Fahime.M
07-28-2009, 09:20 AM
سیمین دانشور
سیمین دانشور (زاده ۸ اردیبهشت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B8_%D8%A7%D8%B1%D8%AF%DB%8C%D8%A8%D9%87%D8%B4% D8%AA) سال ۱۳۰۰ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B0%DB%B0) خورشیدی در شیراز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2)[۱] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-0)-سن:۸۸ سال) نویسنده و مترجم ایرانی است. وی نخستین زن ایرانی است که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3% DB%8C) داستان نوشت.[۲] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-1)[۳] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-2) مهم‌ترین اثر او رمان سووشون (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%88%D9%88%D8%B4%D9%88%D9%86) است که نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است[۴] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-3) و از جمله پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی در ایران محسوب می‌شود.[۵] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-4) دانشور همچنین عضو و نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86_%D9%86%D9%88%DB%8C% D8%B3%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%86_%D8%A7%DB%8C%D 8%B1%D8%A7%D9%86) بود
http://pnu-club.com/imported/2009/07/1547.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Simin_Daneshv ar.jpg)
زندگی
دانشور در سال ۱۳۰۰ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B0%DB%B0) شمسی در شیراز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2) متولد شد. او فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت (مدیر هنرستان دخترانه و نقاش) بود. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را مدرسهٔ انگلیسی مهرآیین (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%87_%D9 %85%D9%87%D8%B1%D8%A2%DB%8C%DB%8C%D9%86_%28%D8%B4% DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2%29&action=edit&redlink=1) انجام داد و در امتحان نهایی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A7%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%A7%D9% 86_%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C&action=edit&redlink=1) دیپلم شاگرد اول کل کشور شد. سپس برای ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ ادبیات فارسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA_%D9%81%D8%A7% D8%B1%D8%B3%DB%8C) به دانشکدهٔ ادبیات (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%A9%D8% AF%D9%87%D9%94_%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%A A_%D9%88_%D8%B9%D9%84%D9%88%D9%85_%D8%A7%D9%86%D8% B3%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%A F%D8%A7%D9%87_%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86&action=edit&redlink=1) دانشگاه تهران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87_%D8%AA% D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86) رفت.
دانشور، پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۰ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B2%DB%B0) شمسی، شروع به مقاله‌نویسی برای رادیو تهران (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%88_%D8 %AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86&action=edit&redlink=1) و روزنامهٔ ایران کرد، با نام مستعار شیرازی بی‌نام.
در ۱۳۲۷ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B2%DB%B7) مجموعهٔ داستان کوتاه آتش خاموش (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A2%D8%AA%D8%B4_%D8%AE%D8%A7%D9 %85%D9%88%D8%B4&action=edit&redlink=1) را منتشر کرد[۷] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-6) که اولین مجموعهٔ داستانی است که به قلم زنی ایرانی چاپ شده‌است. مشوق دانشور در داستان‌نویسی فاطمه سیاح (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%A7%D8%B7%D9%85%D9%87_%D8%B3%DB%8C%D8%A7% D8%AD)، استاد راهنمای وی، و صادق هدایت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D9%82_%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C% D8%AA) بودند. در همین سال با جلال آل‌احمد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%84%D8%A7%D9%84_%D8%A2%D9%84%E2%80%8C%D8% A7%D8%AD%D9%85%D8%AF)، که بعداً همسر وی شد، آشنا شد.
در ۱۳۲۸ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B2%DB%B8) با مدرک دکتری (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1%DB%8C) ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. عنوان رسالهٔ وی «علم‌الجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم» بود (با راهنمایی سیاح و بدیع‌الزمان فروزانفر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%AF%DB%8C%D8%B9%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%B 2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%81%D8%B1%D9%88%D8%B2%D8%A7 %D9%86%D9%81%D8%B1)).
