Borna66
09-11-2009, 08:20 PM
روزي که سه جزيره ايراني در خليج فارس به قلمرو ميهن باز گردانده شد
http://pnu-club.com/imported/2009/09/656.jpg
هويدا
در پي توافق با شيخ شارجه، سي ام نوامبر سال 1971 (9 آذر 1350 ) ناوگان ايران جزاير ايراني ابوموسي، تنب بزرگ و تنب كوچك را به قلمرو وطن باز گردانيد و تنها در يك جزيره مختصر مقاومتي صورت گرفت.
در جزيره ابو موسي، برادر امير شارجه از واحدها و مقامات ايراني استقبال كرد.
در نوامبر 1957 (بيستم آبان 1336) بحرين، استان 14 ايران اعلام و قانون مربوط به تصويب رسيده بود. اين جزيره همچنين داراي نماينده در مجلس شده بود.
مجلس شورای ملی همان روز پس از استماع گزارش امير عباس هويدا نخست وزير وقت، با دادن راي اعتماد به او بر اقدام نيروي دريايي صحه گذارد، ولي اين اقدام در كشورهاي عربي مخصوصا عراق با واكنش منفي رو به رو شد. دولت وقت عراق به علامت اعتراض روابط سياسي خود را با ايران قطع كرد.
سوريه، ليبي، كويت، سعودي، ابوظبي و راس الخيمه به ايران اعتراض كردند. امير راس الخيمه به انگلستان شكايت برد و دولتهاي عراق، ليبي، الجزاير، يمن جنوبی (عدن) و كويت برضد ايران به شوراي امنيت سازمان ملل شكايت بردند و شورا رسيدگي كرد و ايران با اسناد و شواهد تاريخي، مالكيت بر جزاير را كه انگلستان بمانند ساير جزاير خليج فارس از ايران جدا كرده بود ثابت كرد.
انگلستان 26 نوامبر 1970 (درست يك سال پيش از آن) نيروهاي خود را از شرق سوئز از جمله خليج فارس خارج ساخته بود كه ايران فرصت يافت بعضي جزاير خود را پس بگبرد.
معارضه دودمانهاي پس از صفويه با انگلستان بر سر سرزمين هاي ايراني خليج فارس هميشه وجود داشت و تنها در قسمتي از دوران قاجارها، ايران به دليل نداشتن قدرت دريايي موثر سكوت نظامي كرده بود.
انگلستان و از جمله خبرگزاري آن، رويترز، و برخي از رسانه هايش از دو ــ سه دهه پيش - از راه كينه جويي و نشان دادن خصومت خود نسبت به ايرانيان و جلب دوستي امارات، خليج فارس را كه از 25 قرن پيش به اين نام خوانده مي شود «خليج» و يا خليج عربي مي نويسند
http://pnu-club.com/imported/2009/09/656.jpg
هويدا
در پي توافق با شيخ شارجه، سي ام نوامبر سال 1971 (9 آذر 1350 ) ناوگان ايران جزاير ايراني ابوموسي، تنب بزرگ و تنب كوچك را به قلمرو وطن باز گردانيد و تنها در يك جزيره مختصر مقاومتي صورت گرفت.
در جزيره ابو موسي، برادر امير شارجه از واحدها و مقامات ايراني استقبال كرد.
در نوامبر 1957 (بيستم آبان 1336) بحرين، استان 14 ايران اعلام و قانون مربوط به تصويب رسيده بود. اين جزيره همچنين داراي نماينده در مجلس شده بود.
مجلس شورای ملی همان روز پس از استماع گزارش امير عباس هويدا نخست وزير وقت، با دادن راي اعتماد به او بر اقدام نيروي دريايي صحه گذارد، ولي اين اقدام در كشورهاي عربي مخصوصا عراق با واكنش منفي رو به رو شد. دولت وقت عراق به علامت اعتراض روابط سياسي خود را با ايران قطع كرد.
سوريه، ليبي، كويت، سعودي، ابوظبي و راس الخيمه به ايران اعتراض كردند. امير راس الخيمه به انگلستان شكايت برد و دولتهاي عراق، ليبي، الجزاير، يمن جنوبی (عدن) و كويت برضد ايران به شوراي امنيت سازمان ملل شكايت بردند و شورا رسيدگي كرد و ايران با اسناد و شواهد تاريخي، مالكيت بر جزاير را كه انگلستان بمانند ساير جزاير خليج فارس از ايران جدا كرده بود ثابت كرد.
انگلستان 26 نوامبر 1970 (درست يك سال پيش از آن) نيروهاي خود را از شرق سوئز از جمله خليج فارس خارج ساخته بود كه ايران فرصت يافت بعضي جزاير خود را پس بگبرد.
معارضه دودمانهاي پس از صفويه با انگلستان بر سر سرزمين هاي ايراني خليج فارس هميشه وجود داشت و تنها در قسمتي از دوران قاجارها، ايران به دليل نداشتن قدرت دريايي موثر سكوت نظامي كرده بود.
انگلستان و از جمله خبرگزاري آن، رويترز، و برخي از رسانه هايش از دو ــ سه دهه پيش - از راه كينه جويي و نشان دادن خصومت خود نسبت به ايرانيان و جلب دوستي امارات، خليج فارس را كه از 25 قرن پيش به اين نام خوانده مي شود «خليج» و يا خليج عربي مي نويسند