MIN@MAN
08-02-2009, 08:18 PM
به لطف فناوري جديدي که توسط اساتيد دانشگاه هوستون توسعه يافته است، اين امکان وجود دارد که نمايشگرهاي بلور مايع (LCD) با وجودي که تازه وارد بازار شده‌اند، مورد بي‌توجهي قرار بگيرند.
وينست دانلي، ديميتري اکونومو، و پل روچهوفت از دانشکده مهندسي Cullen روشي توسعه داده‌اند که امکان توليد انبوه نانوابزارها را فراهم مي‌آورد. اين روش مي‌تواند منجر به توليد انبوه نمايشگرها نشر زمينه (FED) گردد.
اين روش که نانوپانتوگرافي ناميده مي‌شود، از ليتوگرافي نوري استاندارد براي حذف انتخابي بخش‌هايي از يک فيلم نازک و حکاکي آن جهت ايجاد آرايه‌هايي از ميکرولنزهاي متمرکزکننده يون (سوراخ‌هاي کوچکي در يک ساختار فلزي) روي سطح يک بستر همانند يک ويفر سيليکوني بهره مي‌برد.
دانلي مي‌گويد: «اين لنزها همانند عناصر متمرکز کننده عمل مي‌کنند. آنها تابش‌ها را متمرکز نموده و امکان ايجاد سوراخي با قطر 100 برابر کمتر از اندازه لنز را ايجاد مي‌نمايند».
سپس اشعه‌اي از يون‌ها روي اين بستر تابانده مي‌شود. وقتي ويفر سيليکوني کج مي‌شود، الگوي مورد نظر به صورت ميلياردها سوراخ بسيار نزديک به هم روي سطح تشکيل مي‌شود و تنها عامل محدودکننده اندازه اشعه يوني مي‌باشد.
اکونومو مي‌گويد: «شما مي‌توانيد با استفاده از اين نوع تمرکز به طور همزمان نانوساختارهايي در کل ويفر و در مناطق از پيش تعيين‌شده ايجاد نماييد. به غيراز اين روش مي‌توان از اشعه الکتروني يا ميکروسکوپ تونل‌زني روبشي براي ايجاد ابزارهاي نانومقياس استفاده کرد. با اين حال در اين روش‌ها سرعت توليد پايين بوده و در نتيجه اين روش‌ها براي توليد انبوه مناسب نمي‌باشند».
با استفاده از يک روش استاندارد چاپ مي‌توان لنزهايي به قطر 100 نانومتر ايجاد کرد. اگر اين لنزها با نانوپانتوگرافي ترکيب شوند، مي‌توان ساختارهايي با اندازه يک نانومتر ايجاد کرد.
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
وينست دانلي، ديميتري اکونومو، و پل روچهوفت از دانشکده مهندسي Cullen روشي توسعه داده‌اند که امکان توليد انبوه نانوابزارها را فراهم مي‌آورد. اين روش مي‌تواند منجر به توليد انبوه نمايشگرها نشر زمينه (FED) گردد.
اين روش که نانوپانتوگرافي ناميده مي‌شود، از ليتوگرافي نوري استاندارد براي حذف انتخابي بخش‌هايي از يک فيلم نازک و حکاکي آن جهت ايجاد آرايه‌هايي از ميکرولنزهاي متمرکزکننده يون (سوراخ‌هاي کوچکي در يک ساختار فلزي) روي سطح يک بستر همانند يک ويفر سيليکوني بهره مي‌برد.
دانلي مي‌گويد: «اين لنزها همانند عناصر متمرکز کننده عمل مي‌کنند. آنها تابش‌ها را متمرکز نموده و امکان ايجاد سوراخي با قطر 100 برابر کمتر از اندازه لنز را ايجاد مي‌نمايند».
سپس اشعه‌اي از يون‌ها روي اين بستر تابانده مي‌شود. وقتي ويفر سيليکوني کج مي‌شود، الگوي مورد نظر به صورت ميلياردها سوراخ بسيار نزديک به هم روي سطح تشکيل مي‌شود و تنها عامل محدودکننده اندازه اشعه يوني مي‌باشد.
اکونومو مي‌گويد: «شما مي‌توانيد با استفاده از اين نوع تمرکز به طور همزمان نانوساختارهايي در کل ويفر و در مناطق از پيش تعيين‌شده ايجاد نماييد. به غيراز اين روش مي‌توان از اشعه الکتروني يا ميکروسکوپ تونل‌زني روبشي براي ايجاد ابزارهاي نانومقياس استفاده کرد. با اين حال در اين روش‌ها سرعت توليد پايين بوده و در نتيجه اين روش‌ها براي توليد انبوه مناسب نمي‌باشند».
با استفاده از يک روش استاندارد چاپ مي‌توان لنزهايي به قطر 100 نانومتر ايجاد کرد. اگر اين لنزها با نانوپانتوگرافي ترکيب شوند، مي‌توان ساختارهايي با اندازه يک نانومتر ايجاد کرد.
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg