.
ذهنیت ناخداى کشتى این بوده که با تهدیدى روبه رو است و قبل از دیر شدن مى بایست درباره اقدامى مقتضى تصمیم گیرد. کاسپار واینبرگر، وزیر دفاع وقت ایالات متحده نیز با ابراز نظرى مشابه مى گوید: «کمبود وقت از لحظه اى که هواپیما به عنوان هدفى تهدید کننده شناسایى شد تا زمانى که خدمه باید تصمیم به شلیک یا عدم شلیک به آن را مى گرفتند، موجب شتابزدگى در اخذ تصمیم شد.»
ناو USS Stark ، بیست و سومین ناو از کلاس Oliver Hazard Perry class بود و در سال 1987 استارک تنها قربانی موشکهای هدایت شونده بر علیه نیروی دریائی آمریکا شد.
حمله اشتباه
در تاریخ 28 فوریه ناو استارک فرمانی مبنی بر الحاق به دیگر یگان های شناور آمریکائی مستقر در خلیج فارس دریافت کرد. خدمه استارک به خوبی آموزش دیده و با تجربه بودند .استارک اوایل ماه مارچ به خلیج فارس وارد شد و ماموریتش گشت در شمال و مرکز خلیج فارس در طی دوره تقریبا 8 هفته ای بود. در طی این زمان استارک شاهد اصابت نفتکشهای زیادی بود اما هیچوقت به طور مستقیم مورد تهدید قرار نگرفت.
درست قبل از غروب 17 ماه می ، در ساعت 20.00 ، یک فروند میراژ عراقی مجهز به 2 موشک ضد کشتی اگزوست از پایگاه هوائی شعیبیه به طرف خلیج فارس به پرواز درآمد. این خلبان هرگز نمیدانست که به مهمترین پرواز دوران خدمتش اعزام شده و شلیک اشتباه او منجر به یکسری واکنشهای زنجیره واری در آینده خواهد شد که سرنوشت خاورمیانه را تغییر خواهد داد. لحظاتی بعد سیستمهایش را جهت اسکن تانکرهای نفتکش روشن کرد...
http://pnu-club.com/imported/2009/09/2902.jpg
... دقایقی بعد مامور کنترل رادار استارک میراژ عراقی را روی صفحه رادار خود مشاهده کرد: Track شماره 2202 - به فاصله حدود 200 مایلی و مستقیم به سمت استارک....مسئول رادار با نگرانی این اطلاعات را به ناخدای کشتی میداد..
... در ساعت 21.02 دقیقه خلبان عراقی رادار کنترل آتش سیرانو 4 خود را روی استارک قفل میکند. سیستمهای هشدار دهنده استارک در همین زمان روشن شدند. مسئول رادار از ناخدا پرسید : آیا پیغام هشدار برای میراژ عراقی بفرستم؟
که جواب میشنود: نه، صبر کن !.
.. ساعت 21.05 خلبان عراقی گردشی به سمت چپ کرده و مستقیم به طرف استارک در حرکت بود. حدود 22 مایل فاصله... حدود ساعت 21.07 دقیقه خلبان عراقی اولین موشک اگزوسه را شلیک میکند. موشک تقریبا در ارتفاع 12 متری از سطح آب و با سرعتی نزدیک صوت در حرکت است.. هدف >> ناو آمریکائی استارک
.. 12 ثانیه بعد دومین اگزوسه هم شلیک میشود. رادار جستجوی هدف اگزوسه ها فعال شده اند و هر دو به سمت هدف آمریکائی در حال حرکتند...در ساعت 21.09 دقیقه در بخش "پورت بریج " ناو استارک مسئول بخش نوری را در حالت شعله ور مشاهده میکند.. اما این شعله داشت به سرعت به طرف او میامد.. ناگهان فریاد میزند:
"Missile inbound, missile inbound"
سیستمهای استارک موشکها رو نتوانسته بودند شناسائی کنند و فقط توسط دید چشمی شناسائی شدند .. گویا این بار امریکائیها قمار رو باخته بودند..
موشک اول بدنه ناو را در قسمت "پورت بریج " شکافته و به داخل ناو فرو میرود (فریم 110)... 8 فوت بالاتر از سطح دریا. اما کلاهک آن عمل نمیکند. در ساعت 21.10 دقیقه موشک دوم در همان قسمت و به فاصله 5 فوت از محل اصابت اول به استارک برخورد کرد و پس از اینکه 3 فوت در داخل بدنه کشتی فرو رفت کلاهک آن منفجر شد.
دود تمام (فریم 212) کشتی را پر کرده بود و در همین حال شعله های آتش به قسمت "پورت بریج " کشتی رسیده بودند.
سریعا دستور داده شد تا مهمات جلوی ناو به دریا ریخته شوند تا حرارت شعله های آتش باعث انفجار آنها نگردد. آتش در کمتر از 1 دقیقه به حالت "flashover" رسید ! این بدان معناست که درجه حرارت به 1500-1400 درجه فارنهایت رسیده و تمام مواد قابل اشتعال خواهند سوخت و فضا چیزی جز دود و آتش نخواهد بود.
http://pnu-club.com/imported/2009/09/2903.jpg
...در ساعت 22.00 فشار تا حدودی در (فریم 180) ترمیم شد و خدمه نجات توانستند از گسترش آتش جلوگیری کنند. تقریبا آتش سوزی1 روز تمام طول کشید. قسمتهای خوابگاه- انبار کشتی- اتاق رادار و مرکز اطلاعات جنگ به سختی آسیب دیدند. 29 نفر درجا و 8 نفر بعدا کشته شدند ، تعدا مجروحین 21 نفر گزارش گردید. در هنگام طلوع آفتاب به وضوح مشخص بود که پرسنل استارک به سختی خسته اند...
.. هیچ سلاحی از استارک جهت دفاع شلیک نشد. سیستمهای Phalanx CIWS در حالت استند بای باقی ماندند. سیستمهای دفاع Mark 36 SRBOC مسلح نبودند و گفته میشود که موشکهای اگزوسه در نقطه کور سیستمهای آشکار ساز تفکیک هدف STIR بودند. استارک به بحرین برده شد و پس از تعمیرات مقدماتی به بندر اصلیش واقع در می پورت فلوریدا برده شد و سپس در سال 2006 اوراق گردید.
قسمتی از خاطرات فرمانده استارک ، فرمانده Paul Rinn:
... وقتی من گزارش کشته شدن 29 نفر رو دریافت کردم روی سکوی کشتی نشستم. XO کشتی ( افسر اجرائی) Bill Clark بعد از 30دقیقه برگشت و به گفت: حالت خوبه؟ منم گفتم: نه، حالم خوب نیست.. من اینجا نشستم و دارم فکر میکنم که چطور اجازه دادم 29 نفر از پرسنلم رو از دست بدم؟ آیا بعد از این میتونم بخوابم؟ چطور اجازه دادم؟ چطور مانع نشدم؟ ...
به علت اینکه آمریکا و عراق در جنگ نبودند این عمل یک اقدام غیر عمدی از طرف آمریکائیها پذیرفته شد و با عذر خواهی مقامات عراقی قضیه ختم شد و فقط عراقیها خسارت پرداخت کردند. مقامات رسمی عراق اعلام داشته اند که خلبان را مجازات نکرده اند اما مقامات رسمی امریکا بر این باورند که خلبان اعدام شده. به هر حال رابرت فیسک در کتاب خود به نام
The Great War For Civilisation از قول مقامات سابق نیروی هوائی عراق اعلام داشته که این خلبان هنوز زنده است.
.... چند ماه بعد .... ::
دریادار بازنشسته، یوجین کارول پیرامون عواملى که موجب تصمیم گیرى اشتباه و سرنگون سازى ایرباس ایرانى شد، معتقد است که حادثه هدف قرار گرفتن ناو یواس اس استارک به وسیله یک جت جنگنده عراقى چند ماه پیش از آن، و عدم اتخاذ تدابیر دفاعى کافى و به موقع از سوى خدمه استارک به تصور آنکه خلبان عراقى آنها را هدف قرار نخواهد داد، نوعى فشار عصبى را براى خدمه وینسنس به وجود آورده بود.
ذهنیت ناخداى کشتى این بوده که با تهدیدى روبه رو است و قبل از دیر شدن مى بایست درباره اقدامى مقتضى تصمیم گیرد. کاسپار واینبرگر، وزیر دفاع وقت ایالات متحده نیز با ابراز نظرى مشابه مى گوید: «کمبود وقت از لحظه اى که هواپیما به عنوان هدفى تهدید کننده شناسایى شد تا زمانى که خدمه باید تصمیم به شلیک یا عدم شلیک به آن را مى گرفتند، موجب شتابزدگى در اخذ تصمیم شد.»