دکتر سیمین دانشور به سال ۱۳۲۹ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B2%DB%B9) زمانی که در اتوبوس نشسته بود تا راهی شیراز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2) شود با جلال آل‌احمد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%84%D8%A7%D9%84_%D8%A2%D9%84%E2%80%8C%D8% A7%D8%AD%D9%85%D8%AF) نویسنده و روشنفکر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D9%88%D8%B4%D9%86%D9%81%DA%A9%D8%B1) ایرانی آشنا شد[۸] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-7) در همین سال با آل‌احمد ازدواج کرد.[۹] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-8) دانشور در ۱۳۳۱ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B3%DB%B1) با دریافت بورس تحصیلی به دانشگاه استنفورد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87_%D8%A7% D8%B3%D8%AA%D9%86%D9%81%D9%88%D8%B1%D8%AF) رفت و در آنجا دو سال در رشتهٔ زیبایی‌شناسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%DB%8C%D8%A8%D8%A7%DB%8C%DB%8C%E2%80%8C%D8%B 4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C) تحصیل کرد. وی در این دانشگاه نزد والاس استنگر داستان‌نویسی و نزد فیل پریک نمایش‌نامه‌نویسی آموخت.[۱۰] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-9) در این مدت دو داستان کوتاه که دانشور که به زبان انگلیسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84% DB%8C%D8%B3%DB%8C) نوشته بود در ایالات متحده (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA_%D9%85%D8%AA% D8%AD%D8%AF%D9%87) چاپ شد.
پس از برگشتن به ایران، دکتر دانشور در هنرستان هنرهای زیبا (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%87%D9%86%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8% A7%D9%86_%D9%87%D9%86%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8% B2%DB%8C%D8%A8%D8%A7&action=edit&redlink=1) به تدریس پرداخت تا این که در سال ۱۳۳۸ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B3%DB%B8) استاد دانشگاه تهران در رشتهٔ باستان‌شناسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%B 4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C) و تاریخ هنر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE_%D9%87%D9%86%D8%B1) شد. اندکی پیش از مرگ آل‌احمد در ۱۳۴۸ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B4%DB%B8)، رمان سَووشون را منتشر کرد، که از جملهٔ پرفروش‌ترین رمان‌های معاصر است. در ۱۳۵۸ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B5%DB%B8) از دانشگاه تهران بازنشسته شد. از سیمین دانشور همواره بعنوان یک جریان پیشرو و خالق آثار کم نظیر در ادبیات داستانی ایران نامبرده می شود.
کتاب‌ها
اولین آثار منتشرشدهٔ دانشور عبارت‌اند از مجموعه‌های داستان کوتاه آتش خاموش (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A2%D8%AA%D8%B4_%D8%AE%D8%A7%D9 %85%D9%88%D8%B4&action=edit&redlink=1) (اردیبهشت ۱۳۲۷) و شهری چون بهشت (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B4%D9%87%D8%B1%DB%8C_%DA%86%D9 %88%D9%86_%D8%A8%D9%87%D8%B4%D8%AA&action=edit&redlink=1) (دی ۱۳۴۰) و نیز ترجمهٔ آثاری از برنارد شاو (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D8%B1%D8% AF_%D8%B4%D8%A7%D9%88&action=edit&redlink=1) (سرباز شکلاتی، ۱۳۲۸)، آنتوان چخوف (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86_%DA%86%D8%AE% D9%88%D9%81) (دشمنان، ۱۳۲۸)، آلن پیتون (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A2%D9%84%D9%86_%D9%BE%DB%8C%D8 %AA%D9%88%D9%86&action=edit&redlink=1) (بنال وطن (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%84_%D9%88%D8 %B7%D9%86&action=edit&redlink=1))، ناتانیل هاثورن (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%84_%D9%87% D8%A7%D8%AB%D9%88%D8%B1%D9%86) (داغ ننگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D8%BA_%D9%86%D9%86%DA%AF)) و دیگران.
معروف‌ترین اثر دانشور، رمان سَووشون (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%88%D9%88%D8%B4%D9%88%D9%86) (انتشارات خوارزمی، تیر ۱۳۴۸) است که مدت کوتاهی پیش از مرگ نابهنگام جلال آل احمد، همسر دانشور، منتشر شد. دربارهٔ این رمان نقدهای بسیاری منتشر شده‌است (گلشیری، ص ۹). این رمان به وقایع پس از پادشاهی محمدرضا شاه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B6%D8%A7_%D8%B4% D8%A7%D9%87) می‌پردازد، و ماجراهای آن در نیمهٔ اول سال ۱۳۲۲ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B2%DB%B2) در شیراز اتفاق می‌افتند، ولی به گفتهٔ خود دانشور به شکلی رمزی به سقوط دولت مصدق (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B5%D8%AF%D9%82) در مرداد ۱۳۳۲ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B3%DB%B2) نیز اشاره می‌کند (گلشیری، ص ۱۷۱).
از آثار دیگر وی می‌توان به چهل طوطی (با جلال آل‌احمد)، به کی سلام کنم؟ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%87_%DA%A9%DB%8C_%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85 _%DA%A9%D9%86%D9%85%D8%9F) (خوارزمی، خرداد ۱۳۵۹)، و ترجمهٔ ماه عسل آفتابی (۱۳۶۲) اشاره کرد. وی چند اثر غیرداستانی نیز دارد، از جمله غروب جلال (انتشارات رواق، ۱۳۶۰)، شاهکارهای فرش ایران، راهنمای صنایع ایران، ذن بودیسم، و مقالاتی با عنوان «مبانی استتیک» در روزنامهٔ مهرگان (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%85%D9%87%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9% 86_%28%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%2 9&action=edit&redlink=1).
مهم‌ترین آثار دانشور پس از انقلاب ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8_%D8%A7%DB%8C% D8%B1%D8%A7%D9%86) رمان‌های جزیرهٔ سرگردانی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B2%DB%8C%D8%B1%D9%87%D9%94_%D8%B3%D8%B1% DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C) (خوارزمی، ۱۳۷۲) و ساربانْ سرگردان (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B3%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D9% 86_%D8%B3%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86&action=edit&redlink=1) هستند که به وقایعی که به این انقلاب منجر شد و اتفاقات بعد از آن می‌پردازند.
<H2> بیماری
۳۰ تیر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B3%DB%B0_%D8%AA%DB%8C%D8%B1) ۱۳۸۶ خورشیدی دانشور به علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8% B3%D8%AA%D8%A7%D9%86_%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D8%B3&action=edit&redlink=1) بستری شد، نیز شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد[۱۱] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-10)، او در ۲۲ مرداد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B2%DB%B2_%D9%85%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%AF) ۱۳۸۶ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B8%DB%B6) با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. [۱۲] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-11)
پیوند به بیرون
http://pnu-club.com/imported/2009/07/82.png (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Wikiquote-logo-fa.png)
مجموعه‌ای از نقل‌قول‌های مربوط به سیمین دانشور (http://fa.wikiquote.org/wiki/%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87:%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D8%AC% D9%88/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1)
در ویکی‌گفتاورد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%DB%8C%DA%A9%DB%8C%E2%80%8C%DA%AF%D9%81%D8%A A%D8%A7%D9%88%D8%B1%D8%AF) موجود است.
مصاحبه اختصاصی روزنامه شرق با سیمین دانشور (http://www.sharghnewspaper.ir/840705/html/litera.htm)
پانویس
خبرگزاری میراث فرهنگی (http://www.chn.ir/news/?section=4&id=4637)
روزنامه شرق (http://www.sharghnewspaper.com/840705/html/index.htm#s301767)
روزنامه اعتماد (http://www.etemaad.com/Released/86-01-23/175.htm)
روزنامه شرق (http://www.sharghnewspaper.com/840705/html/litera.htm#s301578)
روزنامه شرق (http://www.sharghnewspaper.com/840705/html/index.htm)
وب‌گاه آفتاب به نقل از روزنامه شرق (http://www.aftab.ir/news/2006/jan/22/c5c1137929628_art_culture_literature_verse.php)
خبرگزاری میراث فرهنگی (http://www.chn.ir/news/?section=4&id=4637)
خبرگزاری میراث فرهنگی (http://www.chn.ir/news/?section=4&id=4637)
خبرگزاری ایسنا (http://www.isna.ir/ISNA/NewsView.aspx?ID=News-964293&Lang=P)
روزنامه شرق (http://www.sharghnewspaper.com/840705/html/index.htm#s301767)
خبرگزاری فارس (http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8604300430)
↑ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_ref-11) خبرگزاری مهر (http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=533843)
منابع
گلشیری، هوشنگ، جدال نقش با نقاش در آثار سیمین دانشور. چاپ اول، تهران: انتشارات نیلوفر، زمستان ۱۳۷۶.
