Borna66
07-05-2009, 11:34 PM
پرورش تلفیقی ماهی با برنج در مزارع سیلگیر فصلی
خلاصه
درایالت آسام هند حدودا 6/2 میلیون هکتار از دشتهای سیلآبی تحت کشت سنتی برنج می باشند. بدلیل بکارگیری تکنیک های جدید کشت و فعالیت های مختلف توسعه ای اکوسیستم این مزارع برنج دچار تغییرات شگرفی گردیده است .
زمانی مزارع برنج یکی از اصلی ترین منآبع تامین ماهی برای کشاورزان روستایی بود. یک کاهش بسیار شدید در جمعیت ماهی وبه طبع آن کمبود ماهی درایالت آسام بواسطه تغییرات نا مطلوب در اکوسیستم برنج بوجود آمده است .در این مقاله نتایج دوآزمایش مزرعه ای که تأثیرکشت برنج وتولید توأمان ماهی را مورد مطالعه بررسی قرار گرفته تا چگونگی تأثیر افزایش جمعیت ماهی برافزایش عملکرد برنج، اکوسیستم برنج ودر آمد زارع بهتر فهمیده شود.
مقدمه
دشتهای سیلآبی فصلی معمولا برای کشت برنج استفاده می شوند. در مزارع برنج آسام، ماهی بدون کنترل و توجه به جنس، اندازه و جمعیت آن تولیدو صید می گردد(1992Diallo). ایا لت آسام (بین 28-24 درجه عرض شمالی و '4, 97 – '50, 89 طول شرقی واقع شده است.) دارای حدود 6/2 میلیون هکتار از دشتهای سیلآبی می باشد که به صورت سنتی تحت کشت برنج بوده وهمزمان ماهیگیری در آنها انجام می گیرد. آب درمزارع این دشتهای سیلآبی حدودأ 6-4 ماه باقی مانده (باگوواتی وهمکاران 1997) و به عنوان یک زمین پرورش ماهی عمل می کنند.
بیشتر زارعین برنج ایالت مالکین کم زمین بوده ودارای آب بندای کوچک ،30-25 متر مربع (باگوواتی وهمکاران 1997) می باشندکه به لفظ محلی "کون پوخوری" نامیده می شوند(باروآ وهمکارانa 1999.( این آب بندانها جهت استفاده از آب باران برای آبیاری زمین در زمان گل کردن قبل از نشاء برنج و همچنین برای گرفتن ماهی وحشی وارد شده به آنها در زمان سیلآب استفاده می شوند (باروآو همکاران a 1999).
در گذشته این آب بندانهای کوچک محلی به عنوان منبع تأمین ماهی محسوب می شدند. در طول سه دهه گذشته تغییرات اکولوژیکی شدیدی در اکوسیستم های برنج ایجاد شده که دلایل اصلی آن عبارتند از:
ساخت خاکریز در حاشیه رودخانه براهاماپوترا وسرشاخه های اصلی آن ، ساخت جاده ها و نوآورهای تکنو لوژیکی در سطح ملی-منطقه ای در زراعت برنج . با گسترش کشت مدرن برنج کشاورزان با بکارگیری رقم های اصلاح شده ژنتیکی، استفاده ازآفت کش ها وکودهای شیمیایی تغییراتی شگرف درکشت برنج ایجاد کرده اند . فعالیتهای مدیریت کشت سبب تغییرات شدید اکولوژیکی واقتصادی در این دشتهای سیلآبی گردیده و همچنان ادامه دارد .
در نتیجه یک کاهش شدید در جمعیت ماهی اتفاق افتاده و سبب کمبود ماهی در ایالت گردیده است .
اکو سیستم برنج یک اکوسیستم کشاورزی بوده که از اجزاء مختلفی ساخته شده است . ساختار هر اکو سیستم کشاورزی دارای دو شاخص اصلی می باشدکه عبارتند از :اجزاء سیستم و اثرات متقآبل بین آنان (دالسگارد 1995) . ماهی یک جزء اصلی در اکوسیستم برنج است بطوریکه ماهی و برنج مکمل یکدیگربوده و به کمک یکدیگر قادرند تا از توان اکولوژیکی همدیگر استفاده بهینه نمایند. هر تغییر ناخواسته در این اکوسیستم سبب گسستگی در اجزاء آن شده، مخصوصأ جمعیت ماهی ، اثرات متقآبل اکولوژیکی بین ماهی و برنج ، پایداری اکولوژیکی و ظرفیت تولید ان شدیدأ صدمه خواهد دید . دراین مقاله سیستم های تلفیقی برنج – ماهی و نتیج دو تحقیق مزرعه ای آورده شده است تا به درک بهتر چگونگی تأثیر ماهی بر با لا بردن کیفیت محصول و درآمد از زمین و مفهوم استراتژیهای کشت برای مدیریت اکوسیستم – برنج کمک کنیم .
