MIN@MAN
07-13-2009, 01:38 PM
مهندس "بهروز حسين پور" مجري اين طرح روز چهارشنبه به ايرنا گفت: در اين پژوهش، سازه فلزي يک ماهواره که پيش از اين در سازمان پژوهش هاي علمي و صنعتي ايران ساخته شده بود، به سازه کامپوزيتي تبديل شد.
اين دانش آموخته کارشناسي ارشد مهندسي هوافضاي دانشگاه تربيت مدرس هدف از اين پژوهش را کاهش وزن ماهواره و افزايش مقاومت در برابر حرارت خورشيد بيان کرد و افزود: از اين رو سازه ماهواره اوليه که تمام فلزي و به طور عمده از جنس آلومينيوم است به کامپوزيت تبديل شد.
به گفته وي، کامپوزيت هاي بکار رفته در اين بدنه از جنس الياف کربن 90/0 (پارچه هاي صفر و 90 ) و تک جهتي و الياف شيشه 90/0 (پارچه هاي صفر و 90 ) هستند.
اين پژوهشگر افزود: علاوه بر تغيير جنس بدنه، در اقدامي که براي نخستين بار در کشور انجام مي شود، در تحليل نرم‌افزار مدل‌سازي ماهواره نيز که بر اساس نرم افزار MD.PATRAN&MSC.NASTRAN نسخه 2007 انجام مي شود، روش هاي جديدي در مدل سازي به منظور تسريع اجراي تغييرات اجرا شده که دست محقق را براي طراحي باز مي کرد ارائه شده است.
حسين پور با اشاره به اينکه تغييرات ساختاري اقدام ديگري است که براي کاهش وزن اين ماهواره انجام شد، افزود: برخي قطعات موجود در ساختار فلزي که براي اتصال يا تقويت بکار مي‌رفتند، حذف و وظايف آنها بر عهده ساختار کامپوزيتي قرار داده شد. از آنجا که در بدنه کامپوزيتي قطعات باهم ساخته مي شوند استحکام و عملکرد نيز افزايش مي يابد.
به گفته وي، اين ماهواره در رده ميکروماهواره هاي مخابراتي است، 75 کيلوگرم وزن دارد، مکعبي شکل است و مانند ماهواره "اميد" در مدار پايين قرار مي گيرد.
اين محقق اظهار داشت: از نظر تئوري با اعمال تغييرات در جنس بدنه، وزن ماهواره تا 50 درصد کاهش مي يابد که اين کاهش وزن در عمل قطعا تا 35 درصد قابل دسترسي است.
وي افزود: از آنجا که موشک ماهواره بر "سفير" داراي محدوديت وزني براي حمل ماهواره هاست، هرچقدر وزن ماهواره کاهش يابد، هزينه پرتاب کمتر مي شود و بيشتر مي توان از ماهواره‌برهاي داخلي استفاده کرد.
به گفته وي علاوه بر کامپوزيتي کردن جنس بدنه مي توان آنتن‌هاي آن را نيز کامپوزيتي کرد که اين امر موجب افزايش مقاومت آنتن در برابر گرماي خورشيد و زوم بهتر براي دريافت امواج مي شود.
اين پژوهش در قالب پايان نامه دوره کارشناسي ارشد با راهنمايي دکتر غلامحسين رحيمي عضو هيات علمي دانشکده فني مهندسي دانشگاه تربيت مدرس انجام شد
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
اين دانش آموخته کارشناسي ارشد مهندسي هوافضاي دانشگاه تربيت مدرس هدف از اين پژوهش را کاهش وزن ماهواره و افزايش مقاومت در برابر حرارت خورشيد بيان کرد و افزود: از اين رو سازه ماهواره اوليه که تمام فلزي و به طور عمده از جنس آلومينيوم است به کامپوزيت تبديل شد.
به گفته وي، کامپوزيت هاي بکار رفته در اين بدنه از جنس الياف کربن 90/0 (پارچه هاي صفر و 90 ) و تک جهتي و الياف شيشه 90/0 (پارچه هاي صفر و 90 ) هستند.
اين پژوهشگر افزود: علاوه بر تغيير جنس بدنه، در اقدامي که براي نخستين بار در کشور انجام مي شود، در تحليل نرم‌افزار مدل‌سازي ماهواره نيز که بر اساس نرم افزار MD.PATRAN&MSC.NASTRAN نسخه 2007 انجام مي شود، روش هاي جديدي در مدل سازي به منظور تسريع اجراي تغييرات اجرا شده که دست محقق را براي طراحي باز مي کرد ارائه شده است.
حسين پور با اشاره به اينکه تغييرات ساختاري اقدام ديگري است که براي کاهش وزن اين ماهواره انجام شد، افزود: برخي قطعات موجود در ساختار فلزي که براي اتصال يا تقويت بکار مي‌رفتند، حذف و وظايف آنها بر عهده ساختار کامپوزيتي قرار داده شد. از آنجا که در بدنه کامپوزيتي قطعات باهم ساخته مي شوند استحکام و عملکرد نيز افزايش مي يابد.
به گفته وي، اين ماهواره در رده ميکروماهواره هاي مخابراتي است، 75 کيلوگرم وزن دارد، مکعبي شکل است و مانند ماهواره "اميد" در مدار پايين قرار مي گيرد.
اين محقق اظهار داشت: از نظر تئوري با اعمال تغييرات در جنس بدنه، وزن ماهواره تا 50 درصد کاهش مي يابد که اين کاهش وزن در عمل قطعا تا 35 درصد قابل دسترسي است.
وي افزود: از آنجا که موشک ماهواره بر "سفير" داراي محدوديت وزني براي حمل ماهواره هاست، هرچقدر وزن ماهواره کاهش يابد، هزينه پرتاب کمتر مي شود و بيشتر مي توان از ماهواره‌برهاي داخلي استفاده کرد.
به گفته وي علاوه بر کامپوزيتي کردن جنس بدنه مي توان آنتن‌هاي آن را نيز کامپوزيتي کرد که اين امر موجب افزايش مقاومت آنتن در برابر گرماي خورشيد و زوم بهتر براي دريافت امواج مي شود.
اين پژوهش در قالب پايان نامه دوره کارشناسي ارشد با راهنمايي دکتر غلامحسين رحيمي عضو هيات علمي دانشکده فني مهندسي دانشگاه تربيت مدرس انجام شد
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg