Borna66
07-05-2009, 08:46 PM
نيازهاي غذائي در بلدرچينهاي ژاپني
مواد معدني
علاوه بر پروتئين، كربوهيدرات‌ها، چربي‌ها و ويتامين‌ها، بسياري از ديگر عناصر بخشي از نيازهاي غذايي بلدرچين را تشكيل مي‌دهند. مواد معدني را مي‌توان به ريزمغذي‌ها و درشت مغذي‌ها تقسيم نمود. درشت‌مغذي‌ها در مقادير بالا مورد نياز هستند و اغلب عناصر اسيد، باز يا ساختاري را تشكيل مي‌دهند كه عبارتند از: كلسيم، فسفر، پتاسيم، منيزيوم، گوگرد و نمك. ريزمغذي‌ها در فعال سازي يا تكميل آنزيم‌ها نقش دارند و عبارت اند از: كبالت، مس، يد، آهن، منگنز، سلنيوم و روي. مواد معدني 3 تا 5% وزن بدن بلدرچين را تشكيل مي‌دهند و چون قابل سنتز نيستند بايستي حتماً از جيره تأمين شوند.
كلسيم و فسفر
اعمال اصلي اين دو نوع ماده معدني ساخت استخوان‌هاي بدن است. كلسيم براي ترکيب روي پوست تخم ضروري است. در مورد كلسيم و فسفر فقط مقدار مهم نيست بلكه نسبت نيز داراي اهميت مي‌باشد. براي بلدرچينهاي در حال رشد جوان اين نسبت 1 به 1 يا 2 به 1 خواهد بود. بلدرچين جوان نيازمند حداقل 8/0% جيره كلسيم و 45/0% فسفر قابل دسترس است در حالي كه براي بلدرچين تخم‌گذار اين مقدار در مورد كلسيم به 5/2 تا 3% مي‌رسد كه اين عضو بخش اصلي پوسته را تشكيل مي‌دهد.
مطالعات انجام شده اوليه، زمانيکه جيره حاوي 58/0 تا 18/1% فسفر خام و 44/0 تا 3/2% كلسيم بود، تا 6 هفتگي تفاوتي را در وزن بدن يا خاكستر استخوان نشان ندادند.
البته مطالعات بعدي نشان دادند كه 7/0% كلسيم براي بلدرچين در حال رشد كفايت مي‌كند و ميزان 9/4% رشد را به تأخير مي‌اندازد. همچنين بلدرچين در حال رشد و تخم‌گذار تا زماني كه حاوي 8/0% ، 5/1% ، 6/2% يا 5/3% كلسيم باشد، از نظر تعادل كلسيمي در حالت مثبتي قرار دارد ولي ميزان كلسيم بالاتر از 5/3% از قابليت جوجه درآوري مي‌كاهد.
مواد معدني در بسياري از اجزاء جيره يافت مي‌شوند. پودرهاي استخوان و گوشت و لبنيات منابع مناسبي از كلسيم و فسفر به شمار مي‌آيند. همچنين مي توان از پوسته صدف، آهك، دي کلسيم فسفات و كربنات كلسيم معمولي براي تأمين اين عناصر در جيره غذايي استفاده کرد.
منيزيوم
منيزيوم يكي از اجزاء ضروري بافت و مايعات بدن است و يون هاي اين عنصر به عنوان فعال كننده آنزيم‌هاي مهم دخيل در متابوليسم مطرح هستند. در صورت فقدان در جيره، بلدرچين‌ها رشد بطني پيدا مي‌كنند ، دچار تشنج مي‌شوند و سرانجام تلف خواهند شد. همچنين كمبود آن در جيره‌هاي بلدرچينهاي تخم‌گذار كاهش سريع تخم توليدي را به همراه دارد. نياز به منيزيوم mg/kg 300 تعيين مي‌شود.
