shokou_69
11-16-2015, 08:54 PM
اولین آلبوم‌هایی که به عنوان «صدای شاعر» شناخته شد، آثاری است که «احمد شاملو» منتشر کرد و خود اشعارش را‌گاه با موسیقی و‌گاه همان جلسات شعرخوانی‌اش را عرضه کرد؛ در این سال‌ها هم بسیاری از اشعارش توسط دیگران خوانده و منتشر شده است و در تازه‌ترین اقدام در این باره «پیام جهانمانی» یکی از معروف‌ترین اشعار او که با نام «مردی که لب نداشت» را به کارگردانی «میکائیل شهرستانی» توسط انتشارات ماهور منتشر کرده است.
در این اثر که به تهیه‌کنندگی فرهنگ جولائی منتشر شده، صدای «احمد شاملو» به عنوان راوی است و میکائیل شهرستانی (حسینقلی)، «شهین علیزاده (ننه‌چاه)، رضا کاووسی (حوض‌بابا)، مجید حمزه (پشت‌بام)، و شهیندخت نجف‌زاده (دریا) است.
پیام جهانمانی خود در این اثر علاوه بر آهنگسازی، تار نواخته و شروین مهاجر (کمانچه و کمانچه آلتو) و مانی بیات با (افکت صوتی) او را در این اثر همراهی کرده‌اند. این در حالی است که «زم دُور» با موسیقی سعید کردمافی و علی کاظمی از دیگر آثاری است که این شرکت به انتشار درآورده است. این اثر را «مهدی امامی» خوانده است.
این اثر حاصل نشست‌های موسیقاییِ متعدد و مستمر اعضای اصلی گروهِ «ر‌ها»، علی کاظمی، سعید کردمافی، مهدی امامی و فرید خردمند از تابستان ۱۳۸۸ تا زمستان ۱۳۸۹ است و تنها اجرای کنسرتیِ آن به جشنوارهٔ بین‌المللی «موقام»، در باکو (۱۳۸۹)، باز می‌گردد. تعویقِ طولانیِ انتشار این آلبوم، اگرچه، امری بود ناخواسته، دست کم موجب شد تا هنگام ضبط نهایی، در اسفند ۱۳۹۲، بنیان‌های نظریِ ایده‌های به کارگرفته شده در آن و شیوهٔ تحقّق صوتیِ آن‌ها به پختگی و شفافیت بیشتری برسد. به گفتهٔ آهنگساز این اثر: » ایده‌های پیش گفته، همگی، هم راستا با دل مشغولیِ همیشگی ما، حفظ نسبتی نزدیک با ویژگی‌های زیباشناختیِ موسیقی کلاسیک ایران، با دغدغهٔ برخوردِ خلاقه با ساختارهای این نظام موسیقایی و تمرکز بر جنبه‌های کمترپرداخته شدهٔ میراث موسیقی دستگاهی، به منظور پرهیز از تکرار غیرضروریِ مواد صوتیِ موجود و در دسترس بوده است. از سوی دیگر، توجهِ، در نظرِ ما ضروری، به برخی امکانات فراموش شده (و البته همگونِ) موجود در نظام موسیقی قدیم و، در برخی موارد، معاصرِ حوزهٔ «مقام» برایمان همواره تنها به هدف غنی سازی ساختارهای نظام موسیقی کلاسیک ایران موجه جلوه کرده است.»
در این اثر که به تهیه‌کنندگی فرهنگ جولائی منتشر شده، صدای «احمد شاملو» به عنوان راوی است و میکائیل شهرستانی (حسینقلی)، «شهین علیزاده (ننه‌چاه)، رضا کاووسی (حوض‌بابا)، مجید حمزه (پشت‌بام)، و شهیندخت نجف‌زاده (دریا) است.
پیام جهانمانی خود در این اثر علاوه بر آهنگسازی، تار نواخته و شروین مهاجر (کمانچه و کمانچه آلتو) و مانی بیات با (افکت صوتی) او را در این اثر همراهی کرده‌اند. این در حالی است که «زم دُور» با موسیقی سعید کردمافی و علی کاظمی از دیگر آثاری است که این شرکت به انتشار درآورده است. این اثر را «مهدی امامی» خوانده است.
این اثر حاصل نشست‌های موسیقاییِ متعدد و مستمر اعضای اصلی گروهِ «ر‌ها»، علی کاظمی، سعید کردمافی، مهدی امامی و فرید خردمند از تابستان ۱۳۸۸ تا زمستان ۱۳۸۹ است و تنها اجرای کنسرتیِ آن به جشنوارهٔ بین‌المللی «موقام»، در باکو (۱۳۸۹)، باز می‌گردد. تعویقِ طولانیِ انتشار این آلبوم، اگرچه، امری بود ناخواسته، دست کم موجب شد تا هنگام ضبط نهایی، در اسفند ۱۳۹۲، بنیان‌های نظریِ ایده‌های به کارگرفته شده در آن و شیوهٔ تحقّق صوتیِ آن‌ها به پختگی و شفافیت بیشتری برسد. به گفتهٔ آهنگساز این اثر: » ایده‌های پیش گفته، همگی، هم راستا با دل مشغولیِ همیشگی ما، حفظ نسبتی نزدیک با ویژگی‌های زیباشناختیِ موسیقی کلاسیک ایران، با دغدغهٔ برخوردِ خلاقه با ساختارهای این نظام موسیقایی و تمرکز بر جنبه‌های کمترپرداخته شدهٔ میراث موسیقی دستگاهی، به منظور پرهیز از تکرار غیرضروریِ مواد صوتیِ موجود و در دسترس بوده است. از سوی دیگر، توجهِ، در نظرِ ما ضروری، به برخی امکانات فراموش شده (و البته همگونِ) موجود در نظام موسیقی قدیم و، در برخی موارد، معاصرِ حوزهٔ «مقام» برایمان همواره تنها به هدف غنی سازی ساختارهای نظام موسیقی کلاسیک ایران موجه جلوه کرده است.»