پيري زود رس و بي تحركي

[Borna66]

یک مطالعه تازه حاکی از آن است که داشتن یک زندگی بی تحرک ممکن است انسان را از لحاظ ژنتیکی زودتر از موعد پیر کند.مطالعه دوقلوها نشان داد کسانی که در وقت آزاد خود فعالیت جسمانی دارند ظاهرا از لحاظ ژنتیکی جوانتر از همزادان خود که زندگی بدون تحرکی داشتند بودند. محققان دریافتند که قطعات مهم دی ان اِی به نام "تِلومِرِس" (telomeres) در افراد غیرفعال با سرعت بیشتری "کوتاه" شد. تصور می شود این پدیده نشانگر تسریع فرآیند پیری سلول ها باشد

[Borna66]

مطالعه "کینگز کالج" لندن در نشریه "آرشیوهای پزشکی داخلی" منتشر شد.
سبک زندگی فعال و پرتحرک در گذشته به نرخ پایین تر بیمارهای قلب و عروق، دیابت نوع 2 و سرطان ارتباط داده شده است.با این حال، تازه ترین تحقیقات حاکی از آن است که بی تحرکی نه فقط فرد را در برابر بیماری آسیب پذیرتر می کند، بلکه عملا می تواند فرآیند پیری را تسریع کند. تیم محققان 2401 دوقلوی سفیدپوست را تحت مطالعه قرار داد و از آنها خواست پرسشنامه هایی را درباره میزان فعالیت جسمانی پر کنند. همچنین دی ان اِی آنها استخراج شد.

[Borna66]

آنها به خصوص بر "تلومرس" تمرکز کردند، قسمتی از سلسله تکراری دی ان اِی که در انتهای کروموزم ها قرار دارد و آنها را در برابر صدمات محافظت می کند. با گذر عمر، تلومرس کوتاه تر می شود، و سلول ها را در برابر صدمات و مرگ آسیب پذیرتر می کند.محققان با معاینه سلول های سفید خون، به خصوص سلول های سفید سیستم دفاعی بدن، دریافتند که تلومرس به طور متوسط در سال، 21 قسمت تشکیل دهنده خود را از دست داد. اما تلومرس مردان و زنانی که از لحاظ جسمانی در اوقات فراغت فعالیت کمتری داشتند، از کسانی که فعال تر بودند کوتاه تر بود.

[Borna66]

میانگین طول تلومرس در کسانی که کمترین فعالیت را داشتند - 16 دقیقه فعالیت بدنی در هفته - 200 نوکلیوتید از کسانی که بیشترین میزان فعالیت را داشتند - 199 دقیقه فعالیت جسمانی در هفته مانند دویدن و تنیس - کوتاهتر بود. متوسط طول تلومرس در فعالترین افراد قابل مقایسه با طول آن در افراد غیرفعالی بود که تا 10 سال جوانتر بودند.مقایسه مستقیم دوقلوهایی که میزان فعالیت جسمی آنها فرق می کرد به نتایج مشابهی منجر شد.
تاثیر فشار روانی
محققان اشاره می کنند افرادی که تحرک جسمی ندارند ممکن است در مقابل صدمات ناشی از سلول ها به خاطر قرار گرفتن در معرض اکسیژن یا تورم (التهاب) آسیب پذیرتر باشند. همچنین تصور می شود که فشار روانی بر طول تلومرس اثر می گذارد و محققان فکر می کنند ورزش منظم می تواند به کاهش این فشار کمک کند.محققان نوشتند: "نتیجه گیری مطالعه ما نشان می دهد بزرگسالانی که به طور منظم فعالیت جسمی دارند از نظر بیولوژیکی جوانتر از افراد غیرفعال هستند."

[Borna66]

این نتیجه گیری پیام قدرتمندی دارد که می تواند مورد استفاده متخصصان برای تشویق فواید بالقوه ورزش منظم برای مقابله با پیری قرار گیرد." دکتر جک گورالنیک از "موسسه ملی افزایش سن" در آمریکا در سرمقاله ای که همراه این گزارش چاپ شد گفت برای یافتن رابطه ای مستقیم میان پیر شدن و فعالیت جسمی مطالعات بیشتری لازم است.
وی گفت: "افرادی که ورزش می کنند از بسیاری جهات با افراد غیرفعال فرق دارند، هرچند در این تحلیل برخی از متغیرها حساب شده، اما عوامل زیاد دیگری هست که می تواند مسئول تفاوت بیولوژیکی بین افراد فعال و غیرفعال باشد."