Borna66
09-08-2009, 03:06 PM
درود
آیا از دیدگاه زرتشتیان اهریمن همان دیو است؟
پاسخ این است که از یک جنس هستند. دیوها اهریمن آفریده هستند. یعنی آفریده شده به دست اهریمن. در پستهای پیشین گفتیم که نوعی تفکر ثنویت و دوئالیسم در میان آریاییها وجود داشته است. زرتشت نیز در این فضا بزرگ شد و سپس به تبلیغ یکتاپرستی پرداخت.
در کتاب گاتها کوچکترین اثری از ثنویت و دوئالیسم در زمینه الاهیات وجود ندارد. فقط سخن از اهورامزدا است و این یعنی مکتب زرتشت، مکتب یکتاپرستی است. اما حتا زرتشت نیز نتوانست آریاییها را یکتاپرست کند. بدین ترتیب سده ها پس از او دو گرایش در بین ایرانیان ایجاد شد. اولی زروانی گری (زروانیسم) که در آن رسما و علنا ثنویت و دوخدایی وجود دارد و اهورامزدا در مقابل اهریمن است و هردو زائیده خدایی دیگر به نام زروان!! دوم مزداپرستی که دین هخامنشیان و ساسانیان و پارسیان بود و بر طبق آن خبری از زروان نبود و خدای یکتا اهورامزدا بود اما اهریمن وجود داشت و اهریمن آفریده اهورامزدا نبود. دیوها که همان خدایان بد هستند همه آفریده اهریمن هستند.
در یک کلام در حکمت ایرانیان (هر دو گرایش) اهورامزدا آفریننده هیچ چیز بدی نیست. برخلاف یکتاپرستی ابراهیمی (یهود و مسیح و اسلام) که رسما میگویند خدا آفریننده شیطان و اجنه و بدی ها و زشتی ها است و به این افتخار میکنند!!! و شعار یکتاپرستی شان گوش جهان را کر کرده است. اهورامزدا آفریننده دیو و اهریمن نیست. در آتیه بیشتر درباره چیستی و هویت دیو و اهریمن سخن میگوییم.
پرسیدید آیا اهورامزدا مانند باقی خدایان انسانها را به بردگی میکشد؟ پاسخ اینجاست که چون در فرهنگ ایران بردگی و بندگی وجود ندارد، نتیجتا در آیینهای خالص ایرانی نیز چنین چیزی نداریم. حتما میدانید که در ایران باستان همه انسانها آزاد بودند و ما برده داری نداشتیم. البته در دوران هخامنشی که ایرانیان بر جهان حکم میراندند در قلمرو هخامنشی برده بود چراکه اینها بردگان دوران پیشین بودند و هخامنشیان نمیتوانستند آنها را آزاد کنند چون با انقلاب دیگر مردم روبرو میشدند اما به آنها حقوق اعطا کردند. با اینحال ایرانی برده نبوده است. در زمان ساسانی نیز گاهی اسرای جنگی را به بیگاری میکشیدند. پس در یک کلام ایرانی معنی برده بودن را هرگز درک نکرده بود. بنده واژه ایست ایرانی و مربوط به پارسی باستان (دوران هخامنشی). بدبختانه واژه عبد که عربی است و با اسلام به ایران وارد شده است به پارسی، به بنده ترجمه شده است. این درحالی است که واژه برابر عبد، برده است. منتها ایرانیان خوش ذوق خجالت کشیدند کلمه زشت برده را مترادف عبد به کار ببرند. یعنی باید به جای واژه عبدالله مینوشتند برده الله و به جای عبادالله بردگان الله. به همین دلیل واژه زیبای بنده به کار رفت. درحالیکه بنده در پارسی باستان یعنی کارمند. یعنی کسیکه فرمانبردار کسی است. اما برده همان عبد است یعنی اسیر. در زبان عربی عبد دقیقا به معنی برده است و اعراب به بردگان خود عبد میگفتند و البته پس از اسلام این واژه بیشتر برای مسلمانان به کار رفت. یعنی مسلمانان برده الله هستند.
پس در یک کلام، در این فرهنگ ورجاوند و اهورایی ما چیزی به نام برده داری نداریم. چه برده داری انسانها از یکدیگر و چه برده داری خدا نسبت به مردم. موبد رستم شهزادی موبد موبدان دوران خود، در پاسخ به پرسشی در این خصوص پاسخ دادند : در آیین ما انسانها یار اهورامزدا هستند و نه برده و عبد او.
در اوستا نیز مدام سخن از یاری رساندن به اهورامزدا در جنگ با اهریمن است و نه خدمت کورکورانه.
