در مركز ايران جايي ميان كوير و كوهستان ،روستايي در نزديكي شهر بابك قرار دارد كه با قدم زدن در كيچه هايش ميتوانيد با مردان و زناني هم نفس شويد كه هنوز به سبك و سياق اجدادشان (مهرپرستان) درون غارهايي شبيه به مهرابه زندگي ميكنند.
تاقچه ها ، پنجره ها ، راهروها و هر چيزي كه براي ساختن يك خانه نياز است در دل كوها كنده شده است برخي بر اين گمانند كه نام اين روستا از اعماق تاريخ و از زمان مهرپرستان كه مي مينوشيده اند باقي مانده است : "مست مي" ، اين روستا جايي نيست بجز "ميمند ".
روستايي که هنوز مردمانش با زبان و آداب اجدادي در جايي زندگي مي‌کنند که اتاقش سنگي، حمامش سنگي و مسجدش سنگي‌ست.
ميمند روستايي صخره‌اي و ‌دستكند با چند هزار سال قدمت يادآور ايامي است كه انسانها خدايان خود را در بلنداي‌ كوهها جستجو ميكردند و كوه مظهر صلابت و قدرت و الهه عزم و اراده و ايمان تلقي مي‌شد. اين بناي دستكند باستاني، بي‌گمان از نخستين سكونتگاه‌هاي بشري در ايران به شمار مي‌رود، دوراني كه هنوز ايرانيان مهرپرست بودند و كوهها را مقدس مي‌شمردند.






اگر تاكنون نام اين روستا را نشنيده ايد و يا تاكنون به آنجا نرفته ايد آخرين فرصت در اختيار شماست. بهار 1387 بهترين زمان براي ديدن تاريخ و طبيعت در اين روستاي زيباست.