سیمین دانشور (زاده ۸ اردیبهشت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B8_%D8%A7%D8%B1%D8%AF%DB%8C%D8%A8%D9%87%D8%B4% D8%AA) سال ۱۳۰۰ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B0%DB%B0) خورشیدی در شیراز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2)[۱] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-0)-سن:۸۸ سال) نویسنده و مترجم ایرانی است. وی نخستین زن ایرانی است که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3% DB%8C) داستان نوشت.[۲] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-1)[۳] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-2) مهم‌ترین اثر او رمان سووشون (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%88%D9%88%D8%B4%D9%88%D9%86) است که نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است[۴] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-3) و از جمله پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی در ایران محسوب می‌شود.[۵] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-4) دانشور همچنین عضو و نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86_%D9%86%D9%88%DB%8C% D8%B3%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%86_%D8%A7%DB%8C%D 8%B1%D8%A7%D9%86) بود
http://pnu-club.com/imported/2009/07/1547.jpg (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Simin_Daneshv ar.jpg)
زندگی
دانشور در سال ۱۳۰۰ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B0%DB%B0) شمسی در شیراز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2) متولد شد. او فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت (مدیر هنرستان دخترانه و نقاش) بود. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را مدرسهٔ انگلیسی مهرآیین (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%87_%D9 %85%D9%87%D8%B1%D8%A2%DB%8C%DB%8C%D9%86_%28%D8%B4% DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2%29&action=edit&redlink=1) انجام داد و در امتحان نهایی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A7%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%A7%D9% 86_%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C&action=edit&redlink=1) دیپلم شاگرد اول کل کشور شد. سپس برای ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ ادبیات فارسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA_%D9%81%D8%A7% D8%B1%D8%B3%DB%8C) به دانشکدهٔ ادبیات (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%A9%D8% AF%D9%87%D9%94_%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%A A_%D9%88_%D8%B9%D9%84%D9%88%D9%85_%D8%A7%D9%86%D8% B3%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%A F%D8%A7%D9%87_%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86&action=edit&redlink=1) دانشگاه تهران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87_%D8%AA% D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86) رفت.
دانشور، پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۰ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B2%DB%B0) شمسی، شروع به مقاله‌نویسی برای رادیو تهران (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%88_%D8 %AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86&action=edit&redlink=1) و روزنامهٔ ایران کرد، با نام مستعار شیرازی بی‌نام.
در ۱۳۲۷ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B2%DB%B7) مجموعهٔ داستان کوتاه آتش خاموش (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A2%D8%AA%D8%B4_%D8%AE%D8%A7%D9 %85%D9%88%D8%B4&action=edit&redlink=1) را منتشر کرد[۷] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-6) که اولین مجموعهٔ داستانی است که به قلم زنی ایرانی چاپ شده‌است. مشوق دانشور در داستان‌نویسی فاطمه سیاح (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%A7%D8%B7%D9%85%D9%87_%D8%B3%DB%8C%D8%A7% D8%AD)، استاد راهنمای وی، و صادق هدایت (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D9%82_%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C% D8%AA) بودند. در همین سال با جلال آل‌احمد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%84%D8%A7%D9%84_%D8%A2%D9%84%E2%80%8C%D8% A7%D8%AD%D9%85%D8%AF)، که بعداً همسر وی شد، آشنا شد.
در ۱۳۲۸ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B2%DB%B8) با مدرک دکتری (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1%DB%8C) ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. عنوان رسالهٔ وی «علم‌الجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم» بود (با راهنمایی سیاح و بدیع‌الزمان فروزانفر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%AF%DB%8C%D8%B9%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%B 2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%81%D8%B1%D9%88%D8%B2%D8%A7 %D9%86%D9%81%D8%B1)).