خلاصه
درایالت آسام هند حدودا 6/2 میلیون هکتار از دشتهای سیلآبی تحت کشت سنتی برنج می باشند. بدلیل بکارگیری تکنیک های جدید کشت و فعالیت های مختلف توسعه ای اکوسیستم این مزارع برنج دچار تغییرات شگرفی گردیده است .
زمانی مزارع برنج یکی از اصلی ترین منآبع تامین ماهی برای کشاورزان روستایی بود. یک کاهش بسیار شدید در جمعیت ماهی وبه طبع آن کمبود ماهی درایالت آسام بواسطه تغییرات نا مطلوب در اکوسیستم برنج بوجود آمده است .در این مقاله نتایج دوآزمایش مزرعه ای که تأثیرکشت برنج وتولید توأمان ماهی را مورد مطالعه بررسی قرار گرفته تا چگونگی تأثیر افزایش جمعیت ماهی برافزایش عملکرد برنج، اکوسیستم برنج ودر آمد زارع بهتر فهمیده شود.
مقدمه
دشتهای سیلآبی فصلی معمولا برای کشت برنج استفاده می شوند. در مزارع برنج آسام، ماهی بدون کنترل و توجه به جنس، اندازه و جمعیت آن تولیدو صید می گردد(1992Diallo). ایا لت آسام (بین 28-24 درجه عرض شمالی و '4, 97 – '50, 89 طول شرقی واقع شده است.) دارای حدود 6/2 میلیون هکتار از دشتهای سیلآبی می باشد که به صورت سنتی تحت کشت برنج بوده وهمزمان ماهیگیری در آنها انجام می گیرد. آب درمزارع این دشتهای سیلآبی حدودأ 6-4 ماه باقی مانده (باگوواتی وهمکاران 1997) و به عنوان یک زمین پرورش ماهی عمل می کنند.
بیشتر زارعین برنج ایالت مالکین کم زمین بوده ودارای آب بندای کوچک ،30-25 متر مربع (باگوواتی وهمکاران 1997) می باشندکه به لفظ محلی "کون پوخوری" نامیده می شوند(باروآ وهمکارانa 1999.( این آب بندانها جهت استفاده از آب باران برای آبیاری زمین در زمان گل کردن قبل از نشاء برنج و همچنین برای گرفتن ماهی وحشی وارد شده به آنها در زمان سیلآب استفاده می شوند (باروآو همکاران a 1999).
در گذشته این آب بندانهای کوچک محلی به عنوان منبع تأمین ماهی محسوب می شدند. در طول سه دهه گذشته تغییرات اکولوژیکی شدیدی در اکوسیستم های برنج ایجاد شده که دلایل اصلی آن عبارتند از:
ساخت خاکریز در حاشیه رودخانه براهاماپوترا وسرشاخه های اصلی آن ، ساخت جاده ها و نوآورهای تکنو لوژیکی در سطح ملی-منطقه ای در زراعت برنج . با گسترش کشت مدرن برنج کشاورزان با بکارگیری رقم های اصلاح شده ژنتیکی، استفاده ازآفت کش ها وکودهای شیمیایی تغییراتی شگرف درکشت برنج ایجاد کرده اند . فعالیتهای مدیریت کشت سبب تغییرات شدید اکولوژیکی واقتصادی در این دشتهای سیلآبی گردیده و همچنان ادامه دارد .
در نتیجه یک کاهش شدید در جمعیت ماهی اتفاق افتاده و سبب کمبود ماهی در ایالت گردیده است .
اکو سیستم برنج یک اکوسیستم کشاورزی بوده که از اجزاء مختلفی ساخته شده است . ساختار هر اکو سیستم کشاورزی دارای دو شاخص اصلی می باشدکه عبارتند از :اجزاء سیستم و اثرات متقآبل بین آنان (دالسگارد 1995) . ماهی یک جزء اصلی در اکوسیستم برنج است بطوریکه ماهی و برنج مکمل یکدیگربوده و به کمک یکدیگر قادرند تا از توان اکولوژیکی همدیگر استفاده بهینه نمایند. هر تغییر ناخواسته در این اکوسیستم سبب گسستگی در اجزاء آن شده، مخصوصأ جمعیت ماهی ، اثرات متقآبل اکولوژیکی بین ماهی و برنج ، پایداری اکولوژیکی و ظرفیت تولید ان شدیدأ صدمه خواهد دید . دراین مقاله سیستم های تلفیقی برنج – ماهی و نتیج دو تحقیق مزرعه ای آورده شده است تا به درک بهتر چگونگی تأثیر ماهی بر با لا بردن کیفیت محصول و درآمد از زمین و مفهوم استراتژیهای کشت برای مدیریت اکوسیستم – برنج کمک کنیم .