در مطالعات انجام شده ميزان نياز به منيزيوم براي بقا و رشد با افزودن mg/kg 150 منيزيوم يا mg/kg 50 به آب آشاميدني تأمين گرديده است. سندرا و همكاران (1992) دريافتند كه اثرات زيانباري با مصرف يك هزار ميلي‌گرم منيزيوم در هر كيلوگرم جيره خالص شده حاصل مي‌گردد.
اجزاء طبيعي جيره حاوي مقادير كافي منيزيوم هستند. برخي از انواع آهك (دولوميت‌ها) حاوي درصد بالايي از منيزيوم هستند و بايستي از آنها پرهيز نمود چرا كه خاصيت مسهلي دارند و در مصرف كلسيم اختلال ايجاد مي‌كنند.
منگنز
كاركرد اصلي منگنز پيش‌گيري از وقوع پوكي استخوان است، وضعيتي كه در آن تاندون آشيل از شكاف پشت مفصل زانو حركت مي‌كند و به طرف پشت و طرفين حركت مي‌كند وجود اين عنصر براي رشد طبيعي، تريب در پوسته تخم‌مرغ، توليد تخم و قابليت جوجه درآوردن ضروري است. اين ماده به شكل سولفات و منگنز به جيره افزوده مي‌گردد.
آهن، مس، كبالت
اين عناصر كمياب براي شكل‌گيري هموگلوبين ضروري هستند. كم‌خوني تغذيه‌اي ، زماني رخ مي‌دهد كه ميزان اين عناصر كم و اندك باشد. گلبول‌هاي قرمز خون حاوي آهن نيز هستند. پس از شكل‌گيري هموگلوبين، وجود مس براي استفاده از آهن ضروري است. مطالعات گزارش دادند كه نيازمندي بلدرچين ژاپني به آهن و مس به ترتيب 120 و 5 ميلي‌گرم/كيلوگرم براساس پروتئين سوياي جدا شده توسط BDTA مي‌باشد.
كبالت بخش لاينفكي از ويتامين B12 مي‌باشد كه در شكل‌گيري هموگلوبين دخيل مي‌باشد. مقدار اين عناصر در جيره حالت بسيار حساسي دارد. مقادير اضافي مي‌تواند حالت سمي داشته باشد. معمولاً فقط مقدار اندكي به جيره افزوده مي‌شوند. ماكووا و همكاران (1991) به مطالعه اثرات افزودن 50 ، 100، 250 و 500 ميلي‌گرم سولفات كبالت به ازاء هر كيلوگرم جيره بر روي ميزان B12 در كبد و روده كور پرداختند. غلظت B12 در موارد مصرف mg1200 سولفات كبالت در هر كيلوگرم جيره در بالاترين سطح ممكن بود.
سلنيوم
سلنيوم يكي از عناصر ضروري براي رشد بلدرچين حتّي در موارد وجود ويتامين E است. جيره‌هاي حاوي اسيدهاي آمينه و mg100 دي ـ آلفا ـ توكوفرول استات در كيلوگرم بايستي 1/0 ميلي‌گرم سلنيوم را به صورت سلنيت دريافت دارند تا بلدرچين بتواند به زندگي خود ادامه دهد.
اختلال توليد مثل در بلدرچين ژاپني مصرف كننده جيوه حاوي مقادير پايين سلينوم و ويتامين E از زمان خروج از تخم تا بلوغ مشاهده شده است. سرعت تخم‌گذاري و باروري تحت تأثير واقع نمي‌شود اما قابليت جوجه درآوري تخم‌هاي نطفه‌دار، زنده ماندن انواع نر و ماده بالغ و جوجه‌هاي تازه از تخم خارج شده كاهش نشان دادند. افزودن mg1 سلنيوم يا IU30 ويتامين E در هر كيلوگرم، از اختلال در توليد مثل جلوگيري مي‌نمايد. افزودن سلنيوم به جيره به ميزان mg/kg2/0 از آتروني لوزالمعده پيش‌گيري مي نمايد.
روي
بلدرچينهاي ژاپني در برابر كمبود روي در جيره بسيار حساس هستند. كمبود روي در جوجه بلدرچين با كاهش رشد، پر درآوردن غيرطبيعي، اشكال در تنفس و عدم هماهنگي در حركات و كاهش خاكستر استخوان همراه است.
نياز به روي جهت رشد طبيعي، پر درآوري مناسب و ... به mg/kg 25 جيره مي‌باشد. پرندگاني که مقادير اوليه 75 ميلي‌گرم روي به ازاي هر كيلوگرم را دريافت داشتند، بسيار بهتر از پرندگاني كه mg/kg25 روي مصرف كرده بودند رشد پيدا كردند. روي مي‌تواند در استخوان ذخيره شود و در طول محروميت از روي مورد استفاده قرار گيرد. كاهش در جذب روي در بلدرچين بالغ به دنبال مصرف مقادير بالاي كلسيم توسط كيندهولز و همكاران گزارش گرديده است.
نمك (كلريد سديم)
وجود اين ماده براي هضم پروتئين لازم است و علاوه بر اين در تعادل اسيد ـ باز هم دخالت دارد. بلدرچين هاي ژاپني در حال رشد با مصرف يك جيره خالص حاوي 042/0 تا 051/0% سديم، رشد نامناسب، تلفات بالا، تورم غده فوتلكيه، افزايش هماتوكريت و كاهش سديم پلاسما را نشان دادند كه اين موارد نشانگر اختلال در هموستاز مايعات و الكتروليت بدن است. مصرف سديم به ميران 1/0% اين مشكلات را رفع نمود.
مواد غذايي طبيعي معمولاً نيازمند نمك هستند تا نيازهاي بلدرچين به سديم و كلر رفع شود و اين ماده به طور معمول به مقادير 25/0 تا 35/0% به جيره افزوده مي شود. مصرف مقادير بالاي نمك اثرات مسهلي به دنبال دارد و سبب شل شدن مدفوع و ايجاد بستر خيس مي‌گردد.
مواد معدني
علاوه بر پروتئين، كربوهيدرات‌ها، چربي‌ها و ويتامين‌ها، بسياري از ديگر عناصر بخشي از نيازهاي غذايي بلدرچين را تشكيل مي‌دهند. مواد معدني را مي‌توان به ريزمغذي‌ها و درشت مغذي‌ها تقسيم نمود. درشت‌مغذي‌ها در مقادير بالا مورد نياز هستند و اغلب عناصر اسيد، باز يا ساختاري را تشكيل مي‌دهند كه عبارتند از: كلسيم، فسفر، پتاسيم، منيزيوم، گوگرد و نمك. ريزمغذي‌ها در فعال سازي يا تكميل آنزيم‌ها نقش دارند و عبارت اند از: كبالت، مس، يد، آهن، منگنز، سلنيوم و روي. مواد معدني 3 تا 5% وزن بدن بلدرچين را تشكيل مي‌دهند و چون قابل سنتز نيستند بايستي حتماً از جيره تأمين شوند.
كلسيم و فسفر
اعمال اصلي اين دو نوع ماده معدني ساخت استخوان‌هاي بدن است. كلسيم براي ترکيب روي پوست تخم ضروري است. در مورد كلسيم و فسفر فقط مقدار مهم نيست بلكه نسبت نيز داراي اهميت مي‌باشد. براي بلدرچينهاي در حال رشد جوان اين نسبت 1 به 1 يا 2 به 1 خواهد بود. بلدرچين جوان نيازمند حداقل 8/0% جيره كلسيم و 45/0% فسفر قابل دسترس است در حالي كه براي بلدرچين تخم‌گذار اين مقدار در مورد كلسيم به 5/2 تا 3% مي‌رسد كه اين عضو بخش اصلي پوسته را تشكيل مي‌دهد.
مطالعات انجام شده اوليه، زمانيکه جيره حاوي 58/0 تا 18/1% فسفر خام و 44/0 تا 3/2% كلسيم بود، تا 6 هفتگي تفاوتي را در وزن بدن يا خاكستر استخوان نشان ندادند.
البته مطالعات بعدي نشان دادند كه 7/0% كلسيم براي بلدرچين در حال رشد كفايت مي‌كند و ميزان 9/4% رشد را به تأخير مي‌اندازد. همچنين بلدرچين در حال رشد و تخم‌گذار تا زماني كه حاوي 8/0% ، 5/1% ، 6/2% يا 5/3% كلسيم باشد، از نظر تعادل كلسيمي در حالت مثبتي قرار دارد ولي ميزان كلسيم بالاتر از 5/3% از قابليت جوجه درآوري مي‌كاهد.
مواد معدني در بسياري از اجزاء جيره يافت مي‌شوند. پودرهاي استخوان و گوشت و لبنيات منابع مناسبي از كلسيم و فسفر به شمار مي‌آيند. همچنين مي توان از پوسته صدف، آهك، دي کلسيم فسفات و كربنات كلسيم معمولي براي تأمين اين عناصر در جيره غذايي استفاده کرد.
منيزيوم
منيزيوم يكي از اجزاء ضروري بافت و مايعات بدن است و يون هاي اين عنصر به عنوان فعال كننده آنزيم‌هاي مهم دخيل در متابوليسم مطرح هستند. در صورت فقدان در جيره، بلدرچين‌ها رشد بطني پيدا مي‌كنند ، دچار تشنج مي‌شوند و سرانجام تلف خواهند شد. همچنين كمبود آن در جيره‌هاي بلدرچينهاي تخم‌گذار كاهش سريع تخم توليدي را به همراه دارد. نياز به منيزيوم mg/kg 300 تعيين مي‌شود.
در مطالعات انجام شده ميزان نياز به منيزيوم براي بقا و رشد با افزودن mg/kg 150 منيزيوم يا mg/kg 50 به آب آشاميدني تأمين گرديده است. سندرا و همكاران (1992) دريافتند كه اثرات زيانباري با مصرف يك هزار ميلي‌گرم منيزيوم در هر كيلوگرم جيره خالص شده حاصل مي‌گردد.
اجزاء طبيعي جيره حاوي مقادير كافي منيزيوم هستند. برخي از انواع آهك (دولوميت‌ها) حاوي درصد بالايي از منيزيوم هستند و بايستي از آنها پرهيز نمود چرا كه خاصيت مسهلي دارند و در مصرف كلسيم اختلال ايجاد مي‌كنند.
منگنز
كاركرد اصلي منگنز پيش‌گيري از وقوع پوكي استخوان است، وضعيتي كه در آن تاندون آشيل از شكاف پشت مفصل زانو حركت مي‌كند و به طرف پشت و طرفين حركت مي‌كند وجود اين عنصر براي رشد طبيعي، تريب در پوسته تخم‌مرغ، توليد تخم و قابليت جوجه درآوردن ضروري است. اين ماده به شكل سولفات و منگنز به جيره افزوده مي‌گردد.
آهن، مس، كبالت
اين عناصر كمياب براي شكل‌گيري هموگلوبين ضروري هستند. كم‌خوني تغذيه‌اي ، زماني رخ مي‌دهد كه ميزان اين عناصر كم و اندك باشد. گلبول‌هاي قرمز خون حاوي آهن نيز هستند. پس از شكل‌گيري هموگلوبين، وجود مس براي استفاده از آهن ضروري است. مطالعات گزارش دادند كه نيازمندي بلدرچين ژاپني به آهن و مس به ترتيب 120 و 5 ميلي‌گرم/كيلوگرم براساس پروتئين سوياي جدا شده توسط BDTA مي‌باشد.
كبالت بخش لاينفكي از ويتامين B12 مي‌باشد كه در شكل‌گيري هموگلوبين دخيل مي‌باشد. مقدار اين عناصر در جيره حالت بسيار حساسي دارد. مقادير اضافي مي‌تواند حالت سمي داشته باشد. معمولاً فقط مقدار اندكي به جيره افزوده مي‌شوند. ماكووا و همكاران (1991) به مطالعه اثرات افزودن 50 ، 100، 250 و 500 ميلي‌گرم سولفات كبالت به ازاء هر كيلوگرم جيره بر روي ميزان B12 در كبد و روده كور پرداختند. غلظت B12 در موارد مصرف mg1200 سولفات كبالت در هر كيلوگرم جيره در بالاترين سطح ممكن بود.
سلنيوم
سلنيوم يكي از عناصر ضروري براي رشد بلدرچين حتّي در موارد وجود ويتامين E است. جيره‌هاي حاوي اسيدهاي آمينه و mg100 دي ـ آلفا ـ توكوفرول استات در كيلوگرم بايستي 1/0 ميلي‌گرم سلنيوم را به صورت سلنيت دريافت دارند تا بلدرچين بتواند به زندگي خود ادامه دهد.
اختلال توليد مثل در بلدرچين ژاپني مصرف كننده جيوه حاوي مقادير پايين سلينوم و ويتامين E از زمان خروج از تخم تا بلوغ مشاهده شده است. سرعت تخم‌گذاري و باروري تحت تأثير واقع نمي‌شود اما قابليت جوجه درآوري تخم‌هاي نطفه‌دار، زنده ماندن انواع نر و ماده بالغ و جوجه‌هاي تازه از تخم خارج شده كاهش نشان دادند. افزودن mg1 سلنيوم يا IU30 ويتامين E در هر كيلوگرم، از اختلال در توليد مثل جلوگيري مي‌نمايد. افزودن سلنيوم به جيره به ميزان mg/kg2/0 از آتروني لوزالمعده پيش‌گيري مي نمايد.
روي
بلدرچينهاي ژاپني در برابر كمبود روي در جيره بسيار حساس هستند. كمبود روي در جوجه بلدرچين با كاهش رشد، پر درآوردن غيرطبيعي، اشكال در تنفس و عدم هماهنگي در حركات و كاهش خاكستر استخوان همراه است.
نياز به روي جهت رشد طبيعي، پر درآوري مناسب و ... به mg/kg 25 جيره مي‌باشد. پرندگاني که مقادير اوليه 75 ميلي‌گرم روي به ازاي هر كيلوگرم را دريافت داشتند، بسيار بهتر از پرندگاني كه mg/kg25 روي مصرف كرده بودند رشد پيدا كردند. روي مي‌تواند در استخوان ذخيره شود و در طول محروميت از روي مورد استفاده قرار گيرد. كاهش در جذب روي در بلدرچين بالغ به دنبال مصرف مقادير بالاي كلسيم توسط كيندهولز و همكاران گزارش گرديده است.
نمك (كلريد سديم)
وجود اين ماده براي هضم پروتئين لازم است و علاوه بر اين در تعادل اسيد ـ باز هم دخالت دارد. بلدرچين هاي ژاپني در حال رشد با مصرف يك جيره خالص حاوي 042/0 تا 051/0% سديم، رشد نامناسب، تلفات بالا، تورم غده فوتلكيه، افزايش هماتوكريت و كاهش سديم پلاسما را نشان دادند كه اين موارد نشانگر اختلال در هموستاز مايعات و الكتروليت بدن است. مصرف سديم به ميران 1/0% اين مشكلات را رفع نمود.
مواد غذايي طبيعي معمولاً نيازمند نمك هستند تا نيازهاي بلدرچين به سديم و كلر رفع شود و اين ماده به طور معمول به مقادير 25/0 تا 35/0% به جيره افزوده مي شود. مصرف مقادير بالاي نمك اثرات مسهلي به دنبال دارد و سبب شل شدن مدفوع و ايجاد بستر خيس مي‌گردد.