دکتر سیمین دانشور به سال ۱۳۲۹ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B2%DB%B9) زمانی که در اتوبوس نشسته بود تا راهی شیراز (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2) شود با جلال آل‌احمد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%84%D8%A7%D9%84_%D8%A2%D9%84%E2%80%8C%D8% A7%D8%AD%D9%85%D8%AF) نویسنده و روشنفکر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D9%88%D8%B4%D9%86%D9%81%DA%A9%D8%B1) ایرانی آشنا شد[۸] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-7) در همین سال با آل‌احمد ازدواج کرد.[۹] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-8) دانشور در ۱۳۳۱ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B3%DB%B1) با دریافت بورس تحصیلی به دانشگاه استنفورد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87_%D8%A7% D8%B3%D8%AA%D9%86%D9%81%D9%88%D8%B1%D8%AF) رفت و در آنجا دو سال در رشتهٔ زیبایی‌شناسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%DB%8C%D8%A8%D8%A7%DB%8C%DB%8C%E2%80%8C%D8%B 4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C) تحصیل کرد. وی در این دانشگاه نزد والاس استنگر داستان‌نویسی و نزد فیل پریک نمایش‌نامه‌نویسی آموخت.[۱۰] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-9) در این مدت دو داستان کوتاه که دانشور که به زبان انگلیسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%86%DA%AF%D9%84% DB%8C%D8%B3%DB%8C) نوشته بود در ایالات متحده (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA_%D9%85%D8%AA% D8%AD%D8%AF%D9%87) چاپ شد.
پس از برگشتن به ایران، دکتر دانشور در هنرستان هنرهای زیبا (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%87%D9%86%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8% A7%D9%86_%D9%87%D9%86%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8% B2%DB%8C%D8%A8%D8%A7&action=edit&redlink=1) به تدریس پرداخت تا این که در سال ۱۳۳۸ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B3%DB%B8) استاد دانشگاه تهران در رشتهٔ باستان‌شناسی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%B 4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C) و تاریخ هنر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE_%D9%87%D9%86%D8%B1) شد. اندکی پیش از مرگ آل‌احمد در ۱۳۴۸ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B4%DB%B8)، رمان سَووشون را منتشر کرد، که از جملهٔ پرفروش‌ترین رمان‌های معاصر است. در ۱۳۵۸ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B5%DB%B8) از دانشگاه تهران بازنشسته شد. از سیمین دانشور همواره بعنوان یک جریان پیشرو و خالق آثار کم نظیر در ادبیات داستانی ایران نامبرده می شود.
کتاب‌ها
اولین آثار منتشرشدهٔ دانشور عبارت‌اند از مجموعه‌های داستان کوتاه آتش خاموش (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A2%D8%AA%D8%B4_%D8%AE%D8%A7%D9 %85%D9%88%D8%B4&action=edit&redlink=1) (اردیبهشت ۱۳۲۷) و شهری چون بهشت (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B4%D9%87%D8%B1%DB%8C_%DA%86%D9 %88%D9%86_%D8%A8%D9%87%D8%B4%D8%AA&action=edit&redlink=1) (دی ۱۳۴۰) و نیز ترجمهٔ آثاری از برنارد شاو (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D8%B1%D8% AF_%D8%B4%D8%A7%D9%88&action=edit&redlink=1) (سرباز شکلاتی، ۱۳۲۸)، آنتوان چخوف (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%86_%DA%86%D8%AE% D9%88%D9%81) (دشمنان، ۱۳۲۸)، آلن پیتون (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A2%D9%84%D9%86_%D9%BE%DB%8C%D8 %AA%D9%88%D9%86&action=edit&redlink=1) (بنال وطن (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%84_%D9%88%D8 %B7%D9%86&action=edit&redlink=1))، ناتانیل هاثورن (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%84_%D9%87% D8%A7%D8%AB%D9%88%D8%B1%D9%86) (داغ ننگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D8%BA_%D9%86%D9%86%DA%AF)) و دیگران.
معروف‌ترین اثر دانشور، رمان سَووشون (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%88%D9%88%D8%B4%D9%88%D9%86) (انتشارات خوارزمی، تیر ۱۳۴۸) است که مدت کوتاهی پیش از مرگ نابهنگام جلال آل احمد، همسر دانشور، منتشر شد. دربارهٔ این رمان نقدهای بسیاری منتشر شده‌است (گلشیری، ص ۹). این رمان به وقایع پس از پادشاهی محمدرضا شاه (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%B1%D8%B6%D8%A7_%D8%B4% D8%A7%D9%87) می‌پردازد، و ماجراهای آن در نیمهٔ اول سال ۱۳۲۲ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B2%DB%B2) در شیراز اتفاق می‌افتند، ولی به گفتهٔ خود دانشور به شکلی رمزی به سقوط دولت مصدق (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B5%D8%AF%D9%82) در مرداد ۱۳۳۲ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B3%DB%B2) نیز اشاره می‌کند (گلشیری، ص ۱۷۱).
