Borna66
08-01-2009, 04:09 PM
در تمدن هاي قديمي مانند مصر و چين و بين النهرين براي نوشتن، روش هاي مختلفي به كار مي بردند. مصريان ورقه هايي به نام پاپيروس ساختند و در نوشتن خط هيروگليف از آن استفاده مي‌كردند.
مردم بين النهرين با خط ميخي روي خشت ها مي نوشتند و عده اي هم مطالب خود را بر روي پوست ها نقش مي نمودند( مانند ايراني ها). در چين ابتدا روي چوب حكاكي مي كردند، ولي بعد با قلم مو روي پارچه ابريشمي نقش و نگار كشيده يا خط مي نوشتند. تا اين كه در سال 105 ميلادي تسابي يون چيني موفق به اختراع نوعي كاغذ گرديد. طرز كارش بدين نحو بود كه نخست مقداري قطعات ريز پارچه هاي ابريشمي را مي خيساند و بعد آن را صاف مي كرد و بر روي صفحه اي پهن مي نمود، پس از خشك شدن آن را براي نوشتن مورد استفاده قرار مي دادند. بعد هم به جاي ابريشم از خيزران و چوب درخت توت كاغذ مي ساختند و الياف آن ديگر ديده نمي شد، زيرا الياف چوب را نرم مي كند. ناگفته نماند كه نمد سازي در شرق اختراع شد و شايد صنعت نمد مالي فكر مخترع كاغذ را به سوي اين اختراع كشانده است.
به هر حال رمز كاغذ سازي مدت ها در چين مخفی مانده بود و كسي جز صنعتگران از آن خبر نداشتند تا اين كه در سال 751 میلادی عده اي از كارگران كاغذ سازي اسير شده و به سمرقند برده شدند. آن ها در سمرقند از كتان و شاهدانه كاغذ ساختند پس از چندي رمز كاغذ سازي به بغداد و دمشق برده شد و در اين دو شهر كارخانه كاغذ سازي تأسیس شد.
در سال 1190- م كاغذ سازي در فرانسه و ساير نقاط اروپا رواج يافت. اروپاييان در ساختن و تكامل صنعت كاغذ سازي كوشش فراوان كردند. از پارچه هاي كهنه و پنبه اي و كتان كاغذ ساختن و در تكامل اين صنعت كوشش فراوان كردند. آن ها از پارچه هاي كهنه و پنبه اي و كتان كاغذ مي ساختند چون با پر غاز مي نوشتند كاغذشان سفت تر بود و با نوعي ژلاتين پارچه هاي كهنه را مي آغشتند.
گفتيم كه در اروپا ماده اوليه كاغذ، پارچه هاي كهنه بودند لذا اگر مد پرستي و استفاده از لباس هاي بسيار در اروپا معمول نشده بود، شايد پیشرفت صنعت كاغذ سازي متوقف مي شد و طبعاً به دنبال ان چاپ هم ركود پيدا مي كرد. اما كم كم متوجه شدند كه با مصرف روز افزون كاغذ تنها پارچه هاي كهنه نمي توانستند نياز آن ها را تأمين كنند. لذا براي نخستین بار در سال 1800 ميلادي در اروپا به فكر خمير كردن چوب و ساختن كاغذ از آن افتادند.
در سال 1840 شخصي به نام فردريك كلر وسيله اي براي خرد كردن چوب ساخت و در همان سال يك نفر شيمي دان امريكايي با برخي مواد شيميايي چوب را خمير كرد، به صورتي كه لطمه به سلولزهاي آن كه براي ساختن كاغذ لازم بود نخورد. در اثر اين دو اكتشاف هم صنعت كاغذ سازي توسعه پيدا كرد و هم صنعت چاپ. و بالاخره در سال 1844 م داهل آلماني ساختن كاغذ را از خمير چوب اختراع كرد كه امروزه رايج ترين طريقه ي تهيه كاغذ مي باشد كه در كارخانجات بزرگ كشورهای جهان انجام مي گیرد.
منبع (http://afravi.com/)
مردم بين النهرين با خط ميخي روي خشت ها مي نوشتند و عده اي هم مطالب خود را بر روي پوست ها نقش مي نمودند( مانند ايراني ها). در چين ابتدا روي چوب حكاكي مي كردند، ولي بعد با قلم مو روي پارچه ابريشمي نقش و نگار كشيده يا خط مي نوشتند. تا اين كه در سال 105 ميلادي تسابي يون چيني موفق به اختراع نوعي كاغذ گرديد. طرز كارش بدين نحو بود كه نخست مقداري قطعات ريز پارچه هاي ابريشمي را مي خيساند و بعد آن را صاف مي كرد و بر روي صفحه اي پهن مي نمود، پس از خشك شدن آن را براي نوشتن مورد استفاده قرار مي دادند. بعد هم به جاي ابريشم از خيزران و چوب درخت توت كاغذ مي ساختند و الياف آن ديگر ديده نمي شد، زيرا الياف چوب را نرم مي كند. ناگفته نماند كه نمد سازي در شرق اختراع شد و شايد صنعت نمد مالي فكر مخترع كاغذ را به سوي اين اختراع كشانده است.
به هر حال رمز كاغذ سازي مدت ها در چين مخفی مانده بود و كسي جز صنعتگران از آن خبر نداشتند تا اين كه در سال 751 میلادی عده اي از كارگران كاغذ سازي اسير شده و به سمرقند برده شدند. آن ها در سمرقند از كتان و شاهدانه كاغذ ساختند پس از چندي رمز كاغذ سازي به بغداد و دمشق برده شد و در اين دو شهر كارخانه كاغذ سازي تأسیس شد.
در سال 1190- م كاغذ سازي در فرانسه و ساير نقاط اروپا رواج يافت. اروپاييان در ساختن و تكامل صنعت كاغذ سازي كوشش فراوان كردند. از پارچه هاي كهنه و پنبه اي و كتان كاغذ ساختن و در تكامل اين صنعت كوشش فراوان كردند. آن ها از پارچه هاي كهنه و پنبه اي و كتان كاغذ مي ساختند چون با پر غاز مي نوشتند كاغذشان سفت تر بود و با نوعي ژلاتين پارچه هاي كهنه را مي آغشتند.
گفتيم كه در اروپا ماده اوليه كاغذ، پارچه هاي كهنه بودند لذا اگر مد پرستي و استفاده از لباس هاي بسيار در اروپا معمول نشده بود، شايد پیشرفت صنعت كاغذ سازي متوقف مي شد و طبعاً به دنبال ان چاپ هم ركود پيدا مي كرد. اما كم كم متوجه شدند كه با مصرف روز افزون كاغذ تنها پارچه هاي كهنه نمي توانستند نياز آن ها را تأمين كنند. لذا براي نخستین بار در سال 1800 ميلادي در اروپا به فكر خمير كردن چوب و ساختن كاغذ از آن افتادند.
در سال 1840 شخصي به نام فردريك كلر وسيله اي براي خرد كردن چوب ساخت و در همان سال يك نفر شيمي دان امريكايي با برخي مواد شيميايي چوب را خمير كرد، به صورتي كه لطمه به سلولزهاي آن كه براي ساختن كاغذ لازم بود نخورد. در اثر اين دو اكتشاف هم صنعت كاغذ سازي توسعه پيدا كرد و هم صنعت چاپ. و بالاخره در سال 1844 م داهل آلماني ساختن كاغذ را از خمير چوب اختراع كرد كه امروزه رايج ترين طريقه ي تهيه كاغذ مي باشد كه در كارخانجات بزرگ كشورهای جهان انجام مي گیرد.
منبع (http://afravi.com/)