Y@SiN
09-13-2009, 07:51 PM
سيستم هاي بيومتريک براي تشخيص انسانها از کارايي و امنيت بيشتري نسبت به سيستم هاي معمولي(مانند استفاده از کارت) برخوردارند. يکي از سيستم هايي که از خواص منحصر بفرد انسانها استفاده مي کند تشخيص با استفاده از شکل دست و انگشتان است.
هر شخص داراي دست ها و انگشتاني متفاوت از بقيه است. البته اين تفاوت به اندازه اثر انگشت يا عنبيه نيست. به همين دليل هم از اين روش تشخيص در مواردي مانند مدرسه ها و شرکت هاي معمولي استفاده مي شود نه مراکز با اهميت بالا.
هر چند يک سيستم بيومتريک هم مي تواند براي تشخيص صحت شخص(Authenticate) مورد استفاده قرار گيرد هم براي شناسايي يک شخص از بين افراد مختلف(Identify). ولي معمولا از شکل دست و انگشتان براي تشخيص صحت شخص استفاده مي شود نه براي شناسايي آن از بين افراد مختلف. در تشخيص صحت شخص، اطلاعات ورودي با اطلاعاتي که راجع به آن شخص داريم مقايسه شده و نتيجه مثبت يا منفي است. اين کار يک مقايسه يک - به- يک است ولي در شناسايي شخص اطلاعات ورودي بايد با اطلاعات تمام افرادي که در سيستم وجود دارند مقايسه شود که مقايسه اي يک - به- چند است.
سيستمي که شکل دست و انگشتان را تشخيص مي دهد از يک دوربين استفاده مي کند. براي استفاده از اين سيستم بايد دست را روي يک صفحه صاف قرار داد و انگشتان را از هم باز کرد و در مقابل محل هاي تعيين شده قرار داد تا سيستم بتواند کارش را بهتر انجام دهد. سپس سيستم يک يا چند تصوير از دست مي گيرد. پس از اين کار طول، عرض، ضخامت و ديگر مشخصات ظاهري دست و انگشتان محاسبه مي شود. در نهايت اين اطلاعات تبديل به کد شده و ذخيره مي شود تا در آينده بتوان آن را با اطلاعات دريافتي مقايسه کرد.
يکي از مشکلات چنين سيستمي تغيير شکل دست افراد در اثر گذشت زمان و عواملي مانند افزايش يا کاهش وزن افراد است. به اين ترتيب اطلاعات موجود در سيستم بايد مرتبا بروز شوند. مگر اينکه اين سيستم براي شناسايي افراد در يک بازه زماني کوتاه( مثلا يک کنفرانس چند روزه) مورد استفاده قرار گيرد.
روزنامه جام جم – هفته نامه کليک – شماره 85
هر شخص داراي دست ها و انگشتاني متفاوت از بقيه است. البته اين تفاوت به اندازه اثر انگشت يا عنبيه نيست. به همين دليل هم از اين روش تشخيص در مواردي مانند مدرسه ها و شرکت هاي معمولي استفاده مي شود نه مراکز با اهميت بالا.
هر چند يک سيستم بيومتريک هم مي تواند براي تشخيص صحت شخص(Authenticate) مورد استفاده قرار گيرد هم براي شناسايي يک شخص از بين افراد مختلف(Identify). ولي معمولا از شکل دست و انگشتان براي تشخيص صحت شخص استفاده مي شود نه براي شناسايي آن از بين افراد مختلف. در تشخيص صحت شخص، اطلاعات ورودي با اطلاعاتي که راجع به آن شخص داريم مقايسه شده و نتيجه مثبت يا منفي است. اين کار يک مقايسه يک - به- يک است ولي در شناسايي شخص اطلاعات ورودي بايد با اطلاعات تمام افرادي که در سيستم وجود دارند مقايسه شود که مقايسه اي يک - به- چند است.
سيستمي که شکل دست و انگشتان را تشخيص مي دهد از يک دوربين استفاده مي کند. براي استفاده از اين سيستم بايد دست را روي يک صفحه صاف قرار داد و انگشتان را از هم باز کرد و در مقابل محل هاي تعيين شده قرار داد تا سيستم بتواند کارش را بهتر انجام دهد. سپس سيستم يک يا چند تصوير از دست مي گيرد. پس از اين کار طول، عرض، ضخامت و ديگر مشخصات ظاهري دست و انگشتان محاسبه مي شود. در نهايت اين اطلاعات تبديل به کد شده و ذخيره مي شود تا در آينده بتوان آن را با اطلاعات دريافتي مقايسه کرد.
يکي از مشکلات چنين سيستمي تغيير شکل دست افراد در اثر گذشت زمان و عواملي مانند افزايش يا کاهش وزن افراد است. به اين ترتيب اطلاعات موجود در سيستم بايد مرتبا بروز شوند. مگر اينکه اين سيستم براي شناسايي افراد در يک بازه زماني کوتاه( مثلا يک کنفرانس چند روزه) مورد استفاده قرار گيرد.
روزنامه جام جم – هفته نامه کليک – شماره 85