از آثار دیگر وی می‌توان به چهل طوطی (با جلال آل‌احمد)، به کی سلام کنم؟ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%87_%DA%A9%DB%8C_%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85 _%DA%A9%D9%86%D9%85%D8%9F) (خوارزمی، خرداد ۱۳۵۹)، و ترجمهٔ ماه عسل آفتابی (۱۳۶۲) اشاره کرد. وی چند اثر غیرداستانی نیز دارد، از جمله غروب جلال (انتشارات رواق، ۱۳۶۰)، شاهکارهای فرش ایران، راهنمای صنایع ایران، ذن بودیسم، و مقالاتی با عنوان «مبانی استتیک» در روزنامهٔ مهرگان (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D9%85%D9%87%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9% 86_%28%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%2 9&action=edit&redlink=1).
مهم‌ترین آثار دانشور پس از انقلاب ایران (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8_%D8%A7%DB%8C% D8%B1%D8%A7%D9%86) رمان‌های جزیرهٔ سرگردانی (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B2%DB%8C%D8%B1%D9%87%D9%94_%D8%B3%D8%B1% DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C) (خوارزمی، ۱۳۷۲) و ساربانْ سرگردان (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%B3%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D9% 86_%D8%B3%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86&action=edit&redlink=1) هستند که به وقایعی که به این انقلاب منجر شد و اتفاقات بعد از آن می‌پردازند.
<H2> بیماری
۳۰ تیر (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B3%DB%B0_%D8%AA%DB%8C%D8%B1) ۱۳۸۶ خورشیدی دانشور به علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8% B3%D8%AA%D8%A7%D9%86_%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D8%B3&action=edit&redlink=1) بستری شد، نیز شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد[۱۱] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-10)، او در ۲۲ مرداد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B2%DB%B2_%D9%85%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%AF) ۱۳۸۶ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%B1%DB%B3%DB%B8%DB%B6) با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. [۱۲] (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_note-11)
پیوند به بیرون
http://pnu-club.com/imported/2009/07/82.png (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Wikiquote-logo-fa.png)
مجموعه‌ای از نقل‌قول‌های مربوط به سیمین دانشور (http://fa.wikiquote.org/wiki/%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87:%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D8%AC% D9%88/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1)
در ویکی‌گفتاورد (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%DB%8C%DA%A9%DB%8C%E2%80%8C%DA%AF%D9%81%D8%A A%D8%A7%D9%88%D8%B1%D8%AF) موجود است.
مصاحبه اختصاصی روزنامه شرق با سیمین دانشور (http://www.sharghnewspaper.ir/840705/html/litera.htm)
پانویس
خبرگزاری میراث فرهنگی (http://www.chn.ir/news/?section=4&id=4637)
روزنامه شرق (http://www.sharghnewspaper.com/840705/html/index.htm#s301767)
روزنامه اعتماد (http://www.etemaad.com/Released/86-01-23/175.htm)
روزنامه شرق (http://www.sharghnewspaper.com/840705/html/litera.htm#s301578)
روزنامه شرق (http://www.sharghnewspaper.com/840705/html/index.htm)
وب‌گاه آفتاب به نقل از روزنامه شرق (http://www.aftab.ir/news/2006/jan/22/c5c1137929628_art_culture_literature_verse.php)
خبرگزاری میراث فرهنگی (http://www.chn.ir/news/?section=4&id=4637)
خبرگزاری میراث فرهنگی (http://www.chn.ir/news/?section=4&id=4637)
خبرگزاری ایسنا (http://www.isna.ir/ISNA/NewsView.aspx?ID=News-964293&Lang=P)
روزنامه شرق (http://www.sharghnewspaper.com/840705/html/index.htm#s301767)
خبرگزاری فارس (http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8604300430)
↑ (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%AF%D8%A7%D9%86% D8%B4%D9%88%D8%B1#cite_ref-11) خبرگزاری مهر (http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=533843)
منابع
گلشیری، هوشنگ، جدال نقش با نقاش در آثار سیمین دانشور. چاپ اول، تهران: انتشارات نیلوفر، زمستان ۱۳۷۶.