آیا از دیدگاه زرتشتیان اهریمن همان دیو است؟
پاسخ این است که از یک جنس هستند. دیوها اهریمن آفریده هستند. یعنی آفریده شده به دست اهریمن. در پستهای پیشین گفتیم که نوعی تفکر ثنویت و دوئالیسم در میان آریاییها وجود داشته است. زرتشت نیز در این فضا بزرگ شد و سپس به تبلیغ یکتاپرستی پرداخت.
در کتاب گاتها کوچکترین اثری از ثنویت و دوئالیسم در زمینه الاهیات وجود ندارد. فقط سخن از اهورامزدا است و این یعنی مکتب زرتشت، مکتب یکتاپرستی است. اما حتا زرتشت نیز نتوانست آریاییها را یکتاپرست کند. بدین ترتیب سده ها پس از او دو گرایش در بین ایرانیان ایجاد شد. اولی زروانی گری (زروانیسم) که در آن رسما و علنا ثنویت و دوخدایی وجود دارد و اهورامزدا در مقابل اهریمن است و هردو زائیده خدایی دیگر به نام زروان!! دوم مزداپرستی که دین هخامنشیان و ساسانیان و پارسیان بود و بر طبق آن خبری از زروان نبود و خدای یکتا اهورامزدا بود اما اهریمن وجود داشت و اهریمن آفریده اهورامزدا نبود. دیوها که همان خدایان بد هستند همه آفریده اهریمن هستند.
در یک کلام در حکمت ایرانیان (هر دو گرایش) اهورامزدا آفریننده هیچ چیز بدی نیست. برخلاف یکتاپرستی ابراهیمی (یهود و مسیح و اسلام) که رسما میگویند خدا آفریننده شیطان و اجنه و بدی ها و زشتی ها است و به این افتخار میکنند!!! و شعار یکتاپرستی شان گوش جهان را کر کرده است. اهورامزدا آفریننده دیو و اهریمن نیست. در آتیه بیشتر درباره چیستی و هویت دیو و اهریمن سخن میگوییم.
پرسیدید آیا اهورامزدا مانند باقی خدایان انسانها را به بردگی میکشد؟ پاسخ اینجاست که چون در فرهنگ ایران بردگی و بندگی وجود ندارد، نتیجتا در آیینهای خالص ایرانی نیز چنین چیزی نداریم. حتما میدانید که در ایران باستان همه انسانها آزاد بودند و ما برده داری نداشتیم. البته در دوران هخامنشی که ایرانیان بر جهان حکم میراندند در قلمرو هخامنشی برده بود چراکه اینها بردگان دوران پیشین بودند و هخامنشیان نمیتوانستند آنها را آزاد کنند چون با انقلاب دیگر مردم روبرو میشدند اما به آنها حقوق اعطا کردند. با اینحال ایرانی برده نبوده است. در زمان ساسانی نیز گاهی اسرای جنگی را به بیگاری میکشیدند. پس در یک کلام ایرانی معنی برده بودن را هرگز درک نکرده بود. بنده واژه ایست ایرانی و مربوط به پارسی باستان (دوران هخامنشی). بدبختانه واژه عبد که عربی است و با اسلام به ایران وارد شده است به پارسی، به بنده ترجمه شده است. این درحالی است که واژه برابر عبد، برده است. منتها ایرانیان خوش ذوق خجالت کشیدند کلمه زشت برده را مترادف عبد به کار ببرند. یعنی باید به جای واژه عبدالله مینوشتند برده الله و به جای عبادالله بردگان الله. به همین دلیل واژه زیبای بنده به کار رفت. درحالیکه بنده در پارسی باستان یعنی کارمند. یعنی کسیکه فرمانبردار کسی است. اما برده همان عبد است یعنی اسیر. در زبان عربی عبد دقیقا به معنی برده است و اعراب به بردگان خود عبد میگفتند و البته پس از اسلام این واژه بیشتر برای مسلمانان به کار رفت. یعنی مسلمانان برده الله هستند.
پس در یک کلام، در این فرهنگ ورجاوند و اهورایی ما چیزی به نام برده داری نداریم. چه برده داری انسانها از یکدیگر و چه برده داری خدا نسبت به مردم. موبد رستم شهزادی موبد موبدان دوران خود، در پاسخ به پرسشی در این خصوص پاسخ دادند : در آیین ما انسانها یار اهورامزدا هستند و نه برده و عبد او.
در اوستا نیز مدام سخن از یاری رساندن به اهورامزدا در جنگ با اهریمن است و نه خدمت کورکورانه.